Van de nieuwe Trappisten (de bieren, niet de paterkes…).

westvleteren

Ergens in mei 2012 deed ik op deze web site een terugkomcursus Trappistenbier… Ik bediende daarmee een aantal geïnteresseerde lezers en de info was voor dat moment adequaat.

Hoe snel kunnen zaken een keer nemen?… Ging het in dát artikel nog over acht Trappistenbrouwerijen, intussen heb je rekening te houden met maar liefst elf (11) brouwende abdijen. Voor de goede gang van zaken geef ik de actuele stand…

Dit zijn de tien Trappistenkloosters die bier brouwen; ze luisteren naar veel mooiere namen dan de plaatsaanduidingen die normaal gesproken worden gebruikt om ze te benoemen. Notre-Dame de Saint-Remy, Sint-Sixtus abdij, Notre-Dame de Scourmont, enz… Zundert en Spencer zijn nieuw aan het firmament, ze hebben deze week hun Trappistenkeurmerk gekregen.

En dan is er nog een elfde speler; Trappist, Frans, Mont des Cats heet het klooster… Zij leveren een Trappistenbier, maar zullen nooit het kwaliteitsschild mogen dragen. Hullie bier wordt gebrouwen in Chimay, en je krijgt dat het kwaliteitsschild alleen wanneer je bier écht binnen de muren van je eigen klooster wordt gebrouwen…

Enfin,… over dat bier uit Zundert valt wel wat te zeggen. Morgen misschien?..

© paul

De Christmas Pudding deel twee

Stir-up Sunday

Hoe het verder ging met de Christmas Pudding. Nog even in de herhaling; ik beschreef de ingrediënten al in een vorig artikel. We maakten dus twee keer twee puddingen. Voor de eerst lading roeren we vrijdagavond alle ingrediënten door elkaar en lieten het beslag rusten tot zondag. Zondag maakten we nog zo’n hoeveelheid beslag die ik liet rusten tot dinsdag.

Het bakken van de pudding gaat als volgt: Verwarm de oven voor op 150 graden Celsius. Roer het mengsel nog een keer goed door en verdeel het over de twee kommen. Druk het mengsel goed aan met een lepel zodat de puddingen compact worden. veeg de randen en de buitenkant van de kommen goed schoon. Knip cirkels bakpapier zo dat de massa netjes bedekt is. Beboter het bakpapier, leg het  op de puddingen en druk goed aan. Leg een vochtig stuk kaaslinnen over de kommen en bind dat met keukengaren stevig vast.

Zet de kommen in een braadslede waarin zoveel water dat de kommen tot de helft onder staan. Dek de braadslede af met aluminiumfolie en maak hierin een gaatje met een middenlijn van ongeveer 5 cm. Het gaatje mag niet boven de kommen zitten.

Bak nu de puddingen 8 uur in de voorverwarmde oven. Controleer de waterstand elke 2 uur. Voeg zo nodig water toe.

Afkoelen: Neem de puddingen uit de oven en zet de kommen 24 uur op een koele plaats.

Bewaren: Neem de kaaslinnen doekjes van de vormen, was ze en laat ze drogen. Knip schoon bakpapier op maat. Maak de randen van de kommen zorgvuldig schoon. Besprenkel de puddingen met een vierde van de cognac en leg het papier terug. Trek het kaaslinnen opnieuw strak om de kommen en bind ze vast. Bestrijk het linnen met geklaarde boter om ze luchtdicht af te sluiten. Bewaar de puddingen tot volgende kerst of langer op een koele plaats.

Opwarmen van de pudding. Zet de pudding in een stoompan en stoom ongeveer 2 1/2 uur.

Serveren; Stort de pudding op een mooie schaal. Garneer met een takje hulst en flambeer de pudding aan tafel. Geef er cognac of whiskyboter bij.

Een heel verhaal. Het resultaat bewaren we dus nog even (met Pasen schijnen deze puddingen ook heerlijk te zijn!) In ieder geval was de geur van de pudding overheerlijk, echt Kerst! En we hebben een zeer genoeglijke Stir-up Sunday beleefd!

Marja en haar familie gaan wee van de puddingen eten tijdens een oudjaarsdinertje. We zullen horen hoe het gesmaakt heeft!

© ellen.

 

…over Christmaspudding en andere Kersttrubbels…

Stir-up Sunday

U komt hier op deze site met meer en meer bezoekers deze dagen. Sorry beste lezers, dat er  al dagen geen nieuwe verhalen te lezen waren. Tsja, grieperig, ziek, zwak en misselijk en, erger nog, geen zin in lekker eten. Nou ja, soms gebeurt dat zomaar. Het komt wel weer goed. We krijgen langzaamaan zin in eten met veel rode pepers, knoflook en dat soort heftige smaakervaringen.

Toch verheugen wij ons natuurlijk al op  de Kerstdagen, de Kerstvakantie en  vooral ons jaarlijkse  Kerstdiner. Voor wie ons niet goed kent; wij vieren al jaren en jaren Kerst met een grote groep vrienden, familie en aanverwanten.

Op eerste Kerstdag genieten we samen van een mooie maaltijd. Tussen de gangen door worden er beste wensen uitgesproken, wijze raad voor volgende jaren gegeven, Kerstliederen gezongen en cadeaus uitgewisseld. Toen de kinderen nog klein waren organiseerden we ook nog speurtochten door de bossen en toneelstukjes, maar dat hoeft gelukkig niet meer. Ook de bijdrage van de kids in de vorm van een Blokfluitrecital is sinds een paar jaar niet meer aan de orde; er wordt nu gewoon spontaan gezongen als dat zo uitkomt en de Kids leveren hun eigen, soms tranentrekkende bijdrage (Haleluja, Haleluhuhuja…) mooi, mooi, mooi!

Natuurlijk vergt een diner voor zoveel mensen een strakke voorbereiding; Twintig mensen willen eten, drinken en genieten van andere genoegens… Dat is niet niks. Tafels, stoelen, serviesgoed, tafelkleden en wat-al-niet-meer moeten aangedragen worden. De huiskamer moet ontruimd worden en omgetoverd in een aangename ruimte. Hond Jaros moet zijn plaatsje ook nog kunnen vinden, er moeten de juiste pannen zijn om in te koken voor een groot gezelschap en vooral; er moeten héél véél inkopen gedaan worden.

Ervaring heeft ons geleerd dat het goed is om lijstjes te maken met afspraken wie wat /en wanneer doet. Vriendin Marleen is een expert in lijstjes; zij maakt een Exel bestand aan en zet daarin wie wat wanneer met doen, welke boodschappen gehaald moeten worden en wie er bij de opruimploeg verwacht worden. Reuze handig allemaal behalve dan dat er natuurlijk op het laatste moment nog van alles verandert. Maar goed, dan passen we de boel gewoon aan…

Bijvoorbeeld Het dessert; ik schreef al over Stir-up Sunday en de Christmas Pudding. Maar dat verhaal was nog niet helemaal klaar. (Ik zal in een volgend artikel precies beschrijven hoe het verder ging met de Pudding.) Nu blijkt dat eigenlijk de helft van ons gezelschap helemaal geen Christmas Pudding wil eten… Men denkt dat de Pudding te machtig , te vet en weet ik wat allemaal nog meer zal worden… Wij gaan die Pudding dus niet eten met de Kerst! Ik heb al een ander dessert bedacht. De Pudding kan nog mooi een poosje rijpen en opgegeten worden met echte liefhebbers.

Overigens voor wie denkt dat die Pudding echt te vet is; het valt nogal mee.  400 gram vet op deze hoeveelheid is minder dan je in de meeste fabriekskoekjes terug vind…

Ik ben van plan om het dit jaar allemaal wat eenvoudig te houden. Als mijn berekeningen kloppen kan het grootste deel van het Diner de dag van tevoren klaar gemaakt worden. Vanmorgen ben ik begonnen met te bedenken wat waar gekocht moet worden. De bestellingen voor vlees en vis zijn geplaatst. Nu nog even de lijstjes aanpassen.

Vanaf vandaag kunt u hier weer elke dag lezen over het wel en wee in onze keuken. U kunt hier ook tips vinden voor een dinertje. Zoek bijvoorbeeld onder de term Kersttips, daar staan mooie recepten voor de Kerst.

Ik wens u allen veel plezier bij de voorbereidingen, niet stressen, het komt allemaal goed!

© ellen.

Stoofpot van wildzwijn met zelfgemaakte gnocchi…

wildzwijnstoofpot
Sinterklaasavond is voor ons al lang geen avond meer met surprises en pakjes. Geen kleine kinderen meer in huis… en Paul heeft collega’s die wél kleine kinderen hebben. Dan is het dus logisch om met die collega’s van dienst te ruilen. Het komt erop neer dat wij al lang niet meer samen thuis zijn op Sinterklaasavond. Ach, en dat hoeft ook niet. Wij zijn tevreden met een goeie maaltijd en een mooi glas wijn. Gisteren kwam het allemaal goed; Paul hoeft niet te werken en ik kon, dankjewel collega Elma, wat eerder naar huis. Een stoofpotje van wildzwijn zou ik gaan maken en we zouden gaan proeven van die mooie bourgogne…

Ik kocht het vlees tijdens onze Herfstvakantie in Luxemburg, prima wild voor niet eens al te extravagante prijzen. Alles uit de Luxemburgs-Belgische Ardennen. Ik vries ieder jaar kleine porties in om later van te genieten.

Ik koos voor deze Sinterklaasdis voor een Italiaans recept. Ik keek een beetje bij Carluccio, raadpleegde ook Claudia Roden en Marcella Hazan (mijn favorieten) en natuurlijk maakte ik er maar zelf iets nét iets anders van. Goeie variant op:

  • voor vier personen (wel iets vooraf en een mooi dessert)
  • 500 gram wildzwijn niet te kleine stukken, het vlees droogdeppen en licht met bloem bestuiven
  • 1 flinke ui, in kleine stukjes
  • 3 tenen knoflook, geplet en gehakt
  • 1 winterwortel en twee kleine stengels bleekselderij, in fijne blokjes gesneden
  • 1 blikje tomatenblokjes
  • een klein handje gedroogd eekhoorntjesbrood, even wellen in lauwwarm water. Je kunt het welwater goed gebruiken om het vocht in de stoofpot aan te vullen.
  • wat rozemarijn, peper en zout
  • olijfolie
  • een flink glas rode wijn (ik gebruikte een Pinot Noir van Jean Schlink-Hoffeld 2008, Machtum Luxemburg ( we genoten deze week al eerder van die wijn en het staartje was nét genoeg  voor de stoofpot.) Met dank aan Marleen! Prima wijn Marleen!

Verhit de olie in een stoofpan en braad de stukken vlees rondom mooi bruin. Voeg ui en knoflook toe en bak ze even mee. Voeg dan de wortel en bleekselderij toe. Roer nog een keer goed om. Blus af met de wijn en voeg de tomatenstukjes toe. Laat het geheel zo zeker 2 uur heel zachtjes stoven. Het is moeilijk te zeggen hoe lang wild moet stoven. Hangt ervan af hoe oud het beest was enzovoort. Roer af en toe en kijk of er nog genoeg vocht in de pan is. Vul zo nodig bij met wat bouillon of water. Voeg op het laatst van de stooftijd wat rozemarijn toe en breng verder op smaak met peper en zout.

Wij aten er zelfgemaakte gnocchi bij en dronken een glas of wat van die prachtige Bourgogne.

Toe, een kopje espresso met een stuk chocoladeletter… En ja, er was toch ook nog een cadeautje van de Sint…

Een genoeglijke avond. Natuurlijk was deze stoofpot voor ons tweeën teveel. Vandaag aten we papardelle met de rest van het stoofvlees. Was ook lekker en snel klaar!

Espresso toe, en nóg meer chocoladeletter.

© ellen.

 

Glaswerk uit de Borinage…

boussu glaswerk

Een ezel stoot zich wel eens aan een steen, maar toch geen drie keer aan dezelfde?! Deze wijsheid indachtig begin ik aan dit stukje. Al twee keer schreef ik het artikeltje (min of meer in deze vorm), en al twee keer wist ik het, geheel ongewild en tegen mijn bedoeling, te laten verdwijnen. Ik ben nog niet de oude, lezer, nog helemaal niet de oude… Indien ik ook deze poging van mijn schrijfsel per ongeluk vernietig, zul je nooit meer iets horen over dit onderwerp. Dat kan ik écht niet opbrengen…

Op zondagavond kwamen Ans en Hijn langs, zomaar. We hadden juist een aantal vrienden en belangstellenden uitgezwaaid die liefdevol en oprecht geïnteresseerd informeerden naar onze gezondheid, welzijn en welbevinden. Allemaal werden ze door mijn ongesteldheid en kortstondige ziekenhuisopname weer even op hun eigen sterfelijkheid gewezen; dat was confronterend!

Ans en Hijn wisten evenwel van niks, die kwamen gewoon op bezoek. Wel brachten ze kadootjes mee.

In het grensgebied met de Belgische Kempen ontdekten ze een nieuwe vlooienmarkt. Niet zo’n georganiseerde, waarbij het oorspronkelijk doel van plaatselijke rommel versjacheren was vervangen door het aan de man of vrouw brengen van huishoudschorten, leren jasjes, namaak parfums en andere goedkope nieuwlichterijen… Nee hoor, een markt met authentieke rommel, brique-a-braque, liefhebbersspul, kortom, vlooienmarktgedoe..

Ze vonden bovenstaande glazen. Belgisch fabricaat, geproduceerd in het plaatsje Boussu, gelegen in die verarmde kolenstreek waar Vincent van Gogh nog ooit werkte als prediker (jaja!). En waar Joris Ivens zijn eerste grote communistische filmverhaal vertelde. De Borinage heet die streek…

Het was vroeger al niet pluis in de Borinage, maar sinds de teloorgang van de Europese kolen- en staalindustrie in de jaren zestig van de vorige eeuw lijkt er niks meer te functioneren. Ook de glasindustrie, incluis die van Boussu, ligt er al een halve eeuw op z’n gat. Ik ben ervan overtuigd dat het glaswerk van de foto het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog nog heeft meegemaakt. Het is geen kristal, gewoon glaswerk is het. Maar sierlijk van vorm, en kunstig met de hand gegraveerd.

Het kleine glas is bestemd voor een Elixer d’Anvers, een Elske misschien, of gewoon voor Ellen d’r dagelijkse borrel. Het grote glas, bedacht Hijn, zou een ideale container zijn voor de Elblingwijn, die wat verdachte, maar mij zo dierbare Luxemburgse boerenwijn. Hijn heeft smaak…

© paul

Sinterklaas!

sinterklaas
Buiten is het meer dan guur, stormachtig en waterig koud, hier binnen is het lekker warm. Ik heb nog wat vakantiedagen over en besloot vandaag een paar uurtjes eerder naar huis te gaan. De wandeling van mijn werkplek achter op het TUE terrein naar het station in Eindhoven viel niet mee, knokken tegen de wind in. Ik heb medelijden met de Sint die vanavond op al die glibberige daken moet klimmen om zijn pakjes af te leveren.

Maar goed, hier thuis zijn de kaarsjes aan, op het fornuis pruttelt héél zachtjes een stoofpotje met wildzwijn. We zullen er zelfgemaakte gnocchi bij eten en een glas mooie wijn drinken. Dat is voor ons feest genoeg. Sinds er hier geen kleine kinderen meer in huis zijn bezoekt de Sint ons nog maar zelden en dat is ook prima; Sinterklaas is een echt kinderfeest. Wij genieten vanavond van het eten en de wijn en een kopje espresso toe, mét een stukje chocoladeletter.Met dank aan de gulle Sint van Hogeschool Pedagogiek.

Wij wensen u allen een hele fijne avond!
© ellen.

Gegratineerde venkel met sinaasappel

gegratineerde venkel

Na ja, genoeg opwinding en commotie de afgelopen dagen, we moeten maar eens langzaamaan terug naar de basis van dit weblog; Eten en Drinken en andere Genoegens…
Wat te doen als je je niet echt lekker voelt, een beetje griep, verkouden en snotteren… Paul wilde graag ‘Hot Spicy’, ik had meer zin in ‘zacht en zalvig’,  een combinatie moest dus gevonden worden…
Ik maakte een stoofpotje van rundvlees; met ui, knoflook, wortel, selder en rode wijn en een flinke lepel Biber. Erbij een zachte, zalvende aardappelpuree met veel boter…
De groente kwam in de vorm van een compromis; Gegratineerde venkel met sinaasappel:

  • voor twee personen
  • twee venkelknolletjes (niet die hele dikke, twee mooie platte knolletjes) in de lengte doorgesneden
  • een paar plakken sinaasappel, de schil schoonboenen en de plakken in parten snijden
  • zout en peper
  • room
  • beetje boter om de vorm in te vetten
  • verwarm de oven voor op 180 graden

 

Blancheer de venkel 5 minuten in kokend water met een beetje zout. Laat ze even uitlekken en schik ze dan in een beboterde ovenschaal. Leg er een paar partjes sinaasappel tussen en giet er wat room over. Zet de schaal 20 minuten in de oven. Dien op met aardappelpuree en eventueel wat stoofvlees.

Kopje espresso toe?

© ellen.

Weer thuis…

bier 008

Die ene dag liep ik met Hond Jaros in strak tempo een zeven-kilometer-wandeling door de Pandelaarse Kampen, Koks en Esdonk (vise versa), de volgende ochtend haalde ik niet eens de broodstal van onze supermarkt, een goede tweehonderd meter van mijn voordeur… Ik moest omkeren en was letterlijk aan het stikken.

Een doortastend arts-assistent op onze Huisartsenpraktijk deed het enig juiste: ze stuurde me onmiddellijk in. En in het ziekenhuis deed ook de longarts het enig juiste, ze gaf me lucht!

Longaanval, zo heet hetgeen mij overkwam. Het komt erop neer dat de bescherming die ik in het dagelijks leven voor mijn matig functionerende longen hebt ontwikkeld, op agressieve wijze wordt doorbroken door één of meerdere virale infecties. De zuurstoftoevoer naar het lijf wordt voor een deel geblokkeerd. Je bent van het ene moment op het andere invalide, het gaat razendsnel. Ziekenhuisopname is meer dan wenselijk…

Respect en bewondering voor verzorgend volk, de verpleegkundigen en behandelaren van afdeling 3B van het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond.

Ik ben intussen weer thuis, en blij toe, dat begrijp je. Ik scharrel wat door het huis, loop een piepklein stuk met Hond Jaros, ontvang bezoek, beantwoord telefoontjes, lees een boek en bekijk een documentaire. Ik lijd aan chronisch slaaptekort en mijn humeur benadert het vriespunt. Mijn omgeving, en vooral dan Ellen, heeft daar last van. Het duurt nog even voor ik weer de oude ben, maar het lijkt sneller te gaan dan ik verwachtte.

Dank aan al die belangstellenden, die me groetten, troostten, een hart onder de riem staken, bloemen en drank schonken. Dank aan Ans, die ons de eerste dagen met alle zorgzaamheid omringde. Dank aan Ellen, die het door mijn getrubbel te druk had haar eigen griep op een verantwoorde manier uit te vieren…

© paul