Platte perziken, om te eten! Ofwel actie voor eetbaar fruit!

Posted on August 18, 2007 by Ellen Bouckaert

Ik las vanmorgen in het Eindhovens Dagblad een artikel van Wouter Klootwijk over perziken en ander fruit. Hij schrijft in het artikel dat perziken eigenlijk alleen nog dienen om je huiskamer te versieren; een stilleven op de fruitschaal, goedkoper dan bloemen en ook nog iets langer houdbaar. Eten kun je dit fruit niet. Klootwijk schrijft “Er zijn mensen, zoals ik, die denken dat perziken er zijn om op te eten. Ik heb het weer geprobeerd. Gokken tegen beter weten in. Ik kocht ze bij Albert Heijn en bij Lidl, voor precies dezelfde prijs en ze waren even smerig. Gemiddeld drie om weg te gooien, tegen één die je net eten kunt. Meelperen zijn het in het algemeen, zonder sap.
Het mooist denkbare fruit om te zien, de buitenkant, maar niet te genieten. Er is al een hele generatie opgegroeid die niet weet hoe goddelijk een perzik smaken kan, geen wonder dat veel mensen liever Fruit2day van Hero uit een flesje lurken.
Ik wil helemaal geen fruit van 79 eurocent per pond, ik wil veel meer betalen! Maar dan voor zuidfruit waar ik bijkans bij flauwval van genot.”

Aldus Wouter Klootwijk. En ik ben het er helemaal mee eens. Waarom is er overal in Frankrijk en ook in Luxemburg prima fruit te koop en hier niet? Zijn we te pinnig? Willen we niet genoeg betalen? Of bedenkt AH voor ons dat we er niet meer voor uit willen geven?

Ik wil ook perziken en abrikozen waarbij je flauwvalt van genot! Mijn vader zei vroeger altijd: “Ik wil alleen een peertje waarvan het sap tot mijn elleboog loopt als ik erin bijt!”

De perziken op de foto kocht ik begin deze zomer in luxemburg. Het is een speciale soort, platte perzikken. Ik weet niet hoe de soort heet maar ze waren heerlijk! Het sap liep inderdaad tot mijn elleboog.

Er waren vroeger ook rassen perziken die het in Nederland prima deden. Ik kan me nog herinneren dat ze klein waren maar uitstekend van smaak. Ze werden zelfs geweckt voor de saaie wintermaanden. Deze rassen lijken bijna uitgestorven op een enkele boom na in een grote tuin in limburg of Brabant.
Wouter Klootwijk doet in zijn artikel een oproep aan de fruittelers:
“Nederlandse fruittelers, ik smeek u, maak me gelukkig, teel me zo’n perzik, ik zal u rijk belonen. Voor perziken, speciaal bedoeld om op te eten.”

Ik sluit me aan bij Wouter Klootwijk. Ik wil ook wel meer betalen voor eetbaar, sappig fruit!
Na de actie voor platte peterselie nu ook actie voor sappig fruit?
@ ellen

Kalfsvlees met Tiroler Felsenkeller Käse…

Posted on August 18, 2007 by Ellen Bouckaert

Vandaag een stoofpotje van kalfsvlees met Oostenrijkse ingrediënten. De Jongste Bediende en Marleen brachten van hun reisje naar Oostenrijk allerlei lekkers mee. Ik maakte er vandaag een variant van een variant van… enzovoorts mee. We aten iets dergelijks eens in Zwitserland, daar werden in dit kalfsstoofpotje blokjes Gruyère verwerkt, ik gebruikte vandaag een Tiroler Bergkäse.

voor vier personen;
750 gram kalfsvlees, in dunne reepjes gesneden
wat boter
1 glas witte wijn
een bekertje room
een handvol verse zilveruitjes (dus niet zure uitjes uit een potje)
1 doosje kastanjechampignons
peper, zout, een beetje nootmuskaat
een handvol gehakte platte peterselie
100 gram kaas, liefst een bergkaas, in hele kleine blokjes gesneden

Bak de reepjes vlees in de boter even snel bruin en giet er dan de witte wijn over. Laat het vlees zo een half uurtje stoven, giet er de room bij en peper, zout en nootmuskaat.
Bak in een andere pan de uitjes en de champignons op een zacht vuur ook bruin.
Voeg de uitjes en champignons bij het vlees. Laat alles zo nog een kwartiertje stoven.
Roer er vijf minuten voor het einde van de stooftijd de peterselie en de blokjes kaas door. Daarna niet meer roeren, de blokjes kaas moeten zachtjes smelten.

Wij aten er rijst bij en gegrilde tomaatjes. Ik vond achteraf de tomaatjes wat te zuur bij dit zachte gerecht. Een simpele salade of wat boontjes was denk ik beter geweest.

De stooftijd van het vlees is erg afhankelijk van het soort vlees dat je gebruikt. Misschien moet je iets langer stoven, of, als je bijvoorbeeld schnitsels gebruikt, iets korter. Gewoon tussendoor even proeven!

En espresso toe!
@ ellen.

Lamskarbonaadjes, salade en Bronlaak…

Posted on August 17, 2007 by Ellen Bouckaert

Ons normale kook- en eetpatroon is een beetje in de war. Paul werkt, bij uitzondering twee dagen van 14.00 tot 22.00 uur. Dan moet er dus op andere tijden gegeten worden. Wij zijn dat niet gewend en eten een beetje rommelig hap snap en vooral op rare tijden. Uitkomst biedt in zo’n geval altijd een pan kippensoep. Die heb ik gisteren gemaakt. S’avonds een geïmproviseerde maaltijd voor mijzelf gemaakt, snel klaar eten en toch smakelijk; een paar lamskarbonaadjes gebakken, een nieuwe aardappel erbij en een salade van tomaat en wat eikenbladsla. Heel smakelijk maar er valt weinig over te schrijven, behalve dan dat de tomaten naar tomaat smaakten! Verschrikkelijk dat ik zoiets op moet schrijven, maar het is meestal zo dat ze nergens naar smaken. We kochten de tomaten gisteren bij Bronlaak, een zorggemeenschap voor verstandelijk gehandicapten op antroposofische basis. Zij telen biologisch-dynamische groenten en fruit. De keuze van het aanbod is beperkt, maar ze verkopen produkten die nog echt goed smaken. Ik kocht er gisteren tomaten, lekker in de zon gerijpt, sla, ruccola, citroenbasilicum, aardappelen, champignons en eieren. Voor wie in de buurt woont, zeker de moeite waard om eens wat groenten in te kopen.

Spaghetti met tomaat en kappertjes

Posted on August 17, 2007 by Ellen Bouckaert

Ik schreef het vanmorgen al; we eten een beetje ongeregeld deze twee dagen. Vanmorgen lunch met kippensoep en broodjes en als Paul vanavond thuis komt maak ik een paar hamburgers met salade.

Tijdens mijn verblijf in Luxemburg is er een nieuwe tv serie gestart met de Engelse kok Rick Stein. Het programma komt woensdag en donderavond op BBC 2 en heet Rick Stein’s Meditaranean escapes.
Paul heeft twee delen opgenomen en die heb ik vanmiddag gekeken. Prachtig, het water liep me in de mond. Een rondreis over Corsica en Sardinië heb ik tot nu toe gezien. Hele mooie pastagerechten, kazen en natuurlijk vis.
Ik kreeg zin in eenvoudige pasta en heb wat spaghetti gekookt. Intussen een hele eenvoudige saus gemaakt van tomaat, knoflook en kappertjes:

Het is belangrijk dat je echte rijpe tomaten hebt voor deze saus.
Voor twee personen;
olijfolie
2 tenen knoflook, geplet en fijngehakt
1 klein pepertje in stukjes gesneden
2 grote of vier kleine tomaten in stukjes gesneden
1 eetlepel kappertjes
een handvol gehakte platte peterselie
zeezout
een paar gescheurde blaadjes basilicum

Bak de knoflook zachtjes even aan in de olijfolie. Voeg het pepertje toe, even meebakken.
Dan de stukjes tomaat, de kappertjes en de peterselie en zeezout. Even doorstoven.
Intussen is de spaghetti al dente gekookt. Strooi de basilicum over de saus en meng de pasta erdoor.
Bestrooien met wat versgeraspte Parmezaanse kaas.

Supersimpel en in alle eenvoud overheerlijk!
@ ellen

Weer thuis!

Posted on August 16, 2007 by Ellen Bouckaert

Ook aan mijn superlange vakantie komt ooit een eind! Gisteravond ben ik weer thuis gekomen. Paul schreef er al over; ik was de afgelopen veertien dagen in onze caravan in Luxemburg. Samen met hond Max heb ik heerlijk gewandeld, een enorme stapel boeken uitgelezen, zo her en der wat geroddeld in het dorp en me bezig gehouden met het eten. Dat is daar een hele dagtaak; de dichtstbijzijnde winkel is zo’n 6 kilometer verder en aangezien ik geen auto had betekent dat veel lopen. Die “winkel” is bovendien een benzinepomp met een slechtgesorteerd winkeltje, dus als ik echt boodschappen wil doen moet ik met de bus naar de Cactus supermarkt, zo’n 20 kilometer verder. Maar daar hebben ze dan ook alles, van label rouge zalm tot wasknijpers. Deze supermarkt heeft zelfs drie sommeliers in dienst om de klanten desgevraagd advies te geven. Je drukt op een belletje en de sommelier komt je v je alles vertellen wat je wil weten over bijvoorbeeld de fles Chateau d ‘Yquem 2003. Helaas ging de prijs iets boven mijn begroting (€ 225,-). Ik heb het maar iets eenvoudiger gehouden, een half flesje Poll Fabaire Cremant de Luxemburg is voor mij ook prima!

Ik ga nog uitgebreid schrijven over alle vakantieperikelen, nu eerst maar even over het eten van gisteren.
Bij de bovengenoemde supermarkt kocht ik twee poussins, kleine kippetjes. Ik heb ze gevuld met gehakt. Het gehakt gekruid met knoflook, peper, zeezout en flink wat platte peterselie. De kippetjes ingesmeerd met olijfolie en veertig minuten in de oven gebraden. Intussen kwamen de Jongste Bediende en Marleen hun boodschappen ophalen (shag, sigaretten, drank, noedels enzovoorts).
Zij hadden nog niet gegeten dus hebben we de kippetjes broederlijk gedeeld, ieder een halfje.
We aten er gegratineerde aardappeltjes bij een flinke salade en een stoofpotje van courgette en tomaat. We dronken er een fles Grüne Veltliner bij, vorige week meegebracht uit Oostenrijk. Over de wijn zal ik nog een apart artikel schrijven.

Espresso toe, dat kwam er niet meer van! De foto is ook een beetje rommelig, ik moet weer even wennen aan eten koken, foto maken, stukje schrijven…

Die Echte Salzburger Mozartkugeln…

Posted on August 13, 2007 by Ellen Bouckaert

Het aardige van reizende vrienden is dat je ze een boodschappenlijstje mee kunt geven. Je bedenkt wat er begerenswaardig is in het land van hun bestemming en je wacht vervolgens af wat er terug komt. Altijd spannend, altijd verrassend.

Naast wijn, kaas en spiritaliën bracht Marleen Mozartkugeln mee. Ik had gevraagd om uit te kijken naar de “echte”, maar niet gespecificeerd welke dat dan waren. De “Echte Salzburger Mozartkugeln” van de firma Mirabell zouden de meest authentieke moeten zijn, aldus verzekerde de verkoopster Marleen. Maar dat blijkt niet helemaal het geval te zijn.

Hoe het dan wel zit kan ik zo een-twee-drie niet vertellen. Het gaat me tijd kosten om dat in een degelijk artikel te beschrijven. Ik heb intussen zoveel nieuwe informatie dat mijn artikel van 5 januari 2006 so-wie-so danig aan herziening toe is. Ik ga er vandeweek aan schrijven. Voorts zullen we verderop in de week een proeverij organiseren. Met Ellen, met het Kind en met wie verder maar mee wil doen. (Laat even weten als je geïnteresseerd bent…) Want onze Kugeln mogen dan wel niet de originele zijn, dat feit zegt natuurlijk niks over de smaak.

Tonijn-eiersalade…

Posted on August 12, 2007 by Ellen Bouckaert

Marleen en de Jongste Bediende waren terug van hun uitstapje Oostenrijk, ze kwamen gisteravond langs. Ze hadden allerlei lekkers meegebracht. Wijnen, spiritualiën, snoepgoed en kazen. En foto’s van culinair gedenkwaardige plaatsen. Over alles zal geschreven worden. (Wanneer? De onderwerpen stapelen zich op!)

Ik bood de bezoekers een forse kom maaltijdsoep aan. En toen de pan leeg was bedacht ik dat ik de mislukte foto’s van eergisteren nog over zou doen. Te laat dus, alles was op. Ik grijp voor dit artikeltje dan maar terug op de maaltijd van donderdag.

Tonijn-eiersalade is een snelle, maar voedzame maaltijd en het smaakt me altijd.

(Bij gebrek aan tijd maak ik het artikeltje straks af…)

Salade van Tiroler Graukäse…

Posted on August 12, 2007 by Ellen Bouckaert

Vandaag was het “restjesdag”. Ik had koud vlees over, wat groenten en brrod. Om er toch iets feestelijks van te maken besloot ik een schotel te maken van één van de kazen die Marleen en de Jongste Bediende uit Tirol meebrachten.

Graukäse is een specialiteit uit Oostenrijks deel van Tirol. Het is een bergkaas, maar in tegenstelling tot zijn soortgenoten is-ie niet hard. De kaas wordt van een soort magere kwark gemaakt, wat ook al vreemd is. Ik ga hem binnenkort beschrijven. Voor nu is het voldoende om te weten dat de kaas pittig en wat zurig smaakt. De kaas wordt eigenlijk altijd opgediend met extra smaakmakers.

200 gram Tiroler Graukäse
1 middelgrote ui
5 walnootkernen
1 eetlepel azijn
2 eetlepels olijfolie
peper en zout
wat gehakte peterselie

Ik versneed de kaas in kleine dobbelsteentjes. Ik hakte de ui fijn en ook de walnootkernen en schepte dat alles om in een kom. Ik peperde flink uit de molen, met zout was ik iets spaarzamer. Ik goot er de azijn en olie bij en maakte het gerecht af met wat peterselie. Voor de foto strooide ik er nog een snuifje cayennepeper overheen.

Als lunchgerecht heb je zo genoeg voor twee personen, gebruik je de kaas als bijspijs bij een grote maaltijd dan maak je er gemakkelijk 4 porties van.
Het is een heerlijkgerecht. Kaas, ui en noten zijn voor elkaar geschapen. Goede olie doet de rest.
Een mooi bruin brood is de beste begeleider.

Stilleven…

Posted on August 11, 2007 by Ellen Bouckaert

Ik heb je al wel eens verteld van onze Bretonse buren in Luxemburg. Het zijn marktkooplui, ze gaan de boerenmarkten af met Bretonse spullen. Je treft ze in Cleveaux, in Mersch, in Stad-Luxemburg, maar ook in België en Noord Frankrijk. Ze verkopen Bretonse koekjes en snoepgoed, kreeftensoep en andere geconserveerde viswaar , maar ook fleur de sel en gedroogde kruiden. Prachtig spul, maar aardig aan de prijs…

Loopt de markt ten einde dan wil het nogal eens gebeuren dat de bloemen- en groententelers wat van hun handel overhouden. Het loont niet de moeite om het over het weekend te bewaren, de waar is dan op maandag niet meer vers. De Bretonnen krijgen dan een voorraadje mee naar huis en zij, op hun beurt, delen dat dan weer uit aan wie maar wil.
Het levert het Ministerie regelmatig bovenstaand stilleven op. Meestal is de waar biologisch.

Brillat-Savarin, de kaas…

Posted on August 10, 2007 by Ellen Bouckaert

“Kaas vult een goede maaltijd aan, en vult na een goede maaltijd.” Aldus de 18e eeuwse gastronoom Jean Anthelme Brillat-Savarin.

De Normandische kaasmaker Henri Androuët ontwikkelde rond het jaar 1890 een bijzonder romig kaasje en hij noemde het Excelsior. Een goede veertig jaar later bracht hij nog enkele smaakaanpassingen aan en vernoemde zijn Excelsior naar de grote Franse lekkerbek.

Het kaasje heeft geen AOC status, zodat iedereen met het type aan de haal kan gaan. Er zou een merkbescherming zijn maar ik kwam het kaasje in allerlei vromen tegen en zelfs onder verschillende namen. Het heette Brillat-Savarin, Brillat Savarin Affiné, Brillat Savarin affiné de Bourgogne,Délice de Bourgogne, Brillat Savarin Frais en zo nog een en ander. Ook de verschijningsvorm verschilde. We hebben in de vacantie verschillende “merken” geproefd, ze waren allemaal een beetje anders.

Oorspronkelijk werd de kaas gemaakt van volle rauwe melk, maar tegenwoordig is het altijd gepasteuriseerde zuivel. Daaraan wordt dan room toegevoegd, zodat een basis ontstaat die de Fransen “Triple Crème” noemen. De kaas heeft een heel hoog vetgehalte.Het rijpen duurt een dag of twaalf en de kaas kan dan het best gegeten worden. Of het narijpen in de winkel of thuis nog iets toevoegt is me niet duidelijk. De kaas wordt industrieel geproduceerd. De vorm is cylindrisch en meet een doorsnee van 8 à 13 centimeter en een hoogte van 4 centimeter. Oorspronkelijk komt hij uit Normandië. Daarna verplaatste zich de productie naar de Ile-de-France-regio. Tegenwoordig zou de productie helemaal een Bourgondische zaak zijn.

Hoe het ook zij…, het is een heel lekker kaasje. Heel romig, wat notig van smaak. Fris en een tikje zuur, maar bijzonder mild. De witte schimmel van de korst geurt heel zacht naar paddestoelen. Het kaasje is erg populair in Frankrijk. We kwamen het dan ook in ieder restaurant tegen op het kaasplateau.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Monthly Archives: August 2007