Gebraden kwartel met linzen uit Berry

Posted on October 22, 2008 by Ellen Bouckaert

Wij voelen ons nog steeds belabberd maar er moet toch wat gegeten worden. In
boodschappen doen heb ik geen puf, er zal dus gekookt moeten worden met dat wat
er in huis is. Paul schreef al dat Piet gisteren linzen uit Berry meebracht en
kwartels waren er nog in de diepvries, dus dat kon een mooie maaltijd
worden.

De linzen uit Berry zijn heel goed te vergelijken met de linzen uit Puy. Ze
hebben allebei een Label Rouge zegel. De linzen uit Du Berry kregen het Label
Rouge zelfs al iets eerder dan de linzen uit Puy. Ze smaken ook ongeveer
hetzelfde. Prima kwaliteit!!!

Voor twee personen;

1 kop linzen
wat olijfolie
1 teen knoflook, geplet en fijngehakt
1 blaadje laurier
een stukje biologisch gerookt spek
een flinke handvol platte peterselie
peper en zout.

Smoor de knoflook even in de olijfolie en voeg linzen en water toe.
Laat
de linzen zo 20 tot 25 minuten zachtjes koken. Giet eventueel overgebleven
water af.
Bak de spekjes in een pan en roer ze door de linzen.
Strooi er
wat verse peterselie over. Breng verder op smaak met peper en zout. Doe het zout
er pas door als de linzen gaar zijn anders worden ze taai.

2 kwartels (Label Rouge of biologisch) op de rugzijde doorgeknipt en even
platgeslagen.

Wrijf de kwartels in met peper en grof zeezout en bak ze in wat olijfolie om
en om bruin. Laat ze dan zachtjes ongeveer 25 minuten doorbakken. Haal ze uit de
pan en bestrooi met wat peterselie. Dien ze op op een bedje van linzen.

Wij aten er een salade bij van lauwwarme tomaatjes met ruccola. Ik gebruikte
cherrytomaatjes. Voor ons twee een flinke handvol. De tomaatjes met een vork
inprikken en samen met een teentje gehakte knoflook even in wat olijfolie een
paar minuutjes smoren. Dan van het vuur halen en een flinke pluk ruccola er
doorroeren. De tomaatjes zorgden voor een frisse zure toets. Mooi van smaak bij
de linzen.

We dronken nog een kopje espresso toe en gaan weer naar bed.

Eekhoorntjesbrood, gesmoord met knoflook en peterselie

Posted on October 17, 2008 by Ellen Bouckaert

Wij zijn aardig op weg om flink ziek te worden, snuf, snuif, nies en
proest!!! Jakkes en het is nog wel vakantie! Vandaag maar niets gedaan, beetje
lezen, sudoko oplossen…Het verder opruimen van de stoffige zolder moet maar
even wachten…

Het weer speelt mee, stormachtig, zon, regen, hagel…kortom echt Herfst!
Vanmiddag hadden we opeens toch zin om even in de frisse lucht te gaan, een paar
paddestoelen en een Kemper hoen was ons doel. We reden richting Mill, daar zou
een verkooppunt van Kemperhoen zijn; pouliersbedrijf vd Cruysen. Helaas, dit
adres bleek in tegenstelling tot wat op internet staat, geen verkooppunt voor
particulieren. Poulier Cruysen levert alleen aan bedrijven. Wij gingen dus
zonder Kemperhoen weer huiswaarts…

Onderweg wel een mooie laan met grote oude eikenbomen, mager gras, een ideale
plek voor eekhoorntjesbrood… En jawel, we plukten een klein mandje vol met
prachtige exemplaren.

Een paar paddestoelen liggen al te drogen. We hebben ze voorzichtig
schoongepoetst en in dunne plakjes gesneden. Een strook bakpapier op de
convectorradiator en daarop de plakjes paddestoel. In een paar dagen zijn ze
droog. De paddestoelen zijn, op deze manier gedroogd, in glazen potten, jaren
houdbaar. Een kostbaar bezit voor barre tijden. De Keizer van Monera noemt dit de
“cultuurschatten van Het Ministerie”, en dat zijn het ook!

Een paar verse paddestoelen gebruikte ik vanavond bij onze avondmaaltijd:

Eekhoorntjesbrood met knoflook spekjes en peterselie; voor twee personen

350 gram verse paddestoelen, schoongemaakt en in stukjes gesneden
wat olijfolie
75 gram spek, pancetta of geroookte ham in kleine reepjes gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
peper, zout
een flinke handvol verse peterselie, fijngehakt

Bak de reepjes spek/ham samen met de knoflook even zachtjes aan. Voeg de
paddestoelen toe en bak ze snel om en om bruin. Draai het vuur lager, voeg naar
smaak peper en zout toe en strooi er met gulle hand peterselie over. Laat nog
even zachtjes stoven en dien de paddestoelen op.

Wij er aten vandaag een biefstukje bij en wat sperzieboontjes met een paar
gegrilde tomaten.

Een kopjes espresso toe, mét een flink glas cognac en een stukje bittere
chocolade ( 99 %). Wij hopen dat vooral de cognac helpt tegen de opkomende griep. Zoniet zullen we morgen overgaan tot straffere middelen; de
superknoflooksoep!

Koolrolletjes gevuld met lamsgehakt in tomatensaus

Posted on October 15, 2008 by Ellen Bouckaert

Waar zijn we aan begonnen??? Al tijden nemen we ons voor een paar vrije dagen
op te offeren om de zolder op te ruimen. Natuurlijk zijn er telkens weer veel
belangrijker zaken…Maar gisteren hebben we toch eindelijk een begin gemaakt
met de grote opruimslag. Ik moet zeggen, het is nog erger dan ik al dacht.
Zakken vol met oude kleding, schoenen met plateauzolen, carnavalspakjes, oude
tenten, langspeelplaten, draagbare zwart-wit tv’s, maar vooral boeken, boeken en
nog eens boeken. Wat een puinhoop. Alvast een auto vol hebben we gisteren naar
de gemeentelijke afvalstort gebracht. Gezellig was het daar wel want we waren
niet alleen. Het halve dorp lijkt een grote opruimactie te houden.
Karrenvrachten vol oude rommel werden gedumpt. Alles netjes in de daarvoor
bestemde bakken en containers. Wat gooien we verschrikkelijk veel weg!
Containers vol met computerbeeldschermen, tv’s, oud ijzer, afgedankte
elektrische apparaten…Na deze trieste puinhopen vonden we dat we wel een mooi
glas wijn verdient hadden, het is toch ook vakantie! Koken komt er meestal niet
van als we met dit soort opruimacties bezig zijn, maar gisteren had ik zin in
even iets anders dan opruimen en stofhappen. Er was nog lamsgehakt en er was een
mooie savoye kool, dus bedacht ik deze koolrolletjes;

Voor vier personen (twee koolrolletjes per persoon):

acht koolbladeren, de nerf wegsnijden en 4 minuten pocheren in kokend water
met zout. Dan goed uit laten lekken.
400 gram lamsgehakt
1 fijngesneden ui
2 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
wat olijfolie
1 rode peper, het zaad verwijderen en fijnsnijden
1 eetlepel raz el hanout, zout en peper
1 eetlepel versgehakte koreander

Bak ui knoflook en het pepertje even aan in de olie. Voeg het gehakt erbij en
bak het los. Breng op smaak met de raz el hanout, peper en zout. Roer er als het
gehakt bruin is de koreander door.

Maak intussen een pittige tomatensaus van tomaat, ui, pepertje, knoflook.
Giet daarvan een laagje in een ovenschaal.

Leg de koolbladen op een plank en vul met het gehakt. Gebruik ongeveer 2
eetlepels van het mengsel. Vouw de koolbladeren dicht en leg ze in de
ovenschaal. Giet er nog wat tomatensaus over en bestrooi de koolrolletjes met
wat Parmezaanse kaas. Zet de schaal 15 minuten in een voorverwarmde oven op 200
graden.

Wij aten er wat kleine pasta bij: handgemaakte oortjes.

Een kopje espresso toe.

Zo, mijn stukje geschreven, geen smoezen meer, we gaan weer verder met het
opruimen van de zolder. Ik ben benieuwd wat we vandaag weer allemaal vinden!

Risotto ai porcini, Risotto met eekhoorntjesbrood

Posted on October 12, 2008 by Ellen Bouckaert

Janneke schreef afgelopen vrijdag in haar colom over risotto met verse
paddestoelen en ik kreeg er meteen verschrikkelijke zin in. Zo’n mooi herfstig
gerecht, zacht, romig, vol van aardse smaken. Risottorijst hadden we nog genoeg
en was nog net een restje gedroogde paddestoelen van vorig jaar. Alleen dus nog
even verse paddestoelen zoeken. Ik moest, een uitzondering, vrijdag werken, dus
was het aan Paul de taak om met een mandje op zoek te gaan naar een paar mooie
boleten. Liefst eekhoorntjesbrood. Dat viel nog tegen, Paul schreef er hier al over. Maar goed,
hij verzamelde toch een mooi maaltje boleten. Voor deze risotto mixte ik Janneke’s recept en het recept van
Giorgio Locatelli. Locatelli groeide op in het dorp Corgeno in het Noord
Italiaanse Lombardije, dé streek waar men risotto eet. In zijn boek “Made in
Italy”, schrijft hij een heel hoofdstuk over risotto en alles wat daarbij hoort.
Een mooi, herkenbaar, verhaal over het zoeken van porcini. Hij beschrijft hoe
hij met zijn opa het bos introk:

In het seizoen nam mijn grootvader mij en
mijn broer Roberto bijna elke dag mee naar het bos om paddestoelen te zoeken en
hij nam dan twee gevlochten manden mee (gevlochten manden zijn bij het zoeken
van belang want daarin krijgen de paddestoelen frisse lucht en vallen de sporen
door de gaatjes op de grond om weer uit te groeien.) In de ene mand deed hij een
paar paddestoelen, en de andere maakte hij vol. Als hij iemand zag aankomen,
verstopte hij de volle mand en zei hij: “niet veel soeps hier, helemaal niks.
Moet je kijken, meer heb ik niet gevonden.”

Risotto met eekhoorntjesbrood voor vier
personen:

400 gram arboriorijst
8 plakjes gedroogde paddestoelen
250 gram verse paddestoelen, in plakken gesneden
75 gram boter (Italianen uit het Noorden gebruiken boter, de rest van
Italie olijfolie. Ik prefereer in dit geval boter.
2 tenen knoflook, fijngehakt
een glas rode wijn
1 ui ragfijn gesneden
ongeveer 2 1/2 liter bouillon
2 eetlepels verse gehakte peterselie
Voor de mantecatura:
75 gram koude boter in kleine blokje
100 gram fijngeraspte Parmezaanse kaas.

Week de gedroogde paddestoelen in wat water tot ze zacht zijn en hak ze fijn.
Smelt 20 gram van de boter en bak daarin de knoflook. Voeg de verse paddestoelen
toe en bak ze op een laag vuur om en om. Doe de wijn erbij en laat dit zachtjes
een paar minuten stoven. Doe een deksel op de pan en zet even weg.

Zet de pan bouillon op het vuur en houdt de bouillon tegen de kook aan. Smelt
de rest van de boter en doe de fijngesneden ui erbij. Smoor ongeveer vijf
minuten, doe de geweekte porcini erbij en dan de rijst. Roer goed totdat alle
korrels met wat boter bedekt zijn. Voeg dan de bouillon toe. Telkens twee grote
soepopscheplepels per keer. Roer goed over de bodem en de zijkanten van de pan.
Als de bouillon helemaal opgenomen is voeg je nieuwe bouillon toe. Ga zo, al
roerend, ongeveer 16 minuten door. De rijst moet gaar zijn maar van binnen nog
wat ‘beet’ hebben. Draai het vuur uit en voeg de gebakken verse porcini toe en
de peterselie.

Meng voor de mantecatura met een houten lepel de
blokjes koude boter en de Parmezaanse kaas door de rijst. Breng op smaak met wat
peper en zout en dien op.

Een werkelijk hemels gerecht!

Het beloofde, warme zomerse weer laat het afweten. Het miezert een beetje
hier. (prima voor de groei van de paddestoelen) Wij trekken een regenjas aan en
gaan op zoek naar paddestoelen om te drogen voor de winter.

Omelet met verse paddestoelen!

Posted on October 11, 2008 by Ellen Bouckaert

Die risotto moet je nog even tegoed houden. Het kwam er niet meer van
gisteren. Vanmorgen wel een heerlijk laat ontbijt met de verse paddestoelen. Een
simpel omeletje.

Eén boleet schoongeboend en in dunne plakjes gesneden. Een plak ham in kleine
stukjes. De ham en paddestoel even bruin bakken in de boter. Drie eieren klutsen
met wat peper en zout. In de pan, even bakken en omkeren. Met gulle hand
bestrooien met verse peterselie. Klaar! Een snee mooie grof bruin brood erbij en
de dag kan niet meer stuk!

Mosselen en frieten…

Posted on October 9, 2008 by Ellen Bouckaert

Woensdagavond konden we even de rust vinden om samen een uurtje televisie te
kijken. Een nieuw culinair programma stond aangekondigd op Canavas (=VRT 2). Het
was alweer de tweede aflevering, het programma heet Plat Préféré.
De in Vlaanderen zeker niet onbekende kok Jeroen Meus presenteert per
aflevering het lievelingsgerecht van een of andere beroemdheid, in dit geval
Jaques Brel: Mosselen met friet.

Het programma zit aardig in elkaar, met de nodige productinformatie. Het is
minder opgefokt gemonteerd dan de meeste van dit soort programma’s en het geheel
wekt een betrouwbare en solide indruk. Volgende week dinsdagavond de volgende
aflevering. Beslist een keer kijken. De recepten zijn terug te vinden op de website van Plat
Préféré.

Gisteravond was het dus aan ons om mosselen en friet te eten. En deze keer
volgens de methode Meus. Met die mosselen ging het wel goed, Meus’ methode wijkt
niet zo veel af van de onze. Maar met die frieten was het wat anders gesteld.
Belgische frieten zouden 13 mm in het vierkant moeten zijn, de lengte doet er
minder toe. We hebben er wat staan snijden met een meetlat erbij, afijn…,
gedoe. Voorts dien je ze voor te bakken in vet van 140 graden, onder het
voortdurend omschudden van de friet. Je laat ze dan afkoelen terwijl je het vet
opkookt tot 180 graden. Even goudbruin en knapperig afbakken en klaar.

Nou, onze frieten waren slap. En dat is erg… Mogelijke oorzaken: ons vet
was oud, en het was zeker geen ossenwit (in het hele dorp niet aan te komen).
Waarschijnlijk hadden we de verkeerde aardappelen en omdat ze in geschilde vorm
erg nat waren dienden we ze droog te deppen. Volgens Meus haal je dan meteen het
laagje zetmeel weg dat nu juist helpt bij het bruin en krokant worden van de
frietjes. De temperatuur van het vet was met onze friteuse ook niet al te best
te regelen.

Bij de mayonaise ging het dan weer allemaal goed. Maar dat hadden we niet
anders verwacht.

Bigos, maar toch weer helemaal anders…

Posted on October 8, 2008 by Ellen Bouckaert

Het gerecht komt uit Polen. Maar in heel Midden Europa zijn er varianten te
vinden van Bigos. Het is een een-pansgerecht, een zuurkoolschotel met vlees en
naar believen aardappelen. Ik maakte het recept al eens in januari 2007. Maar gisteren werd het toch weer andders. En zo hoort dat ook
met dit soort gerechten. De basis ligt ongeveer vast, en verder werk je met wat
je op voorraad hebt of aan kunt komen.

Voor vier personen:

400 gram zuurkool, 200 gram speklapjes, 200 gram varkenslapjes, 300 gram
verse worst, 50 gram chorizo, 100 gram grotchampignons, 10 gram gedroogde
paddestoelen (boleten), 1 flinke ui, 2 tenen knoflook, 1 kop bouillon, 1 glas
witte wijn, 2 theelepels kümmel (karwijzaad), peper en zout, olijfolie.

Week de gedroogde boleten een uur van te voren in lauw-warm water. Snijd de
speklapjes in dobbelstenen, de varkenslapjes in iets grotere stukken en de worst
in hompen van vijf centimeter lang. Verwarm de olie in een pan en laat het vlees
mooi dichtschroeien en bruinen. Peperen en zouten. Voeg dan de fijn gehakte ui
toe en de grof gesneden knoflook. Wanneer deze glazig beginnen te worden kunnen
de in plakjes geneden champignons erbij. Dan ook de chorizo en de kümmelzaadjes.
Trek de zuurkool wat los en hak hem fijn. Voeg de zuurkool bij het vlees, samen
met de uitgeknepen gewelde boleten, een beetje van het welwater, de bouillon en
het glas wijn. Alles even op hoog vuur om de smaken te vermengen en kan de pan
op een laag pitje en mag het gerecht een goed uur stoven.

Opmerkingen: De chorizo vervangt in dit recept de half harde, scherpe
paprikaworst uit Hongarije en Polen. Die laatste is namelijk nogal moeilijk aan
te komen. Verder wilde ik het gerecht maken met verse paddestoelen, maar ik had
nog geen maaltje gevonden. In dit geval is een combinatie van gedroogde
paddestoelen en goede champignons een aardig alternatief. Zoals gezegd worden in
Bigos ook vaak aardappelen verwerkt. Het is een kwestie van smaak. Ik deed dat
niet, ik maakte puree uit de knijper. Oorspronkelijk maak je het gerecht met rode wijn. Ook een
kwestie van smaak. De smaak van de Luxemburgse Riesling, dat wist ik uit
ervaring, voegt zich heel mooi bij de zuurkool. En ik vind de kleur van het
gerecht minder worden met rode wijn. Na een goede drie kwartier is het gerecht
al te eten, langer stoven kan gerust, het gaat er alleen maar op vooruit. Wel
opletten dat er voldoende vocht in de pan blijft…

Voor Ellen en mij was het gerecht uiteraard te veel. Ik at vandaag de
restanten als stevige lunch. Gewoon opgebakken in een pannetje.

Radicchio uit de oven

Posted on September 30, 2008 by Ellen Bouckaert

Radicchio, Marcella Hazan schrijft er het volgende over in haar boek “De
Italiaanse keuken”:

Van de diverse soorten rode radicchio, is
de laat geoogste soort met het smalle blad de zoetste en daarom de lekkerste om
te koken. Gewoonlijk zult u buiten Italie genoegen moeten nemen met de
langwerpige soort de variegato di Treviso, waarvan de vorm lijkt op die van
kleine bindsla. Als u ook die niet kunt vinden, kunt u de beter verkrijgbare
Chioggia-soort nemen, liefst aan het einde van het jaar, want dan is deze minder
bitter. Proef de radicchio rauw; als u hem te bitter vind, neem dan 2 delen
radicchio en 1 deel witlof, zodat het geheel iets milder van smaak
is.

Ik kocht op de markt de Chioggia soort.
Twee kleine ‘kropjes’. als je nergens radicchio kunt kopen gebruik dan eens
gewoon witlof voor dit recept, ook lekker.

Snijd de kropjes in vieren. Kerf de kern 3
á 4 keer parallel in de lengte in. Was de groente in koud water en schud ze goed
droog. Leg de partjes in een passende ovenschaal en bestrooi ze met zout en
zwarte peper. Giet er een paar lepels olijfolie over en zet de schaal in een
voorverwarmde oven op 200 graden. Bak de radicchio 10 minuten. Schep alles
zorgvulidig om en bak nu 6 minuten. Schep weer om en bak dan nog 10 minuten tot
de radicchio gaar zijn als je er met een vork in prikt.

Een prima combinatie met het varkensvlees
en de balsamicosaus!

En natuurlijk espresso toe.

Fave al pancetta ofwel tuinboontjes met spek en schouderkarbonaden met gorgonzolasaus

Posted on September 26, 2008 by Ellen Bouckaert

Staking in het openbaar vervoer!

Vandaag lag het openbaar vervoer helemaal plat. De chauffeurs voeren al een paar weken actie; alleen bussen in de spits, gratis vervoer enzovoorts. Maar nu een echte staking, er rijden helemaal geen bussen meer behalve dan in de grote steden!
Vaak kan ik met De Jongste Bediende meerijden naar mijn werk. Maar soms moet hij heel vroeg beginnen, of juist heel laat, dan reis ik met het openbaar vervoer. Als ik dus niet met De JB kan meerijden moet ik nu door deze staking telkens een vrije dag opofferen. De stakingen beginnen mij dus wel wat op te breken. Ik heb nu al vier gedwongen vakantiedagen moeten opnemen omdat ik niet naar mijn werk kon. Ik heb nog wel genoeg vakantiedagen, veel te veel zeggen mijn vrienden en collega’s, maar ik heb daar ook veel extra dagen voor gewerkt, op momenten dat niemand daar zin of tijd voor had. Ik wil die dagen dus wel besteden als ík daar zin en tijd voor kan maken!!!

Ik geef overigens de chauffeurs groot gelijk. Er mag best wat op dat loon!!! En ik hoop ook dat ze snel een goede overeenkomst bereiken, het is ze van harte gegund!

Maar goed, vandaag had ik weer zo’n gedwongen vrije dag. Het was gelukkig mooi weer en ik heb fijn wat in onze tuin kunnen werken. Paul moest naar het ziekenhuis voor de uitslag van de MRI-scan van zijn knie. Gelukkig is het allemaal vrij duidelijk, een operatie zal uitkomst brengen. En nog beter nieuws is dat hij volgende week al geopereerd kan worden! Als alle prognoses kloppen zal hij dan met de vakantie weer gewoon rondhuppen als een guppie. Natuurlijk was het daarna voor Paul veel te laat om gewoon te gaan slapen dus hebben we onze avondmaaltijd maar een paar uur uitgesteld.
(Paul heeft deze week nachtdienst en moet dus eigenlijk overdag slapen)
Ondanks dreigende onweerswolken en buien konden we nog nét buiten eten. Het hagelt hier inmiddels, en in de verte dondert en bliksemt het. Hond Max ligt onder de computer aan mijn voeten.

Omdat het mooi weer was én maandag bezocht ik vanmiddag onze Gemertse weekmarkt maar eens. (ik ben nooit op maandag vrij dus was ik er al jaren niet meer geweest). Wat een teleurstelling! Een paar kramen zijn er nog maar overgebleven van de toch eens zo florerende markt! Onderbroeken, dekbedden, garen-en-band, Vietnamese loempia’s en een kraam met groenten.
De groentekraam is goed. Ik kocht er jonge tuinboontjes en ging maar snel weer naar huis. We aten ze vanavond, klaargemaakt zoals ze dat in Rome doen;

voor twee personen reken ik twee kilo tuinbonen, ongedopt
1 flinke plak pancetta in kleine blokjes gesneden
2 eetlepels olijfolie
1 teentje knoflook en een uitje, fijngesneden
wat zwarte peper en peterselie

De olie verwarmen en daarin ui en knoflook even uitzweten. Pancetta toevoegen en even meebakken. Dan de tuinboontjes erbij doen en een paar lepels water. Het vuur temperen en de tuinboontjes met de deksel op de pan in ongeveer 8 minuten gaarkoken. Het vocht is dan verdampt.
Strooi er wat zwarte peper en peterselie over voor het opdienen.

Wij aten er schouderkarbonaden bij van de Sumiranvarkens natuurlijk, met gorgonzolasaus.

Een kopje espresso toe

Tomate crevette

Posted on September 26, 2008 by Ellen Bouckaert

Ik geef het toe, ik had me er wat gemakkelijk vanaf gemaakt met dit
voorgerecht. Het lag niet geheel aan mij.

Ik vertelde je al eerder over de verse “grijze” of Noordzeegarnalen, de
lekkerste van de wereld. We plachten ze te kopen op de zaterdagmarkt in Helmond.
Daar stond van ouds her een kraam met sprot, paling, makreel, nieuwe haring en
mossels. Én verse garnalen. Verdwenen is de kraam, opgelost, verdampt, nooit
meer gezien. Een héél enkele keer bieden de andere vishandelaren nog verse
garnalen aan, maar dat is eerder toeval dan regel. Wij zijn onthand. Nooit meer
meditatief pellen op zondagochtend, nooit meer garnalenbisque van de schokken. Nooit meer
verse zoete garnaaltjes…

Ik kocht deze garnalen bij de plaatselijke super. Eigenlijk moet je het niet
doen, maar ik had er zo’n zin in. Deze garnalen worden vanuit Nederland naar
Marokko gevlogen, daar worden ze gepeld en dan weer terug gevlogen naar ons land
om vervolgens hun weg naar de consument te vinden. Je begrijpt dat er
conserveringsrommel aan te pas komt om de garnaaltjes op hun lange tocht te
vrijwaren van bederf. Al met al gaat de smaak er fors op achteruit. En al die
“foodmiles”…

Enfin, voorbewerkte garnalen dus. En hetzelfde gold voor de mayonaise, die
kwam uit een potje. Ik gebruikte die van de zuurwarenfabriek Devos & Lemmens
uit België. Daar is (nauwelijks) suiker aan toegevoegd. Té veel suiker bederft
de delicate, zoetige smaak van de garnalen. Je proeft dan alleen nog mayonaise.

De tomaten waren écht. Biologisch en uit Nederland. Ik sneed er de kapjes af
en holde ze uit. Het verwijderde pulp gebruikte ik in een ander gerecht. Ik
mengde een paar lepels mayonaise door de garnelen en scheurde wat sla ter
garnering. Ik vulde de tomaten en het gerecht was klaar.

Ach, we hielden er een mooie foto aan over, maar ik ga toch mijn uiterste
best doen om weer verse garnalen te pakken te krijgen. Zo veel lekkerder…

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Category Archives: groenten