Zomerse mosselen…

mosselen 007

Een zomerse maaltijd, genoten op de stoep achter ons huis. Mosseltjes,
klaargemaakt op de meest eenvoudige manier. Met een mooie knoflookmayonaise, met
een glas gekoelde Riesling.

Terwijl ik de vorige zin schreef, bedacht ik dat het onder andere
omstandigheden net zo goed een mooie winterse maaltijd kon zijn. Mosselen hebben
dat, ze brengen me altijd in een zomer- of winterstemming. Nooit eens herfst of
lente, terwijl we in die jaatgetijden toch het vaakst mosselen eten.

Het is nog niet zo heel lang geleden dat de regel gold dat je mosselen eet
wanneer de “R” in de maand zit. (En van mei tot september waren ze doodeenvoudig
ook niet aan te komen.) Denkend aan mosselen zie ik dan ook een dampende pan in
een warm verlichte keuken. Buiten is het donker en koud. En ik ruik de zilte
mosselgeur die zich vermengt met die van knolselder en prei. Winter lezer,
winter…

Onze Zuiderburen wisten wel beter. In Vlaanderen was het al veel langer
gewone zaak om het seizoen naar voren te schuiven.

En toen we dan neerstreken op dat beschaduwde terras op de markt van Diest.
En toen daar twee dampende keteltjes voor ons werden neergezet, één voor
ieder… En toen de geur van “mosseltjes in look” onze neuzen streelde, en een
zomerbriesje onze ruggen… Toen lezer, toen had ik er ineens een beeld bij. Het
beeld van zomerse mosseltjes!

© paul

Op de huid gebakken zalm…

zalm en tomaat 020

Ik had vandaag niet zo’n zin om ingewikkelde gerechten te maken. Er lag een
enorme berg wasgoed, in de tuin tiert het onkruid welig, verdorde rozen moeten
weggeknipt, kelder en koelkast moesten aangevuld worden…Druk druk druk, en ik
heb nog wel vakantie!

Simpel eten dus; een stuk zalm, op de huid gebakken in een klein beetje olie.
Vlak voor het bakken wat peper en zeezout erover en dan ongeveer 15 minuten in
de pan. Garneren met schijfjes citroen en wat verse tuinkruiden. (kan eigenlijk
ook heel goed op de camping!)

Wij aten er gebakken Rozevalaardappeltjes bij en een salade van broccoli.

De broccoli 4 minuten blancheren in kokend water. Afgieten en laten
schrikken in ijskoud water. De broccoli in een schaal schikken en er een mengsel
overgieten van wat olijfolie, fijgehakte knoflook en een paar druppels
balsamicoazijn.

Zou ik bijna de voortreffelijke Riesling vergeten! Wij dronken er een glas
Riesling bij. Een simpele aanbieding in de supermarkt in Luxemburg. We kochten
wat flessen en zijn er heel content mee;
Riesling Wormeldange, Grand premier
Cru, van de Caves van St. Martin, Remich, Luxembourg.

Natuurlijk espresso toe!

© ellen.

Posted in vis

Gerookte zalm met zeekraal… (Vispan…)

gerookte zalm met zeekraal

Natuurlijk keken we vanmiddag naar de finale van de Tour de France. Vorig
jaar keken we onder het genot van een glas pastis in een obscuur café ergens in
Frankrijk, vanmiddag zaten we gewoon thuis voor de tv. We zagen de renners al
fietsend alvast een glas champagne drinken op de overwinning. De broertjes
Schleck proosten vrolijk met elkaar en wij kregen ook zin in een koel glas witte
wijn. Een riesling Grand Premier Cru, uit Wormeldange (Luxemburg) leek ons heel
toepasselijk voor deze gelegenheid. De broertjes Schleck zijn waarschijnlijk
talloze malen langs deze wijngaard gefietst want zij wonen er vlakbij!

We wilden er ook iets bij eten want dat kijken naar die fietsers maakt
hongerig, dus maakte ik een snel  voorgerecht;  een plak gerookte zalm met wat
zeekraal.
De zeekraal snel even in wat boter gesmoord met een heel
fijngesneden uitje en wat peper.
Zalm op een bordje schikken, de zeekraal
erop en klaar!

snoekbaars met riesling 009

Het hoofdgerecht vandaag was een gepocheerde snoekbaars, met dezelfde
Riesling klaargemaakt. Daarvan zal ik morgen verslag doen. Het is me nu te laat
en, nog steeds, te warm. Geniet alvast van de foto van deze mooie vis. Morgen
het recept.

© ellen

Snoekbaars in riesling…

snoekbaars met riesling 020

Zoals beloofd vandaag het recept voor de snoekbaars. Ik kocht deze mooie vis
op de markt. Af en toe verkoopt één van de vishandelaren snoekbaars. Deze kwam
uit het IJselmeer. Paul maakte de vis zelf schoon en ontdeed hem van de schubben.
Toen
dat gebeurd was las ik in mijn visboek dat dat ontschubben eigenlijk niet had
moeten gebeuren. Ik wilde de vis pocheren en dan dien je hem op met kop en
staart en vel. Aan tafel ontdoe je de vis van het vel en fileer je hem. Door de
vis te ontschubben kan het vel makkelijk beschadigen en heb je een minder fraai
resultaat. Je ziet op de foto dat het vel inderdaad wat stuk gegaan is.
Helaas!

Voor de bereiding van zo’n hele vis heb je wel een flinke pan nodig. Ik ben
in het gelukkige bezit van een echte vispan. De
vispan is vooral heel handig als je de vis mooi heel  wilt opdienen. Je legt de
vis op het rooster en tilt na het pocheren het rooster aan de handvaten omhoog.
Plaats de schaal waarop je de vis wilt opdienen naast het rooster en schuif de
vis op de schaal.

Ik ben vergeten de vis te wegen, ik weet alleen dat deze snoekbaars zo’n 50
cm lang was. Veel te veel voor twee mensen natuurlijk, maar ik was van plan om
van het restant viskoekjes te maken. Dit plan pakte wat anders uit. Toen de vis
op tafel stond kwam Het Kind met vriend Andy binnenvallen. En die wilden wel een
klein stukje proeven, en nóg een iets groter stukje enzovoorts… Er was
vanmorgen nog net één hapje over…

Pocheren;
Ik maakte een court bouillon van water, 1 fles Riesling, 1 ui,
peterselie, selderij, laurier en wat peperkorrels.
Daarin heb ik de
snoekbaars 30 minuten gepocheerd.
Het visboek*) zegt “de pocheertijd van een
grote vis bedraagt 10 minuten per 2 1/2 cm dikte”. Dat heb ik aangehouden en dat
klopte precies.

Intussen maakte ik een veloutésaus;
30 gram boter
6 dl visfumet (gewoon
wat pocheervocht uit de pan scheppen)
2 eetlepels bloem
een scheut
room

Neem een sauspan en laat daarin de boter smelten. Roer de bloem erdoor zodat
je een mooie roux krijgt en laat deze even doorkoken. Giet de fumet erbij en
blijf goed roeren tot de saus kookt. Voeg de room toe en laat de saus ongeveer
15 minuten zachtjes doorkoken zodat de bloemsmaak verdwijnt.
Breng de saus
verder op smaak met wat peper en zout.

Na 30 minuten nam ik de pan van het vuur en tilde het rooster omhoog. Ik liet
de vis even wat uitlekken en schoof hem toen op de schaal.Ik garneerde met wat
peterselie en citroenschijfjes.

snoekbaars met riesling 021

Paul fileerde de snoekbaars zeer vakkundig door een snee te maken over de
wervelkolom en de filets met het mes horizontaal los te snijden van de
middengraat. Als de ene flank van de vis in porties is verdeeld trek je de
staart naar voren tot de middengraat loslaat. Deel de onderste helft van de vis
doormidden en schep de filets van het vel aan de onderzijde.

We aten er wat gekookte aardappeltjes bij en een salade van komkommer en
dille.

En, natuurlijk espresso toe.

*) Het visboek dat ik vaak gebruik bij het bereiden van vis is verschenen in:

De Time Life serie “Praktisch koken”  onder de titel “Vis, Schaal- en
Schelpdieren. ISBN 9061823846. Het boek is in de Nederlandse versie verschenen
in 1984. Het zal nieuw nergens meer te koop zijn maar mocht je het ergens
tegenkomen, beslist kopen. Ik heb er al jaren plezier van. Niet zozeer de
recepten maar vooral de tips over inkoop, schoonmaken, fileren en bereiden van
vis maken het tot een veelgebruikt boek in onze keuken.

© ellen.

Dorade in zoutkorst

dorade in zoutkorst

Vandaag stond er dorade op het menu van Het Ministerie. Gekocht bij de
vishandel op de markt in Helmond, ingevroren.
Twee mooie zilveren vissen met
een gouden streep over hun bek. Wat te doen met die mooie vissen? Ik maak ze
vaak met laurier in de oven, maar vandaag
wilde ik iets anders. In zoutkorst, dat was alweer lang geleden.

De smaak van zo’n vis in zoutkorst is heerlijk, zeker niet zout, zoals je zou
denken. Het zout isoleert en bewaart alle smaken / geuren die je toevoegt. Een
heerlijk aroma verspreidt zich na het stukmaken van de zoutkorst. De moeite
waard!

Voor twee personen;
Per persoon 1 dorade, schoongemaakt, maar mét kop en
staart
vulling;
peper
1 kleine ui, in fijne ringetjes gesneden
4
kleine blaadjes laurier
4 takjes rozemarijn
2 plakjes citroen,
gehalveerd

Voor de zoutkorst;
1 kilo grof zeezout
6 eiwitten
Meng dit in een
grote kom goed door elkaar.

Verwarm de oven voor op 200 graden.
Stop de vulling in de buikholte van de
dorades. Bekleed een bakplaat met keukenpapier en leg daarop een dunne laag van
het zoutmengsel. Leg daarop de dorades en bedek ze met de rest van het
zoutmengsel tot ze helemaal bedekt zijn.

dorade in zoutkorst    kappertjes 009

Schuif de bakplaat in de voorverwarmde oven en bak de vissen 30 minuten.

Het moeilijkste van dit gerecht is hoe je dit een beetje mooi op tafel kunt
zetten.  Wij aten vandaag gewoon samen en ik koos ervoor om de bakplaat op tafel
te zetten en de zoutkorst aan tafel te openen. Gewoon voorzichtig met een
kartelmes opensnijden en dan het zout wegbreken. Je kunt het er dan met grote
stukken afpellen en de vis eruit tillen. Serveer de vis op een mooi bord en geef
er een groot bord bij voor de graten en zoutresten.

Ik maakte een variant van de Groene Saus, hier al eens
beschreven. De saus smaakte prima bij de vis maar wij vonden het eigenlijk
overbodig. De dorade op deze manier klaargemaakt is zo verfijnd van smaak dat er
verder eigenlijk niets bij hoeft. (misschien een drupje hele goede olijfolie?)

Een stuk knapperig vers brood en wat salade van rucola en tomaat en een glas
Pinot Gris was perfect.

Kopje espresso toe, een hele mooie maaltijd!

© ellen.

Op de huid gebakken zalm

zalm 1

Paul heeft zijn eerste nacht weer gewerkt en sliep eens lekker uit vanavond.
Voor mij was het “Feierabend”, zoals men dat in ons buurland noemt, de laatste
werkdag van de week en nog mooi weer ook!
Reden om samen met De Jongste
Bediende een versnapering te gebruiken op een mooi terras in ons dorp. Heerlijk,
je waant je ver weg op vakantie!
Het ís voor mij zelfs al bijna vakantie! Nog
een ruime week werken en dan ga ik met Hond Max naar Luxemburg. Ik verheug me er
al op! Een grote krat boeken en cd’s mee, een kist gereedschap en de
heggenschaar. Want er moet altijd wel wat geklust worden. En natuurlijk de
wandelschoenen. Ik droom zo mooi weg naar wat er daar allemaal moet gebeuren en
wat ik nu beslist eens ga koken, de winkels die ik nu echt eens goed moet
bekijken en ga zo maar door. Voorpret is ook al vakantie!

Maar goed zover is het nog niet, onze maaltijd vanavond. Het werd laat en dan
moet er snel iets op tafel komen. Een stukje zalm vandaag, op de huid gebakken
zoals dat zo mooi heet.

per persoon een stukje zalmfilet, met huid
peper en zeezout
wat
koriander
nuoc man (vissaus uit Thailand),
citroensap
wat
bloem
arachideolie

Wentel de zalmmoten door de bloem en klop ze goed af. Er mag niet meer dan
een heel dun filmpje bloem achterblijven.
Bak de stukken zalm in de hete olie
aan beide kanten lichtbruin. Eerst de huidkant beneden. Na een paar minuten
omdraaien.
De gaartijd is afhankelijk van de dikte van de moten zalm.
Gemiddeld ongeveer 10 minuten. Test desnoods door een stukje voorzicht open te
snijden. De zalm mag van binnen nog rosé zijn.

Schep de zalm op voorverwarmde borden en druppel er wat citroensap en de
Thai-saus over. Bestrooi met versgehakte koriander en wat peper. Voorzichtig met
zout. De Thai-saus is al zout.

Wij aten er wat gebakken courgettes met kleine tomaatjes bij.

En espresso toe.
© ellen.

Posted in vis

Hollandse nieuwe…

nieuwe haring 001

Je kunt ons vertellen wat je maar wilt, wij houden het bij de haringen van de Beer. En elke échte liefhebber in ons deel van Zuid Oost Brabant zal het daar roerend mee eens zijn.

Sinds gisteren avond staat de kraam weer bij de Beekse Brug, elke avond vanaf een uur of vijf. Wij waren er. We kochten vijf haringen, Ellen zonder, ik met uitjes. Moddervet waren ze, zacht en bijna zoet. (De liefhebbers van harde haring zullen hun bekomst ergens anders moeten zoeken.)

Pa de Beer koopt de haringen nog altijd zelf in. Dat hij al jaren gepensioneerd is doet daar niks aan af. Hij heeft een speciaal “adresje”, visserlui waarmee hij al van ouds zaken doet. Zo althans was het tot vorig jaar, en ik heb geen reden aan te nemen dat het dit jaar anders is, ik heb het hem niet gevraagd.

Over enkele weken is de haring op z’n vetst. Speciaal geselecteerde exemplaren worden dan aangeboden als Koninginneharing. Daarvan weet Pa de Beer elk jaar weer een paar vaatjes te bemachtigen. Gezien de kwaliteit van de eerste Nieuwe moet die Koninginneharing wel helemaal super zijn. We houden je op de hoogte.

Wij zullen de komende weken nog vaak aan de kraam te vinden zijn.

© paul

Peultjes en op de huid gebakken zalm

peultjes

Op mijn gedwongen vrije dag bezocht ik de markt, ik schreef het al. De markt was tien keer niks maar de groentekraam had prima verse waar. Ik kocht behalve de tuinboontjes die we gisteren al aten ook nog verse Hollandse peultjes. Typisch zo’n groente die er maar even is van eigen bodem. (de peultjes uit Kenia koop ik niet. Te gek voor woorden, peultjes invliegen vanuit Kenia!)
Peultjes koop je gewoon in juni, vers van Nederlandse bodem.

In de tijd dat Paul en ik net bij elkaar woonden (jaren geleden) vroeg ik zo eens wat hij nu de lekkerste groente vond. Het antwoord kwam prompt en stellig; “Hauwkes, vind ik heel erg lekker”. Om mijn kersverse huisgenoot een plezier te doen besloot ik de volgende dag maar eens op zoek te gaan naar die mij onbekende groente; “Hauwkes”. Ik had er nog nooit van gehoord!
Ik besloot gewoon even bij de groentenboer langs te gaan en een kilo van die geliefde groente te kopen. Ik bestelde een kilo Hauwkes (!). In december!
“Mar vrouwke”, zei groentenboer Noud van Schijndel, “Hauwkes” in december, dé kan toch helemaal nie.”
Niet leverbaar dus die Hauwkes in december. Daarmee was ik nog niets wijzer geworden en moest de ik groenteboer alsnog vragen wat dat nu voor groente was. Peultjes natuurlijk!!! Ik was toen nog niet zo bekend met het plaatselijke dialect. Tegenwoordig gaat het al stukken beter, de tuinbonen heten hier flodderbônne, aardappelen worden erpel en hutspot wortelenpetazzie.
Petazzie mi skrûwsaus, is stamppot met uiensaus maar ook een kleinkunstensemble uit Helmond. 

Peultjes dus vandaag, gewoon even gekookt met wat zout. Afgieten en een klein klontje boter erover laten smelten.
Erbij aten we een stukje op de huid gebakken zalm. Een paar gekookte aardappeltjes en een sausje van:
één deel volle yoghurt, 2 delen mayonaise, 1 eetlepel bieslook, 1 eetlepel verse dille en wat versgemalen zwarte peper.

op de huid gebakken  zalm

En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Dorade…

dorade 005
 

Het beest kijkt knap sjaggerijnig. En dat, terwijl Ellen toch uitdrukkelijk liet weten iets “goeds” met hem te gaan doen…

Tweede Pinksterdag aten we bovenstaande mopperkont (en z’n maatje). Ellen grilde ze in de oven, naar beproefd recept, met alleen wat laurier, olijfolie, peper en zout. Er kwam een dikke maaltijdsaus bij van gestoofde tomaten. Een portie auberginepuree en een stuk brood maakten de maaltijd compleet.

Vis kopen we doorgaans op de zaterdagmarkt in Helmond, zo ook deze Dorade. Ze worden diepgevroren aangevoerd. We hebben altijd wel één of twee exemplaren op voorraad.

Er wordt nogal wat zeebrasem aangevoerd op de Nederlandse markten, de belangrijkste vertegenwoordigers uit die familie luisteren naar de naam Dorade. Er zijn twee soorten Dorade, maar wij kiezen altijd voor deze. Daar is geen speciale reden voor, behalve dan dat we hem meteen herkennen en het ook de meest aangevoerde soort is. Dorade rose heet-ie (Sparus aurata). In het Nederlands ook wel Goudbrasum, in het Engels Gilthead seabream. Hij komt voor in de oostelijke Atlantische Oceaan, van Noorwegen tot aan Angola. En natuurlijk in de Middellandse Zee. Hij staat niet op de lijst van bedreigde vissoorten.

Kenmerkend is de zwarte vlek, daar waar bij een normaal mens de oren zitten. En natuurlijk het gouden bandje op de neus. Onmiskenbaar duidelijk en ook in diepgevroren toestand eenvoudig te determineren. Voor de rest is de vis zilverig grijs met een lichtkleurige buik.

Ik maak de vis altijd zelf schoon. Het is een eenvoudig werkje en ik weet zo dat het goed is gebeurd. Hetzelfde geldt voor het ontschubben. Het hele gedoe kost me vijf minuten.

Ik heb even geen prijzen paraat, maar Dorade is geen dure vis. Hij levert evenwel op je bord een hoop visvlees van een zeer goede kwaliteit. Het vlees heeft een zachte, delicate smaak.  We hebben Dorade ook verwerkt in koekjes, in vissoep en in ragout.

Kijk je terug in ons archief dan zie je de Dorade vaak met inkepingen in het lijf, waarin laurierblaadjes zijn gestoken. Het is niet noodzakelijk, maar als je de vis gaat klaar maken zou je het eens moeten proberen. Die laurier laat een boel smaak na. Samen met het typische van het visvlees ontstaat er dan een geheel nieuwe sensatie van smaak en geur.

© paul