Niet gekookt, wel gegeten. Ellen at een pizza naar beproefd recept: ham, veel kaas, artisjokken en extra knoflook, altijd goed. Paul hield het bij pizza calsone, en die viel wat tegen. Daarna een stukje Cheddar, stukje Comté, stukje Koningslander. Espresso toe.
© paul
Voor het archief van het Ministerie en ook een beetje voor de lezer. Het afgelopen weekend moet nog voor een deel beschreven worden. Donderdag was de Chineesdag (zie log 18 april 2006). Vrijdag kookte Hijn. Hij maakte een eenvoudige, maar smakelijke spaghettischotel. De saus had als basis de klein tomaatjes, pommedorini. Schaafje Parmakaas en wat ruccola maakten het af. (Zie foto). Salade erbij en een goed glas Nebbiolo. Afzakkertje in het café. Zaterdag op restaurant. De Portugees in Wandhaff. Ans kreeg gegrilde dorade, Hijn nam kalfsmedaillons in een adembenemende knoflooksaus, Ellen en ik aten rundsvlees met zwarte bonen. Rijst en aardappeltjes erbij en salade. Espresso toe. Paaszondag maakte Ellen kip met zwarte cantherellen (Trompette de la mort). We hadden een mooie Lalande-kip gekocht en een nieuwe voorraad gedroogde paddestoelen. Boontjes erbij en in de schil gekookte aardappeltjes. We dronken een spotgoedkope maar smakelijke witte wijn uit Portugal. Afzakkertje in het café. Paasmaandag kwam het er niet van ordentelijk te eten. Op de terugreis namen we “vette hap” en ‘s avonds een mooie broodmaaltijd. Elke dag hebben we uitgebreid ontbeten. De lunch werd bij elkaar “gesneukeld.
© paul
Vandaag was het een echte lentedag. Zachte temperaturen, een beetje, nog wat flauw zonnetje. Goed voor de asperges. Zondag is het hier de grote dag van de asperges. Daarover later meer. Er moest vandaag van alles gebeuren, dus konden we pas laat eten. Iets makkelijks wat je kunt voorbereiden is dan handig. Paul heeft vanmorgen asperges gekocht én geschild. (Zet ze geschild donker weg in een laagje water.) Gegratineerde asperges; 1 kilo asperges, 4 plakken ham, bloem, boter, room, melk, peper, zout, 50 gram vers geraspte Parmezaanse kaas.
Kook de asperges bijna beetgaar. De oven voorverwarmen op 200 graden. Maak een bechamelsaus van: 1 eetlepel boter en een eetlepel bloem, twee koppen melk en een scheut room. De boter smelten, bloem erbij voegen en goed roeren. De melk erbij doen en goed blijven roeren. De saus even door laten pruttelen en afmaken met peper, zout, een beetje nootmuskaat en een flinke scheut room. De asperges goed uit laten lekken en met 4 á 5 stuks in een plak achterham rollen. De rollen in een ovenschaal schikken en de bechamelsaus erover gieten. Dan de kaas er met gulle hand over strooien en de schotel in de voorverwarmde oven zetten tot een mooi bruin korstje ontstaat. Krokant gebakken aardappeltjes erbij.
En eigenlijk een fruitig dessert. Het is nog geen tijd voor echte aardbeien, dus voor ons geen dessert vandaag. Gewoon espresso toe.
© ellen
Het is dus niks geworden met m’n Paashazenartikel. En nu is het te laat, mosterd na de maaltijd. Maar let op lezer, volgend jaar, zo rond 8 april….
Overigens is een van de mogelijke verklaringen voor de oorsprong van de Paashaas de volgende:
In delen van Duitsland, Luxemburg en de Elzas wordt al sinds de middeleeuwen het Paaslam gebakken, in stenen, maar tegenwoordig nog alleen metalen vormen. Die mallen bestaan uit twee delen. Het wil nogal eens fout gaan, ze lekken makkelijk op de naden, zodat het uiteindelijk product dan ook meermaals getooid is met rare uitsteekselsaan kop en rug. Het gebak kan dan ook in veel gevallen beter met een haas dan met een lam worden geassocieerd. Verklaring? Tja, ik heb het niet zelf verzonnen…
Bakstuff heeft overigens niets van doen met wietkeek. Stuff is het Luxemburgs woord voor oven of stoof. Bakstuff is een vereniging van bakkerijen die gelieerd is aan de Cactussupermarktketen (21 letterwoord!) Ze maken prima brood, waaronder een aantal traditionele varianten. Hun gebak is van goede middelmaat
© paul
We waren op bezoek bij meneer Fisch. We doen dat meestal wanneer we in Luxemburg zijn. Meneer Fisch is heerboer en destillateur. Hij vindt internationale erkenning met zijn stooksels en staat in Luxemburg bekend als één van de besten.
Hij verkoopt ook aan huis en je kunt op elk moment van de dag terecht. Ook zaterdag en zondag.
Altijd een vriendelijke ontvangst bij die man, en je wordt direkt meegetroond naar zijn heiligdom, de voorraadkelder. En altijd weer de vraag: “Wollen Sie schmecken?”
Vervolgens laat hij je proeven van de zaken waar hij op dat moment het meest van geporteerd is. Verder kun je overigens “schmecken” wat je wilt.
Het bedrijf is gevestigd in een prachtige carréboerderij, stammend uit de 18e eeuw (gelegen in het plaatsje Calmus, Gutland, Luxemburg).In die tijd is de eerste generatie Fisch ook begonnen met gedestilleerde drank. Aan de boerderij liggen velden met zwarte bessen. Die bessen vormden de grondstof voor de eerste likeurachtige drank uit de beginjaren, en die wordt ook nu nog geproduceerd. Inmiddels is het assortiment veel uitgebeider. Graan, frambozen, mirabellen, Williamsperen, kersen, appels, kwetsen, dat zijn de voornaamste vruchten voor de stook. Maar kan meneer Fisch een partijtje wilde pruimpjes aankomen, dan verstookt hij dat ook. Zo’n partij moet minstens 100 kilo wegen, anders loont het de moeite niet.
Meneer Fisch hanteert in princiepe één standaard voor elk stooksel. Gerijpt wordt op eikenhouten vaten tot de scherpte van de stooksels af is en de geurstoffen zich hebben kunnen ontwikkelen. De rijpingstijd is afhankelijk van de grondstof en het stooksel. Wordt een stooksel rijp bevonden dan wordt het gebotteld. Verouderen en narijpen op het vat doet meneer Fisch alleen voor eigen gebruik. Het is hem te ingewikkeld om allerlei verschillende standaarden per stooksel te verkopen. Goed is goed.
Jammer, vindt het Ministerie, want we mochten ooit uit zijn eigen (oude) vaatje tappen… Je weet niet wat je proeft!
Enfin… Dat wat je koopt bij meneer Fisch is een stooksel van een gemiddelde leeftijd, maar nooit echt jong. De kwaliteit is altijd goed, soms bovengemiddeld.
De prijs aan huis is prima.
Wij kochten een liter Mirabelle en 70 cl Kirsch en betaalden drieentwintig euro in totaal.
Ik schreef vorig jaar dat er nog 39 stokers zijn in Luxemburg, inmiddels zijn het er nog maar 35.
Ze vallen allemaal onder de Luxemburgse A.C. voor stooksel. Er wordt streng gecontroleerd. Officieel heet het: Marque Nationale des Eaux-de-Vie du Grande Duché de Luxemburg. (Sinds1985).
Klik door naar het algemeen artikel over Eaux-de-Vie, log 6 november 2005…
Vanavond weer gewoon thuis. We konden pas laat eten. Dus maar snel eten gemaakt; groene tagliatelle met zalm. In een platte pan wat boter verhitten. Daarin een fijngehakt uitje en teentje knoflook even smoren. Een koffielepel bloem erbij doen, goed roeren en wat visbouillon toevoegen tot je een smeuïge saus krijgt. Voeg dan een flinke scheut room toe. Dan de zalm in blokken gesneden bij de saus voegen en ongeveer 8 minuten zachtjes laten stoven. Wij aten er een salade bij en groene tagliatelle. Espresso toe. (Ik bewaar in de diepvries altijd kleine porties vlees- en visbouillon voor dit soort sauzen. Stukken beter dan blokjes. Vries porties ter grote van een koffiekopje in.)
© ellen
Ook Ans en Hijn hadden een voorspoedige reis en arriveerden rond elf uur.
De volgende dag moest er natuurlijk hevig gewinkeld worden. Onze favoriete supermarkt, gigantisch groot, is de Cactus in het overdekte winkelcentrum Belle Etoile.
We starten met een broodje Krustenschinken. Heerlijk gegrilde ham op een knapperig broodje. Slim om met een goed gevulde maag te gaan winkelen! In de hal staan bankjes en het is een genot om al etend de mensen te bekijken, en natuurlijk in de boodschappenwagentjes te gluren. Op de foto boven gegrilde Schweinehacksen.
Bij de bakker prachtige paastaarten en versierde eieren. Mooie cake ook. Paaslam.
We kopen twee Holzofen broden. Een mooi vast volkorenbrood.
Vervolgens gaan we in de eigenlijke supermarkt voor de ‘gewone’ boodschappen.
Koffie, thee, frisdrank, Orval bier, vuilniszakken, olijfollie, knoflook, uien, groente.
Hijn zal deze avond koken; spaghetti met ruccola, kleine tomaatjes en verse Parmezaanse kaas.
We kopen dus een lading blikjes pommedorini, kleine tomaatjes in blik. Een heel smakelijke soort. Bij mijn weten in Nederland niet te koop.
Ik schreef pas al over de waterkers, dit is een prima manier om waterkers te verkopen. De bosjes liggen in een bak met water en worden constant besproeid.
Andere opmerkelijke groenten Pissenlits blancs, of wat we hier molsla noemen. Het zakje op de foto kost € 3,99. Groente is vrij duur in Luxemburg. En dit is zelf makkelijk te telen; op jong blad van de Paardenbloem leg je een stuk zwart plastic, na ongeveer een week kun je oogsten. Gratis! Een lekkere licht bittere saladegroente. Ik zal later deze week nauwkeurig beschrijven hoe je deze groente zelf kunt telen. (Geleerd van onze Luxemburgs/Italiaanse buurvrouw op de camping.)
Donderdag na het werk zijn we meteen vertrokken naar Luxemburg. Na een voorspoedige reis snel de caravan geïnspecteerd, gelukkig geen muizen bij ons, Max even in het bos laten hollen.
Hij ruikt al op grote afstand waar we heen gaan en begint dan te kwispelen.
Ans en Hijn komen pas laat.
We willen niet al te ver weg gaan om te eten. Zelf koken gaat niet want we hebben nog niets in huis. We besluiten in het dorp te blijven en naar Chinees restaurant Zheng te gaan.
Ik schreef er al eerder over; een bijzonder Chinees restaurant. Mooi ingericht met Chinees antiek, bijzonder aardige bediening en een originele kaart. Geen gerechten met de hier zo bekende kledderige rode eenheidssaus, maar mooie uitgebalanceerde smaken.
We kregen een welkomshapje; stukjes gegrilde kip met noten gewikkeld in een slablad en een kommetje paddestoelenbouillon.
Daarna kozen we voor Dim Sum, vijf verschillende soorten in een mooi stoommandje met een sojasaus erbij. Op de bodem van het mandje een citroenblad wat een heerlijke geur gaf.
Paul at vervolgens gegrilde eend met pruimensaus, perfect gegrild, lekkere eend. Ik koos gefrituurd lamsvlees. Kleine stukjes lamvlees in een deegkorstje met stukjes rode en groene peper. En rijst.
We dronken er een Pinot Gris bij uit Schengen van de Markusberg.
Een kopje espresso toe.
Ik zou willen dat er hier in de buurt zo’n Chinees restaurant te vinden was.
En voor de fans; Olaf, de oude RTL weerman was er ook!
Vol trots presenteerde ik het prachtige Duitse woord: Osterkaninchennasenbeutler. Maar liefst 26 letters (zie log 12 april 2006). Onze Oosterburen zijn meesterlijk in het aan elkaar plakken van woorden.
Ellen nam een snapshot van een wekelijkse, maar daarom niet minder belangrijke gebeurtenis bij Restaurant Ribatejo in Wandhaff (Lux.). Brouwerij Mousel was doende met het afladen van de nieuwe voorraad bier. De vaten worden van de vrachtwagen gekanteld en men laat ze vallen op een juten kussentje, zodat stoep noch vat beschadigt. Daarna worden de vaten naar de bierkelder gerold. Ellen verzon een naam voor het gereedschap: Biervatenstootkussentje. Tweeëntwintig letters! Ellen is goed in skrebbel..
© paul
De Jongste Bediende en Het Kind verdienen meer dan één compliment voor het in stand houden van huis, haard en log. Bedankt! Het korte verblijf van het Ministerie in het buitenland leverde voldoende stof om de komende dagen het log te vullen. Laten we rustig aan beginnen, gewoon, met iets banaals. Die uit Kalmthout, Kaulille, Sprimont en Molenbeeke zijn niet te versmaden, maar de frieten uit Messancy zijn misschien wel de beste van heel België. Onze frietconsumptie kun je gerust matig noemen. Als tussendoortje eten we ze nooit, als bijgerecht bij de hoofdmaaltijd kiezen we, zowel binnenshuis als buiten de deur, als het even kan voor iets anders. Zijn we in de buurt van Messancy (aan de Franse grens) dan komen de zaken anders te liggen… Vroeger stond er een frietkot op de parkeerplaats van de Hypermarché Cora, tegenwoordig zitten ze een beetje inpandig. De kwaliteit heeft er niet onder geleden. Van begin tot eind eigen productie en gebakken in ossenwit. Krokant van buiten, zacht van binnen, goud van kleur. Enig minpunt is dat de puntzak is vervangen door het plastic bakje. Zelfs daar heeft de smaak niet onder geleden.
© paul