We besloten op de terugweg van Eindhoven niet te koken, maar uit te gaan eten. We kozen het Chinees restaurant aan de Beekse brug omwille van de voortreffelijke Pekingeend. En voortreffelijk was het. Maar…geen fototoestel, dus geen foto.
Vandaar een plaatje van de boodschappen die ik vanochtend deed op Bronlaak. Alles biologisch-dynamisch, alles Demeter. Let vooral op die blinkende snijbiet.
Wie meer wil weten over Gerard van Lankveld, ofwel de Keizer van Monera, ofwel de naamgever van dit weblog, kan vanaf morgen zijn werk bekijken en bewonderen in Veldhoven. Na de grote succesvolle tentoonstelling in Museum dr. Guislain in Gent (Belgie) vorig jaar, is het werk van Gerard nu ook wat dichter bij huis te bekijken!
Niet over eten, maar wel heel bijzonder!
© ellen
Ellen nam de foto op de overdekte markt van Avallon in de Bourgogne. Ze werden er volop aangeboden, de cantharellen. En de prijs was goed, zeker wanneer je bedenkt dat ze met de hand in het wild zijn geplukt. Kweken lukt nog steeds niet.
Bij ons liggen ze zelden in de winkel, dus wie schetste haar verbazing toen Ellen de paddestoelen gisterenmiddag aantrof in een schap van een plaatselijke supermarkt. Ze kwamen uit Middeneuropa en de prijs bedroeg slechts luttele euro’s.
Ik schrijf je één dezer dagen wel wat uitgebreider over die paddestoel. Ik ga me de rest van de nacht zitten verkneukelen op de omelet met cantharellen waarop ik me morgenvroeg trakteer.
© paul
Een dag van kleine rampen… Ellen liep de blaren onder haar voeten en kon dus tegen de avond niet meer op of neer. En ik werd de gehele dag door in mijn slaap gestoord door bonkende draglines, ruttelende trilplaten en vrolijke muziek spelende wegwerkers. De buurt krijgt een nieuw riool. Het werd dus afhaalchinees. Varkensvlees, gestoomde groenten en mie.
© paul
Nog één week om te proeven in het kader van Wine Blogging Wednesday, editie september 2006. Volgende week woensdag dient het oordeel geveld te worden, hier op dit log, maar ook op die van onze Wijnreferenten (en hopelijk op nog veel meer plaatsen). Het Ministerie heeft al zijn best gedaan, je hoort er nog van. Voor alle duidelijkheid, het betreft: Jean Rosen Pinot blanc 2005 (Elzas), te bekomen bij de Plusmarkt voor 4,50 euro.
Michel Schneider Pinot blanc 2004 (Pfalz), en die hebben ze dan weer bij de Mitra, voor ongeveer 3 euro.
“>
Het is zeventien jaar geleden dat ik mijn eerste glas Pinot blanc dronk. Ik weet het heel precies omdat het een bijzondere gelegenheid betrof. We brachten onze voorjaarsvacantie door in Luxemburg met de vriendenkring “Sientje van Loon”. We waren met z’n zestienen. Op één van die zonnige dagen in mei bezochten we de coöperatie van Vinsmoselle, locatie Wellenstein. Ik had nog altijd dat romantische idee over wijn maken. Kleinschalig, stoffige keldertjes, veel spinnenweb, wijnboertje dat rondscharrelt tussen houten vaatjes en hier en daar een pruttelende mandfles. Fout, lezer, helemaal fout. Een high-tec wijnfabriek, dat was de realiteit. O zeker, ze hadden daar in Wellenstein houten vaten, de Grand Cru Riesling lag er te rijpen. Maar de eigenlijke productie vond plaats in gigantische tanks. Rechtop staande metalen kolossen die duizenden en duizenden liters wijn konden bevatten. Om de immensheid van die tanks te tonen nodigde de gids van Vinsmoselle ons uit om erin te kruipen, via een kleine schacht aan de onderkant van een van de tanks. Het hele gezelschap paste er gemakkelijk in. De Jongste Bediende raakte zo in vervoering dat hij in z’n ééntje “Het Duet” uit Bizets Parelvissers zong, dan eens de eerste partij, dan weer de tweede, van tenoor naar bariton en weer terug. Ellen vertelde later dat het ongelooflijk mooi galmde, daar in die container. Ik was er niet bij, ik had last van claustrofobie.
En op de proeverij na afloop van het concert dronk ik dan mijn eerste glas Pinot blanc. Van de Markusbierg in Schengen. Een beetje neutraal die wijn, maar fijntjes en heel elegant. Zo smaakte hij toen, en zo smaakt hij nog steeds.
Ellen nam de foto nabij Heiligenstein in de Elzas. Het zijn (echt waar) Pinotvelden (Klevner).
© paul
De zondag werd gebroken door het ziekenbezoek dat we in de vroege middag aflegden in Rotterdam.
Terug thuis ontbrak elke inspiratie om nog een maaltijd te bereiden. We deden het gisteren dus met geroosterde boterhammen met kaas, tomatensalade en wat tonijn uit blik. Verder een beetje televisie en veel boek…
Om toch maar wat te laten zien plaats ik een foto die Ellen maakte van het toetje (gisteren precies vijf weken geleden) in Barr in de Elzas.
De trouwe lezer wist het allang, wij zijn geen zoetetoetjesmensen. Maar de waardin was in dit geval zo trots op haar spulletjes, zo enthousiast, en ze kwamen net uit de oven. We gingen om.
Rood fruit, bramen, frambozen, besjes en wat mint. Een charlotteachtig cakeje, vers bessensap en een toefje room. Gutbürgerlich en o, zo lekker.Een glas Gewürztraminer erbij, en die kwam dan weer van een neef van hullie.
© paul
“>
Wat eten we vandaag? Ik zou het niet weten.
Ach, denk ik, laat ik eens langs de fellow-bloggers surfen, wie weet…
Het is alles fris en zomers wat de klok slaat. Heel begrijpelijk, maar ik zit er niet meer op te wachten. Ik heb last van de warmte (ik moet met Eric een kuil graven aan de voordeur ten behoeve van een aanstaande rioolrenovatie) en ik verlang naar de herfst. Ik heb zin in runderstoofschotels, in wild, in robuste winterwijnen.
Ik duikel een foto op uit het vacantiearchief en kijk, dat is nu precies wat ik bedoel. Gekookte varkenspoot, overbakken met Munsterkaas. (De foto toont de restanten…) We aten die ergens in de Elzas. Wat we erbij dronken weet ik niet meer. Het water loopt me in de mond. Maar dan, wie gaat er met dit weer lang in de keuken staan? En laat de oven en de pitten uren branden?
Ik leg maar een paar drumsticks uit de vriezer…
© paul
Dierenleed, ruimingen, mestoverschotten, ontbossing in het Amazonewoud…
De bio-industrie kan écht niet meer. Met het burgerinitiatief Stop fout vlees roepen we de nieuwe Tweede kamer op om een einde te maken aan de bio-industrie. Een veehouderij zonder dierenleed, zonder milieuschade en zonder massale import van veevoersoja ís mogelijk. Aldus Millieudefensie.
Een prima initiatief vind ik. Via de speciale campagnewebsite kun je het burgerinitiatief ondertekenen.
En laten we dan meteen ook stoppen vlees te kópen van dieren uit de bio-industrie. Biologisch vlees kost maar zo’n klein beetje meer, maar smaakt zoveel beter!
Wij kopen rund- varkens- en kippenvlees alleen nog bij de Sumiranboerderij in Heusden. Maar door heel Nederland zijn met een beetje moeite plaatsen te vinden waar op een goede manier met dieren omgegaan wordt en waar je eerlijke waar kunt kopen!
Deze foto heb ik vorig jaar gemaakt op de ‘kraamafdeling’ van de Sumiranboerderij. Hier lopen de biggetjes met moeders in hun eigen modderpoeltje. De grote varkens hebben op een ander terrein een eigen modderpoel. De poel is door de Stichting Wakker Dier uitgeroepen tot de “Mooiste modderpoel van Nederland”!
Ik ga hier geen enge foto’s van fokbatterijen laten zien, probeer zelf de verschillen maar te bedenken.
© ellen
Er was iets mis met de telling van de stemmen op het Ministerie. Er werd veel gestemd maar het telde niet echt door. Iets met “ins” en “outs”??? Een opmerkzame stemmer vroeg wat er mis kon zijn? Het was mij ook al opgevallen maar ik ben niet zo snel met dit soort technische kanten van ons weblog. Vandaag stuurde Aldo van Dining and Wining, de beheerder van Foodrank, een mailtje hoe ik het euvel kon verhelpen. Nu, na een heleboel gefriemel, telt het Ministerie weer helemaal mee!
Met dank aan Lisa!
Iedereen kan dus naar hartelust stemmen en wordt helemaal geteld! Een goede reden om nog een glas Bourgogne Faverelles te drinken! Goede reden ook om nog één zo’n foto van het dorpje Asquins te plaatsen.