Uit de tuin van de Jongste Bediende…Taart van Snijbiet op Venetiaanse manier.

snijbiet

Het is tijd om te oogsten! In de tuin van Marleen en de Jongste Bediende staat een ware overvloed aan gewassen. Eind mei zaaide de Jongste Bediende op mijn verzoek een aantal groenten die hier in ons dorp niet zomaar in de winkels te koop zijn. Zoals bijvoorbeeld snijbiet, wilde spinazie, cavolo nero, een paar soorten radijs en een aantal meters (!) met drie verschillende soorten platte peterselie. Zoals dat gaat met groententuinen komt er een overvloedige oogst, nét op het moment dat iedereen met vakantie is. Konden de radijzen nog snel vóór de grote uittocht verdeeld worden, met de boontjes waren er al minder kandidaten te vinden. Vandaag was het tijd voor de snijbietoogst dus wandelde ik vanmiddag met Hond Max en een mandje naar de tuin en sneed een flinke bos af. Thuis bleek het ruim 1 kilo te zijn (de grove stelen sneed ik er eerst af). Ik had een recept gelezen in het boek “De Italiaanse keuken”, van Marcella Hazan. Zij beschrijft daarin een Venetiaanse taart met snijbiet, rozijnen en pijnpitten: Teglata di Biete. Dat leek me wel wat.

Ik veranderde het recept zo hier en daar en zo werd het toch nog iets anders.

Voor een bakblik met een doorsnee van 25 cm:

  • 1 kilo snijbiet de grove stelen afgesneden
  • zout
  • 2 eetlepels olijfolie
  • 1 ui en 1 teentje knoflook, heel fijn gesneden
  • 125 gram Parmezaanse kaas (natuurlijk zelf raspen)
  • 2 losgeklopte eieren
  • 3 eetlepels pijnpitten
  • 3 eetlepels rozijnen (even in water weken)
  • zwarte peper
  • 2 eetlepels geroosterd broodkruim
  • 5 velletjes bladerdeeg uit de diepvries

taart van snijbiet

Was de snijbiet zeer goed. Snijd de grote stengels van de snijbiet af (gebruik ze later in de groentensoep of gratineer ze). Snijd de bladeren en de jonge stengels in zeer fijne reepjes. Breng in een grote pan water aan de kook en doe er zout bij. Wacht tot het water weer kookt en doe de snijbiet erin. Mevrouw Hazan laat de snijbiet ongeveer 15 minuten koken. Dat vond ik veel te lang voor deze superverse groente, 5 minuten was voldoende. Giet de groente af en laat ze afkoelen in de vergiet. Duw er zoveel mogelijk vocht uit.

Verwarm de oven voor op 180 graden. Rol het bladerdeeg uit en bekleed er een ingevette bakvorm mee.

Verwarm in een pan de olijfolie en bak daarin de ui en knoflook lichtbruin. Voeg de snijbiet toe en laat nog wat van het vocht verdampen. Schep dan alles over in een grote kom. Voeg als de groente wat afgekoeld is de geraspte Parmezaanse kaas, de losgeklopte eieren en de pijnboompitten erbij. (Bewaar een beetje van de kaas om bovenop de taart te strooien.) Knijp het vocht uit de rozijnen en doe ze erbij. Strooi er flink wat peper over en meng alles goed. Schep het mengsel in de vorm op het bladerdeeg en strooi er het broodkruim over en de rest van de kaas.

Bak de taart 40 minuten in de voorverwarmde oven. Serveer met bijvoorbeeld een tomatensalade.

snijbiettaart met rozijnen en pijnpitten

© ellen

Hiep, hiep, hoera…

verjaardaguitjecpaul

Een feestje vieren wij! Dit web-log bestaat vandaag namelijk precies vijf jaar. In deze vijf jaar bleken wij, tot onze verbazing, ruim 2400 artikelen geschreven te hebben en ontvingen wij meer dan 2 miljoen bezoekers. Wij zijn er zelf ook nog steeds beduusd van; zoveel reacties, zoveel meeleven, zoveel mailtjes voor een uit de hand gelopen hobby.

De foto stamt van ons eerste jubileum, met dank aan één van onze eerste fans: Uitje.

Proost! Wij gaan nog vele jaren door!

Vandaag geen espresso maar champagne toe!

© ellen.

Lunch in het “Pavillon Madeleine”, Kayl Luxembourg.

Pavillon Madeleine Kayl

Een bijzondere lunch in een bijzonder gebouw.

In de Agendalux.lu lazen we dat er in Kayl, Luxemburg, een nieuw park is aangelegd. Het nieuwe park is ongeveer 2 hectaren groot en werd in Engelse stijl aangelegd met bruggen, rustbankjes, lichtmasten en een pavilloen uit cortènstaal. Aan flora ontbreekt het nog in het park, het consept is nog maar net klaar. Planten en plantjes komen volgend jaar aan de beurt. De wél aanwezige cortenstaal-constructies symboliseren door hun typische roestrode kleur de verbinding tussen het noordelijke agrarische platteland met de zuidelijke, geïndustrialiseerde regio van Luxemburg. Het pavilloen herbergt een restaurant met terras en wordt uitgebaat door niemand minder dan Lea Linster, een van de sterrenkoks van Luxemburg. Je begrijpt lezer, daar moesten wij op af. Vorige week reden we er naar toe en we waren diep onder de indruk van het prachtige gebouw. Lunchen in het paviljoen zonder reservering was helaas niet mogelijk, maar we konden wel een plaatsje bespreken voor vandaag.

Lea Linster is de enige vrouw die de prestigieuze “Bocuse d’Or” kreeg voor haar werk. Ik las er al jaren geleden over en kocht twee van haar kookboeken. (Ik maak regelmatig haar Dorade met laurier, een van mijn favorieten.) Mooie eenvoudige recepten, alles gemaakt met liefde voor goede, eerlijke producten. Kortom: ik ben een fan! Vandaag was dus ook de dag om eens te kijken of het in de praktijk allemaal net zo zou zijn als ik me voorgesteld had.

Het restaurant is nog maar net een maand open.

Het restaurant heeft een open keuken dus konden we een blik werpen op het reilen en zeilen van de keukenbrigade. In een vriendelijke, ontspannen sfeer werd het personeel geinstrueerd. Hier was niet een Gordon Ramsay bezig, hier was Mevrouw Lea Linster aan het werk! Rustig, vriendelijk, permanent een oog op de klant gericht en een oog op de keuken. Zo charmant, zo gastvrij, zo hartelijk!

“Mogen wij een foto maken?” “Zeker, natuurlijk, laat eens kijken, sta ik er een beetje fatsoenlijk op?”

Lea Linster heeft nog twee restaurants in Luxemburg; Restaurant Lea Linster in Frisange en Het Letzebuerger Kaschthaus in Hellange. In het Kaschthaus kun je genieten van de regionale Luxemburgse keuken, Restaurant Lea Linster is het sterrenrestaurant. Het Pavillion Madeleine is de bistroversie.

In het pavillion kun je kiezen uit het dagmenu of á la carte. Een eenvoudige kaart met zéér betaalbare prijzen.(Het dagmenu van drie gangen, Plat du Jour, €14,90!) Een mooie wijnkaart, maar ook gewoon prima wijnen per glas.

Pavillon Madeleine

© ellen.

Gefrituurde salieblaadjes…

gefrituurde salie

Wij hebben achter onze caravan een prachtige salieplant, echte Italiaanse salie! We kregen de plant zo’n 10 jaar geleden van de toenmalige buurman van de camping, een Italiaan van geboorte. Paul schreef er al eens over op dit weblog. De plant groeit en bloeit nog steeds weelderig en vandaag bedacht ik maar weer eens ‘Muizen’ te maken. Je hebt er mooie aromatische salieblaadjes voor nodig. Onbespoten en vers geplukt, liefst met het steeltje eraan. De blaadjes worden in deeg gedompeld en daarna gefrituurd in hete olie. De vorm lijkt dan een beetje op een muisje, van daar dat deze gefrituurde blaadjes in Italie ook wel Muisjes genoemd worden.

Je eet de gefrituurde blaadjes als voorgerecht of borrelhapje.

Voor ongeveer 20 salieblaadjes:

  • 150 gram gezeefde bloem
  • 1 groot ei, dooier en eiwit gesplitst
  • wat zout
  • ijskoud bronwater
  • een scheut witte wijn
  • olie om in te frituren (zonnenbloem- of arachideolie)

Meng bloem en zout en de eidooier in een schaal. Voeg dan een scheut witte wijn toe en roer goed. Voeg bronwater toe en klop tot je een dik beslag krijgt. De consistentie moet ongeveer zijn als die van créme fraiche. Zet de schaal zeker 30 minuten in de koelkast. Klop dan het eiwit stijf en schep dit voorzichtig door het beslag. Verwarm intussen de olie in een frituurpan, (de olie moet zo heet zijn dat een korstje brood in een minuut mooi goudbruin kleurt).

Pluk de salie (mét steeltje!) en poets de blaadjes schoon. Haal ze door het beslag zodat ze helemaal bedekt zijn en bak ze in de hete olie aan alle kanten goudbruin. Schep ze met een schuimspaan uit de pan en laat ze op keukenpapier uitlekken. Bedenk dat de eerste vijf exemplaren er altijd een beetje raar uitzien. Maar heb je eenmaal grip op het procedee dan worden ze vanzelf prachtig.

Serveer de ‘Muizen’ warm bij een aperitief of als voorgerecht met wat tomatensalade.

gefrituurde salie

En dat buitenfornuisje is een echte uitkomst op de camping!

© ellen.

Kwartels met groentenpuree…

kwartel met groentenpuree

Het is werkelijk fantastisch wat hier allemaal aan bioproducten in de winkels ligt. Zeker de nieuwe of vernieuwde winkels hebben een enorme sortering bio-groenten en -vlees. In Bertrange is een nieuwe Cora supermarché waar ze naast het voorverpakte vlees ook een poelier, en een slagerij hebben waar alleen biologische producten verkocht worden. Op alle producten staat keurig vermeld waar ze vandaan komen. De poelier verkocht talloze verschillende kippensoorten, onder andere echte Bresse-kip. Ik kocht er een paar biologische kwartels en maakte ze vanavond op de Spaanse manier klaar; gestoofd met veel groenten.

Reken per persoon één kwartel. Het recept is voor twee personen:

  • 2 biologische kwartels
  • wat olijfolie
  • 1 flinke ui
  • 2 tenen knoflook
  • 1 wortel
  • 1 stengel bleekselderij
  • 1/2 blik tomaten of 3 verse tomaten
  • 1 middelgrote aardappel
  • 1 laurierblad
  • tijm, rozemarijn, een plukje saffraan en een handje vers gehakte peterselie
  • peper en zout
  • 1 glas witte wijn
  • eventueel wat bouillon

Verwarm de olie en bak de kwartels aan alle kanten lichtbruin. Doe de uien en de knoflook erbij en bak ze even mee. Dan de rest van de groenten, allemaal in kleine blokjes gesneden, ook even meebakken. Blus af met de witte wijn, voeg de kruiden toe en laat de kwartels zo in ongeveer 45 minuten heel zachtjes gaarstoven. Haal ze uit de pan en houd ze warm. Verwijder het laurierblad en pureer de groenten met een staafmixer. Warm de saus nog even goed door en breng die verder op smaak met peper en zout. Schep een flinke lepel saus op de borden en serveer de kwartel erop. Geef er knapperig brood bij en een salade.

En natuurlijk espresso toe.

© ellen

IJs maken in Ansembourg…

ansembourg 2010

En vandaag hielpen we met ijs maken! Gewoon op de traditionele manier. Een kwestie van even hard werken… Het zag er zo simpel uit, ik dacht dat kan ik ook…

Ansembourg 2010

Bleek het ook gewoon machinaal te kunnen… Maar het resultaat was werkelijk vurrukkuluk.

ansembourg 2010

En espresso toe, echte, zo’n lepeltje verry strong… Heerlijk!

© ellen

Buiten koken…Forel

buiten koken

Wij vermaken ons nog steeds uitstekend hier in Luxemburg. Het weer is prima, niet té warm, zo’n 25 graden is net lekker. Toen ik (al weer weken terug) uit Nederland vertrok was het heet, heel heet. Ik bedacht dat het dan in de caravan soms erg warm wordt om te koken en dat dan een kookpit voor buiten eigenlijk een goede aanschaf zou kunnen zijn. Vriend Jan had net zoiets gekocht voor de vakantie en raadde mij aan om eens bij een Action winkel te gaan kijken. Ze verkochten daar een schattig éénpitsfornuisje, in een koffertje, voor slechts 11,95! Toevallig gingen vriend Jan en ik die dag eerst naar De Wit Kampeerwinkel in Schijndel (cadeautje kopen voor Nieta) en zagen daar het fornuisje, precies hetzelfde, voor 29,95!!! Snel van de Wit naar de Action dus! Het werkt op een bus gas (1,95 bij Action, 3,95 bij de kampeerwinkel!).

Het was hier niet zo warm dat ik naar buiten moest om te koken deze weken, maar vandaag wilde ik forel bakken en dat is zo’n gedoe in de caravan, (zonder afzuigkap) een goede reden dus om het fornuisje (!) maar eens uit te pakken en in gebruik te nemen. Een echt succes! Geen olielucht binnen. De pit was groot genoeg voor onze vispan en, natuurlijk het belangrijkste: de forel was heerlijk!

Truite meunière, forel op de wijze van de molenaarsvrouw. De forel even door wat bloem wentelen en dan snel bakken in olie (zonnenbloem- of arachideolie). Koop per persoon één forel, liefst “Truite Arc en Ciel” (regenboogforel), dat zijn de lekkerste.

Wij aten er wat salade bij en een paar gebakken aardappeltjes.

macarons

En, natuurlijk espresso toe. Mét een Macaron. Ik kocht ze vandaag bij de nieuwe Cora supermarché in Bertrange. Vooral de macarons citroen/basilicum veroverden ons hart! Smeltend, zacht, fris…

© ellen.

Feest op het kasteel van Ansembourg!

septfontaines augustus 2007 084

Ik schreef al eerder over het jaarlijkse feest op het Chateau d’Ansembourg. Zondag 8 augustus is iedereen weer welkom om het kasteel te bezichtigen, de hapjes en de drankjes te proeven, een dansje te maken of gewoon wat lui door de prachtige tuinen te slenteren. Als je toch in de buurt bent is dit een evenement dat de moeite waard is om een stukje voor om te rijden, al was het alleen maar voor de heerlijke Zwitserse kaasfondue, of de Portugese sardientjes van de gril, of de fantastische Italiaanse pasta en natuurlijk de Bretonse cider in stenen kommen of,… nou ja, noem het maar op. Een waar eet-en-drink-feest (bijna alles ook nog eens biologisch) rondom een prachtig kasteel in het mooiste deel van het Groothertogdom Luxemburg.

Het park rondom het kasteel is open vanaf 11.00 uur en om ongeveer 18.00 sluiten de festiviteiten.

Camping An Der Ho in Septfontaines heeft nog wel een paar logeerplaatsen vrij!

© ellen.

Zomaar een lunch op een terras…

Lunch in Arlon

Het wordt flauw om je iedere keer weer lastig te vallen met ons gevecht met internet, Ga er maar vanuit lezer, wanneer het mogelijk is schrijven we een artikel.

Op maandag zwaaiden we ons bezoek uit, zij vertrokken gezessen naar Frankrijk. En daarna was het stil op rond onze woonst. We besloten dan zelf maar tot een kort bezoek aan Arlon (de Schoone Stad Aarlen). We hadden er eigenlijk niks te zoeken, maar we komen er zo graag.

Rond het middaguur streken we neer op een eenvoudig terras aan de grote markt. Vriendelijke bediening en goede wijn van het huis.

Ellen at er een stuk rundsgebraad, een beetje weerspannig maar van topkwaliteit. Bearnaise-saus uit eigen keuken verhoogde de feestvreugde, samen met de vingerdikke frites. Voor mij was er eendenlever, zijdezacht, niet te lang en niet te kort gebakken. Met een beetje aardappelpuree, op smaak gebracht met dragon. Verse boontjes erbij, en natuurlijk spekjes. Mensen-goedheid wat een lunch…

Marleen (van de kostelijke wijnen en ook een beetje van de Jongste Bediende) is tegen het eten van alle gevogeltelever omdat zij verregaand dierenleed vermoedt. Ach, we hebben de discussie al talloze malen gevoerd, we doen hem binnenkort wel weer over.

Hoe dan ook lezer, zo’n lunch, zo’n lunch…

© paul

Cantharellen uit Trier…

cantarellen

De vrienden en vriendinnen, ze zijn allemaal onderweg naar nieuwe avonturen. Jan en Ans bereizen (volgens Ellen is dit woord een Allemantisme) het noorden van Duitsland. Hijn en Ans zullen intussen het midden van Frankrijk hebben berijkt (bereikt?), Jeanne en Rian bevinden zich zuidelijker. De Jongste Bediende onderhoudt zich met zijn bio-tuin en Marleen werkt, zoals gewoonlijk, te veel en te lang. Het Kind is aan vakantie toe en Andy bekommert zich om de old-timers van de firma Zündap en het klassieke race-monster van Hans. Evert en Neel ontvoeren hun kroost naar Bretagne en waar Sam verblijft is me een raadsel, maar ook zij zal grote verhalen vertellen wanneer ze weer terug is in ons dorpje aan de Peelrand.

Wij, intussen, houden domicilie op onze vaste stek in Luxemburg. We zijn ….

(Ellen zet nu de CD van Adamo op, hoe kan ik me nu nog consentreren? We drinken stug door en Adamo zingt over een Barbu met en grote baard…)

De foto hoort bij een artikel over de eerste cantharelen, maar ik geloof dat ik daar morgen op terug moet komen.

Geloof het of niet: op dit eigenst moment klinkt: “Vous Pertemettez Monsieur”…Ik denk dat we maar naar bed moeten gaan, Hond Max is uit geweest, en wij geloven het verder ook wel….

© paul.