Op mijn gedwongen vrije dag bezocht ik de markt, ik schreef het al. De markt was tien keer niks maar de groentekraam had prima verse waar. Ik kocht behalve de tuinboontjes die we gisteren al aten ook nog verse Hollandse peultjes. Typisch zo’n groente die er maar even is van eigen bodem. (de peultjes uit Kenia koop ik niet. Te gek voor woorden, peultjes invliegen vanuit Kenia!)
Peultjes koop je gewoon in juni, vers van Nederlandse bodem.

In de tijd dat Paul en ik net bij elkaar woonden (jaren geleden) vroeg ik zo eens wat hij nu de lekkerste groente vond. Het antwoord kwam prompt en stellig; “Hauwkes, vind ik heel erg lekker”. Om mijn kersverse huisgenoot een plezier te doen besloot ik de volgende dag maar eens op zoek te gaan naar die mij onbekende groente; “Hauwkes”. Ik had er nog nooit van gehoord!
Ik besloot gewoon even bij de groentenboer langs te gaan en een kilo van die geliefde groente te kopen. Ik bestelde een kilo Hauwkes (!). In december!
“Mar vrouwke”, zei groentenboer Noud van Schijndel, “Hauwkes” in december, dé kan toch helemaal nie.”
Niet leverbaar dus die Hauwkes in december. Daarmee was ik nog niets wijzer geworden en moest de ik groenteboer alsnog vragen wat dat nu voor groente was. Peultjes natuurlijk!!! Ik was toen nog niet zo bekend met het plaatselijke dialect. Tegenwoordig gaat het al stukken beter, de tuinbonen heten hier flodderbônne, aardappelen worden erpel en hutspot wortelenpetazzie.
Petazzie mi skrûwsaus, is stamppot met uiensaus maar ook een kleinkunstensemble uit Helmond. 

Peultjes dus vandaag, gewoon even gekookt met wat zout. Afgieten en een klein klontje boter erover laten smelten.
Erbij aten we een stukje op de huid gebakken zalm. Een paar gekookte aardappeltjes en een sausje van:
één deel volle yoghurt, 2 delen mayonaise, 1 eetlepel bieslook, 1 eetlepel verse dille en wat versgemalen zwarte peper.

En natuurlijk espresso toe!
© ellen.