Salade van Schweinehaxe…

Posted on July 12, 2008 by Ellen Bouckaert

Onlangs kocht ik een Schweinehaxe. Vers gegrilt, redelijk varkensvlees. Aan
een kraam die inpandig is gesitueerd in een grote “shopping mall” onder de rook
van Stad Luxemburg. We kopen daar wel vaker, en soms lunchen we er. Broodjes
Speck, broodjes Metti, broodjes Thüringer, dat soort zaken. Maar ook stapels
gegrilde kip en allerhande delen van het varken. Hun spulletjes smaken altijd
goed, maar je weet natuurlijk niet waar de varkens vandaan komen. Enfin…

Gister avond heb ik de Haxe versneden en het fijne vlees verwerkt in een
salade. Ik maakte een “luie huismannen saus” van mayonaise uit de pot, een
flinke kneep uit de tube Harissa en vers gehakte peterselie. Over de sla ging
wat van de beste olijfolie. Dat laatste lijkt wat jammer tegenover het geweld
van de saus, maar niets is minder waar. De bittere sla en de olijfolie vormden
een prachtig contrast met het wat zoetige vlees en de hete mayonaise. Ik had er
een prima maaltijd aan. Een glas Riesling erbij en een mooi kaasje toe. En
daarna espresso met een bitter chocolaatje.

Ellen laat weten dat het haar goed gaat. Donderdag genoot ze van een zomerse
dag, terwijl wij hier weg regenden. Vrijdag was het weer in Luxemburg net zo nat
als bij ons en bood de welgevulde boekenkist vertroosting. Hond Max heeft een
spierblessure opgelopen aan zijn achterpoot, van wandelen komt dus weinig. Toen
ik belde zat Ellen juist te eten, kalfsvlees en een courgetteschotel met
comtékaas. Ook zij is zeer tevreden over de aangeschafte Riesling Grand Cru.

Even bijpraten…

Posted on June 30, 2008 by Ellen Bouckaert

Voor de afgelopen nacht stond een gedegen artikel gepland over dat mooie Hertoginnenbier. Ik had het Ellen beloofd, en
doorgaans houd ik me aan mijn afspraken. Maar uitgerekend deze nacht hadden we
het stik-druk. Geen tijd voor gedegen onderzoek, geen tijd voor een gedegen
artikel. Om Ellen toch niet héél erg teleur te stellen schrijf dan maar een en
ander uit de losse pols. Het bierverhaal komt morgen wel…

Op zondagochtend, na de dienst, proefden broeder Cees en broeder Bo van het
BroederBoBier. Cees wist te melden dat hij het onvoorstelbaar
lekker vond. Het gehele brouwsel heeft intussen zijn weg gevonden naar de
dorstige liefhebber. Er schijnt echter nog één flesje te bestaan…

Met Pinksteren ontdekte Vriend Hijn een winkeltje in Capellen (L.) luisterend
naar de veel belovende naam “Little Britain”. Enkele weken nadien waren Ellen en
ik in de buurt, we gingen natuurlijk even langs. Een klein supermarktje was het,
voor de helft gevuld met Brits etenswaar en de andere helft met Engelstalige
boeken. Nagenoeg alles was “verpakt” spul en het nivo oversteeg de buurtsuper
van Corronationstreet niet, het gewone spul. Potjes Marmite, Lipton’s Tea, rare
chocolaatjes, marmelade, mosterd van Coleman. Ook alle vleeswaar was
fabrieksspul en verpakt. We kochten er Engelse
bloedworst (Black Pudding). Die
smaakte me best, ik at het met een gebakken perzik. Ik ben helemaal vergeten er
over te schrijven.

Het enige verse in de winkel waren de pasteien, je ziet er een van afgebeeld.
De mevrouw van de winkel kon ze van harte aanbevelen. Eigenhadig gemaakt door
een vrouwtje in het achterkamertje achter haar nering, van de beste grondstoffen
en met liefde voor de Angelsaksische tradities. Enige argwaan bekroop ons lezer,
dat kun je denken. Maar eerlijk is eerlijk, het waren uitstekende pasteien.
Prima varkensvlees, goed gekruid en een smakelijk korstdeeg. Goedkoop waren ze
niet. Ze kwamen overigens in twee formaten. Zoals die van ons in éénpersoons
portie en dan had je nog een gezinsformaat. We zullen nog wel eens terug gaan
naar “Little Britain”, en dan alleen voor de pasteien.

Pastarol met paddenstoelen en ham

Posted on June 13, 2008 by Ellen Bouckaert

We hadden zin in lasagna, maar niet van die gewone met Bolognese saus. Ik besloot weer eens iets te doen met onze voorraad gedroogd eekhoorntjesbrood. Als het weer zo belabberd blijft kunnen we binnenkort weer verse plukken, het is er vochtig genoeg voor.
Ik maakte al eerder een pastagerecht met paddenstoelen, dit lijkt erop, maar is natuurlijk net weer iets anders. Het oorspronkelijke idee komt uit een Luxemburgs kookboek maar ik heb er zoveel aan veranderd dat het recept een eigen leven is gaan leiden.
Het is voor dit gerecht noodzakelijk dat je zelf verse pasta maakt, gedroogde pasta is niet te koop in deze maten.
Ik maakte pastadeeg van 300 gram harde tarwebloem en drie eieren. Dat is teveel deeg voor 2 personen. Van de rest maakte ik tagliatelle. Die bewaar ik tot morgen op een schone theedoek.

Neem voor vier personen:

voor het deeg
300 gram pastameel, meel van harde tarwe
3 eieren
beetje zout.

voor de vulling
een beetje olijfolie
25 gram gedroogd eekhoorntjesbrood
een doosjes grotchampignons
2 ons gekookte achterham ( in stukjes)
2 tenen knoflook
1 bosje platte peterselie
peper en zout

maak een bechamelsaus van
20 gram boter
20 gram bloem
50 gram Parmezaanse kaas
125 ml weekvocht van de paddenstoelen en 125 ml melk
wat versgeraspte nootmuskaat en zout

Doe het meel in een kom en maak een kuiltje in het midden. Breek daarin de eieren en werk ze door het meel.
Kneed het deeg tot een mooie bal en laat die, verpakt in folie, 20 minuten rusten.
Bestrooi het werkvlak met bloem, dat voorkomt dat het deeg gaat plakken.
Rol het deeg dan uit totdat het de gewenste dikte heeft. Met de pastamachine gaat dat heel gemakkelijk. Draai het deeg er een aantal keren door op stand 1 totdat je een gladde lap hebt. Verzet dan de standen steeds met één tegelijk en draai er het deeg door. Voor deze pastarol gebruik ik uiteindelijk stand 7.

Week intussen 25 gram gedroogd eekhoorntjesbrood in wat lauwwarm water. Knijp de paddenstoelen uit maar gooi het weekwater niet weg dat kun je gebruiken om de bechamel meer smaak te geven.

Bak de champignons in de olie en voeg de geplette knoflook toe. Doe er dan de stukjes eekhoorntjesbrood bij en strooi er de peterselie over en peper en zout.

Snijd vier lappen pastadeeg van ongeveer 50 cm en kook de pasta 2 minuten in ruim gezouten water.
Schep ze voorzichtig uit het water en leg ze op het werkblad.
Leg op het deeg de stukjes ham en schep er wat van het paddenstoelenmengsel op.

Vouw de pasta nu in de breedte losjes op elkaar en rol de reep gevulde pasta op.
Verdeel de bechamelsaus over de bodem van een ingevette ovenschaal en leg de pastarollen erop.
Strooi er wat Parmezaanse kaas over en zet de schaal in een voorverwarmde oven op 200 graden.
Bak de pastarol 25 minuten.
Serveer per persoon één pastarol.
Geef vooraf een frisse salade.

Natuurlijk een kopje espresso toe, mét een oranje tompoes!

Spaghetti met witte pensen…

Posted on June 9, 2008 by Ellen Bouckaert

Het was so-wie-so een weekend van slachtafval en onkruid. (Wat staat dat er lekker provocerend!)
We aten kalfslever, black pudding, pensworsten en varkenspasteitjes. Brandnetels in de risotto en wilde majoraan bij de gestoofde kwartels. De braamstruiken woekerden als nooit te voren, maar ook nooit heb ik ze zo overdadig zien bloeien als dit weekend.

We waren dus in Luxemburg.
We hadden geen mondvoorraad bij, dus wipten we op de heenweg even binnen bij een plattelands-super op de grens van België en Luxemburg, om het meest noodzakelijke in te slaan. Wat wijn, wat brood, room voor in de koffie, spek voor bij de eieren, blikje voor de hond. Een paar stuks fruit en een trosje tomaten. Dat zou volstaan voor het ontbijt van de volgende ochtend. Vanavond gingen we uit eten.
In het voorbij gaan zag ik pensworstjes in het schap, van de boerderij. Ik kon ze niet laten liggen.

Evenwel aangekomen op onze stek ontbrak het me aan alle lust om nog een voet te verzetten. Ik kwam uit de nachtdienst en was ongeveer vierentwintig uur op. Zelfs een bezoek aan Zheng kon ik niet meer opbrengen.
Wél moest er nog gegeten worden…

Ellen improviseerde dan maar een spaghettischotel.
Ze sneed de witte pensen in schijfjes en bakte ze met wat wilde majoraan. Flink peper erbij en een scheut room. Terwijl dat potje even sudderde kookte ze goede spaghetti.
Ze stortte alles in een schotel en onze maaltijd was klaar.
Nou heb ik doorgaans weinig te klagen lezer, maar deze schotel leverde me een pastamaaltijd zoals ik al weer tijden had moeten ontberen.
Zo verschrikkelijk lekker…
En een geheel nieuw recept: Spaghetti met pensen!

Snacken (snekken?)…

Posted on May 18, 2008 by Ellen Bouckaert

Het hoogtepunt uit de Vaderlandse “multi-culti” keuken van de jaren vijftig: De Nasibal. Het Ministerie wist werkelijk niet dat ze nog bestonden, maar vanavond pronkte dit exemplaar op ons bordje.

Het vordert gestaag met het keukenschilderwerk. Straks, zondagochtend, zullen de laatste deurtjes hun definitieve laklaag krijgen en later op de dag zal de lezer het uiteindelijk resultaat mogen bewonderen op dit web-log. Ellen werkte de hele zaterdag noest verder, ondanks de grote stroom bezoekers, buurters en drinkers, die uit oprechte interesse of uit banale nieuwsgierigheid even poolshoogte kwamen nemen. Ik bracht de zaterdagochtend door met andere belangrijke zaken zodat ik pas laat naar bed kon en dien ten gevolge pas laat weer op was. (Ik zit ten slotte in de nachtdienst en dien ook aan mijn reguliere schoonheidsslaap te komen…) Toen ik rond 20.00 uur uit bed rolde (de laatste gast stond juist op het punt te vertrekken) werden de kwasten gespoeld, de vlekken gedept en de verfpotten gesloten. Genoeg voor de zaterdag!

Er moest nog wel gegeten worden en de keuken was nog steeds niet te gebruiken. We opteerden voor de friettent. Op advies van het Kind kozen wij voor een etablissement, luisterend naar de prozaïsche naam Het Hoekje. De nering is gelegen aan het Kruiseind en wordt gedreven door een wat ouder Chinees echtpaar. (Gaande onze maaltijd vroegen wij ons oprecht af wat die mensen zelf op hun dagelijks bordje krijgen.)

We kozen voor een frikandel speciaal, een kroket, een versneden gehaktbal met een onbestemde coating van te hard gebakken deeg, frieten en bovenstaande bal. En een klodder mayonaise uit ons eigen potje.

Ergens in zijn Opus Magnum: het Verdriet van België laat Hugo Claus de vader van de hoofdpersoon de gruwelen van zijn naoorlogse internering in een Belgiesche gevangenis beschrijven. Wat was er nu écht erg: “Slappe frieten!” Enfin lezer…, hij was niet de enige die te klagen had over de kwaliteit van deze aardappelvariant. En we dachten wat vertederd terug aan die enige echte…

Kipkroketjes zoals mijn moeder ze maakte…

Posted on May 12, 2008 by Ellen Bouckaert

Ik beloofde het gisteren; kipkroketjes zoals mijn moeder ze maakte! Nu is dat niet zo eenvoudig op te schrijven. Haar recept veranderde namelijk elke keer een beetje. Afhankelijk van het soort kip, het aantal eventuele gasten, hoeveel vlees ze al in de kippensoep gebruikt had. Maar ze waren altijd overheerlijk!

Ik maakte gisteren al een flinke pan kippensoep. Gewoon van een echte, onbesproken soepkip. Lekker lang laten trekken, het vlees van de botjes halen, de velletjes en de drelletjes zijn voor hond Max. Van het vlees gebruikte ik een gedeelte om de kippensoep te vullen, de rest voor de kroketjes.

Ik gebruikte ongeveer 500 kippenvlees, fijngesneden
60 gram boter
60 gram bloem
wat versgehakte peterselie en flink wat peper
400 ml kippenbouillon.

De boter smelten en dan in één keer de bloem erbij doen, goed roeren en drie minuten laten garen.
Dan de bouillon erbij doen en roeren tot je een mooie massa hebt, nog even laten pruttelen.
Voeg dan het kippenvlees toe, de peper en de peterselie en roer tot alles mooi verdeeld is en strijk de salpicon, zoals de massa nu heet, op een plat bakblik. Zet de afgekoelde sapicon minstens een paar uur in de koelkast, beter nog een hele nacht. Ik maakte de salpicon gisteren. Vandaag de kroketten. De massa is in de koelkast mooi opgestijfd.

Zet een diep bord klaar met bloem, een diep bord met losgeklopt eiwit en een diep bord met paneermeel.
Rol de kroketten op een stuk bakpapier!
Vorm met een lepel gelijk porties van de salpicon, rol ze in model en dan door de bloem, het eiwit en vervolgens door het paneermeel.

Leg de kroketten voorzichtig op bakpapier tot je ze gaat bakken.
Bak de kroketten 3 minuten in olie of frituurvet op 180 graden!

Of dit helemaal het recept van mijn moeder was weet ik niet, maar ze waren overheerlijk!

Leberknödelsuppe…

Posted on May 7, 2008 by Ellen Bouckaert

(Het groen op de foto is van mezelf.)

De Cactus-supermarktketen is wat ons betreft verreweg de beste van Luxemburg. Een groot aanbod van verse groenten, uitstekende broden uit eigen bakkerij en altijd een ruime keus aan bio-vlees en Label Rouge spullen.
En ook het “gewone” vlees is van een prima kwaliteit. De herkomst is altijd te traceren, het is doorgaans Luxemburgs en het adres van de producerende boer wordt op het etiket vermeld. De diversiteit aan kazen overstijgt die van de meeste vergelijkbare Franse verkooppunten, zowel in kwaliteit als in kwantiteit (want internationaler!).
Wijnen vind je er in overvloed. Van de Portugese landwijn van € 1,50 tot een Chateau d’Yquem van € 235,- . En alles daar tussenin…

De Cactus-vestiging die wij bezoeken is onderdeel van een groot winkelcentrum. Het ligt iets ten noorden van Stad Luxemburg aan de oude weg van Lux naar Arlon. Het centrum heet Belle Etoille.
Iedere maand van het jaar heeft er een eigen thema en een groot deel van de openbare ruimte van het centrum wordt dan tentoonstellingsgewijs ingericht. Het kan gaan over natuur, milieu of cultuur. Meestal echter gaat het over landen en hun eet- en drinkbare specialiteiten. Die producten worden dan volop te koop aangeboden, ook in de supermarkt. En verder kun je er altijd eten en drinken naar hartenlust. Alles vers klaar gemaakt.
Deze maand was Oostenrijk aan de beurt.

Geheel tegen de gewoonte stelde de uitstalling weinig voor.
Er stond wat Grüner Veltliner en een onbestemde rode wijn. Terwijl ik toch onlangs bij De Wijnerij en De Wijnkronieken geleerd had dat juist Oostenrijk zoveel ongekend moois op dat vlak te bieden heeft.
Verder werden er flensjes en wafels gebakken, maar dat deed me eerder aan de Brusselse traditie denken.
De kazen kwamen allemaal uit een grote fabriek en de Sachertorte was ook niet echt.

Ik heb me dan maar beperkt tot een blik Leberknödelsuppe. Het stond wat eenzaam in een kraampje met nog wat blikgoed. De verkoopster had pas in tweede instantie tijd voor me, ze had het te druk met flirten met de verkoper van de Riedelglazen. Enfin…, vandaag at ik de soep als lunch.

Ach, al met al smaakte het niet beroerd. De Leberknödel (ballen op basis van lever, brood en spek) deden zelfs in de verte denken aan de huisgemaakte ballen die ik ooit in Wenen at.
Wel schrik ik iedere keer wanneer ik terug lees op het etiket wat er allemaal in prefabsoep gaat: plantenvet, gistextrakt, saccharose, lactose, fructose, aroma(?), kruidenextrakt, specerijenextrakt(?). Om van de prefab-Leberknödel maar niet te spreken.

(Zal ik het eerlijk zeggen? Eigenlijk was het me vooral om het blikje te doen. Het deed me denken aan Andy Warhal’s Campbell…)

Poussins, gevuld met gehakt en verse tuinkruiden…

Posted on April 25, 2008 by Ellen Bouckaert

Wij hebben vakantie! Een weekje luieren, lezen, wat wandelen, lekker eten, een mooi glas wijn drinken, en verder zien we wel.
Vandaag hebben we de hele dag bijna niets gedaan, een paar boodschapjes, een rondje met hond Max, een beetje knoeien met de nieuwe/oude telefoon, en Paul speelde, samen met de Jongste Bediende gezellig aan de keukentafel met zijn nieuwste aanwinst:een mobiele dvd-speler. Dat belooft wat! Met dat ding kunnen we nu overal eindeloos film kijken. Het nieuwe apparaat werd ingewijd met een film van Jacques Tati: “Jour de Fête”. Intussen probeerde Ons Kind mijn favoriete ringtoon op de nieuwe telefoon over te zetten, helaas, niet gelukt. Misschien kan Evert mij helpen?
Je snapt wel lezer voor een serieuze maaltijd werd het wel erg laat, maar toch. Ik had een tijdje geleden twee mooie poussins gekocht en in de diepvries bewaard. Vanmorgen heb ik ze ontdooit dus moest er toch echt gekookt worden. Ik maakte ze heel klassiek klaar; gevuld met biologisch gehakt en veel verse tuinkruiden, zoals de moeder van Paul ze elk jaar maakte met Kerstmis.

Neem per persoon één kippetje
50 gram biologisch gehakt, gekruid met peper, zout, peterselie, wat nootmuskaat en een teentje geplette, fijngehakte knoflook
Verwarm de oven voor op 200 graden

Meng de kruiden en de knoflook door het gehakt. Vul de kippetjes hiermee en maak de opening dicht met een prikkertje of bind een touwtje rondom de kippetjes.
Smeer de poussins rondom in met olijfolie en leg in een schaal. Zet de schaal in de voorverwarmde oven en
Laat de kippetjes in ongeveer 45 minuten bruin en gaar worden.

Wij aten er spinazie bij en krielaardappeltjes.
Espresso toe.

Kalfsrolletjes met ham en mozzarella…

Posted on April 4, 2008 by Ellen Bouckaert

Wat een gedoe allemaal, dit is echt gewoon een weblog over Eten en Drinken, al zou je de laatste week iets anders gaan denken. Weinig eten maar veel technische tips en reacties. Natuurlijk hebben we deze week wel gegeten maar door druk-druk-druk kwam het er niet van om een mooi verslag te doen hier op dit weblog.
Het kwam er ook niet van om de vele reacties persoonlijk te beantwoorden. Wij nemen alle goede raadgevingen wel ter harte en gaan aan de slag met Feedburner en onze RSS! Nogmaals dank!

Wij gaan hier nu weer gewoon over tot de orde van de dag; kalfsrolletjes met tomatensaus.

Voor vier personen;
4 dunne kalfslapjes
4 plakken ham (Parmezaanse of andere goede ham)
4 plakjes mozzarella
12 blaadjes salie, vers uit de tuin
wat boter

voor de saus
1 kop tomatenpassata uit een fles (Mutti of AH biologisch gaat goed)
1 teentje knoflook, 1 sjalot fijngesnipperd
een scheutje droge witte wijn
een scheut room
peper en zout

Leg op ieder kalfslapje een plak ham, daarop de mozzarella en daarop de blaadjes salie. Rol de lapjes voorzichtig op en steek ze vast met een prikkertje.
Braad de rolletjes in de boter aan alle kanten bruin. Schep ze uit de pan en leg ze in een ovenschaal.
Zet het schaaltje in de voorverwarmde oven op 160 graden, ongeveer 10 minuutjes.

Bak de ui en knoflook zachtjes in de braadpan en blus af met wat witte wijn. Voeg de tomatenpassata toe en laat even inkoken. Doe er dan de room bij en breng verder op smaak met peper en zout.

Haal het schaaltje met de kalfsrolletjes uit de oven, giet er de tomatensaus over en serveer meteen.

Balletjes van lamsgehakt…

Posted on March 31, 2008 by Ellen Bouckaert

Schrikbarend hoe ver we achter liggen met het beschrijven van ons eten en drinken. Dat komt nooit meer goed…

Het hele weekend door hadden we flink aanloop op het Ministerie. Veel buurters, veel eters en veel drinkers. Zaterdag aten Ans en Hijn mee. De maaltijd zal nog beschreven worden.
Gisteren, de zondag dus, zat vanaf een uur of twee de keukentafel vol volk en dat bleef zo tot een eind in de avond. Ellen bakte Russische pasteitjes voor het gezelschap. Ze gebruikte als vulling onder anderen gekruid gehakt van onze Turkse slager.
Toen in de avond de gasten waren vertrokken en we toch nog een kleinigheid moesten eten gebruikte Ellen de rest van het gehakt om een soort afgeplatte balletjes te maken. Die werden gebakken in de koekenpan . Wat sla erbij en grote kappers, een uitje en een tomaat, olie, peper en zout. Dat was onze late maaltijd.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Category Archives: worst en vleeswaren