Moutarde au cassis de Dijon…

10 september 009

In mijn artikeltje over mosterdmaker Fallot (06-09-06) zeg ik dat ik “morgen” wel zal schrijven over die ene écht bijzondere mosterd: Moutarde au cassis de Dijon. En vervolgens vergeet ik dat dan weer en blijft het vervolgartikel liggen… Het potje is intussen bijna leeg, maar op de valreep moet ik er toch nog wat over kwijt. Het is namelijk echt heel bijzondere mosterd.

Als basis gebruikte men moutarde en grains, mosterd dus met hele zaadjes. Er gaat ook witte wijn in en nog wat smaakmakers. En dan de toevoeging van zo’n 6% Crème de cassis, verrijkt met natuurlijk bessenaroma (wat dat ook zijn mag). Om de kleur wat aan te zetten gaan er dan nog uitgeperste schildluisjes bij (carmin de couchnlille).

De smaak is uitgesproken en stevig, maar niet al te scherp. Een tikje zoet. De mosterd geurt en smaakt echt naar bessen. Met name met varkenvlees levert dat heel bijzondere kombinaties op. Neutrale worstjes en rookworst krijgen een heel eigen dimentie door de mosterd. Maar ook in de keuken is-ie uitstekend te gebruiken. Ellen maakte er een voortreffelijk varkenshaasje mee.

Ik heb er geen idee van of je de mosterd ook in Nederland kunt krijgen, maar kom je hem ergens tegen, schaf hem aan. Het is de moeite waard.

© paul

varkenshaas met cassismosterdkorst

Pikante ogenboontjes…

26 november 2006 004
Op het menu van het Portugese restaurant Ribatejo in Luxemburg, staan een aantal gerechten met boontjes.
Wij eten daar altijd graag en vandaag hadden we zin in een soortgelijk gerecht. Ik kocht deze week in de Turkse winkel ogenboontjes en maakte ze vandaag klaar zoals ik denk dat de kok van restaurant Ribatejo dat altijd doet.
Ogenboontjes zijn te koop in Turkse winkels en je kunt ze bij de Gezonde Apotheker ook via internet bestellen.
300 gram ogenboontjes een uurtje laten weken in koud water
100 gram spek (zelf gerookt spek van de Sumiranboerderij) in kleine blokjes gesneden
2 tenen knoflook, plageslagen en fijngehakt
2 gedroogde chilipepertjes
1 eetlepel goede olijfolie
1 laurierblad
water en een scheut bouillon.
Het spek, de pepertjes en de knoflook even uitzweten in de olijfolie, de boontjes en het laurierblad toevoegen en er water en of bouillon bij doen tot ze ruim onder het vocht staan. Het is moeilijk te zeggen hoeveel vocht erbij moet, dat is afhankelijk van de versheid van de boontjes. Zo ook de kooktijd, mijn boontjes waren vandaag in 45 minuten gaar.
Dien ze op met vers gehakte koriander en platte peterselie.
Wij aten er nog wat saffraanrijst bij en een entrecôte.
Espresso met een stukje gevulde chocolade toe.
Wij dronken er ook een Portugese wijn bij; uit 2003, Domini, een Douro D.O.C. van José Maria Da Fonseca.

26 november 2006 003
Zo zien de boontjes eruit terwijl ze liggen te weken, mooie decorative boontjes, heel smakelijk ook.
Je kunt ze ook heel goed gebruiken in een bonensalade, maar daarover een volgende keer.

Gerookte knoflook…

knof
Vandaag, tijdens het koken, ging de bel; onze buurman met een doosje van Smokey Al . De post had vandaag mijn bestelling bij onze buren afgeleverd. Een nieuwe streng gerookte knoflook, zondagavond besteld via de mail, vandaag bezorgd. Wij kunnen hier weer even mee vooruit!
Voor wie nog geen kennis maakte met gerookte knoflook; ik schreef er al eerder over.
Nogmaals wij zijn zeer tevreden over deze manier van conserveren en beginnen met genoegen aan de tweede streng!

Smokey Al Garlic…

knof

Het laatste bolletje….
Ik schreef al eerder over gerookte knoflook. Wij gebruikten de afgelopen weken alleen nog die van Smokey Al en we zijn er zeer tevreden over! Tot het laatste bolletje bleef de knoflook van prima kwaliteit. Geen zweem van de zo bekende “muffigheid” die vaak na een tijdje optreedt bij strengen knoflook. Ook geen aangetaste of schimmelige teentjes. Kortom wij gaan nog een streng bestellen om de winter mee door te komen!

Fiederwaissen…

23 oktober 004

Vorig jaar rond deze tijd verscheen er op dit web-log een artikeltje over Fiederwaissen. Het was de tijd, diverse etablisementen in Duitsland en Luxemburg boden de drank nú aan. Het Ministerie mocht op een paar plaatsen meeproeven. Altijd weer aardig om te ondervinden hoe elke kastelein zijn eigen toets aanbrengt aan de rauwe most, met suiker, met honig, aangelengd met sjampoes, soms zelfs met rode wijn. De most (voorloper van de wijn van dat jaar) wordt jerrycansgewijs aangeboden door de regionale wijnproducenten.
Dit jaar deed zich de gelegenheid niet voor om lokaal te proeven. Om toch nog iets van het de najaarsprimeur mee te krijgen schafte het ministerie een fles “kant-en-klaar” aan in de supermarkt. Het was de enige soort die werd aangeboden en ze komt van een grote Luxemburgse coöperatie: Vinsmoselle .
Zondag middag hebben we bij Jan en Ans in alle rust geproefd.
Opvallend was de vrij heldere kleur. (Het plaatselijk product ziet er meestal troebel uit, soms zelfs uitgesproken melkachtig.) Wél zat er een hoop gistachtig depôt in de fles.
De smaak was fris en zoet tegelijk. Ook wat gist, maar niet hinderlijk. De geur neigde naar bloemig (Gewürtztraminer?) en een boomgaard aan appeltjes (Elbling?). We zullen het niet weten, het etiket vermeldde geen druivenrassen. Vinsmoselle maakt wijnen van elk type dat in Luxemburg voorkomt, dus is de kans groot dat deze Fiederwässen een mengsel was.
Ellen vond het niks, die houdt nu eenmaal helemaal niet van zoet. En Jan hield het so-wie-so bij bier, die dag. Ans en ik hebben met veel smaak en plezier de fles geledigd.
Bleeft een beetje het vage gevoel dat het, weliswaar goede, maar toch eenheidsworst was. Smakelijk, maar erg gemakkelijk. Volgend jaar weer de plaatselijke café’s afstropen. Daar mag het dan wel niet altijd even afgewogen zijn wat die kastelijns er van maken, bijzonder is het wel.

Overigens meldde een van onze lezers over Fiederrote, gedronken aan de Duitse zijde van de Moezel. We hebben gezocht, maar niets gevonden. Ook dat is voor volgend jaar.

© paul

Fallot…

10 september

Chinezen, Grieken en Romeinen, ze gebruikten mosterdzaden. Voor medicinale doeleinden, maar later ook als keukenspecerij. In de middeleeuwen raakt mosterd dan langszaam in zwang in Midden- en Noordeuropa. Is het in de renaissance nog bij uitstek een specerij voor de welgestelden, in de daarop volgende eeuwen raakt hij geliefd bij alle lagen van de bevolking. Aanvankelijk wordt hij net als peper aan tafel gemalen, maar vanaf de dertiende eeuw gaat men steeds vaker aan mosterdbereiding doen. Men maakt er pasteuse sauzen van. Centrum van die bereiding is zonder enige twijfel Dijon, en van daaruit waaiert de kunst van het mosterd maken uit over, met name, de wijnstreken van Bourgondië. En dat heeft dan weer te maken met de productie van verjus, een azijnachtige vloeistof, gemaakt van onrijpedruiven. Een stad als Beaune telde in de negentiende eeuw wel 30 zelfstandige mosterdmakers.

Ergens in die negentiende eeuw ligt ook de oorsprong van de Ets. Fallot. Het ontstaan is een wat ingewikkeld verhaal, je kunt het nalezen op hun mooie site. De mosterd van de foto komt allemaal van die firma. Het zijn drie van de vijftien soorten mosterd die Fallot produceert. Verder maken ze nog wat zuurwaren en voortreffelijke azijnen, van hele gewone tot en met wijnazijn van de grote AOC’s uit de omgeving van Beaune. Fallot is een van de laatste familiebedrijven in Frankrijk die op forse schaal traditionele mosterd maken, met traditionele productiemethoden. De grondstoffen komen in priciepe allemaal uit de omgeving van Beaune.

De smaak van de mosterd is uitstekend. De specifieke fijnheid van elke mosterd wordt mede bepaald door de specerijen die de fima toevoegt. De Moutarde de Beaune is van het type Moutarde de Dijon. Hij is zalvend pasteus, maar zeker niet laf. Hij geeft na even een mooie middelscherpe smaak. De Moutarde en grain is zachter en geeft een prettig mondgevoel door de hele zaadjes die er in zitten.

De Moutarde en grain wordt door Fallot ook gebruikt als basis hun speciale mosterds. Met basilicum, met peper, met honing, met dragon en zo nog het een en ander. De mooiste is die met Créme de cassis. Dat is die rooie op de foto. Die verdient het dat ik er morgen een apart artikeltje aan wijd.

Paul Bocuse zei: “Bravo à la moutarde Fallot qui sait encore fabriquer une moutarde de grande qualité!” En het Ministerie beaamt dat volmondig.

© paul

 

Ravioli met spinazie en ricotta…

6 oktober 013
Vandaag vieren wij onze trouwdag. Meestal gaan we dan ergens in een restaurant eten, maar Paul moet vannacht helaas werken en dan vinden wij het niet prettig om uit eten te gaan, de avond is dan zo kort. Ik maak nu maar een extra lekker etentje thuis. Jan en Ans wilden wel met mij naar de Sligro rijden en daar is zoveel lekkers te koop dat het niet moeilijk is iets te bedenken.
We beginnen de maaltijd met zelfgemaakte ravioli gevuld met spinazie en ricotta. De Sligro verkocht gelukkig echt pastameel, van harde durum tarwe want mijn voorraad was helemaal op.
Voor de vulling heb je nodig;
250 gram verse wilde spinazie
150 gram ricotta kaas
1 theelepel nootmuskaat
Zout, versgemalen peper
2 eidooiers
75 gram vers geraspte parmezaanse kaas.
Kook de spinazie in weinig water snel gaar, giet de groente af en pers er zoveel mogelijk vocht uit.
Meng de ricotta erdoor, dan de nootmuskaat, peper en zout, de eidooiers en tot slot de Parmezaanse kaas.
6 oktober 003

Maak een soepel pastadeeg van 300 gram bloem van harde tarwe, drie eieren en een snuif zout.

6 oktober 005

Kneed het deeg goed door en leg het dan een half uurtje, in plasticfolie verpakt, weg.
Rol het deeg dan met behulp van een pastamachine tot twee lange lappen van ongeveer 3 mm dikte.

6 oktober 008
Leg op steeds 5 cm afstand een koffielepel vulling op het deeg. Leg de tweede lap deeg erover en druk rondom de vulling goed aan, er mogen geen luchtbellen tussen zitten. Snijd de pasta met een deegwieltje in mooie vierkantjes en leg ze tot gebruik op een droge theedoek.

6 oktober 012

Kook de pasta 4 á 5 minuten in gezouten water. Smelt intussen wat boter met een paar blaadjes salie erin. giet de pasta af en vermeng hem met de boter en salie. Strooi er eventueel Parmezaanse kaas over.

Eieren op waterglas…

3 oktober 003
Wij kregen een vraag op het artikel van Paul over de gemarineerde eieren. Iemand vraagt of wij ook informatie hebben over eieren op waterglas.
Ergens vaag had ik wel eens gehoord over waterglas als conserveermiddel, maar hoe en wat?
Ik had meteen het idee dat dit een aloude methode moest zijn, dus ben ik maar eens gaan zoeken in mijn oudste kookboek; Eenvoudige recepten van Martine Wittop Koning.
In de tweeenveertigste druk beschrijft ze een aantal methoden om eieren te bewaren; het bewaren in kalkwater of besmeren met lijnolie vindt ze niet de beste methode. Ze schrijft;

Beter blijkt het bewaren van eieren onder waterglas te bevallen. Men giet daartoe op 1 liter waterglas 9 liter kokend water, roert het mengsel goed door elkaar en laat het staan tot het koud is. Men wascht in dien tijd zorgvuldig de versche eieren schoon, schikt ze in een met heet sodawater schoongemaakten Keulschen pot en schenkt er dan de koude vloeistof op, zóó, dat de eieren geheel bedekt zijn. ( De opgegeven hoeveelheid is voldoende voor 100 á 125 eieren).

Mevrouw Wittop Koning vermeldt helaas niet hoelang de eieren op deze manier houdbaar zijn. Ik ben niet van plan om 100 eieren te gaan bewaren, maar ik vond het wel een leuke vraag om uit te zoeken hoe en wat, dus heb ik ook nog maar even opgezocht wat waterglas nu eigenlijk is. Van Dale’s Groot woordenboek der Nederlandse taal geeft het volgende verhaal;

-3.(stofn.) geconcentreerde oplossing van kalium of natriumsilicaat, die bij indrogen tot een glasachtige massa stolt, die aan de lucht niet bestendig is maar geleidelijk overgaat in carbonaat, door absorptie van koolzuur; gebruikt om voorwerpen te lijmen, als concerveringsmiddel voor eieren.

 

© ellen

Sumiranboerderij…

30 september 004
En de groeten van de Sumirandieren. Vandaag zijn we wee naar Heusden geweest om wat biologisch vlees in te kopen. Er waren net biggetjes geboren; 11 stuks. De foto was niet scherp, vandaar deze foto van de kip. De kippen scharrelen rond het erf en tussen de varkens. Deze kwam speciaal voor het bezoek even op het hekje gefladderd. Ik ga nu snel door met de voorbereidingen voor het feestje morgen. Het is nog steeds prachtig weer hier, ik denk dat we morgen buiten kunnen zitten.

Sauerkraut…

vakantie augustus 2006 273

Ik vertelde al eerder over Sauerkraut in de Elzas. En over de nieuwe oogst die zo rond midden augustus op de markt komt. En over de enorme hoeveelheden die Elzassers verstouwen.

Het centrum van de zuurkoolproductie is een klein dorpje, en jij mag raden hoe het heet.

Ellen nam de foto vanuit de auto.

© paul

Update van vele jaren later: Walter zocht muziek voor Maartje, voor de komende Bonte Avondhttp://www.youtube.com/watch?v=kX1nJVvaSZ4&feature=related