Een berichtje uit de krant vanmorgen; Eindhovens dagblad dd 13-01-2006 Wetenschap maakt groene biggen. Thaiwanese wetenschappers zijn erin geslaagd drie groene varkens te maken. De genetisch gemanipuleerde beesten zijn daarenboven fluorescerend. Ook het hart en andere inwendige organen zijn groen. De zwijnen worden gebruikt voor onderzoek naar stamcellen. Een zoektocht op Google leverde niet echt iets op. Maar bij Het Noorderlicht van de VPRO vond ik nog wat meer info. Griezelig hoor. Bij groene varkens denk ik aan bio varkens, diervriendelijke fokmethoden in ieder geval iets landelijks. Ook Google denkt er zo over; als je groene varkens intikt krijg je allemaal bio boeren. Geef mij maar Sumiranvarkens!!
Category Archives: geruchten, roddels en achterklap
0h..
Dat was het! Een paard! De onthulling vond plaats, klokke drie, aan het pand “De Witte Brug” (5a?). De Notenknawers hadden al een obade gebracht, iedereen was rijkelijk voorzien van drank. Vanaf twee uur kwam er een gestage stroom volk afgezakt via Hoef en Kasteelpad om deel te nemen aan de festiviteiten. Iederen die op welke manier dan ook deel had genomen aan de bouw van De Witte Brug was uitgenodigd. Toch al snel 60 mensen. Er was uitstekende erwtensoep, roggebrood met spek, en knoflookworst. Een heel aardige rode wijn, witte Riesling en 60 liter bier van de firma De Kroon uit Oirschot. Na de onthulling zette het feest zich in alle hevigheid voort. Rond acht uur gingen de laatste gasten naar huis. Er was toen ook nog nauwelijks licht, de kaarsen raakten op. De verwarmingspaddestoelen begonnen het steeds moeilijker te krijgen in hun niet aflatende strijd tegen de invallende vorst. Enfin, iedereen tevreden en voldaan. Het paard is overigens gemaakt van een soort speksteen, het komt uit India en is ook oorspronkelijk bedoeld als gevelsteen.
Kip met morieljes…
Na de festiviteiten van gisterenmiddag kon Ellen de puf nog opbrengen om wat te koken.
We aten kip met morieljes. Ik vond het prima smaken, maar Ellen twijfelt een beetje aan de kwaliteit van de paddestoelen.
Foto vanavond, artikel over morieljes ook…
© paul
VERWARMEND?..
Ik heb zojuist nog een ommetje gemaakt met hond Max. Het is barstens koud, het vriest. Niet dat de temperatuur echt diep onder het nulpunt is gedoken, maar er staat een schraal windje. Ook de lectuur draagt bij aan het wintergevoel. Ik sluit daarnet de roman van Meek, “Uit liefde van het volk”, gesitueerd in Siberië en ik zal me zometeen nog even bezig houden met Napoleons fatale veldtocht in Rusland, het immer te weinig geprezen werk van de Pool Zamloyski (“1812”, uitg. Balans). Ook al bevindt het Ministerie zich op de enige plek in Nederland waar je geografisch van (‘n héél klein beetje) landklimaat mag spreken, toch went men er niet echt aan, aan de winter! Onze Oosterburen zijn wat dat betreft iets beter uitgerust. Onze Man in Duitsland deed ons de bijgevoegde foto toekomen. En wat nu de bedoeling van het gedoe is: zie linkerbovenhoek.
Arretje Nof…
Op de terugweg van de vleesinkoop besloten we een omweg te maken. We sukkelden door de Peel, via Meyel en Helenaveen naar Griendtsveen . Daar stopten we bij uitspanning “De Morgenstond”. ‘s Zomers is het er een gedoe van heb ik jou daar, altijd stampvol dagjesmensen, met alle herrie van dien. Nu was het er heerlijk rustig. Een paar eters, een eenzame wandelaar en een warme kachel. Ellen nam een kop voortreffelijke erwtensoep en ik vroeg om koffie met gebak. Tot mijn grote verbazing stond er Arretje-cake op het menu. Al twintig of meer jaren niet gegeten! Ik heb het in aangepaste vorm nog eens voor het Kind gemaakt, lang geleden. Arretje Nof was een reclamefiguurtje. Nof staat voor Nederlandse Olie Fabriek. Op de Calvé pindakaasetiketten pronkte nog tot voor kort het NOF-embleem. Arretje Nof was een Arabisch jongetje dat spannende avonturen beleefde. De eerste verhalen verschenen vanaf 1927, geschreven door Johan Fabricius. Tot in de jaren vijftig werden de avonturen regelmatig uitgegeven door Calvé-NOF. Prachtig geïllustreerd door de Toonder studio’s. Piet Wijn nam het leeuwendeel voor zijn rekening. Ik heb de boekjes nooit bezeten, ik was stik-jaloers op de jongens van Van Doorn bij ons uit de straat. Die hadden ze allemaal. Arretje Nof-cake was een luxe zoetigheid in de jaren vijftig en had wel enige status in Nederland. Het recept is een versimpeling van een mooi nagerecht uit Emilia-Romagna, genaamd Salame di chioccolato. De Nof-bonzen vervingen alles wat er maar mooi was aan ingrediënten door simpele Hollandse kost. En natuurlijk in plaats van goede boter gebruikte men plantaardige margarine van de firma Calvé-NOF.
Het gaat als volgt: 250 gram Mariakaakjes, 250 gram margarine, 300 gram suiker, 60 gram cacao, 1 ei Verkruimel de kaakjes. Bekleed een bakvorm met bakpapier. Meng in een kom de suiker, cacao en het ei. Laat ondertussen de margarine op een laag vuur smelten. Roer de gesmolten margarine door het cacaomengsel en doe er dan de gebroken kaakjes bij. Stort het mengsel in de vorm en laat minimaal een nacht in de koelkast opstijven. Op internet vind je recepten met lange vingers, met échte boter, met van alles en nog wat. Stoor je daar niet aan. Allemaal onzin en modernistisch gedoe. Óf je maakt een mooie luxe chocoladesalami (recept volgt) of je maakt Arretje Nof-cake. Doe je dat laatste dan doe je het zoals boven beschreven. De Arretjecake van “De Morgenstond” voldeed precies aan mijn verwachting.
© paul
EN DE GROETEN VAN DE VARKENS!..
Ze waren vandaag buiten, de varkens van de Sumiran boerderij. Ik dacht dat ze de hele winter in de stal verblijven maar dat is niet zo. Ze kunnen zelf kiezen of ze naar buiten gaan. Vandaag waren er een aantal druk bezig met gezellig in de grond wroeten, dat doen varkens nu eenmaal graag. Helaas krijgen de meeste varkens daar nooit de kans toe! Deze wel! Ook bezoek vinden ze wel leuk, ze komen allemaal naar ons toe geknord. Op de boerderij verkopen ze nu ook zelfgerookte ham, we hebben een paar plakjes geproefd, heerlijk! En de prijs € 25,00 de kilo is beslist niet teveel. (te koop aan één stuk, of gesneden per ons) Kortom, denk nog drie keer na voor je weer van dat waterige, opgefokte vlees koopt van gestreste varkens zonder staarten en tanden!!!
Turkse maaltijd…
Doorgaans eet ik nauwelijks tijdens mijn nachtdienst. Ik gebruik de warme maaltijd samen met Ellen, voordat ik ga werken, en ‘sochtends bij thuiskomst neem ik meestal nog wat lichts tot me. Soms echter dwingen de omstandigheden tot gedragsaanpassing… Mijn Koerdische collega Gulistan heeft gisteren voor onze bewoners een Turkse maaltijd gekookt. Op zich al een moedig stuk, want ons volkje is tamelijk éénkennig. Naar wat ik begrepen heb was het een succes. Zelfs aardappelprakker Jan liet zich verleiden tot exotischer geneugten. Heel attent om voor mij een komplete maaltijd te bewaren. Ik heb die in dankbaarheid genuttigd. Als voorgerecht een soep genaamd Yayla Dan het hoofdgerecht; een stoofschotel van lam, aardappelen, aubergines en courgettes, luisterend naar de naam Tava en geserveerd met Cacik (Turks equivalent van het Griekse Tatzikie) en witte rijst. Als toetje was er Baklava, kleine koekjes van bladerdeeg, pistachenoten en honing. Mierzoet en oh zo lekker. De maaltijd werd afgesloten met Turkse thee. Spijtig genoeg kon ik er geen plaatje van maken, want geen kiekapparaat voorhanden. Je moet het dus doen met de schaal Baklava van een Turkse bakker uit Amsterdam-Slotervaart.
© paul
Vuurwerk zonder knallen…
Traditiegetrouw steken wij voor Paul één vuurwerkstuk aan als hij uit bed komt.
(Deze maakte geen geluid en Max vond het ook niet eng. Hij heeft binnen staan kijken)
Onze tuin is nu in een dichte damp gehuld.
Meisje en vuurwerk…
Er zijn natuurlijk wel een paar meisjes die met vuurwerk spelen…
Oliebollen en vuurwerk…
Er wordt hier al verschrikkelijk geknald. De straat waar wij wonen ligt tussen drie vuurwerkverkooppunten in. Vanmorgen stipt 10 uur knalden de eerste stoere jongentjes (het zijn bijna altijd jongens en geen meisjes) hun zakgeld op. Wij zagen zelfs een groepje met op een afstand bestuurbaar ontstekingsmechanisme. Hond Max vind er niets aan. Hij is heel bang en ligt de hele dag onder mijn computer, daar voelt hij zich veilig.
Paul slaapt door al het geknal heen. Dat moet ook wel, hij moet vannacht werken. Dat is wel iets om even bij stil te staan; al die mensen die vannacht wakker zijn en aan het werk voor onze gezondheid en veiligheid!!! Een rustige nacht wens ik die mensen toe.
De brandweer kwam hier zojuist ook al langsgestoven. (wij wonen op 20 meter afstand van de kazerne)Eerste oliebollenpan in de fik???
Ook de mannen en vrouwen van de brandweer een rustige nacht gewenst.