BLOEMKOOL…

Vandaag gegeten wat ik gisteren wilde maken, echt zondagseten. Bloemkool met versgeraspte Parmezaanse kaas, een varkenshaasje met peperroomsaus en aardappeltjes. Heel erg gewoon, maar ook wel eens lekker. Ik schreef al vaker over de Sumiranvarkens, toch nog maar eens een keer. Wij eten alleen nog varkensvlees van biologische varkens. Niet alleen omdat die een beter leven hebben, maar ook omdat de smaak echt stukken beter is dan gewone varkens. Dit vlees smaakt zoals varken hoort te smaken, en zonder rare bijsmaakjes of gekke luchtjes tijdens het bakken. Ik las op Dining and Wining dat het beste varkensvlees uit Nederland naar Italië wordt geëxporteerd. De zogenaamde A kwaliteit uit ons land kun je wél in Italië kopen maar hier niet! Schandalig, maar we hebben het er zelf naar gemaakt. We zijn te weinig kritisch over de kwaliteit van onze voeding. We accepteren halfrijpe tomaten, sturen ons beste vlees naar Italië en exporteren onze prima mosselen en oesters naar België en Frankrijk. Veel mensen vinden biologisch vlees te duur. Dat valt best mee. De prijzen van het vlees dat wij op de Sumiranboederij kopen zijn niet veel hoger dan vlees bij een keurslager. Bovendien is het niet waterig en krimp het bijna niet tijdens het bakken. Als je in de supermarkt kipfilet koopt bestaat dat vlees voor een groot deel uit ingespoten water! Dan is “goedkoop” toch eigenlijk heel duur!!!

© ellen

GRAPPA…

Zoals gezegd aten we gisteren buiten de deur. We kozen voor het restaurant van de Heer en Mevrouw Esposito. Een familierestaurant in de ware zin van het woord, want behalve meneer en mevrouw werken ook drie zonen en een nichtje mee. Het restaurant heet Al Visuvio, meneer Esposito is aan de voet van de vulkaan geboren. Ellen koos vitello tonnato en een mooie biefstuk met truffel en room. Een recept voor de vitello volgt binnenkort, want Ellen is vast van plan om het gerecht weer eens zelf te maken. Ik at bresaola met kaas en salade en hield het daarna bij een eenvoudige pasta met knoflook, olie en pepertjes. Bresaola is een soort rookvlees van runderstaart en wordt rauw en in dunne plakjes gegeten. Prima vlees. Het restaurant heeft een nieuwe huiswijn. Die wordt geproduceerd op drie kilometer van de geboorteplek van de restauranthouder. Hij was er apetrots op. De wijn is jong, en wat rauw, maar prima bij de maaltijd. De prijs-kwaliteitsverhouding is goed. Na de maaltijd liet men ons geheel vrijblijvend nog wat grappa’s proeven, erg aardig. Eén daarvan is het vermelden waard. Een grappa uit het noorden, gemaakt van de Barberadruif. De drank is negentien jaar oud, dus uit 1987. De smaak was meer dan goddelijk. Zacht maar duidelijk, zonder het flauwe dat oude grappa’s nog wel eens krijgen. Hij geurde mooi, maar niet overheersend. Grappa, zo zuiver als grappa maar kon zijn. Hier waren beslist geen andere aromaten aan te pas gekomen dan die van de droesem en die van het vat waarop de drank was gerijpt. Of ze deze grappa ook aan de man gebracht krijgen valt te betwijfelen. De prijs is een goede twintig euro per glas, en dat is machtig veel voor een dorpje in Zuid-oost Brabant.

© paul

BROODJES EN APPELTEST…

Vanmorgen waren we, ondanks de late film, toch weer allemaal vroeg op. Er was nog geen zonnetje te bekennen dus de grote wandeling werd uitgesteld. Samen ontbeten met veel krentenbollen en broodjes. Paul moest naar de studio om zijn zondagochtend programma te draaien. En wij hebben brooddeeg gemaakt. Ieder om de beurt flink kneden. Terwijl het deeg stond te rijzen met de kinderen Loenatic gekeken. Na een lange discussie wat we nu van het deeg konden maken hebben we van de helft broodjes gemaakt met een worstje erin en van de andere helft een soort pizza met als beleg de Bolognesesaus (over van gisteren). Dat is ook lekker als Evert en Neel terug komen. Toen de zon doorbrak maakten we een wandeling rond kasteel en kerk en genoten van een drankje bij Hotel de Keizer.Heerlijk van die ijsklonten in je glas, kan je fijn mee knoeien. Vanmiddag was het opeens bijna lente, in onze tuin in ieder geval. Heerlijk buiten gerommeld en niet te vergeten de Grote Nieuwe Appels Test gedaan.  Het was een serieuze proeverij, met papier, balpen en drie soorten appels. De dames hebben zich goed in de taak verdiept. Ze proefden: Braeburn, Pink Lady en Galaxy Gala. Steeds na een hapje appel zorgvuldig opgeschreven wat ze ervan vonden. De grote winnaar is Pink Lady!!! Mooi kleurtje, smaakt goed, (ik haat zure appels was een van de uitspraken), ook te eten als je net weer een tand gewisseld hebt. Maar wat vooral belangrijk was; De naam is zo mooi!!! Galaxy werd een goede tweede en Braeburn vonden ze “gewoontjes”. Inmiddels zijn de kinderen weer naar huis en is de rust weergekeerd in ons huis. Wij zijn niks meer gewend en zijn moe. We gaan uit eten.

© ellen

Laatste kersen op sap…

kersen
Een echt dessert maak ik niet zo vaak maar als er kinderen op bezoek zijn moet er toch wel een toetje zijn. Julia kun je geen groter plezier doen dan met een bordje vol kersen. En zeker die heerlijke kersen, op sap. Uit de boomgaard van de moeder van Marleen. We hebben ook nog roomijs. De beslissing is snel gevallen, Julia ruilt haar ijs in voor nog een portie kersen. Iedereen tevreden. Lotte wil wel twee porties ijs. Paul een stukje kaas. Espresso vandaag wat later. Paul heeft de keuken opgeruimd en ik heb met de kinderen Grease gekeken! Iedereen is nu in diepe slaap, ook Max, maar die moet nog even een rondje om de kerk.

© ellen

PASTA MET BOLOGNESE SAUS…

Vandaag zoals al gezegd hoog bezoek op het Ministerie, drie kinderen maar liefst! Die lusten natuurlijk niet alles wat wij lekker vinden, maar ze moeten er toch iets van proeven. Het kunnen niet altijd frikandellen met pijnpitjes zijn!!! We aten de Inpetto Vermicelli met Bolognese saus, erbij salade met ei en tomaat. Julia is dol op een eitje en vind ook tomatensaus lekker. Dat is dus geen probleem. Lotte en Flora haten tomaten, zij moeten dan maar wat dophertjes eten en pasta met kaas. Maar iedereen vindt de pasta heel lekker. Zeker wanneer het Ministerie verduidelijkt wat de bedoeling van de proeverij is (een waardeoordeel geven over de pasta!) krijgt de maaltijd een serieus karakter. Dan is het uit met het gegeit en wordt er nog eens aandachtig geproefd. Unaniem oordeel: prima pasta. Daarna verslapt het regime weer, de conversatie schiet alle kanten op, zo ook de aandacht voor de maaltijd. Het Ministerie is het ontwend de wind eronder te houden zodat uiteindelijk half gevulde borden worden afgeruimd, en het niet geheel duidelijk is wie er nu wel en wie niet voldoende groenten gegeten heeft. Lotte liet zich overhalen toch wat van de Bolognese te nemen, hoewel… Het houdt niet over. 

Wij dronken een glas rode wijn en de kinderen rode limonade met kersensap uit een echt wijnglas.

© ellen

KIPPENRAGOÛT MET GROTCHAMPIGNONS…

Gisteren heb ik voor de risotto bouillon gemaakt van kip. Het vlees was nog over en ook nog ongeveer ¾ liter bouillon. Een mooi restje om kippenragoût van te maken; Klontje boter, 1 fijngesneden ui, 1 doosje grotchampignons, 60 gram boter, 60 gram bloem, ¾ liter bouillon.

Stukjes kip, botjes en velletjes verwijderen . vers gehakte peterselie scheutje room. Bak de champignons en de ui in wat boter. Maak een roux van de boter (boter smelten, bloem toevoegen, goed roeren en dan langzaam de bouillon toevoegen. Met een garde goed roeren tot de massa de gewenste dikte heeft. Nog even zachtjes door laten koken zodat de bloemsmaak verdwijnt) Doe de champignons en de ui erbij. Dan de stukjes kip en de peterselie. Op smaak brengen met flink wat versgemalen peper en een scheutje room. Een mooi lunchgerecht of voorafje. Opdienen in pasteibakjes. Ik had geen pasteibakjes in huis en geen zin om ze te gaan kopen, dus hebben we de ragoût op een sneetje brood gegeten.

© ellen

RISOTTO, EEN ROMIG GERECHT UIT DE POVLAKTE…

Risotto op basis van kippenbouillon. Wat je nodig hebt is rijst, geen Surinaamse rijst of Indiarijst, maar echte Italiaanse rijst, en wel de Arborio rijst. Eén van de producenten heeft een website met recepten Riseria Martinotti. Risotto is eigenlijk een simpel gerecht maar je moet er wel bij blijven.

Voor 4 personen; 400 gram Arborio rijst, 1 flinke ui in fijne snippers, 100 gram ham of spek in kleine stukjes, 1 teen knoflook fijn gesneden, minstens 1 ½ liter bouillon, 1 eetlepel gedroogde Trompette de Mort (of andere paddestoelen, voorgeweekt), 2 eetlepels doperwtjes (diepvries in deze tijd van het jaar), 4 eetlepels gehakte basilicum, 200 gram Parmezaanse kaas, vers geraspt, 1 klont boter.

Maak bouillon van bij voorkeur kip (voor deze risotto kip, maar voor alle risotto zèlf bouillon maken.) Olijfolie in een ruime pan doen en even verwarmen. De ui, knoflook en stukjes ham even in de olie smoren. Dan de rijst erbij doen en alles omscheppen. Alle korreltjes moeten met een klein beetje olie omgeven zijn. De paddestoelen in stukjes erbij doen. Dan een beetje bouillon bij de massa gieten. De rijst moet steeds, net niet, onder staan. Roeren en roeren, bouillon erbij doen en weer roeren. Totale kooktijd is ongeveer 20 minuten. Maar blijf alsmaar roeren, bouillon toevoegen en roeren. (Gedurende de hele kooktijd, zolang de rijst bouillon opneemt.) Acht minuten voor het einde van de kooktijd de doperwtjes erbij doen, en roeren. Dan de basilicum erbij doen, eventueel, bouillon bijvoegen en roeren. Als de rijst bijna gaar is, 2/3 van de geraspte Parmezaanse kaas erbij, en roeren. Verwarm een mooie schaal en schep daarin de risotto. Strooi er nogmaals met gulle hand verse gehakte basilicum over en Parmezaanse kaas. Desgewenst een ferme klont boter in het midden van de schaal, en daarop nog wat kaas. Een machtig gerecht! Variaties te lezen op o.a. de site van de rijstmagnaat Martinotti.

We aten vooraf een tomatensalade. Stukje kaas toe. En espresso.

© ellen

GASTSTÄTTENFACHARBEITER/IN…

 

Ik kwam het begrip voor het eerst tegen in het DDR Kochbuch, 4 januari 2006. Het woord staat voor ons begrip “kelner”. Ik moest er om glimlachen en kon het niet nalaten Onze Man in Deutschland van mijn binnenpret op de hoogte te stellen. Ik kreeg per ommegaande een mailtje terug: Tätigkeiten als Gaststättenfacharbeiter/in Dieser Beruf wurde in der ehemaligen DDR ausgebildet und ausgeübt. Es handelt sich um eine Facharbeiterausbildung, die von 1976 bis 1990 angeboten wurde. Gaststättenfacharbeiter/innen arbeiten in der Gastronomie: in Hotels und Gaststätten, Restaurants und Kantinen. Sie bereiten warme und kalte Speisen in der Küche vor, richten sie an und lagern die Lebensmittel fachgerecht. Im Service richten sie die Gasträume her, bedienen die Gäste, führen die Kasse und arbeiten an Büfett und Ausschank. Außerdem sind sie für Bestellungen und Abrechnungen zuständig, stellen Speisepläne auf und organisieren Veranstaltungen. Vergleichbare Berufe der Bundesrepublik Deutschland: Restaurantfachmann/frau.

Voegt Onze Man er nog aan toe: “Het begrip komt toch nog regelmatig terug in actuele personeelsadvertenties, en niet alleen in de voormalige DDR.”

Tja, te vroeg gelachen. Hoewel…

© paul

KLEINZOON DIENTJE WIJN NIEUWE UITBATER DE KROON!..

PICT0165
Ik weet het wel, dit is geen wereldnieuws. Maar voor ons dorp heel belangrijk. Het grootste café in Gemert is sinds 3 maart gesloten en er leek geen nieuwe uitbater te vinden. Nu gaan er wel vaker café’s dicht, maar in dit geval, leek het toch een plaatselijk ramp te worden. Het grote pand met diverse zalen biedt al sinds 1929 onderdak aan een keur van verenigingen; Het Mannenkoor, het Dameskoor, de Harmonie, het Jachthoorn en Trompetterkorps, de Rooie Schut, de Filmclub, de Heemkundekring, de Brandweer, de Biljartvereniging, de Voetbalclub en nog veel meer vonden er een thuis. Sinds 3 maart staan deze vereningingen op straat! (zie ook het log dd 1 maart 2006) Groot is dus de vreugde in ons dorp toen we vanmorgen de krant lazen; Café-zaal De Kroon in Gemert heeft een nieuwe uitbater. De 27 jarige Jan Wijn, kleinzoon van oud-eigenares Dientje Wijn, gaat de horecagelegenheid vanaf medio april bestieren. “Mijn oma is de eerste aan wie ik het heb verteld”, zegt Jan Wijn. Ze was er best emotioneel onder. “Ge doet ‘t toch nie vur min hè?”, was het eerste wat ze zei. Jan Wijn is de derde in de generatie Wijn die zich over De Kroon ontfermt. Zijn opa en oma waren in 1929 de eersten. Na het vroege overlijden van haar man runde Dientje de zaak alleen en groeide het café uit tot een begrip in de Gemertse gemeenschap. Later nam Thom, een van de vijf zonen, de zaak over. Het Ministerie wenst Jan alle succes toe. De foto van Jan heb ik gemaakt tijdens het carnaval. Hij was aan het werk bij zijn huidige werkgever Hotel de Keizer. Het Ministerie had Jan zojuist benoemd tot beste ober van het carnaval.

© ellen

WITLOFSALADE EN BIEFSTUK…

Voor de rest een simpele maaltijd; witlofsalade met appel, een biefstukje van de haas van biologisch rund en een aardappeltje erbij. We dronken een Barbera uit Alba. Stukje kaas toe, was minder. Een stukje “Camembert Affiné au Calvados” beloofde het doosje. De Camembert was redelijk, maar het kaasje was gewenteld in een soort kruimig spul. Niet lekker en het gaf een “onprettig mondgevoel”, dat hebben we er maar afgesneden. Max vond het “kruim” wel lekker tussen zijn brokken. Espresso toe.

© ellen