Category Archives: geruchten, roddels en achterklap

Bijpraten…

Posted on by

just tomatos, olive oil, capers and garlic

Ik bracht Ellen naar Luxemburg en zij nam mee…. Haar nieuwe laptop!

Ellen zit ginder vakantie te vieren, en ik ga gewoon werken. Het is soms raar verdeeld in de wereld.

Na verwoede, maar jammerlijk falende pogingen in een eerder stadium zou het nu dan toch moeten lukken, levensberichten op dit web-log, rechtstreeks uit Septfontaines, Luxemburg! En wat blijkt: het draadloos netwerk aldaar werkt niet naar behoren. Het ligt niet aan de nieuwe laptop, het ligt niet aan Ellen, het ligt aan een versleuteling die niemand naar behoren kan ontgrendelen. Het laatse wat ik ervan hoorde is dat er met “man-en-macht” aan wordt gewerkt om de zaak alsnog draaiende te krijgen. Het zal me benieuwen…

Geen nood lezer, ik ben er ook nog. Vanaf morgen ga ik verslag doen van mijn kooksels, want ik ben van plan om goed voor mezelf te zorgen. Je zult het lezen.

Gisteravond hield ik het bij afhaalchinees. Maar toch, ik had voor de foto een mooi bordje gearrangeerd en netjes de tafel gedekt. Bleken de batterijen van mijn fotoapparaat zo plat als een dubbeltje. Enfin…

Het plaatje hier boven dateert van alweer een tijdje terug. Het gerecht lijkt echter sprekend op het bord spaghetti van zondagavond.

© paul

Bijpraten…

Posted on by

just tomatos, olive oil, capers and garlic

Ik bracht Ellen naar Luxemburg en zij nam mee…. Haar nieuwe laptop!

Ellen zit ginder vakantie te vieren, en ik ga gewoon werken. Het is soms raar verdeeld in de wereld.

Na verwoede, maar jammerlijk falende pogingen in een eerder stadium zou het nu dan toch moeten lukken, levensberichten op dit web-log, rechtstreeks uit Septfontaines, Luxemburg! En wat blijkt: het draadloos netwerk aldaar werkt niet naar behoren. Het ligt niet aan de nieuwe laptop, het ligt niet aan Ellen, het ligt aan een versleuteling die niemand naar behoren kan ontgrendelen. Het laatse wat ik ervan hoorde is dat er met “man-en-macht” aan wordt gewerkt om de zaak alsnog draaiende te krijgen. Het zal me benieuwen…

Geen nood lezer, ik ben er ook nog. Vanaf morgen ga ik verslag doen van mijn kooksels, want ik ben van plan om goed voor mezelf te zorgen. Je zult het lezen.

Gisteravond hield ik het bij afhaalchinees. Maar toch, ik had voor de foto een mooi bordje gearrangeerd en netjes de tafel gedekt. Bleken de batterijen van mijn fotoapparaat zo plat als een dubbeltje. Enfin…

Het plaatje hier boven dateert van alweer een tijdje terug. Het gerecht lijkt echter sprekend op het bord spaghetti van zondagavond.

© paul

Van komkommertijd, worsten en de zusters Clarissen…

Posted on by

roosteren 008

Onze regio heeft dit jaar het laatste vakantie. De kinderen moeten nog even naar school en er wordt nog druk gewerkt op de bouw. Maar de regionale kranten beginnen toch al echt “Komkommernieuws” te verspreiden. In Komkommertijd is Eten en Drinken altijd een geliefd onderwerp. Zo las ik vanmorgen dit ‘wonderlijke’ artikel in het Eindhovens Dagblad;

Deurne koopt mooi weer met worst voor Clarissen.

Door Ria Saanen.

Ze krijgen wel eens braadworst, maar die geven ze dan aan de zusters Augustinessen, want ze hebben zelf geen keuken meer en kunnen de worst dus niet braden. De gewone cervelaat- of leverworsten eten ze op. Als het er niet teveel tegelijk zijn, want dat komt wel eens voor. Dan wordt er uitgedeeld. Het gebruik mag dan verouderd zijn, nog steeds brengen veel mensen een worst naar de zusters Clarissen als ze goed weer nodig hebben voor een bruiloft, een vakantie of een evenement. De zusters Clarissen op huize Witven in Someren moeten elke week wel een paar keer extra bidden voor mooi weer. “Soms meerdere keren op een dag”, zegt moeder overste Angeluccia. “Het wordt wel minder dan vroeger, maar dat komt eerder omdat we niet meer in Eindhoven zitten, maar ver uit de bebouwde kom”. Wethouder Nicole Lemijn van Deurne kende het gebruik van haar moeder. Ze heeft de komende vrijdag mooi weer nodig, als de jury van Entente Florale naar Helenaveen komt om te beoordelen of Helenaveen een gooi kan doen naar de titel ‘groenste dorp van Nederland’. Dus kregen de zusters gisteren een enorme worst aangereikt. Moeder overste was er blij mee, maar zei meteen dat de zusters het weer niet in de hand hebben, hoe hard ze ook bidden. “Wilt u het trouwens net zo warm hebben als met de Kennedymars”, vroeg ze Lemijn, Die vond vijf graden minder ook voldoende. De zusters weten zelf niet hoe het gebruik om voor mooi weer bij de Clarissen aan te kloppen is ontstaan. “Het heeft waarschijnlijk te maken met de naam van de heilige Clara. Clara betekent helder, schitterend en dan denk je meteen aan het weer”, aldus zuster Angeluccia.

Dus je weet het nu; Mooi weer nodig? Pak een worst in en ga naar de zusters Clarissen, dan komt het helemaal goed! Géén braadworst dus! Ik wordt wel heel nieuwsgierig van zo’n artikeltje. Wie kookt er voor de zusters Clarissen? Ze hebben geen keuken. Zouden ze zoveel worst krijgen dat ze nooit meer hoeven te koken? Zou dat nooit vervelen altijd maar koude worst? Als ik nou eens echt mooi weer nodig zou hebben, zou ik ze een kant-en-klare gebraden worst brengen. Zo’n mooie smakelijke worst van de Sumiran Boerderij uit Heusden (vlak bij Helenaveen trouwens). Dan hebben ze ook eens iets warms die zusters Clarissen!

Ik ben benieuwd of het hier vrijdag ook mooi weer, is of dat alleen in Helenaveen de zon schijnt. De titel van het groenste dorp van Nederland verdienen ze daar, wat mij betreft in ieder geval. Mooi weer of niet, Helenaveen is een prachtig dorpje in de Peel.

© ellen.

Van bussen en chocolade…

Posted on by

vdl chocolade

Het plaatje heeft een hoog jaren-vijftig gehalte. Dat komt door die kleur van vergeeld hout-houdend papier en door die warme, maar surreële tinten van de foto. Het roept bij mij associaties op met de verpakkingsdoosjes van Dinky Toys. Een hoog Sowjet-gehalte heeft het, zou je ook kunnen zeggen. Nadere beschouwing leert dat het plaatje niet zo oud kan zijn, daarvoor is die autobus op de voorgrond te modern.

Laat ik je uit de droom helpen, lezer. Wat je ziet is een plak witte chocolade met opdruk van één van de bussen van het VDL-concern. (Ik geloof dat het hun Axial is.) De chocolade werd weggeschonken tijdens een open dag, ergens vorige week. De juiste toedracht weet ik niet, want ik was niet thuis toen Marleen de plak kwam brengen, en ik heb haar daarna niet meer gezien…

De plak is in werkelijkheid net zo groot als de afmeting van deze foto. Met chocolade heeft het eigenlijk niks van doen, maar dat geldt voor alle witte “chocolade”. Die wordt namelijk gemaakt van cacaoboter, melk, suiker en vanille. Er komt geen echte cacao aan te pas. Maar als de cacaoboter en de vanille van goede kwaliteit zijn, dan heb je toch iets lekkers. En deze wás lekker.

Blijft de vraag wat je met zo’n plak moet. Inlijsten misschien? Wij losten het als volgt op:

vdl chocolade

© paul

Van grijze en paarse koppen…

Posted on by

skukhorzel

Een goede twee jaar geleden schreef ik over het hernieuwde contact met Boer Skukhorzel en de daaruit voortvloeiende mogelijkheid om weer groenten van hem te betrekken. We maakten daar dankbaar gebruik van, zolang het mogelijk was. Mijn ongedurigheid echter dreef me naar weer een andere broodheer, ver uit de richting van Skukhorzel. En daarmee was het gedaan met regelmatig uit zijn tuin eten. De afstand was weer onoverkomelijk geworden. Jammer, maar zo gaan de dingen nu eenmaal.

Skukhorzel bleef overigens wel in beeld, zij het virtueel. Hij wierp zich op als kritisch meelezer van dit web-log en liet het met de regelmaat van de klok weten wanneer vond dat het Ministerie grammaticaal weer eens uit de bocht vloog.

Gisteren stuurde hij een paar foto’s ter illustratie van zijn nieuwe oogst. Prachtig toch, die grijze kop met al die paarse kapucijnerkopjes…

© paul

Eitjes…

Posted on by

lamsvlees sans pareil 001

Kiepke, Henneke en Dingeske (?), het zijn de Kwik, Kwek en Kwak van Eupotours, maar dan in krielvorm. Ze leggen weer dat het een aard heeft. Gisteren kwam Neel even langs met een doosje eitjes, de opbrengst van slechts enkele dagen krielenarbeid. En dat alles super-bio!

Een piepklein Potugees schaaltje, met tien piepkleine eitjes. Mooi hè…

© paul

Brand bij de buren!

Posted on by

brand bij de buren 004

Eigenlijk is de maandag hier in huis een wisseldag; de nachtdiensten van Paul gaan dus op-of-af op maandag. Wij houden het op maandag meestal rustig hier in huis. Vroeg naar bed, zo weinig mogelijk bezoek, even samen bijpraten en dan nog een kleine maaltijd, stukje schrijven op dit weblog… Zo was ook vandaag de planning. Ik sloot de gordijnen al vroeg *). Wij wilden nog even rustig samen wat eten, een beetje bijpraten, geen bezoek, …Tot Hond Max zo verschrikkelijk begon te blaffen dat ik wel even moest gaan kijken wat er nu toch zo…Staat er opeens een brandweerwagen op onze stoep! Brand bij de buren…

Gelukkig viel het allemaal reuze mee; een brandje in de meterkast. Te blussen was er niet veel meer. Buurman Leon had het zelf al snel opgelost door de smeulende delen boven de meterkast los te wrikken en naar buiten te gooien. Al snel werd het sein “Brand Meester” gegeven. Maar daarmee is niet alles weer bij het oude. Er was nauwelijks sprake van rookontwikkeling, maar toch moeten onze buren, op bevel van de brandweer, deze nacht elders onderdak zoeken, schadelijke stoffen, rook enzovoorts. De elektriciteit is ook uitgeschakeld.

De experts van de brandweer onderzoeken nog precies wat er gebeurd is. Morgen gaat het onderzoek verder. En zoals altijd doen de vrijwilligers van de brandweer hun werk met volle inzet en vol overtuiging! En ze hebben dit weekende toch al de nodige zaken voor hun kiezen gehad! Wij wonen vlak achter, of, zoals je het bekijken wilt, vlak vóór de brandweerkazerne en horen dus altijd de wagens uitrukken. Midden in de nacht, vroeg in de morgen, met Kerst, Nieuwjaar, hevige regenval, storm of noem maar op…allemaal vrijwilligers!

Ter geruststelling van iedereen; Er is niemand gewond geraakt. Er is geen verschrikkelijke schade. We zijn alleen wel allemaal erg geschrokken. De kinderen Kane en Tara logeren bij hun opa en oma.

Wij wensen onze buren heel veel sterkte!

Morgen wel weer gewoon recepten en eten!

*) voor intimi een teken dat we echt even geen bezoek willen!

© ellen.

Donderdagmarkt in Arlon…

Posted on by
 septfontaines hemelvaart 2009

Arlon (de schoone stad Aarlen) is hoofdstad van Belgisch Luxemburg. Je rijdt er doorgaans hard langs af en laat de stad dan letterlijk links liggen op weg naar Warme Zuiden.

Het is geen grote stad, beslist niet. Maar ze heeft grandeur. Het verzorgingsgebied van de stad is fors, zodat de voorzieningen verre de verwachtingen overtreffen. Voor Nederlanders doet de stad al heel Frans aan.

Ben je in de buurt op donderdag, dan moet ik je toch dringend aanraden even een autostop te maken. Donderdag is namelijk marktdag. Je vindt er dan produkten uit de omgeving, de Gaume, maar ook allerlei lekkers uit de Waalse Ardennen. Franse kooplui vind je er bij de vleet. Uit Bretagne, uit de Elzas, uit Lotharingen, uit de Comté. En dan die hammen uit Corsica, die hammen….

© paul

De Knakworsten van Huize Padua…

Posted on by
knakworst

We bezochten deze middag de Zomermarkt op het terrein van mijn broodheer. De Zomermarkt van Huize Padua is een jaarlijks terugkerend festijn met levende muziek, volksvermaak, eten en drinken en een giga-vlooienmarkt. Het is met name die markt die zorgt voor massa’s bezoekers uit de verre omtrek. De sfeer is er ontspannen, we mogen er graag een paar uren rondslenteren.

Tussen twee marktkramen in zag ik dit tafeltje staan. Netjes was de koopwaar uitgestald. Blikken knakworstjes, ogenschijnlijk met zorg opgestapeld tot een atraktief torentje. Toen ik echter wat beter keek snapte ik er geen snars meer van.

Dat iemand een tafeltje reserveert voor zijn koopwaar en een en ander aardig uitstalt begrijp ik. Maar waarom alle blikken dan op hun kop gezet? En een aantal met het belangrijke deel van het etiket naar achteren?

Er was niemand in de buurt om verantwoording af te leggen. We hebben het er maar bij gelaten…

© paul

Bloggen op de camping.

Posted on by
 bloggen op de camping

Goed, zojuist is nu toch echt het eerste blogje vanuit Septfontaines (Luxemburg) geplaatst! Pffft, dat ging niet zomaar even. Ik ondernam dit jaar al diverse pogingen, maar alles mislukte; een van school geleende laptop bleek geen “vreemde” netwerken te accepteren, de volgende laptop deed het wel maar toen was de draadloze verbinding te zwak. Vandaag lijkt eindelijk alles te kloppen, Na uren gefriemel kan ik nu eindelijk werken. De omstandigheden zijn niet echt ideaal; ik ben bijvoorbeeld vergeten een “echte” muis mee te nemen en het muisgedeelte op de laptop is verschrikkelijk lastig te besturen. Ook het opladen van foto’s naar mijn Flickr was een zeer langdurig klusje, daarna begonnen de insekten om mijn hoofd te zoemen en ben ik maar naar binnen gegaan. Ik heb me nu geinstalleerd aan de tafel in de caravan, een schaaltje Franse kersen binnen mijn bereik.

(het glas op de achtergrond is van Paul. Het bevat een uitstekende Single Malt Schotse whisky; een tien jaar oude Laphroaig. Paul zal er nog over schrijven)

Het is al laat en of het daaraan ligt weet ik niet, maar de draadloze verbinding werkt opeens op volle sterkte. Nog maar een kiekje dan.

Confiseur Namur

Meestal gaan we na het boodschappen doen een kopje espresso drinken bij confiseur Namur, een van de beste van Luxemburg. Vandaag waren de beroemde Mont Blanc gebakjes helaas op. We troostten ons met een citroentaartje. Ook heel lekker!

ellen.