SPRUITJES…

Natuurlijk lag Paul vandaag een beetje laat op bed. Al die inktvisjes schoonmaken met Julia… Het was een leuk werkje samen. Julia wist later op de dag precies te vertellen hoe dat zo’n beestje in elkaar zit en wat eetbaar is en wat niet lekker is. De inkt is geweldig spannend spul, sssppeltttz… Ik wacht nu even tot Paul de finale van het darten heeft gekeken. Zelf ben ik niet zo goed met die pijltjes, ik snap er niets van, alleen dat het spannend is. In de namiddag heb ik al een stoofpotje van rundvlees gemaakt, dat suddert rustig door. Maar ik was net spruitjes aan het koken toen Paul toch even die finale wilde zien. Er is niets zo erg als te gare spruitjes… Oplossing voor plotselinge toestanden tijdens het spruitjes koken; Gewoon de spruitjes beetgaar koken, afgieten en onder ijskoud water afspoelen. (liefst in een bak met wat klontjes ijs). Als je dan gaat eten een flinke klont boter in een pannetje doen. Een paar gehakte walnoten en een paar plakjes gerookte ham of spek in reepjes snijden bij de boter voegen, de spruitjes erdoor schudden en heel even verwarmen.

PIJLINKTVIS SCHOONMAKEN…

Natuurlijk kun je pijlinktvis schoongemaakt kopen. Er zijn echter een paar redenen om dat niet te doen. Schoonmaken is handwerk, dus duur. (De prijs verdubbelt in sommige gevallen!) Schoonmaken gebeurt zelden echt zorgvuldig. (Zelf meegemaakt, je moet er dan alsnog aan werken.) Bij industriëel schoonmaken wordeen soms chemische middellen gebruikt, bij voorbeeld om de huid makkelijker af te pellen. In Europa is er voldoende contrôle, maar koop je uit exotischer plaatsen dan wil het nog wel eens fout gaan. Doe het dus gewoon zelf: het is niet moeilijk, gezonder en stukken goedkoper. Het gaat als volgt:

1. Neem de kop in de ene hand en het lijf in de andere. Trek aan de kop, die laat gemakkelijk los samen met de melkachtige ingewanden. De ingewanden gooi je weg. Wel kun je eventueel de inktzakjes bewaren (sommige recepten vragen daarom).

2. Snijd de tentakels van de kop, net onder de ogen, en gooi de kop weg. Knijp de harde bekachtige mond uit de holte van de tentakels en gooi weg.

3. Steek hand of vinger (naar gelang de grootte van het beest) in het holle lijf en haal de plasticachtige balein eruit en ook de zachte witte hom of kuit.

4. Trek het dunne paarsachtige velletje van huid en vinnen en je houdt een mooi wit zakje over. Spoel de zak met water. ‘t Is even oefenen, maar al snel zul je merken dat het een makkelijk karwei is. De inktvisjes eergisteren waren zo klein dat ik er met mijn plompe vingers niet in kon. Ik heb in dit geval de inktvis in de lengte open gesneden. Zo hield ik als het ware lapjes over, goed schoon te maken en prima te verwerken.

© pau

EUPOTOURS OP HET MINISTERIE!!!

Beetje laat vandaag maar we hebben groot bezoek. De drie dames van Eupotours logeren vannacht hier. We hadden allerlei plannen; zelf spaghettie maken, inktvis schoonmaken en nog veel meer…. Maar Julia heeft vanmiddag een nieuw spel gekocht (van haar eigen zakgeld): Zoo Tycoon. Dat moest natuurlijk uitgeprobeerd worden. De beide zussen hebben, doodstil, vol bewondering naar hun grote zus gekeken. Tja, daarna het gebruikelijke zaterdagse bezoek en toen wilden de dames eigenlijk helemaal niets meer. Liever geen spaghettie maar frietjes. Dus vooruit. (tja Hendrikje, vroeger waren wij veel strenger!!) Het werden dus frietjes, met sla. Op één schaal voor ieder wat, tomaat, komkommer, sla, ei, ui en niet te vergeten pijnpitjes.  Ook nog een fricandel, door Flora op zeer originele wijze bekleed met pijnpitjes en geraspte kaas. Wij aten pelmeni (zie log dd 2 januari 2006) en sla. Wel een echt toetje vandaag; Vanielle-roomijs met gewekte kersen ( wat is wekken? ooh, in een potje!) Voor ons espresso toe. De kids dronken 2 kannen rosé (bosbessenaanmaaklimonade, maar dan wel in een wijnkan en een wijnglas, dat is een hele andere smaak dan gewone limonade!!!)

© ellen

SPIJKERS EN OLIFANTEN…

Het was heel koud op de markt. En we hoorden ook nog iets raars tikken onder de auto. Toch maar even goed gekeken, niets te zien, weer een stukje gereden, en toen zagen we het… Een enorme spijker in de band. Naar de bandenhandel, die konden het gat gelukkig snel repareren. Al met al een flinke vertraging op ons zaterdagschema. Toch maar even naar de Helmondse markt om vis en groenten te kopen. De inktvisjes voor Neel waren gelukkig nog niet op. Je zou medelijden krijgen met die vishandelaren, dat grabbelen in die koude vis, brrr… 

 In Mongolië weten ze beter om te gaan met de kou; Indiase olifanten van het staatscircus uit Moskou treden op in Ulan Bator. De olifanten krijgen ieder 2 liter wodka tegen de extreme kou. De olifanten verorberen dagelijks 50 kilo groeten, 30 kilo fruit en 20 kilo brood per individu. Om de bittere kou te doorstaan (temperaturen tot min 25 graden Celsius) is 2 liter wodka aan het dieet toegevoegd. Hier is het niet zo koud, maar wij hebben zo ons eigen warmhoudertjes.

© ellen

PIJLINKTVIS…

 

Ze worden volop op de markt aangeboden en zijn niet duur, de gewone pijlinktvissen oftewel Loligo vulgaris. (3 kilo voor 10 euro, zelf schoonmaken.) Het gewicht kan oplopen tot 1,5 kgr. bij een lengte van 50 cm. Doorgaans worden kleinere exemplaren aangeboden. De inktvis is een weekdier,maar het vlees is stevig. Hij heeft geen gewoon skelet, zijn omhulsel geeft hem stevigheid, samen met een lange dunne balein. Pijlinktvis wordt gevangen in alle wereldzeeën, ook in de Noordzee. Bij ons komen 3 soorten voor, waarvan de gewone in de meerderheid is. Alle soorten zijn te eten. Pijlinktvis wordt bijna altijd diepgevroren aangevoerd. De culinaire mogelijkheden van pijlinktvis zijn legio. Je kunt ze koken, stoven, bakken of frituren. Je eet ze als hoofdgerecht, als bijgerecht, vooraf of in een soep. Koud of warm. Een vluchtige rondgang in onze kookbibliotheek levert tientallen recepten op. Jarenlang was het een goede gewoonte op het Ministerie om bij feesten een grote kom pijlinktvissalade te serveren. Dat moet binnenkort maar weer eens gebeuren.

© paul

PIJLINKTVIS OP PORTUGESE MANIER…

Vandaag weer vis, heel toevallig kwam overbuurvrouw Suzan vragen of wij wat inktvisjes wilden? Ze was voor de inkoop van het café bij de Sligro geweest en had daar inktvisjes gekocht. De visafdeling had nog 2 1/2 kilo, het laatste restje voor een speciaal prijsje. Het waren baby inktvisjes, een beetje gepeuter om ze schoon te maken, maar dan heb je ook iets lekkers.

1 kilo inktvisjes, 2 eetlepels olijfolie, 1 grote ui fijngesnipperd, 3 tenen knoflook fijngesnipperd, 3 plakken rauwe ham, 1 mespuntje paprikapoeder (heet), 2 schijven citroen, een handvol olijven, gehakte koriander, peper, zout.

De inktvisjes goed schoonmaken en in stukjes snijden. De ui en knoflook in de olie even smoren, de ham in fijne reepjes snijden en erbij doen. Dan de inktvisjes, paprikapoeder, peper, zout, olijven, koriander en de schijfjes citroen toevoegen. Goed roeren en zo ongeveer 30 minuten stoven. (afhankelijk van de dikte van de visjes, deze waren heel klein en mals) Eet er dan, net als de Portugezen, gekookte aardappelen bij; stevige aardappelen net aan gaar koken Afgieten, in een vuurvaste schaal een flinke scheut olijfolie mengen met een fijngesnipperde ui. De aardappelen erbij en goed omscheppen. Een frisse salade als groente. Een bijna zomers menu. We dronken de witte Bordeaux van I. Gort, ging prima. Espresso toe.

GROENE VARKENS!!!

Een berichtje uit de krant vanmorgen; Eindhovens dagblad dd 13-01-2006 Wetenschap maakt groene biggen. Thaiwanese wetenschappers zijn erin geslaagd drie groene varkens te maken. De genetisch gemanipuleerde beesten zijn daarenboven fluorescerend. Ook het hart en andere inwendige organen zijn groen. De zwijnen worden gebruikt voor onderzoek naar stamcellen. Een zoektocht op Google leverde niet echt iets op. Maar bij Het Noorderlicht van de VPRO vond ik nog wat meer info. Griezelig hoor. Bij groene varkens denk ik aan bio varkens, diervriendelijke fokmethoden in ieder geval iets landelijks. Ook Google denkt er zo over; als je groene varkens intikt krijg je allemaal bio boeren. Geef mij maar Sumiranvarkens!!

WIJNSCHRIJVEN…

 

Wanneer schrijft het Ministerie weer eens over wijn? De vraag stellen is niet moeilijk, beantwoorden blijkt een stuk ingewikkelder. Het Ministerie is er namelijk niet zo bedreven in, in wijnschrijverij. We hebben tot nog toe een paar pogingen gedaan en waren daar redelijk tevreden over, maar liepen snel aan tegen de ingewikkeldheid van de materie. Wat vind je lekker? Waarom? Hoe beschrijf je dat? Hoe koop je in? Hoe voorkom je frustratie? Door de jaren heen hebben we wel wat smaak ontwikkeld. We proeven snel of het bocht is wat ons wordt aangeboden, dat is niet moeilijk. Ook ontwikkelden we onze voorkeuren. Dat was gecompliseerder omdat je veel verschillends moet proeven om er achter te komen wat er zoal is. En dan ook nog besluiten wat je lekker vindt. Beschrijven waarom een en ander zo is blijkt nog moeilijker.We zijn er huiverig voor dat ons verhaal ontaard in onduidelijk geneuzel of snobistische dikdoenerij. En klakkeloos overschrijven (van anderen die het wel kunnen) is ook al zoiets. Goed inkopen is pas echt ingewikkeld. Zo bestaan er prima slobberwijnen voor heel weinig geld, maar hoe vind je ze? En dan zijn er middenklassers die het Ministerie nog niet zou willen gebruiken om haar azijnvoorraad aan te sterken, maar je kent ze vaak op voorhand niet. De frustratie slaat echt toe wanneer je voor veel geld iets goeds denkt te kopen en de wijnhandelaar heeft je bedot. Teruggaan met het bonnetje en het restant van de wijn heeft weinig zin want “smaken” verschillen. (Nóóit meer teruggaan naar desbetreffende slijter lijkt nog de beste remedie.) Hopeloos is de situatie nu ook weer niet… Er is vooral je eigen smaak, onderschat die niet. Met vallen en opstaan leer je snel. Het Ministerie heeft een paar tips om de schade en frustratie fors te beperken. We verwijzen naar de wijnlogs van Ed Starren: De Wijnerij en het Wijnlog van Mariëlla Beukers. Ze staan bij onze links. Het Ministerie maakt dankbaar gebruik van hun expertiese. Lezer, doe er je voordeel mee. Dan is er natuurlijk de Supermarktwijngids van Nicolaas Klei. Onmisbaar instrument en absolute aanrader. Het Ministerie zal ook in de toekomst haar best blijven doen iets zinnigs te zeggen over wijnen, eerlijk naar eigen bevinding. De wijn die achter het afgebeelde etiket hoort te zitten zullen wij nooit drinken. De versierde bovenrand is ontworpen door een van onze favorieten: Antonio Tàpies.

© paul

DE GOEDE VIS?..

Vanavond aten wij vis. Natuurlijk kennen wij allemaal inmiddels de prijzen van kabeljauw en tong. Niet meer te betalen! Door overbevissing zijn deze vissen zeer schaars geworden, we kunnen dus maar beter een alternatief zoeken. Niet alleen de prijs telt, maar we willen toch ook letten op de gevolgen voor ons aller millieu!!! Al een tijdje geleden kreeg ik van Marleen “de Greenpeace viswijzer”. Daarop kun je zien welke vis je het beste kunt kopen, en welke vis je juist helemaal niet meer zou moeten kopen. Ik probeer me daar maar een beetje aan te houden. Vandaag op de terugweg van het werk hoorden we op de autoradio een item over vis. Er sprak een mevrouw van de Stichting Noordzee en zij verwees naar een site De Goede Vis. Hierop vind je meer info over het kweken van vis, welke vis je wél, en welke je juist níet moet eten. Deze mevrouw pleit ook voor, in Nederland, gekweekte vis. Van de Engelse kok Rick Stein (zie log 4 okt. 2005) ken ik nog een ander verhaal. Hij staat zeer kritisch tegenover het, op grote schaal, kweken van vis. Volgens Rick Stein moeten we opletten dat het kweken van vis niet tot bio-industrie leidt. Daarmee komen ook de ziektes en smaakvervlakking zoals nu bijvoorbeeld in de kippen-industrie. “Er zijn al zalmkwekers die op een goede diervriendelijke manier kweken”, zegt Rick Stein. Moeilijk om je als consument een weg te banen door al deze meningen. Op het Ministerie aten we vanavond Heek, een smakelijke vis, en beter nog, een vis die prima scoort in de lijstjes van De Goede Vis en Greenpeace. De prijs van Heek is ook heel redelijk. Tot mijn grote opluchting mogen we van de lijstjesmakers gewoon Hollandse grijze garnalen, Mosselen en Oesters blijven eten. Geen enkele reden tot klagen dus. En dat was ik al bijna vergeten, “met onze gewone Haring gaat het prima”, aldus deze mevrouw. Kennelijk hebben de maatregelen om de Haringvangst te beperken een goed resultaat afgeleverd

HEEK IN MOSTERDSAUS…

Vanavond eindelijk weer eens vis. Door alle feestdagen slecht gezorgd voor onze normale voorraad vis. We zijn wel een paar keer naar de markt geweest, maar dat was dan steeds voor 20 personen, bijzondere kerstrecepten enzovoorts. Wij kopen in Helmond op de markt meestal een paar soorten vis. Die gaan in porties in de diepvries. De laatste portie uit de diepvries was gefileerde heek, die hebben we vandaag gegeten. Heek in mosterd-roomsaus.

Saus: smelt een klontje boter in een steelpan, 1 fijngehaktje sjalot even smoren in de boter, 1 lepel meel en een flinke lepel grove mosterd toevoegen, 200 ml visbouillon erbij doen, goed roeren. Een flinke scheut room erbij en even door laten koken. De vis in een platte ovenschaal schikken met wat ringetjes dungesneden ui en een beetje peper en zeezout. De saus erover gieten en de schotel 15 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden laten garen. We aten er spinazie bij en rotelle (een kleine ronde pastasoort, die mooi saus ‘meeneemt’). Een glas Bourgogne (Hautes Côtes de Beaune) maakte de maaltijd af. Stukje kaas toe. En espresso.