Ook vorige week waren we er weer. Bij Zheng, in Septfontaines, Luxemburg. Je eet er authentiek, je eet er lekker.

En welk gerecht je ook kiest, de eenvoudige kip, het exotisch lam, de gelakte eend, altijd wordt er rijst bij geserveerd. Geen grote bak, maar een klein kommetje. Kleverige, geurende en smakelijke rijst. Met een paar piepkleine pruimpjes.

Het ontroert me altijd weer…

© paul

We waren er even niet, dat heb je beslist gemerkt. En of jij er wel was (hier op het web-log) weten wij niet, want onze teller laat al een dag of tien verstek gaan. Normaal hebben we zo’n duizend bezoekers per dag, nu zouden het er zes of zeven zijn.

Met z’n veertienen verbleven we een lang week-end in het Sauerland, dat stukje Duitsland achter het Ruhrgebied. Het was er net zulk pestweer als in Nederland, maar dat vormde niet écht een probleem. We pasten het programma aan. De oude boerenbedoening was ruim van afmeting, dus niemand hoefde de ander in de weg te zitten bij de binnen-activiteiten. Er werd gekaart en gelezen, gescrabbled en gebuurt. Lekker werd er gegeten, en goed werd er gedronken. Een en ander leverde voldoende stof op om weer een tijdje over te schrijven.

Vrijdagavond maakten Evert en Neel een overdadig gevulde maaltijdsoep. Samen met het goede brood en een keur aan vleeswaar vormde dat onze avond-dis. Op zaterdag zorgde Ellen voor de pasta en salades. En de zondagavond schoven we aan bij een oude dorpsherberg in het aanpalend dorp. We aten er “deftig”.

Zjakmarietfranspeerevertneelasnhijnvincentmarleenrianjeanneellenpaul waren erbij, Jan en Ans pasten op hond Max en het Kind verzorgde huis en haard (waarvoor onze dank).

© paul

Op zaterdag aten we reepjes rundsvlees. Een mooie salade
daarbij maakte de maaltijd af. Aangezien de foto’s niet spectaculair waren en we
het gerecht nog vrij onlangs publiceerden lieten we het er maar bij.

Op zondag werd het Afhaalchinees. Niet de moeite waard om er een foto of
verdere aandacht aan te besteden. Om toch wat te schrijven grijp ik dan maar
terug op de maaltijden van Zheng, zoals we die de afgelopen vacantie genoten.

Ik at het gerecht twee maal, de naam ben ik vergeten. Op tafel staat een pot
met bouillon van gevogelte te pruttelen, op smaak gebracht met aromatische
groenten en chinese kruiderij. Daarbij komen schalen met vis, groenten en lange
brede mie. Je doet een mengsel van die zaken in de bouillon, afhankelijk van de
portie die je in één keer wilt eten. Na een minuut of drie, vier is je maaltje
klaar en schep je die uit de pot. Je maakt iedere keer een portie, net zo lang
tot alle ingrediënten verbruikt zijn. Het is heel handig eten, want het is vers
bereid en steeds warm op je bord. Erbij komen dan nog een salade van allerhande
fijn gesneden bladgroenten in een zoet-zurige saus en een schaaltje rijst met
minuscule pruimpjes. De eerste portie werd bereid door de Jongste Bediende van
Zheng, de rest deed je zelf.

We aten er heerlijk een paar keer samen, en we aten er met Rian en Jeanne.
Alle keren dronken we de huisrozé, en die kwam uit Toscane.

© paul

Niet een astronomisch object fotografeerde Ellen hier.
Dat wat je ziet is
een afbeelding van het nagloeien van ons laatste kampvuurtje.
Ik plaats de
foto om sentimentele reden…

Onze vakantie zit erop, het is gedaan. Donderdag tegen de avond kwamen we
thuis.
En onmiddellijk stapelden de verplichtingen zich op. Vrienden moesten
begroet worden en verhalen verteld.  De actuele dorpspolitiek werd geëvalueerd
en bediscussiëerd en standpunten moesten bepaald. Er kwamen diverse mensen langs
om eetwaar te brergen, en dat moest natuurlijk ook weer gefotografeerd, zodat er
later over kan worden geschreven.
Een gigantische hoop post op web-log en
mailbox vroegen om antwoord en de vakantiefoto’s moesten uitgezocht. Voor de
verhuizing van Marleen en de Jongste Bediende (op zaterdag) diende een goede
veertig liter soep te worden gemaakt. En dan natuurlijk nog het verwerken van
onze eigen vakantierommel.
Je begrijpt het lezer, we stelden het schrijven
nog even uit…

Tijdens de vakantie hadden we niet te klagen over de bezoekersaantallen op
het Ministerie. De statistiekenwijzer geeft aan dat de miljoenste (1.000.000ste)
pagina inmiddels is bekeken, gerekend vanaf het begin van het web-log.
Misschien, wanneer ik weer veel tijd heb, zoek ik alsnog uit welke pagina dat
was.

Een ieder die we beloofd hebben om over “dit en dat” te schrijven vraag ik
een beetje geduld en clementie. Het komt, écht waar… Ik weet alleen nog niet
wanneer.

© paul

Het bericht waarmee we de vacantie aankondigden en waarmee ook we ons voor
enige weken van het web log distancieerden is niet over gekomen, in het geheel
niet. Vandaar een korte groet vanaf ons vacantieadres.

We zitten in een internetcafé in Arlon. Ellen probeert foto’s op te laden en
ik schrijf dit stukje. Mét een Frans toetsenbord, waarop alle letters een andere
plaats hebben gevonden en de leestekens kwijt zijn. Enfin…

Thuis op het Ministerie is alles best. Hond Max vermaakt zich kostelijk met
zijn tijdelijke baasjes, en intussen woont zijn maatje Spot ook weer in.

We zijn nog een paar weken onderweg. Qua eten en drinken is de vacantie al
ruimschoots geslaagd. En voor de rest eigenlijk ook.

Groet van Ellen en Paul.