Doorgaans eet ik nauwelijks tijdens mijn nachtdienst. Ik gebruik de warme maaltijd samen met Ellen, voordat ik ga werken, en ‘sochtends bij thuiskomst neem ik meestal nog wat lichts tot me. Soms echter dwingen de omstandigheden tot gedragsaanpassing… Mijn Koerdische collega Gulistan heeft gisteren voor onze bewoners een Turkse maaltijd gekookt. Op zich al een moedig stuk, want ons volkje is tamelijk éénkennig. Naar wat ik begrepen heb was het een succes. Zelfs aardappelprakker Jan liet zich verleiden tot exotischer geneugten. Heel attent om voor mij een komplete maaltijd te bewaren. Ik heb die in dankbaarheid genuttigd. Als voorgerecht een soep genaamd Yayla Dan het hoofdgerecht; een stoofschotel van lam, aardappelen, aubergines en courgettes, luisterend naar de naam Tava en geserveerd met Cacik (Turks equivalent van het Griekse Tatzikie) en witte rijst. Als toetje was er Baklava, kleine koekjes van bladerdeeg, pistachenoten en honing. Mierzoet en oh zo lekker. De maaltijd werd afgesloten met Turkse thee. Spijtig genoeg kon ik er geen plaatje van maken, want geen kiekapparaat voorhanden. Je moet het dus doen met de schaal Baklava van een Turkse bakker uit Amsterdam-Slotervaart.
© paul
