Feestje twee…

feestje 002

Ellen is morgen jarig. Een feest vieren midden in de week leek haar niet erg
wenselijk, afgelopen zondag was een geschiktere dag. Vanaf ‘s middags drie uur
was het volk welkom, rond een uur of zeven werd er gegeten. Voor tussendoor
hadden we een aantal hapjes.

De ham op de foto kochten we van de zomer in de Gaumes (het gebied rond
Arlon). Resultaat van thuisslacht en ambachtelijke verwerking op de boerderij.
En aangezien de boerin zelf haar producten verkocht op de markten in de
omgeving, was de prijs heel aardig. We vonden de ham wat aan de natte kant, dus
heeft hij tot eergisteren aan het plafond van onze keuken mogen hangen. Zondag
was hij perfect. We hebben hem helemaal opgesneden.

Op zaterdag bakten we bladerdeeghapjes. Heel eenvoudig, altijd goed. Bij onze
Turkse slager kochten we wat pikante worstjes. Die werden in schijfjes gesneden.
Op een velletje kant-en-klaar bladerdeeg pasten vier schijfjes. Dan een velletje
deeg erop om de worst af te dekken. Met een deegmesje werden de velletjes in
vieren verdeeld, de randjes aangedrukt en de bovenkanten bestreken met geklutst
ei. En dan in de oven. Zoals gezegd, die hapjes zijn ruim van te voren klaar te
maken, ze smaken koud uitstekend.

Op sneetjes stokbrood gingen de restanten van de saus van een
spaghettimaaltijd van eerder in de week. Wat geraspte kaas erover, even in de
oven en klaar. Warm eten!

Dan waren er nog kaasjes, olijven, kruidenboter en verse garnaaltjes. Die
laatste hielden we uiteindelijk maar achter, het werd te veel. Toen de laatste
gasten even na tienen naar huis waren hebben we ze samen opgesmikkelt, met een
beetje mayonaise en goed brood.

Verder heb ik een deel van de zondagochten doorgebracht met het uithollen van
piepklieine tomaatjes. Een heel gepruts met die dikke vingers van mij. Die
tomaatjes werden dan gevuld met wat zachte geitenkaas en een mini-blaadje
rucola.

Een tros druiven is altijd succes. Je wilt niet weten hoe snel die op gaat.

Ellen maakte in de ochtend van deze zondag een stoofschotel. Min of meer naar
een Joods recept van mevrouw Roden, met halal lamsvlees en biologische
varkensworst. (Hoe krijg je het verzonnen? Al die ex-katholieken lieten het zich
in ieder geval best smaken…) Het recept zal ze de komende dagen nog
beschrijven.

Er was bokbier en Palm, Alfa pilsner en Hoegaarden rozé. Er was frisdrank en
er was jenever, koffie en thee.Rode wijn was er zat, maar die werd nauwelijks
gedronken. Iedereen schoot aan de witte. En hoewel we ruim hadden ingekocht
moest ik tussendoor toch nog aanvullen uit mijn prive voorraad.

De kids van Eupotours keken op onze slaapkamer een DVD. We vonden ‘s avonds
nauwelijks chips in ons bed.

Het Kind kwam langs in de ochtend van maandag, haar vrije dag. Tegen de tijd
dat ze binnen wipte waren wij al klaar met opruimen. Het viel reuze mee met de
rommel.

Ellen heb ik de rest van de maandag niet meer gezien. Ze instaleerde zich met
haar stapel nieuwe boeken op de bank. Je had er geen kind aan…

© paul

Ich bin ein Oliebol…

oliebol

Dit ding is een oliebol. En zo voel ik me een beetje, als een oliebol.

Ellen zou een verhaal maken over haar feestje. Toen ik dat artikel wat later
op de avond niet zag verschijnen op het web-log dacht ik: “Dan doe ik het maar.”
(Op een andere computer.) Ik schreef mijn stukje, plaatste het en ging terug
naar de web-site. En daar stond intussen dus dat artikel van Ellen. De inhoud
correspondeerde heel aardig met die van mijn stukje.

Je denkt toch niet lezer, dat ik nou mijn artikel ga weg gooien. Ik dacht het
niet, ik heb er te lang aan gewerkt. Je moet zelf maar bedenken welke versie je
wilt lezen. Ikzelf vond het overigens aardig om de stukjes na elkaar te lezen.
Kwestie van hier en daar een lichte verschuiving van de werkelijkheid, een ander
accent, een iets andere kleur.

Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je het wel gelooft…

© paul

Feestje…

feestje 005

Gisteren vierde ik mijn verjaardag, alvast in voren of hoe zeg je dat. Het is
in onze directe vriendenkring al jaren gebruikelijk om verjaardagen op de
dichtsbijzijnde zondag te vieren. De feestjes beginnen om een uur of drie en
eindigen meestal rond een uur of tien-elf in de avond. Groot voordeel daarvan is
dat iedereen de volgende dag weer fris naar het werk kan en dat de kinderen
gewoon meefeesten. Zo ook gisteren. Ik besloot mijn feestje bescheiden te
houden, er zijn nog veel jarigen en andere genoegens deze maand. Er waren zo
rond de twintig volwassenen en drie kinderen. Ik maakte een paar Siciliaanse
cakes voor bij de koffie of thee en wat hapjes om zo tussendoor te nuttigen.
Gebruikelijk op onze feestjes is dat ik tegen een uur of zeven wat te eten
serveer. Dat moet een makkelijke éénpansmaaltijd zijn. Dit jaar maakte ik een
stoofpot van lamsvlees met oosterse kruiden. Helaas in de drukte vergeten er een
foto van te maken. Ook dit jaar geen foto van Hijn die mij altijd geweldig helpt
met opscheppen verdelen en zorgen dat iedereen zijn portie krijgt.

Wel een foto van één van de tussendoortjes; een stukje stokbrood met
Bolognesesaus en wat Parmezaanse kaas. Even in de oven gebakken. De
Bolognesesaus aten we de dag ervoor, Paul had extra veel saus gemaakt, heel
handig zo’n restant om mooie hapjes te maken.

Ik had  kleine biologische tomaatjes gevuld met romige zachte geitenkaas,
gegarneerd met een blaadje rucolla, ik maakte bladerdeeghapjes gevuld met Turkse
worst. En verder was er kruidenboter, stokbrood, olijfjes, zwart en groen met en
zonder peper en knoflook. Ik sneed een biologische gerookte Ardenner ham
(meegebracht van vakantie) in dunne plakjes en serveerde die met kleine
augurkjes. Ook de enorme tros druiven (vier kilo, mét pitten) verdwenen als
sneeuw voor de zon.

Het is altijd moeilijk in te schatten wat de gasten zullen drinken. Er zijn
natuurlijk de echte bierdrinkers, daarvoor een paar kratten gewoon pils gekocht,
een krat Palm én wat bokbier. Dit jaar vroeger dan ooit verkrijgbaar. Het Groningse bockbier was superpopulair.
Jan, een echte bierkenner liet ons weten dat dit het beste bokbier was dat hij
in jaren geproefd had! En dat zegt wel iets, Jan is echt een kenner! Verder ging
er om onverklaarbare reden een enorme hoeveelheid witte wijn op. We moesten
zelfs tussendoor de kelder in om er snel wat flessen bij te halen. Niet te
voorspellen waar dat aan te danken is. Het ene jaar is het rode wijn, het andere
witte. We hebben in ieder geval een fors aantal flessen rode wijn over.
Misschien het mooie weer? En verder limonade voor de kids, cola, jenever, een
paar kannen water, een fles port, een halve fles cassis (echte, 20% uit
Bourgogne, gemengd door een aantal liefhebbers met witte wijn. Een Kir dus) veel
potten koffie en één potje thee.

Kortom; het was een supergezellig feestje, de verhalen waren weer prachtig.
Ik ben verwend met fantastische cadeautjes, mooie oorknopjes, een hele stapel
nieuwe boeken. Een zilveren lepel, mooi versierd met een kaartje erbij dat het
boek even in herdruk is, maar dat ik het boek krijg zodra het weer in de
boekhandel ligt. En, eindelijk, een makkelijk te hanteren messenslijpsysteem.
Daarover later meer, mét foto!

Zo rond tien uur sloot het Ministerie de burelen en keken we voldaan terug op
een gezellig feestje. Nogmaals, dank je wel allemaal!!!

We dronken samen nog een glaasje, het was te laat voor espresso!

© ellen.

Een zwoele zomeravond…

kastanjehof 002

Intussen zijn er liters regenwater gevallen. En voor het weekend ziet het er
ook al niet best uit.
Maar dan gisteravond! Een zwoele zomeravond was het,
een zomeravond zoals we dit jaar slechts een enkele maal mochten beleven. Het
was ook beslist de laatste van dit jaar…

En juist op deze avond namen Marleen en de Jongste Bediende ons mee uit eten.

We streken neer in de tuin van Kastanjehof, dat statige restaurant aan de
Heuvel, in ons eigen dorp. We zaten er tot na twaalven in onze hemdsmouwen,
omringd door oude pijnbomen in een feeëriek licht. In de vijver waagde zich zo
nu en dan een karper boven het oppervlak, vleermuisjes fladderden rond de toppen
van de bomen. Zo’n zeldzame avond…

Ganzenlever at ik, op drie verschillende manieren bereid, terwijl Ellen een
half kreeftje nam. JB hield het bij carpaccio met truffel en Marleen koos rode
mul met een lepeltje risotto. En dit was nog maar het begin.
Ellen en JB
namen als hoofdgerecht een tournedos met truffelpuree, Marleen koos zeeduivel en
voor mij kwam er eendenborst met rozevalaardappeltjes in een saus van PX
sherry.
En ten slotte kaas, taartjes en tiramisu.
De maaltijd werd
rijkelijk besproeid met witte Pinot uit de Elzas, met calvados, jenever en
port.

Marleen en JB hadden zich voorgenomen ons op deze manier te danken voor
bewezen diensten. En wij voelden ons zeer vereerd.

kastanjehof 001     kastanjehof 007

© paul

Dôr hedde de Skut…

verhuizing met de Skut 041

Ik zou dan voor Ellen dat artikel schrijven over die gigantische pan soep die
ze ter gelegenheid van de verhuizing van Marleen en de Jongste Bediende had
gekookt. En er was zoveel soep nodig omdat het geen gewone verhuizing betrof.
Nee, de verhuizing werd gedaan door de Gildebroeders van de Gruun Skut (Groene
Schut). En toen bedacht ik dat we op het web-log al eerder schreven over Marleen
en de Skut, en dat we daarop nogal wat vragen kregen. Voor dorpsgenoten is het
al niet altijd gesneden koek, laat staan voor volk van “buiten”. We hebben
destijds de vragen allemaal netjes beantwoord, maar om te voorkomen dat we weer
iedereen afzonderlijk moeten schrijven besloot ik dan maar een artikeltje te
maken over het fenomeen “Skut”.

Ons dorp is nog twee Schutterijen (ook wel Gilde genaamd) rijk, de Rooi Skut
en de Gruun Skut. De geschiedenis van deze Gildes gaat in ieder geval terug tot
de renaissance, maar naar alle waarschijnlijkheid bestonden ze al in de
middeleeuwen. De oudste geschreven bronnen zijn van rond 1500. De opzet en
organisatie vertoont wel gelijkenis met de bekende Stadsschutterijen uit de
Zeven Provinciën, behalve dan dat onze Schutterijen voornamelijk werden (en
worden) bevolkt door mensen uit de boeren stand. Oorspronkelijk was het doel
beslist ook fysieke bescherming van huis en haard en sippe, tegenwoordig houden
de Gildes zich veel meer met de sociale kanten van het bestaan bezig. De
Schutterijen zijn min of meer ingebed in het Rijke Roomse Leven. Er kan geen
activiteit plaats vinden of het Papendom is erbij betrokken. En verder is de
Schutterij van ouds her een mannenbolwerk.

aspergemarkt 055    aspergemarkt 037

Er bestaat wel degelijk een rivaliteit tussen onze twee Schutterijen, hoewel
men elkaar al lang niet meer de koppen inslaat, zoals in vroeger dagen nog wel
eens wilde gebeuren. En of je tot de Rooi of de Gruun behoort is voornamelijk
familiair bepaald, dat geldt tot op de dag van vandaag. De familie van Marleen
is van ouds her gelieerd aan de Gruun. Marleens vader was Keizer en moeder
Anneke Keizerin (???) en broer Joost behoort tot de Tamboersgroep van de
bent.

Een van de festiviteiten van het Gilde is het Koningschieten. Op een hoge
paal wordt een houten vogel geplaatst en degene die hem uiteindelijk naar
beneden schiet wordt voor twee jaar tot Gildekoning gekroond. Hans Kanters
schoot zich twee jaar geleden Koning en hij verzocht Marleen als zijn Koningin.
Marleen stemde toe en mocht zich voor twee jaar Koningin noemen (mét alle
rechten, mét alle plichten…). Aangezien Marleen in deze periode zou verhuizen
werd zij daarin bijgestaan door het nagenoeg voltallig Schuttersgilde. Hulp bij
verhuizingen van Gildebroeders en -zusters behoort immers tot de sociale
verplichtingen van de Skut. Het te verhuizen volk wordt op het oude adres
opgehaald en in plechtige stoet door het dorp gevoerd naar het nieuwe adres.
Onderweg wordt de groep getrakteerd op spiritualiën door deze of gene die aan de
route woont. Gezien de staat waarin men het nieuwe adres betrat, was er onderweg
met gulle hand geschonken…

De Jongste Bediende is overigens geen lid van de Skut. Hij is een
arbeidersjongen, en bovendien rood. Maar omdat hij nu eenmaal gelieerd is aan
Marleen moest de Skut wat met hem. Ze hebben hem dan maar onder gebracht bij de
Dameskrans van het Gilde.

verhuizing met de Skut 014     verhuizing met de Skut 020

verhuizing met de Skut 048      verhuizing met de Skut 049

Als eerbetoon werd door de vendeliers tot slot een gepaste groet gebracht aan
de verhuisden en de resterende Gildebroeders.

En om een eind te breien aan een lang verhaal: voor deze verhuizing maakte
Ellen die grote ketel soep.

Natuurlijk is mijn verhaal onvolledig. Maar wil je meer weten, klik dan even
door naar de web-site van de Gruun
Skut
. Rest me nog te zeggen dat
de Gruun Skut waarlijk weet wat feesten is, en dat geldt zeker ook voor hullie
wat achter geschoven vrouwvolk…

© paul

verhuizing met de Skut 008

Recept voor veertig liter bonensoep…

verhuizing met de Skut 005

Het recept voor veertig liter soep. Ik denk niet dat er veel lezers op zoek
zijn naar zo’n recept, veertig liter soep koken is voor de meeste mensen geen
alledaagse bezigheid.
Toch schrijf ik mijn bevindingen hier op. Voor mezelf,
als curiositeit, of voor je-weet-nooit-wanneer-het-nog-eens…

Uitgangspunt was de enorme pan die De Jongste Bediende even mocht lenen;
inhoud vijftig liter. Een mooie roestvrijstalen pan met een goede dikke
bodem.
Die pan was veel groter dan ik gedacht had, niet meer te tillen met
inhoud bedacht ik. Dus besloten we de soep ter plaatse te maken, in het nieuwe
huis, aan de Witte Brug.

De ingrediënten:
1 kilo kalfsschenkels
1 kilo ossenstaart
1 kilo
speklappen in stukjes gesneden
500 gram varkensribbetjes
2 grote gerookte
Ardenner worsten
1 kilo Portugese ogenboontjes
1 kilo ingevroren groene
bonen
6 literblikken witte bonen
3 uien, (1 in de bouillon, 2 twee in
fijne stukjes gesneden)
5 zakken prei (uit eigen tuin, gewassen, gesneden en
diepgevroren)
16 bouillonblokjes
4 struiken bleekselderij
1 kilo
sperzieboontjes in stukjes gesneden
1 bos peterselie, 1 bos selderij, 6
blaadjes laurier, 1 eetlepel gemalen witte peper, 3 eetlepels gedroogde oregano,
een tak verse rozemarijn, 4 teentjes knoflook

De avond vooraf maakte ik thuis een sterke bouillon in onze eigen grootste
soeppan.

1 kilo kalfsschenkels, 1 kilo ossenstaart, wat varkensribbetjes, een flinke
ui, wat laurier, peper, en bos selderij en een bos peterselie.
Het vlees in
de pan en afvullen met koud water. Langzaam aan de kook brengen en afschuimen
tot het vocht helder is. Dan de ui en kruiden erbij en de bouillon langzaam op
een zacht vuurtje laten trekken.
De ogenboontjes een nacht in ruim (koud)
water laten weken.

De volgende ochtend heb ik het het vlees uit de pan geschept en de bouillon
door een puntzeef gegoten. Het vlees ontdaan van vellen en drellen en in stukjes
gesneden.
De ogenboontjes afgegoten en met ruim koud water aan de kook
gebracht. Ze moeten ongeveer 1 1/2 uur koken. Zout mag er pas bij als ze gaar
zijn, anders worden de boontjes taai.

Daarna brachten we alle ingredienten naar het nieuwe huis. De gezeefde
bouillon ging als eerste in de grote pan. Daarna de ogenboontjes met
kookvocht.
Vervolgens de ui, knoflook, kruiden, bouillonblokjes en de helft
van de prei.
Dan de verse groenten. Eerst de sperzieboontjes, dan de
bleekselderij, de rest van de prei en tot slot de uitgelekte witte bonen.

Ten slotte de Ardenner worsten in kleine stukjes gesneden en nog even mee
laten trekken in de soep. Als alle smaken vermengd zijn, proeven, misschien nog
wat zout of peper. De rest van de prei en voor een mooie groene toets nog wat
peterselie en selderij erbij gedaan.

Roeren ging nog net, maar de  soep uitscheppen was niet zo simpel. De afstand
tussen de afzuigkap en de pan was te klein om, zonder je armen te verbranden, te
kunnen scheppen. We bedachten een simpele oplossing; de pan werd met vereende
krachten van het vuur getild en op een krat geplaatst!

verhuizing met de Skut 058

Natuurlijk was deze soep alleen niet genoeg om de magen van de hongerige
verhuizers te stillen. De moeder van Marleen smeerde ook nog eens 200 broodjes
en belegde ze met ham (gekookte en gerookte), worst en kaas.

We sneden 4 grote stokbroden in dunne sneetjes en ik maakte daarbij
kruidenboter.

Verschillende mensen vroegen mij het recept van de kruidenboter op dit weblog
te schrijven. Zo lekker! Het geheim is simpel; gebruik goede boter, gebruik géén
voorgedroogde kruidenmengsels maar verse kruiden!

500 gram goede biologische boter, 1 bos verse platte peterselie en een bosje
bieslook uit eigen tuin, 3 á 4 tenen verse knoflook, beetje peper en zeezout uit
de molen. Hak de kruiden samen met de knoflook zeer fijn en werk dat mengsel,
met een beetje peper en zout door de boter.

© ellen.

Grillfest…

luxemburg juli 2008 029

Nog een paar nachten werken en mijn vacantie begint. En in welke uithoek van
Europa we uiteindelijk ook zullen belanden, onze vacantie begint in Luxemburg,
zoveel is zeker. We gaan in ieder geval de kermis van Ansembourg meemaken en ook enkele grilfeesten staan op het
programma.

Het grillen van vlees is ontzettend populair in Luxemburg,. Het hoort bij elk
zomerfeest, bij elk dorpsfestijn, bij elke markt of treffen. En ook in
huiselijke kring wordt ieder samenzijn, ieder feestje een “Grillfest”.

Dat geldt overigens niet alleen voor Luxemburg, maar voor de hele regio. In
de aan Luxemburg grenzende Vogezen heet het gewoon (op z’n Frans) “grillfest”.
In het Duitse Saarland noemt men het “Schwenkbraten”. (Dit naar de manier van
grillen.)

En wat ik nu zo aardig vind is dat er doorgaans niet gekozen wordt voor
goedkoop supermarktvlees (dus bio-industie), maar voor de kwaliteit van de
plaatselijke slager. Want het is een ieders eer te na dat er iets op het vlees
is aan te merken. En aan de lange “biertafels” hoor je de gasten altijd openlijk
hun mening verkondigen over vlees en kwaliteit van bereiden. (En vergelijken met
het vorige feest in dat-en-dat dorp, bij die-en-die gelegenheid.)

De keuze van het gebodene op een Grillfest is gering. Het gaat dan om
metworstachtige worstjes, Metti’s genaamd. En om Türinger worsten, die sinds één
jaar van Europa geen Türinger meer mogen heten omdat ze niet uit Türingen komen.
(En dus nu naar fantasienamen luisteren als Grilli, Grillwurst of Festwurst.) De
worsten komen altijd met harde broodjes.

Maar het belangrijkste gerecht is natuurlijk de “Kottlett”. Gemarineerde
schouderkarbonade van goede kwaliteit. De receptuur van de marinade wil nog wel
eens verschillen, maar paprikapoeder en majoraan mogen niet ontbreken. Een
enkele keer krijg je je vlees met aardappel en salade (Gromperen an Salot) maar
doorgaans komt het met platte sneden brood. Die dienen dan (net als in de
middeleeuwen) eerder als servet en handbeschermer dan als onderdeel van de
maaltijd.

Sommigen drinken er witte wijn bij, maar het meest geliefd is toch een glas
Luxemburgs pilsnerbier. Goed getapt en in een glas van écht glas…

hemelvaart 010

© paul

Hoera Neel is jarig!!!

rozen

Vandaag is Neel jarig, een hele speciale verjaardag ook nog.
50
worden
is een bijzondere gebeurtenis!!! Zondag hebben we het met z’n
allen gevierd, het was een prachtig feest.
Neel, nogmaals gefeliciteerd een
dikke kus en nog hele vele jaren!!!

© ellen.

Hoera voor Julia!!!

rozen

Hoera, vandaag is Julia jarig!!! Julia van harte gefeliciteerd. Een dikke kus
van ons en een vette poot van Max.
Wij wensen je een hele fijne verjaardag
vandaag en een superfeest vanavond met je vrienden en vriendinnen! Tot
vanmiddag!
© ellen