Stoofpotje van wildzwijn…

wildzwijn met rode kool

Ik moet nog steeds een en ander opschrijven over het eten tijdens onze vakantie in Luxemburg en vooral het stoofpotje van wildzwijn dat ik voor Jan en Ans maakte. Ans wilde graag het recept, dus bij deze!

De Cora supermarkten in Zuid-Belgie verkopen uitstekend gefokt wild uit de Ardennen en ik bedacht dat het wel makkelijk zou zijn om een stoofpotje te maken op de dag dat Jan en Ans zouden arriveren. Je kunt zo’n stoofpot goed in voren klaarmaken. Ik kocht een mooi stuk wildzwijn van ongeveer 1 kilo. Een prachtig mals stuk van de fricandeau gesneden.

  • 1 kilo wildzwijn in blokjes gesneden
  • 1 ui en 2 teentjes knoflook, fijngesneden
  • 1 winterwortel in stukjes
  • 2 kruidnagelen
  • 5 jeneverbessen
  • tijm, laurier, peper en zout
  • een scheut eau de vie
  • een glas rode wijn
  • een kneepje tomatenpuree
  • wat bouillon

wildzwijn met rode kool

Braad de stukken vlees rondom bruin in hete boter. Bak ui en knoflook even mee en blus af met de eau de vie. Voeg de wortel en de kruiden toe en giet er het glas wijn over. Laat het vlees zo ongeveer anderhalf uur zachtjes stoven. Voeg eventueel wat bouillon toe.

Wij aten er rode kool bij en een sausje met mierikswortel en aardappelpuree. Die aardappelpuree was nog even een probleem toen bleek dat we geen stamper of knijper in de caravan hadden. Nou ja, dan maar gewoon met een vork geprakt. Een prima resultaat evengoed!

Het sausje met mierikswortel beschrijf ik apart.

Kopje espresso toe!

© ellen.

Mierikswortelsaus…

mierikswortelsaus

Vlak voor wij op vakantie gingen kocht ik op de Helmondse markt een flinke mierikswortel. Een mooi stevig exemplaar uit Stiermarken in Oostenrijk, één van de Europees beschermde teelgebieden voor mierikswortel. Zonde om weg te gooien, dus gewoon meegenomen naar Luxemburg.

mierikswortel

Mierikswortel is een heftig kruid, scherp van smaak en bij het raspen rollen de tranen over je wangen. (werkt prima als je verkouden bent, je neus klapt meteen open). Ik heb er dat graag voor over want ik ben dol op de smaak van deze pittige wortel. Lekker gewoon geraspt over een mooie biefstuk of in een sausje verwerkt bij een wildstoofpot. Een goede mierikswortel is in plastic verpakt. Verwijder alleen een klein stukje plastic en schil de mierikswortel rondom. Schaaf of rasp er dan af wat je nodig hebt en sluit het plastic weer om de wortel. In de koelkast kun je de wortel dan wel een week of langer bewaren.

mierikswortel

Voor het sausje neem je een klein bekertje crème fraiche en drie eetlepels geraspte mierikswortel. Goed mengen en klaar!

© ellen.

Knolselderpuree…

knolselderijpuree met aardappel á  la Bocuse 006 Knolselder, wat moet je ermee? Het is de vraag die ik me iedere keer weer stel wanneer ik zo’n knol gekocht heb. Ik gebruik knolselder doorgaans als smaakmaker bij mosselen. Verder gaat-ie om dezelfde reden in de te trekken bouillon. Een enkele keer verrijk ik er de aardappelpuree mee. En dat was het dan wel. Vaak blijft er van die knol de helft liggen, onder in de groentenla van de koelkast. En met het vergaan van de tijd wordt die halve knol een knolletje, tot-ie zover is ingedroogd dat ik hem in de compostbak deponeer. En altijd vind ik dat weer zonde.

Mandagavond kwam de Jongste Bediende op de mosselen. Ik had ze simpel klaar gemaakt, met look en knolselderij. Ellen en de Jongste Bediende vinden de mosselen op deze manier het lekkerst, dus ik liet het zo. Ik maakte nog een pot mayonaise die stijf stond van de knoflook, en erbij knapperig stokbrood. Alles ging op. De soep die dat mosselpotje opleverde heb ik gisteren gegeten, verrijkt met een lenteuitje, wat Chinese bonen en een peut Surinaamse sambal.

Nu zit ik dus alleen nog met ruim een halve knol selderij. Ik heb een deel van gisteravond besteed aan het navlooien van onze kooklectuur. Het viel allemaal wat tegen. Alle receptuur lijkt op de dingen die ik al deed met knolselder. Uiteindelijk bleven er drie recepten over. Niet erg afwijkend, maar elegant in hun eenvoud. Ik ga ze de komende week alle drie maken, ik zal ze met naam en toenaam beschrijven.

Voor vandaag putte ik uit De Nieuwe Franse Keuken van Paul Bocuse (Culinaire Boekerij, Kosmos). Zoals gezegd, het is geen spectaculair recept, het uiteindelijk gerecht is dat wel. Heel fijntjes, heel delicaat. Bocuse noemt het Purée de céleri-rave. Ik bewerkte het recept naar eigen bereidingswijze en de hoeveelheid is voor twee personen.

  • 300 gram schoongemaakte knolselderij,
  • 150 gram aardappel,
  • 50 gram boter,
  • zure room,
  • nootmuskaat,
  • peper en zout.

Versnijdt de schoongemaakte knolselderij in kleine dobbelsteentjes. Schil de aardappelen en versnijd ze, maar niet zo fijn als de knolselderij, ze zijn anders te snel gaar en koken tot pap voordat je selder gaar is. Zet de groenten op in licht gezouten water en kook ze gaar. Maak daarna een puree van de groenten, met de knijper, de stamper of desnoods met de vork. Bij voorkeur niet machinaal. Roer de boter door de puree en voeg zoveel zure room toe totdat de puree de gewenste consistentie krijgt. Kruiden met nootmuskaat en peper, en eventueel wat zout. Dien warm op.

** Je kunt de puree ook maken van alleen knolselder, maar houd er rekening mee dat het gerecht dan aan de natte kant wordt. De aardappelen geven in dít recept de perfecte binding.

We aten er een stukje vlees bij en verse snijbonen. kopje espresso toe.

© paul

Weer thuis…

bourgogne

Diefles Petrus hebben we wijselijk laten liggen. En ook deze is het dus niet geworden. Niet dat het geen mooie Bourgogne zou zijn, want dat was het wel. Maar er waren andere soortgenoten in dezelfde prijsklasse die we lekkerder vonden. We proefden er in totaal een stuk of zes, en dat was geen straf. De flessen liggen voor een deel al op hun plaats in de kelder, tegen de tijd dat ze daar weer uitkomen zal ik ze wel beschrijven.

We zijn weer terug, de najaarsvakantie is gedaan. Hond Max maakte het prima op zijn logeeradres, maar wekte (gelukkig) de indruk zijn thuisbasis niet geheel te zijn vergeten. Alle verzorgers, beheerders en behoeders van huis, hond en haard danken wij uit de grond van ons hart. In onze afwezigheid kreeg de keukenvloer geheel onverwacht een glansbeurt. Als een spiegel! Geweldig Peet!

De rest van de verhalen hoor je in de loop van de week wel.

Ellen reisde vanochtend af naar haar biebje, ik heb nog een week vrij. Ik had mezelf een strak en uitgebreid programma opgelegd, maar ergens in de loop van de ochtend raakte ik al zo ver achter op mijn schema dat ik er nu maar helemaal de brui aan geef. Ik rammel er dit stukje uit en wandel nog even met hond Max naar het postkantoor. Daarna is het alweer tijd om de potten en pannen klaar te zetten. Marleen vertrok vanochtend voor haar baas naar Engeland, dus de Jongste Bediende zit een paar dagen alleen. Ik nodigde hem dan maar op de mosselen. Vindt-ie lekker.

© paul