GRATIS FRUIT…

In eerdere artikelen wees ik al op de fruitbomen aan openbare wegen en plaatsen in Luxemburg. Het fruit dat deze bomen opleveren dient vooral tot meerdere eer en glorie van de Luxemburgse Eau de vie stokers. Het meeste van het openbare fruit is niet genietbaar als consumptiefruit, behalve dan in verstookte vorm. In het najaar zie je kinderen overal de onooglijke vruchtjes verzamelen. Zij kunnen daarmee een aardig zakcentje verdienen, de Stoker ziet ze graag komen. Doorgaans gaat het om appeltjes, maar ook pruimen en peren staan langs de kant van de weg. Overigens is er drie jaar geleden een laan van notenbomen aangeplant, openbaar en te zijner tijd door eenieder te oogsten, op slechts een paar honderd meter van onze Luxemburgse verblijfplaats. Wil je verder lezen, klik dan door naar Eau de vie de Prunelle en Bij Meneer Fisch…

© paul

VLEES GRILLEN…

Warme dagen als deze (30 graden) lenen zich ertoe om laat op de avond rustig de maaltijd te gebruiken. En het liefst buiten.

We hebben vanavond vlees gegrild. Een mooi stuk worst van de Blije Varkens en daarna een entrecôte van de scharrelslager. Erbij wat brood, tomatensalade, boontjes en zeekraal uit en potje.

Zowel de boontjes als de zeekraal waren het vernoemen niet waard. Vlees prima, tomatensalade ook, de eigengeslagen knoflookmayonaise was goddelijk.

De Rosé van Gort deed het uitstekend bij de maaltijd. Die wijn is vol genoeg om heftige smaken te pareren en behoudt tegelijkertijd de frisheid die op een avond als deze gepast is.

© paul

WAAR ROSÉ GOED VOOR IS…

 

Neel stond vanmiddag op de stoep. Ze was haar kinderen kwijt. Nee, ze waren niet zoek, ze waren gedriëen  ondergebracht bij vriendjes en vriendinnetjes. Zomaar een paar uur vrij, op een zomerse vrijdagmiddag…

Indachtig het wijnbloggedoe hadden we een paar flessen van Gorters rosé ingeslagen. En is er een beter moment denkbaar dan de vrijdagmidag om een fles te openen? De temperatuur in ons dorpje was intussen opgelopen tot plusminus dertig graden en de wijn was prima gekoeld. Over smaak en kwaliteit moet niet al te veel worden gezegd, we kenden de wijn al lang, we hadden er al over geschreven. De konklusie was toen en nu dat prijs en kwaliteit uitstekend op elkaar afgestemd zijn.

Misschien is de wijn wat tè gemakkelijk, denk ik nu. Zit je een tijd te drinken, dan begint het wel heel erg populair te smaken. Alsof het softdrink is.  Enfin… luxeprobleem, nietwaar?

© paul

GEPOCHEERDE ZALM….

Op verzoek het recept voor gepocheerde zalm;

Een grote verse zalm, (de zalm gisteren woog 4100 gram) schoongemaakt, mét kop en staart. Helaas was mijn vispan net te klein en moest ik de staart afsnijden.

De bek, en ook de buik, op twee of drie plaatsen met garen dichtbinden. De zalm blijft dan beter in model. Leg de vis op het rooster in een vispan. Voeg een bouquet garni toe van tijm, selderij, laurier en twee sjalotten. Vul de pan met koud water en een fles witte wijn (Riesling is prima). De vis moet helemaal bedekt zijn. Verhit het geheel nu langzaam tot 80 graden, de vis mag niet koken, en pocheer ongeveer een uur.

Neem het rooster met de vis uit de pan en snijd de draden door. Laat de vis zo uitlekken en afkoelen. Pel er dan het vel  voorzichtig af en schuif de zalm op een mooie schaal. Garneer met komkommer en verse dille. Duw een kappertje in het oog, dat ziet er vriendelijker uit! (een bosje peterselie om de afgesneden staart te verstoppen).

 Serveer de zalm met een saus van:

Een kom  eigengemaakte mayonaise,1 koffielepel doppio tomatenpuree, twee eetlepels verse gehakte dille, een koffielepel citroenrasp, 125 ml room.

ASPERGES KLASSIEK…

We zijn weer helemaal thuis. Ik heb vandaag weer gewoon gewerkt, het was een gezellig rommelig drukke werkdag. Collega’s en studenten hadden spannende verhalen te vertellen over de vakantie en ik heb al bijna al mijn achterstallige post kunnen beantwoorden. Wat wil een mens nog meer? Nou iets lekkers te eten natuurlijk. Aldo van Dining en Wining schreef gisteren een stukje op zijn weblog over slow food en het samen tafelen, ik ben het er helemaal mee eens; de maaltijd is ook voor ons een moment om de ervaringen van de dag uit te wisselen, even rust te nemen en te genieten van het eten. Vandaag hebben we genoten van asperges, heel klassiek met ei, boter, ham en een vleugje nootmuskaat. En vooral van de Muscat van de firma Wolfberger, Eguisheim, Elzas. Ed van de Wijnerij gaf ons eerder het advies om deze wijn eens bij de asperges te drinken. Hier in ons dorp niet te koop, maar in Luxemburg snel gevonden, en een paar flesjes mee naar huis gebracht. Een prima advies, dank je wel nog, Ed, deze wijn is inderdaad perfect bij de asperges! Ik ben niet goed in het beschrijven van wijnen, geuren en smaak. Ik kan wel proeven en dit was een hele goede combinatie. De asperges kwamen natuurlijk gewoon van onze eigen dorpsleverancier de familie van Dinther. En vers! En lekker! We hebben deze vakantie weer heel wat ellendige asperges gezien; houten stelen, grof, paars, groen, droog. De enige asperges die het aanzien waard waren kwamen uit een vrij nieuw teelgebied; de Pfalz in Duitsland. Die werden verkocht op een boerenmarkt in de stad Luxemburg, voor goudprijzen. Een kilo stukjes voor € 10,50!!! Hier € 1,50!!! Paul kocht vandaag een kilo stukjes daar ga ik morgen soep van maken, volgens het Recept van Lea Linster.

Lea Linster is de Luxemburgse sterkok. Zij heeft een restaurant in Frisange en een aantal boeken op haar naam staan. Ik kocht deze vakantie het laatste nieuwe boek van haar, maar daarover later meer. Wie de soep van Lea Linster morgen ook wil eten; 1 kilo asperges of stukjes, zout, een beetje suiker, 2 sjalotten, 30 gram boter, 1 eetlepel bloem, ¼ liter kippenbouillon, 100 ml melk, cayennepeper. Voor de garnering: 100 gram slagroom, cayennepeper en wat waterkers of platte peterselie. Recept morgen.

© ellen

PATISERIE NAMUR….

Ik schreef eerder over Patisserie Namur in oktober van het vorig jaar, toen over de kastanjegebakjes. Die waren dit keer bij ons bezoek aan de winkel helaas op en dus kozen we iets anders. . Paul koos voor een chocoladebavarois met een mooie saus van vanille en room, mijn keuze viel op een sinaasappelbavarois met biscuitdeeg. Het was toevallig ook nog koninginnedag dus het oranje lintje is wel heel toepasselijk Ik ben helemaal niet zo’n zoet-eter maar dit soort heerlijk gebakjes, daar wil ik wel een stukje voor om rijden. Prima kwaliteit en eerlijke grondstoffen. De winkel in Luxemburg stad is zeker een bezoekje waard. En de prijzen zijn niet eens exorbitant hoog.

 

LIEVEVROUWENBEDSTRO (en Maitrank)…

De natuur is te laat! Sinds een week of twee knalt het uit de grond, bloeit, kwinkeleert, broed en flirt. Er is geen sprake geweest van een rustig aanlopend voorjaar en dus moet alles nu in een keer. Door dat koude voorjaar komen een aantal tradities in het gedrang. Zo waren er maar krap aan asperges van de koude grond om de diverse festivals en feesten te bevoorraden. In delen van Duitsland, Luxemburg en de Elzas is het sinds jaar en dag gewoonte om op 1 mei de Maitrank te presenteren. Die wordt een enkele keer in de fles aangeleverd, maar een beetje kastelein zorgt er zelf voor. De eerste wijn van afgelopen herfst raakt op dronk, maar is dat in veel gevallen nog niet helemaal. Om het voorjaar te vieren wordt die verse wijn op smaak gebracht met Lievevrouwenbedstro (Waldmeister) en honing (of suiker). Het Lievevrouwenbedstro moet geplukt worden juist voordat het in bloem schiet. Dan is het op z’n krachtigst. Zoals je op de foto kunt zien waren de plantjes nog lang niet voldoende ontwikkeld rond 1 mei. Géén Maitrank dit jaar!

In een Duits streekkookboek (Aus Deutschlands Küchen) vond ik het eenvoudigste recept om zelf Maitrank te maken. Het gaat als volgt: 1 bundel Lievevrouwenbedstro (Waldmeister, Maikraut) 2 à 3 flessen witte wijn, halfdroog. Pluk het Lievevrouwenbedstro één dag voordat je het gebruikt, zodat het kruid al een beetje verwelkt is als het in de wijn gaat. Het laat dan namelijk veel beter zijn geur- en smaakstoffen los. Bind het bundeltje kruid met een touwtje op en hang het op z’n kop, met de blaadjes naar beneden, in een vat waarin een halve liter wijn is gestort. De bundel moet helemaal in de vloeistof hangen. Na 15 à 30 minuten verwijder je het kruid en doet de rest van de (goed gekoelde) wijn bij de gearomatiseerde vloeistof. Serveren. Nogmaals, dit is een wel heel eenvoudig recept. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om de Maitrank te maken, wat des te aantrekkelijker is omdat hij dus overal anders smaakt en je steeds weer wordt verrast. Smaak en kwaliteit hangen af van de kwaliteit van de wijn, en vooral ook van de tijd die je gebruikt om te aromatiseren. Onze “oude” waardin Florrie liet de Waldmeister een volle nacht trekken in de wijn. De sterke smaak werd dan weer afgeblust door bij het serveren voor de helft Luxemburgse Champagne (Cremant de Luxemburg) toe te voegen. En voor de stevige drinkers een scheut Gin. Ook zoette ze de wijn een beetje bij met krachtige honing. Waarlijk een godendrank. De smaak van Lievevrouwenbedstro laat zich moeilijk omschrijven, vooral omdat ik het nergens mee kan vergelijken. Op zich ruikt het niet eens zo prettig, maar samen met de citroen- en appeltjesgeur van de jonge wijn verandert het aroma in iets betoverends. Geheel onschuldig is Lievevrouwenbedstro niet. Bij te geconsentreerd gebruik kan het hoofdpijn en duizelingen veroorzaken. Het Ministerie heeft daar nooit iets van gemerkt hoor, hooguit wat duizelingen van de alcohol.

© paul

FEEST VRIJWILLIGERS WERELDWINKEL…

 

 Gisteren heb ik gekookt voor de vrijwilligers van de Wereldwinkel. Ieder jaar wordt er voor de mensen die in de winkel werken een feestavond geoganiseerd. Ze maken dan een uitstapje en daarna wordt er een hapje gegeten en wat gedronken.

Nellie had haar huis en tuin aangeboden en mij was gevraagd een hapje te verzorgen. Voor mensen die al jarenlang vrijwilllig de Wereldwinkel draaiende houden doe ik dat graag. Er kwamen 25 mensen en het budget was erg beperkt, dan is het niet eenvoudig om er toch iets van te maken. Maar ook een hele uitdaging.

Nellie heeft een groot huis en een grote tuin, het was prachtig weer en hebben we de hele avond in de tuin kunnen zitten. Het eten in de vorm van een buffet stond binnen.

Ik ben om 14.00 uur begonnen met koken en alles was om 18.00 uur klaar. Twee grote schalen pasta salade met tonijn, tomaat, olijfjes, ui, knoflook, komkommer en fusili. Een grote schaal pasta salade met wilde spinazie, gebakken spekjes, knoflook en pijnpitjes. Een schaal met een salade van rijst, paprika, spekjes, ui, knoflook, doperwtjes en tomatenpuree. Een salade van tomaten, ui en verse basilicum. (de basilicum en nog meer verse kruiden uit de tuin van één van de vrijwilligers). Een grote gepocheerde zalm met een saus van mayonaise, room en dille. En een stoofschotel van varkensvlees met tomaat, ui, knoflook, champignons, peper, zout, en koreander. Erbij nog 6 stokbroden en twee soorten kruidenboter, één met knoflook en verse tuinkruiden, één met tomatenpuree, citroenrasp en chilipeper. Het dessert: aardbeien met slagroom en ijs.

© ellen

BROOD…

 

Het was druk op het Ministerie, druk met bezoekers. Er moest wijn geproefd worden, wel of niet geschikt voor een grote Autobusbeurs. Het Ministerie deed haar best, alleen moesten de flessen leeg, want die dienden dan weer als aankoopreferentie (?!). Voor de verwachte drukte maar vast een brood gebakken. Na zoveel dagen vakantie was er eigelijk niets meer in huis, maar met gedroogde gist, bloem en olijfolie kun je nog veel doen.

Vanmiddag al brooddeeg gemaakt en er meteen voor een bijzonder smaakje 2 lepels pesto uit een potje door gemengd; 1 kilo bloem, 2 zakjes gedroogde gist, 1 lepel olijfolie, 2 eetlepels pesto, water, zout. De gist even laten weken in wat lauw water. De bloem vermengen met het zout en de olijfolie. De opgeloste gist erbij doen en goed kneden. Dan beetje voor beetje de pesto door het deeg kneden. Ongeveer 10 minuten, met de hand, kneden. Het deeg op een warme plek laten rijzen. Dan het deeg opnieuw kneden en in een mooie vorm, bijvoorbeeld gevlochten, op een bakplaat leggen en nog 30 minuten laten rijzen. De oven intussen voorverwarmen op 200 graden. Bak het brood in ongeveer 30 minuten gaar. (als het brood hol klinkt als je erop tikt is het gaar) We aten het brood met biologische boter uit de buurt van Luik en Bretonse fleur de sel uit Guérande. Later meer over het bijzondere zout én over de wijnproeverij!

© ellen

ALWEER TORRES…

wijn 002

In de late ochtend zat ik wat te lezen. Zonnetje, geurende koffie, slapende hond, ontluikende rozen in de tuin, Haydn uit de luidsprekers. Mij overviel een onweerstaanbaar verlangen naar de Herfst…

Wat was dat nu voor gedoe? De zomer moest nog beginnen! Ik zat  uren te piekeren waar dat gevoel vandaan kwam, en het bleef maar aanhouden. Was het de lectuur? De muziek misschien? Ik vond geen afdoende verklaring.

Genoeg van dat sentimentele gezwelg, werk aan de winkel. Ik had beloofd te schrijven over de mooie fles wijn van gisterenavond en dat ga ik nu doen.

Ik trakteerde mezelf op een fles Reserva 2001 Gran Coronas van het Spaanse wijnhuis Torres. Een van de betere wijnen welke de firma Torres voert. Gemaakt van de Cabernet Sauvignon druif en geruime tijd gerijpt op eikenhout. Over de productiemethode ontbreekt het me verder aan informatie. De prijs was 13 euro(Gall en Gall).

De wijn is zacht, maar vol, hij kleurt prachtig dieprood. Je proeft de invloed van het eikenhout. Je ruikt leer en bosvruchten (ook ceder, zegt Ellen). Mooie lange afdronk, weinig tanines. (Bestaat er zoiets als zachte tanines?)

De wijn smaakte me prima, dat moet gezegd. Toch verkies ik die andere Reserva van Torres: Gran Sangres de Toro In kwaliteit doen de wijnen niet voor elkaar onder. Het is de smaak van Garnach- en Shyrah druiven die me meer aanstaat.

© paul