Les oeufs en meurette; Bourgondische eieren.

oeufs en meurette

De Pelgrims wandelen nu door Bourgogne richting Vezelay en dat is precies de streek waar wij graag een paar vakantiedagen mogen doorbrengen. Omdat ik op dit moment toch niet veel kan doen bekeek ik nog maar eens de vakantiefoto’s van vorig jaar. We verbleven toen in onze Bambi op de camping in Asquins, vlak bij Vezelay. Het dorpje telt  één café annex bezinepomp, brooddepo, tijdschriftenhandel, rockpaleis en wat al niet meer. Het café heet zeer toepasselijk “Les Hirondelles”. De zwaluwen vliegen je letterlijk om de oren. Prachtig om mee te maken hoe de slang van de benzinepomp met man en macht over een vol terras naar de wachtende auto’s wordt geleid.

vakantie zomer 2013 Asquins

Verder is er in het dorpje een eenvoudig restaurant, vrij recent geopend. Wij kenden het restaurant niet van vorige bezoeken aan Asquins en besloten er te gaan eten. Een zeer eenvoudige kaart, prima prijs-kwaliteit verhouding. Het was  een erg warme dag en we kregen ongevraagd eerst een kan heerlijk koel water, zeer attent! Vervolgens aten we Oeufs en Meurette, een beroemd streekgerecht, gepocheerde eieren in een saus van rode wijn gegarneerd met kleine champignons, croutons en spekjes. Het leek me gisteren heel toepasselijk om deze gepocheerde Bourgondische eieren maar eens zelf klaar te maken. Het kan haast niet anders dan dat ook de pelgrims zo rond Pasen in dit zelfde restaurant belanden en dit gerecht eten. Van harte aanbevolen Ans en Jan! Leuk idee misschien ook wel voor de Paaslunch van de thuisblijvers? In ieder geval weer eens iets geheel anders met eieren!

Het recept heb ik overgenomen uit een boekje dat ik ter plekke kocht: “Les recettes de Bourgogne”, van Gérald Carpentier. Natuurlijk heb ik het recept wat aangepast, het leek me niet helemaal te kloppen.

  • Voor 4 personen:
  • voor de saus
  • 50 gram boter
  • 1 ui, fijngesneden
  • 3 sjalotjes, fijngesneden
  • 1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 flinke wortel, in blokjes gesneden
  • 20 gram (een flinke eetlepel) bloem
  • 1 fles rode wijn, Bourgogne passetoutgrain of Macon
  • 50 cl bouillon, van kip of rund
  • 1 bouquet garni, tijm laurier en peterselie
  • Voor de garnituur:
  • 8 eieren
  • 5 sneetjes wit brood, één sneebrood in blokjes snijden
  • 1 teentje knoflook
  • 200 gram kleine champignons
  • 100 gram spekjes
  • 50 gram boter
  • Voor het pocheren
  • 50 cl rode wijn
  • 1 liter water
  • 10 gram zout
  • 20 cl wijnazijn

Begin met de saus. Verwarm de boter in een sauspan en laat daarin de ui, sjalotten, knoflooken spekjes even bruinen. Voeg de wortelen toe en de bloem en laat die ook ven meebruinen. Giet er dan de wijn en bouillon bij, roer goed tot de bloem helemaal gemengd is en maak op smaak met zout en peper. Laat de saus zachtjes inkoken tot hij net aan de lepel blijft hangen. Zeef de saus en houd die apart.

Verwarm in een andere pan de tweede portie boter en bak daarin de champignons met de spekjes en de broodblokjes. Wrijf de overige sneetjes brood in met knoflook en rooster ze lichtbruin.

Laat het  water koken met azijn, wijn en zout en pocheer daarin de eieren 3 minuten, het eigeel moet zacht blijven.

Schep de warme saus in diepe borden, lepel de garnering erover en leg het gepocheerde ei erop. Serveer met een snee geroosterd brood.

© ellen.

 

 

 

Simpel ontbijt; een omelet.

omelet
Vanmorgen las ik zo hapsnap wat Facebookberichten en één daarvan trof me bijzonder; een foto van het beroemde kookboek van Julia Child. Ze staat op de cover in een voor haar typerende pose met een bijl in haar handen, dreigend boven een kip of eend. Prachtig! Natuurlijk hebben ook wij genoten van de film over Julia Child en haar bewonderaar Julie waarin Meryl Streep in de huid kruipt van kooklegende Julia Child. Julia Child is zeker  in Amerika een legende. Iedere Amerikaan die de jaren zestig bewust heeft meegemaakt, heeft minstens één recept uit haar boek ‘Mastering the Art of French Cooking’ gegeten of zelf klaargemaakt.

Ik rommelde vanmorgen nog wat verder en kwam via via bij dit prachtige filmpje op You Tube terecht. Niets zo simpel als een omelet, maar toch, doe het maar eens na! Ik besloot vanmorgen dan maar te ontbijten met een simpele omelet. Smaak was prima, consistentie ook, maar voor die oproltechniek moet ik nog wel even oefenen.

Nou ja, zo simpel is het. Je hebt natuurlijk wel een goede pan nodig. Ik gebruik graag mijn oude plaatstalen koekenpan. Al jaren oud maar bakt nog prima. Niks tefallaagjes die toch maar beschadigen. Als je zo’n plaatstalen pan goed behandeld gaat hij een levenlang mee zonder dat er iets aanbakt of niet ‘loslaat’. Niet in de vaatwasser natuurlijk, gewoon even met de hand afwassen.

omelet

Nou ja, prima omelet, kopje koffie erbij en nu ga ik nog even verder kijken op You Tube, er staan nog veel meer van die schitterende filmpjes op met Julia Child.

© ellen.

 

Asperges met een eitje…

hardgekookte eieren met bieslook

Voor onszelf willen we nog wel eens experimenteren met asperges, komen er mensen eten dan maken we ze gewoon “klassiek”. Met ei, plakken gekookte ham en gesmolten boter. Voor de liefhebber een beetje geraspte kaas en naar smaak wat nootmuskaat. De asperges gekookt in gezouten water, lang genoeg, want ze moeten voor ons niet knakkig zijn. Klein beetje stevigheid, meer niet.

Gisteren kwamen Marleen en de Jongste Bediende eten. We wisten op voorhand dat we hen plezier zouden doen met asperges. (Wie doe je er in godsnaam geen plezier mee?)

Je hebt van ons al zoveel aspergefoto’s gehad, vandaag maar eens een bijgerecht: het eitje… Ik koop overigens altijd rondeeleieren. Moet van de natuurbehoeders… En het zijn gewoonweg de lekkerste eieren!

© paul

Omelet met ham en kaas…

Carnaval in de Gaume

Ik vertelde je over het Groene Orvalbier dat we dronken in L’Ange Gardien, zelfbenoemde dependance van de Trapistenpaters van Orval. Er kan daar vanouds ook gegeten worden. Een eenvoudige plattelandskeuken voeren ze er, maar wel met de beste spullen uit de nabije omgeving, en alles zelf bereid. Kortom de Gaume op z’n best!

Wanneer een omelet precies goed op tafel komt dan kun je ervan uit gaan dat ze in de keuken weten wat koken is. Zo’n simpele eierstruif vereist namelijk concentratie, aandacht en “Fingerspitzengefühl”. De omelet dient aan de buitenkant mooi gestold, gebakken te zijn. Van binnen is-ie nog “fluffy”, zacht, bijna vloeibaar. Die van mij was zo! De kaas was ingesmolten in de struif en de ham smeuïg, bijna sappig. (Ham van matige kwaliteit is sec nog wel te eten, ga je hem bakken dan wordt het smerig. Deze was heerlijk, dus van beste kwaliteit!)

Ik weet waar ik het over heb. Die omeletten van Ellen voldoen aan de norm, ik mag dat thuis regelmatig meemaken. Die van mij gaan eigenlijk altijd fout. Niks fluffy, niks smooth. Ik heb nog veel te leren…

Ellen at overigens ook niet slecht: lamskarbonaatjes in een saus van Orvalbier. (Let op de aardappel op de achtergrond: gehalveerd en gevuld met romige aardappelpuree met peterselie en overbakken met Orvalkaas, suggestie van de kok…)lamscarbonaatjes  met orvalsaus

© paul

 

Ganzenei…

Onze tuin was vroeger een heel stuk groter dan tegenwoordig. Helemaal achter in die tuin was een kleine boomgaard gesitueerd. Er stond een armzalige perzik, een niet minder kwijnende pruimenboom, een goede appel en twee prachtige kerselaars. Het geheel was afgezet met kippengaas van een goede meter hoog. De bodem van de boomgaard was in gebruik door een toom ganzen. Ook scharrelde er een enkele kip. Mijn vader had plezier in het kweken van vogels. Op een andere plaats in de tuin bevond zich een volière met allerhand gevederte, maar achterin was het domein van de ganzen.

Eens in de zoveel tijd kwam de poelier langs om een aantal beesten op te halen. De dag daarop werden dan een stuk of wat billen geretourneerd. Een hele gans werd bij ons niet gegeten, waarschijnlijk had mijn moeder er geen zin in om zo’n groot beest te bereiden. Want groot waren ze, die vogels. In mijn herinnering waren ze helemaal wit, lelieblank met een oranje snavel.

Wel werden bij ons de eieren gegeten. Mijn moeder schiep er behagen in om gasten te verrassen met een spiegelei ter grootte van een ontbijtbord. Met twee eieren bakte je een omelet die ruim de pan vulde. Een enkele keer verdwenen de eieren in het beslag voor de tulband-cake. Ik herinner me dat ik de smaak van de ganzeneieren zeer op prijs stelde. Maar het kan ook zijn dat ik ze lekkerder dan kippeneieren vond omdat ze speciaal waren. Het is lang geleden, en ik mag graag aan verdichtung doen.

We waren vandeweek in het grensplaatsje Goch in Nordrhein-Westfalen. We gingen er wat vlees kopen, en twee detectives voor Ellen. Bij de uitstekende slager in het centrum van het stadje (City-Fleischerei Kox) lagen die ganzeneieren. Ik had er al jaren geen meer gezien.

We kochten ze en moest er goed geld voor neerleggen, ze deden € 2.50 per stuk. Wél biologisch, er komt nogal wat biologisch ganzenvlees uit Nordrhein-Westfalen. Ze wegen 130 gram, het zijn dus niet zulke hele grote. Vaak weegt een ganzenei ruim 200 gram. (Ter vergelijk: het bruine ei op de foto is een middelgroot kippenei.)

Wat we ermee gaan doen weten we nog niet. Ellen zette de foto op facebook en er kwamen meteen een suggesties. Waarschijnlijk gaan we ze gewoon bakken. Het lijkt me de simpelste manier om iets over de smaak te kunnen zeggen. Benieuwd of ik het nog steeds biezonderder vind dan een kippeneitje.

Wordt vervolgd…

© paul

Gestoofde drumsticks met eier-citroensaus…

Kip she says, so Kip it’ll be!”

Nu waren we door onze voorraad biologische kippetjes heen, maar ik vond in de plaatselijke super nog een paar onderbillen van onbesproken gedrag. Gelukkig maar…

Ik volgde in grote lijnen een beproefd recept van Ellen. Het gerecht volstaat voor twee personen.

  • 4 drumsticks,
  • 2 teentjes knoflook,
  • boter,
  • 125 ml bouillon,
  • 125 ml witte wijn,
  • peper en zout uit de molen,
  • 2 eierdooiers,
  • 4 eetlepels citroensap,
  • peterselie.

Bestrooi de drumsticks met peper en zout uit de molen en laat ze in de boter mooi bruin worden. Laat de gesnipperde knoflook even meebakken. Voeg de witte wijn toe en de bouillon en doe het deksel op de pan. Laat op een niet te hoog vuur de drumsticks gaar worden. In de loop van de gaartijd kan het deksel wat schuin op de pan worden gelegd zodat het stoofvocht inkookt tot een bijna stroperige vloeistof.

Wanneer de poten gaar zijn neem je ze uit de pan en houd ze warm. Wanneer je vloeistof nog niet de juiste consistentie heeft kun je die nog even verder inkoken op hoog vuur. Schraap intussen met een houten lepel de aanbaksels van de bodem van de pan. Dat is allemaal puur smaak, je saus wordt er alleen maar beter van.

Klop de dooiers en meng er het citroensap door. Haal de pan van het vuur en meng het eie-citroenmengsel door de vloeistof. Flink roeren tot er binding ontstaat. Een klein handje peterselie doormengen en je saus is klaar.

Leg de (warme) drumsticks op een voorverwarmde schaal en giet er de saus over. Besprenkel met wat peterselie en het gercht kan op tafel.

We aten er pasta bij en broccoli.

 

Ei-Kaasbroodjes

eibroodje

Hoe zal ik deze snack noemen; ei-kaas en groenten. Gewoon zomaar een snack voor bij de borrel, of eet het met salade, neem mee naar je werk; bedenk het zelf maar. Héél lang geleden een recept van Cornette. Zij bracht me op het idee voor deze simpele Ei-kaasbroodjes.  Sindsdien maak ik ze vaak, maar schrijf er eigenlijk nooit meer over. Dit is zo’n recept dat een geheel eigen leven gaat leiden; soms voor veel personen, soms als klein borrelhapje, toch zeker de moeite waard om maar eens te maken

De basis is ei, kaas en room, met de vulling kun je eindeloos variëren.

  • Voor 6 vormpjes; (ik heb zo’n bakblik voor zes kleine ‘broodjes’.)
  • 6 eieren
  • 125 ml room
  • peper, zout, chilivlokken
  • 50 tot 75 gram geraspte kaas Parmezaanse, Oude Goudse, Peccorino…

Verder maak je dan massa met bijvoorbeeld ham, champignons, spek, doperwtjes, courgette, tomaten, , artisjokkenpartjes, eekhoorntjesbrood, salami, vis, garnalen noem maar op. Alle vulling moet je wel héél fijnsnijden.

Ik gebruikte vandaag 60 gram ham, een handjevol diepvriesdoperwtjes (even geblancheerd)  een halve kleine courgette, oregano en verse peterselie. Wat fijngesneden ui, en een handjevol kleine champignons.

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Snijd de vulling heel fijn, meng met de kruiden en verdeel over de ingevette vormpjes. Strooi er wat de kaas over.
Klop de eieren met de room en wat peper en zout tot een luchtig mengsel. Giet dit over de vulling in de vormpjes. Strooi de rest van de kaas erover en zet de vormpjes in
de voorverwarmde oven.
Bak de kaas-ei-hapjes 25 minuten op 180 graden.

© ellen.

Moluga, de nepkaviaar…

Eén maal in ons leven proefden we echte Beluga kaviaar; 50 gram per persoon, gekoeld op ijs en gegeten met een benen lepeltje. Het was in het Boheemse kurort Karlsbad (Karlovy Vary). Kwestie van een degelijke Tsjechisch-Russische connectie en een beetje ruilhandel. Het moet in 1985 zijn geweest. We waren straatarm in die tijd, maar men had ervoor gezorgd dat we ons dit konden permiteren. Ellen was er dol op, en ook ik vond de steureitjes heel smakelijk.

Ellen had laatst wat te vieren en ik wilde haar verrassen. Toen ik me tijdens de jacht op een doosje Belugakaviaar echter bewust werd van de prijzen die heden ten dage gelden was het snel uit met de pret. Voor een portie zoals we in Bohemen aten moest ik ruim € 450,- neertellen. Ik heb er dan maar vanaf gezien.

Puur per ongeluk kwam ik een blikje nepkaviaar tegen (of misschien toch niet zo per ongeluk?). Het spul heet Moluga en wordt geproduceerd door een Spaanse delicatessenmaker en het kost een goede € 15,- per 145 gram.

De grondstof bestaat voor 50 % uit Noordzeeharing. De rest is smaakmaker en verdikking. De kleur wordt gevormd door de inkt van inktvis. Qua vorm en kleur lijkt Moluga op echte steurkaviaar. De smaak wijkt af, is wat minder uitgesproken, maar beslist niet beroerd. Het verschil in prijs met echte kaviaar beloopt zo’n € 600,- terwijl het verschil in smaak en kwaliteit veel kleiner is. Het is net zoiets als bij wijnen. Een “Grote Cru” uit Bourgogne mag een paar honderd euro kosten, hij zal het waard zijn. Ik houd het bij de “kleinere” Cru van Ellen. Die kost een goede dertig euro. Het verschil in prijs drink ik er niet aan af.

Enfin, die Moluga is dus nep. Maar hele aardige nep, heel acceptabele nep. Ik toverde uit het doosje ongeveer dertig van die kleine voorgerechtjes. Heel simpel met schijfjes ei en een blokje geroosterd brood. Je kunt het spul ook prima eten met verse zachte kaas, in kleine cupjes, of gewoon “puur” uit het doosje.

Er is intussen een hoop imitatiekaviaar op de markt. Gemaakt van zeewier en gemaakt van allerehande vis. Doorgaans zijn de prijzen redelijk. Ook eitjes van een aantal soorten vis worden aangeboden als imitatiekaviaar; zalm, forel, pollock.

Ik was heel tevreden over de Moluga, Ellen houdt haar twijfels. Overigens wordt de nepkaviaar aangeboden in blikjes die bedrieglijk veel lijken op de verpakking van echte kaviaar. En de afbeelding van die vis doet me denken aan een haring, vermomd als steur…

Ovenschotel met courgettes (courgettessoufflé?!)…

Vorige week vond ik een kookboek van Berthe Meijer terug: De Avontuurlijke keuken, voor het eerst uitgegeven in 1988. Het was in Luxemburg beland tussen de andere lec- en literatuur in ons boekenschap. Ik had het boek in tijden niet ingekeken en pas nu viel me op hoeveel bruikbare en smakelijke groentengerechten Mevrouw Meijer beschreven had. We hebben het boek mee terug genomen naar huis en afgelopen week ben ik ermee aan de slag gegaan. Ik koos een gerecht met courgettes. Zoals altijd paste ik het recept een beetje aan aan onze smaak. 

  • Olijfolie,
  • 1 kleine gesnipperde ui,
  • 2 tenen knoflook, fijngehakt,
  • 1 blik tomatenblokjes,
  • scheutje witte wijn,
  • 300 gram courgettes,
  • 25 gram boter,
  • 3 eieren
  • scheut room,
  • 25 gram parmazaanse kaas,
  • verse fijngehakte peterselie.

Laat op een matig vuur de uiensnippers en knoflook glazig worden. Voeg de tomatenblokjes toe en een scheutje wijn. Peper en zout erbij. Laat het geheel op een rustig vuurtje inkoken tot een mooie, niet al te dikke tomatensaus.

Snijdt de courgettes in dunne plakjes en bak die in de boter voor een goede tien minuten. Je dient de plakjes voortdurend om te scheppen om verbranden te voorkomen.

Klop de eieren los met de room en spatel de kaas erdoor, peper en zout en de peterselie.

Vet een ovenschaal in en stort op de bodem de tomatensaus. Hierop komen de schijfjes courgettes. Giet er vervolgens de eierstruif over en plaats de schotel in een op 200 graden voorverwarmde oven. Het gerecht is klaar wanneer de eieren zijn gestold, dat is na ongeveer 13 minuten. Ietsje langer in de oven geeft een mooie goudbruine kleur…

Het is de bedoeling dat je het gerecht warm opdient, maar het restant smaakte me later die dag koud ook prima. Hoewel het geen echte soufflé was  kreeg het er toch wat van weg. Luchtig! Als voorgerecht voldoet het voor vier personen, als hoofdgerecht voor twee.

We aten er gekookte aardappeltjes bij, en Ellen een biefstuk. Kaas en espresso toe.

Het geluid van een gebakken eitje…

22 jul. 2011

gebakken eitje!

Loesje Spruit kon het geluid van een gebakken eitje nadoen. Ik hoorde het zo’n vijfendertig jaar geleden. En sindsdien nooit meer…

De foto is van Ellen, ze had ook van mij kunnen zijn. We leven enige tijd op een goede driehonderd kilometer bij elkaar vandaan, maar blijken dezelfde lunch te gebruiken. (Gekker moet het niet worden!)

Een snede boerenbrood, een dikke plak Ardense ham, gebakken eieren. En dat alles bekroond met een flinke hand verse tuinkers. Als dit geen degelijke lunch is…

In tegenstelling tot Ellen ben ik niet in staat je te vermaken met mijn kooksels. Ik kan mijn foto’s niet opladen op de computer, het ontbreekt me aan een kabeltje. Dat ligt in Luxemburg. En dat gedoe met kaartjes en chipjes krijg ik écht niet voor elkaar. Enfin, volgende week haal ik het gereedschap op en dan laat ik je zien wat ik zoal uit mijn pannetje toverde.

Ik had natuurlijk een degelijk artikel moeten maken over bier, mogelijk over wijn, maar daartoe ontbreekt deze nacht de tijd. Komt nog wel…

De ochtend breekt aan, hoewel het nog donker is. Ik werk mijn zaken af, schrijf mijn rapportage en ga koffie en thee maken voor het volk. Dan fiets ik snel naar huis, schenk me een glas in, lees de ochtendkrant en ga naar bed. Eén glas, en de krant vluchtig, ik moet er weer op tijd uit. Ik wil Andy Schleck zichzelf vandaag in de Gele Trui zien rijden!

Welterusten lezer…

© paul