Biefstuk met boletenroomsaus…

Het paddenstoelen seizoen heeft me niet erg veel opgeleverd dit jaar. Op m’n vaste stekken was het te droog, zoals overigens overal. In Luxemburg plukte ik een maaltje kastanjeboleten, alweer weken geleden. Daarna vond ik nog nauwelijks iets. Ja, aardappelbovisten, die wel. Zoveel als ik wilde. Ze zien er koddig uit, die knoestige knolletjes, maar voor consumptie zijn ze totaal ongeschikt.

Gisteren maakte ik een ferme wandeling met hond Max. Het was m’n eerste vrije dag na een week nachtdienst, reden genoeg om weer in beweging te komen. De hoop op een maaltje boleten had ik eigenlijk al opgegeven. Hoewel, een klein beetje hoop moet zich nog ergens in de krochten van mijn brein verscholen hebben, want op het laatste moment propte ik nog snel een linnen tasje in de zak van mijn vest. Je wist maar nooit…

Na een goed uur had ik de moed opgegeven. Uiteindelijk maakte het me niet zo veel uit, het weer was prachtig, het bos geurde overweldigend en ik voelde een prettige stramheid in mijn benen. De terugweg ging voor een deel via dezelfde paden als de heenweg. Ik had nu de zon in de rug. Het zal daarom wel zijn dat ik ze op de heenweg niet zag staan. Met de zon in je gezicht vind je geen paddenstoelen.

Ze stonden vlak bij elkaar. Een eekhoorntjesbrood, een heksenboleet en een fijnschubbige boleet. Drie exemplaren, waarvan twee uitstekend van smaak. Die fijnschubbige smaakt redelijk, maar leent zich uitstekend als vulling voor de maaltijd. Het waren alle drie stevige en gave exemplaren. Zo werd een feestje toch weer een feest…

Ik heb de paddenstoelen gestoofd in de boter en een beetje bouillon. ‘n Snuifje zout erbij en flink peper uit de molen. (Paddenstoelen houden van peper.) Op het laatst ging er dan de room bij. Even laten doorgaren, vesgehakte peterselie erbij en je saus is klaar.

De saus is een geweldige begeleider van biefstuk. Daarbij wat gestoofde bleekselderij en aardappelpuree. Een simpel glas Valpolicella en espresso toe…

Tabasco Habanero, hot, erg hot…

Tijdens het restaureren van de web-site kwam het artikeltje weer voorbij. Vlammen uit een flesje had ik het genoemd. Het is een van mijn eerste bijdragen aan Ellens web-log, we schrijven 10 oktober 2005. Het is een aardig stukje, en de informatie is nog voor geen meter verouderd.

Ik moest er laatst weer aan denken toen de bestelling gerookte knoflook werd geleverd. Het is namelijk een goede gewoonte om naast de knoflook iets anders lekkers uit het assortiment van Smokey Al mee te laten zenden. Altijd zit er een potje knoflookpasta bij, Nederlandse knoflook, gekneusd tot pulp. Uit de Beemster. Geweldig spul, ik knikker het overal bij (Nou ja, overal…).

Sinds enige tijd bieden ze bij Smokey Al ook producten aan van de firma Tabasco. Nou gebruik ik sinds jaar en dag de klassieke versie, en soms die milde groene. De andere sausen van Tabasco ken ik niet, en ik kom ze ook nooit ergens tegen.

Over die Tabasco Habanera had ik al wel eens gelezen in een Duits tijdschrift over rook- en grillovens. Dat soort tijdschriften zwerven er altijd wel in de buurt van onze Luxemburgse woonst., campingbaas Joop is er dol op.

Er stond zoiets als dat het “sehr heiss” was en geschikt voor BBQ en “gerauchter Fisch”. Ik was wel benieuwd en liet zo’n flesje meekomen met de bestelling.

Nou, en scherp is het. De scherpste saus uit de tabascofamilie (die intussen uit zeven soorten bestaat). Verrijkt met papaya en mango, en nog het een en ander. Als je gewend bent aan wat scherpte dan proef je dat wel terug. (De beginnende pepervreter kan beter starten met die groene, milde Tabasco. Zonder enige training brandt de Habanero je smaakvermogen finaal weg.)

In mijn “hete” kippensoep deed de saus het prima. Maar hoe zat het nou met gerookt spul?

Ik nam de proef op de som en schafte me een rookworst van de HEMA aan. En verdomd, het werkte. De worst kreeg dankzij de saus een nieuwe dimensie. Prima spul dus!

Varkenshaasje met Gorgonzolasaus

Beetje tuttig bijna, het komt niet meer voor in het vocabulaire van Foodculies; een varkenshaasje! Je zou bijna zeggen “Retro Eten”.  Het varkenshaasje wordt nog wel degelijk gebruikt in moderne recepten, maar dan altijd in stukken gesneden en tot makkelijke, malse, ‘magere’ brokjes verwerkt in “stoofpotjes”. Ik vind dat jammer, een miskenning voor een mooi stuk vlees. Saté van varkenshaas, jammer! Saté kun je veel beter maken van een stuk van de nek of de schouder van een varken, in ieder geval een wat meer dooraderde deel. Mits je een fatsoenlijk biologisch varken gebruikt natuurlijk  (maar dat staat eigenlijk altijd buiten kijf). En ook stoofpotjes zijn meer gebaat bij het gebruik van een wat minder mager soort vlees.

Een mooie varkenshaas moet je koesteren als een sjieke biefstuk. Niet in stukken snijden, niet platslaan. Netjes op kamertemperatuur laten komen, in ruim boter de  varkenshaas in z’n geheel rosé braden en opdienen met een lekkere romige saus.

De schrik voor een beetje vet in ons eten moet er maar eens uit! Laat gewoon de chips en de koekjes (vét en súiker!) een dag staan en je kunt met een gerust hart je varkenshaasje in roomboter braden en er een rijke saus bij serveren!

  • Voor twee personen: een kleine varkenshaas,
  • boter (échte boter, geklaard),
  • peper en zout.
  • Voor de saus:
  • 100 gram gorgonzola picante in kleine stukjes brokkelen,
  • wat room (gewoon volle room),
  • twee scheutjes witte wijn,
  • eventueel een lepeltje beurre manié om te binden,
  • peper zout hoeft niet, de kaas is al zout genoeg.

Verwarm de room en voeg de kaas toe. Laat de kaas rustig smelten. Voeg de wijn erbij en laat nog even zachtjes inkoken.

Bak het varkenshaasje in de hete boter aan alle kanten mooi bruin. Zet het vlees in de voorverwarmde oven en laat het daar nog even verder garen, (ongeveer 10 minuten).

Giet een klein scheutje witte wijn in de bakpan en roer de aanbaksels los. Doe dat bij de saus en warm die nog even door. Bind de saus eventueel met wat beurre manié.

Haal het vlees uit de oven en laat het even rusten. Snijd het in dikke plakken en dien op met de saus.

Wij aten er spinazie bij en gekookte kleine aardappeltjes.

Kopje espresso toe!

Natuurlijk blijft er dan weer saus over; daarover morgen…

© ellen.

 

Varkensvlees met Orvalsaus

karbonaden in orvalsaus

Tja, wat kon ik nou anders maken na zo ‘n bier-expeditie… Biersaus natuurlijk!

Ik ben vandaag niet meegegaan naar de brouwerijen, ik was moe, doodmoe, een dagje lekker uitrusten leek me wel een goed idee. Jan en Paul  kregen een boodschappenlijstje mee en gingen op pad. Ze zouden zorgen voor karbonaadjes, room, en bier natuurlijk… Dat vlees, dat viel niet mee. Er wordt hier wat anders geslacht dan in Nederland en Paul kon geen slager vinden die het gewenste vlees, schouderkarbonade, kon leveren. Dan maar iets anders; een soort T-bone, maar dan van het varken. Ik prefereer schouderkarbonaden omdat die wat meer dooraderd zijn en je ze echt kunt stoven in de saus, zonder dat ze droog worden. Het vlees dat Paul meebracht was alleen geschikt om snel te bakken dus maakte ik de saus apart en voegde later de braadjus toe aan de saus.

  • Orvalsaus:
  • 1 flinke ui in dunne ringen gesneden
  • boter
  • bloem
  • bouillon
  • peper en zout
  • 1 theelepel mosterd
  • 1 laurierblad
  • 1/2 flesje Orvalbier
  • room

Smoor de uienringen zachtjes in de boter. Doe er de mosterd bij, strooi  er wat bloem over en roer goed om. Blus af met de Orval en roer tot je een gladde massa hebt. Voeg dan wat bouillon toe en laat even inkoken. Doe er dan een flinke scheut room bij en het laurierblad. Laat even inkoken en breng op smaak met peper en zout. Bak intussen de karbonaden snel om en om bruin. Haal het vlees uit de pan en roer de aanbaksels los met wat water. Voeg dat vocht bij de saus en roer nog even goed door.

Wij aten er fusilli lunghi paesani bij, een hand gemaakte, lange gedraaide pasta en salade van tomaten (coeur de boeuf) met broccoli (restje van gisteren) en mozarella. Beetje peper en zout erover en een scheutje olijfolie.

Kopje espresso toe in het café op de camping, mét een borreltje én de laatste roddels uit het dorp!

© ellen.

Varkenshaas met zwarteboontjessaus…

20 juni 2007 012

Bij de sajoer van kool nog een vleesgerecht, ditmaal een variant op een recept van Ken Hom. Ik schreef het al, ik ben niet zo goed thuis in de Aziatische keuken en laat mij dan graag leiden door een chef.
Ken Hom schrijft voor mij begrijpelijke recepten.

De kunst van het wokken is een ander verhaal. Iedereen wokt tegenwoordig. Het zal wel aan mij liggen maar ik vind wokken niet zo eenvoudig. Het is snel te vet, te heet, niet heet genoeg. Een ware kunst om het goed te doen. Vandaag lukte het allemaal prima met dit recept. Dat kwam ongetwijfeld mede door de prima kwaliteit van het vlees dat ik gebruikte.
Zeker voor wokken is dat heel belangrijk!
Van inferieur varkensvlees kun je misschien de smaak nog wat opkrikken met heftige kruiden en veel pepers. Maar een met een goed stuk vlees, wordt wokken pas echt een succes.

Ik gebruikte vanavond een varkenshaas van de Sumiranvarkens die zijn in alle vrijheid en met goed voer gevoed en opgegroeid.
Als je zo’n mooi stukje varkensvlees hebt kunnen kopen probeer het dan ook eens zó klaar te maken;

voor vier personen:
450 gram varkenshaas
1 eetlepel rijstwijn of sherry (ik gebruikte droge sherry)
1 eetlepel lichte sojasaus
2 theelepels sesamolie
1 theelepel maizena
1 eetlepel arachideolie

Voor de saus:
1/2 eetlepel arachideolie
2 eetlepels zwarte boontjes, grof gehakt ( te koop in blikjes, wel even afspoelen voor gebruik)
1 eetlepel fijngesneden knoflook
3 bosuitjes fijngesneden
1 eetlepel fijngehakte sjarlotjes
1 1/2 eetlepel sojasaus
1/2 pepertje, fijngesneden van zaad ontdaan
wat vers gehakte basilicumblaadjes

1 eetlepel bouillon
1 eetlepel sesamolie.

Maak in een grote kom een mengsel van de sherry (of rijstwijn), sojasaus, sesamolie en maizena. Snijd het vlees in dunne plakjes en voeg bij het mengsel in de kom. Laat het vlees zo 20 minuten marineren.

Verhit de wok, giet er de olie in en verhit de olie tot hij begint te dampen.
Roerbak hierin het vlees 2 tot 3 minuten. Schep het vlees dan in een kom.

Veeg de wok schoon en doe er de olie in. Voeg dan snel de boontjes, knoflook, sjalotten en bosui toe. Roerbak snel en voeg dan de sojasaus, bouillon en sesamolie toe.
Laat het mengsel even stoven, doe er dan het vlees weer bij en roerbak nog 5 minuten.

Schep het vlees op een schaal en garneer met de verse basillicum en reepjes  rode peper.

Wij aten er de kool bij en witte rijst.

Espresso toe.
@ ellen.

Tahinsaus (zoals ik dacht dat het moest…).

16 jun. 2011

tahin

In het artikeltje over de Libanese auberginepuree, Badenjan muttabal genaamd, liet ik je weten dat ik het recept voor het ingrediënt Tahin nog zou beschrijven. Ik was het eigenlijk alweer vergeten, zo gaan die dingen. Ik werd er evenwel door Ellen dwingend op gewezen dat ik gemaakte beloften dien na te komen. En ze heeft gelijk. Enfin, offer ik dan nu mijn filmavond maar op.

Tahin is eigenlijk niet meer dan gemalen sesamzaad, sesampasta. Pindakaas dus, maar dan van sesamzaadjes. De pasta heeft een olieachtig karakter en hoort thuis in de keukens van het Midden-Oosten. Hij wordt gebruikt als “dipsaus” bij vlees, bij groenten of gewoon om op brood te smeren. Een beetje rommelen op het WWW leerde me dat de pasta bij mensen thuis meestal wat meer versierd op tafel komt. Uit al die internetinformatie destilleerde ik mijn eigen variant. Toen ik later het Joods kookboek van mevrouw Roden erop nasloeg (altijd weer die Roden!) las ik terug dat ik op gevoel de Israelische variant opnieuw had uitgevonden, de Tehina (alsof je in de 21e eeuw het wiel uitvindt).Wat ik maakte heet eigenlijk Tahinsaus. Taratoor heet het dan in het Libanees en in Israel noemt men het dus Tehina. Enfin, die Tahinsaus van mij is dan toch nét weer anders. En die schotel ik je nu voor.

  • 100 gram sesamzaad,
  • 2 teentjes knoflook,
  • 1 theelepel harssa,
  • handvol gehakte verse peterselie,
  • 2 theelepels zoet paprikapoeder,
  • sap van een halve citroen.

Vermaal de sesamzaadjes. Werk de knoflooktenen door een fijne knoflookpers en doe die bij de sesampasta. Zo ook de harissa, het citroensap en het paprikapoeder. Hakt de peterselie heel fijn en voeg die ook toe. Meng alles goed en laat de pasta even staan om alle smaken met elkaar kennis te laten maken. Klaar!

* Harissa, ik liet het je al weten, is een Noord-Afrikaanse pepersaus. Je koopt ‘m in tube of blik. Of je maakt hem zelf, ik kom er nog over te schrijven (alweer een belofte!).

* Je kunt het sesamzaad in de keukenmachine fijnmaken, ik gebruikte de vijzel, handwerk dus. Voordeel vind ik dat de pasta wat rul blijft. De keukenmachine maakt alles heel glad.

* De smaak van de saus is nootachtig, maar met een forse fris-zure toets.

* Het restant van de saus houdt het wel veertien dagen in de koelkast.

© paul

Bruciuluna alla Siciliana, ofwel gevulde runderrollade

14 jun. 2011italiaanse rollade

Vreemd zo’n lang weekende, je denkt tijd genoeg te hebben om eens alle achterstanden weg te werken en dan gebeurt er zoveel dat er gewoon niets van terechtkomt. Nou ja, we hadden een fijn druk weekend, de tuin is voor de helft gedaan, de was weggewerkt, de voorraden aangevuld en verder hebben we natuurlijk weer teveel gekocht op de vlooienmarkt, lekker bijgepraat met vrienden en ook nog twee films gekeken. Recepten opschrijven doe ik dus vandaag maar, ik hoef pas vanmiddag te gaan werken.

Het recept voor deze rollade wil ik in ieder geval beschrijven. Ik las het in Vrij Nederland in de rubriek Fratello e Sorella waarin Karin Munster en haar broer Frans wekelijks van gedachten wisselen over eten. Ik vind er vaak mooie gerechten en ideeen. Ook dit recept voor een Italiaanse runderrollade sprak mij wel aan. Ik volg een recept bijna nooit letterlijk, dus ook dit recept van veranderde ik wat. Ik voegde wat extra groenten toe en pureerde de saus zodat ik een mooie dikke groentensaus kreeg.

  • Voor vier personen
  • 1 platgeslagen runderlap van ongeveer 4oo gram (ik gebruikte rosbief)
  • 100 gram rundergehakt
  • 2 eieren
  • wat witbrood geweekt in melk
  • 40 gram geraspte pecorino
  • 100 gram belegen boerenkaas
  • olijfolie
  • 1 flinke wortel in stukjes gesneden
  • 1 ui in kleine snippers
  • 1/2 blikje tomatenstukjes
  • 1 glas droge witte wijn
  • een flinke eetlepel tomatenpuree
  • rozemarijn, peterselie
  • keukengaren
  • nootmuskaat, zout peper

Meng het gehakt met de losgeklopte eieren, het geweekte brood, de beide kaassoorten, de rozemarijn, gehakte peterselie, nootmuskaat, zout en peper. Sla de lap rosbief tussen folie plat tot een mooie dunne lap en vorm daarop van de vulling een ronde worst.

italiaanse rollade

Rol de lap op en bind hem dicht met keukengaren. Bak de rollade in olijfolie rondom bruin. Voeg de uisnippers toe en bak ze evenmee. Doe er dan de stukjes wortel bij en bak ze ook even. Doe er dan de stukjes tomaat bij en overgiet met het glas witte wijn. Roer de tomatenpuree door de saus en giet er zoveel water bij dat het vlees onderstaat. (het is handig om een kleine pan te gebruiken waar de rollade net inpast). Laat 50 minuten stoven. Haal de rollade uit de pan en pureer de saus met een staafmixer. Roer nog wat fijngehakte peterselie en rozemarijn door de saus.

italiaanse rollade

Verwijder het keukengaren en snijd de rollade in plakken van ongeveer 2 cm. Serveer met de saus. Geef er jonge aardappeltjes bij en een groene salade. Een mooi gerecht voor een feestelijke maaltijd.

Kopje espresso toe!

© ellen.

Schouderkarbonaden in tomatensaus

schouderkarbonaden met tomatensaus

Na de overheerlijke saffraanrisotto aten we als hoofdgerecht schouderkarbonaden en een salade van grote Spaanse bonen.
Wij vinden schouderkarbonaden lekkerder dan rib- of haaskarbonaden. Ze zijn veel sappiger en malser. Je kunt ze prima even stoven zonder dat het vlees taai of droog wordt. Gebruik wel goed varkensvlees van biologische varkens, het smaakt stukken beter en de dieren hebben een beter leven. Wij kopen al het varkensvlees bij deSumiranboerderij, prima vlees en de prijzen zijn echt niet zoveel hoger dan bij de slager in ons dorp!

Gestoofde schouderkarbonaden met tomatensaus, voor twee personen;
2 schouderkarbonaden
boter
peper en zout, 2 kleine gedroogde chili pepertjes
2 flinke, rijpe tomaten
2 flinke tenen knoflook
wat gedroogde oregano
1 glas droge witte wijn

Wrijf de karbonaden in met peper en zout en bak ze op een hoog vuur aan beide kanten bruin in wat boter.
Voeg de pepertjes en de knoflook toe en bak ze even mee. Doe er dan de in stukken gesneden tomaten bij en laat die ook even meebakken. Blus dan af met de witte wijn. Roer de aanbaksel los en laat het vlees zo ongeveer 45 minuten stoven.

salade van grote bonen en tomaat

Ik maakte er een salade bij van grote Spaanse bonen, uit blik.
De bonen even uit laten lekken, samen met een fijngesneden ui en een paar tomaatjes, wat koriander en peterselie op een schaal schikken. Ik had nog wat hardgekookte eireren, die deed ik er ook maar bij. Een dressing van wat olijfolie en een beetje citroensap erover en we hadden een mooie zomerse maaltijd.

Kopje espresso toe.
© ellen.

Badenjan mutabbal (aubergine puree)…

25 mei 2011

aubergine 003

Er lagen nog een paar aubergines in de groentelade van de koelkast. Ze lagen
daar eigenlijk al iets te lang, maar het kon er nog nét mee door. Ik voelde me
dan ook verplicht om die groente te gebruiken voor de avondlijke maaltijd.
Terwijl ik daar zo over zat te denken realiseerde ik me dat ik eigenlijk niks
van de groente wist, hoewel we die vaak genoeg aten.

Even rondgoogelen werkt doorgaans snel, maar wanneer ik in mijn eigen
keukentje zit prefereer ik het om wat boeken uit de kast te pakken. Ik vind dat
fijner.  Ik begon met De Dikke Van Dam en het was meteen raak. Een
uitgebreid lemma over aubergines. Ik ga het hier niet nog eens dunnetjes
overdoen, want je hebt dat standaardwerk natuurlijk zelf ook in huis lezer. Kijk
het maar even na op pagina 55.

Een aardige bijkomstigheid van Van Dam is dat hij zijn produktinformatie vaak
afsluit met een favoriete be- of verwerking van het betreffend onderwerp. Bij de
aubergine dist hij een dip-sausachtig recept op, te eten met goed oosters brood.
Het leek mij evident dat de saus, of eigenlijk de puree, een uitstekende
begeleider is bij gegrild vlees. Het gerecht komt uit Libanon en luistert
naar de welluidende naam badenjan muttabal. Later leerde ik van
mevrouw Roden dat gelijksoortige bewerkingen van de aubergine in het hele
Midden-Oosten en de Oriënt voorkomen. Ik volgde min of meer de instrukties van
Van Dam, maar zette een en ander iets zwaarder aan met smaakmakers.

  • 2 aubergines,
  • 3 tenen knoflook,
  • 1 (kleine) theelepel zout,
  • 4 eetlepels tahin,
  • 3 eetlepels citroensap
  • 1 flinke hand verse peterselie.
  • 1 eetlepel harissa

Leg de aubergines op een bakplaat in een voorverwarmde oven bij 180 graden en
laat ze in veertig minuten gaar worden. Haal de aubergines uit de oven en laat
ze wat afkoelen. Pel de donkere huid eraf en pureer het vruchtvlees met de
staafmixer. Doe de groente over in een mengkom en werk zout en de teentjes
knoflook (uit de knijper) door de massa. Vervolgens de tahin, het citroensap, de
harissa en het grootste deel van de gehakte peterselie. Klop alles flink om
zodat alle ingrediënten goed veremengd zijn. Druppel er nog wat van je fijnste
olijfolie over en bestrooi de puree met de rest van de peterselie.

Opmekingen:

  • Je kunt natuurlijk alle bewerkingen met de keukenmachine doen, maar wanneer
    je met de hand mengt houd je een mooiere structuur over.
  • De aubergines kun je ook grillen boven open vuur of op de bbq tot het vel
    geblakerd is en je het eraf kunt trekken.
  • Het garen van de aubergines is een kwestie van smaak. Ik hield de gaartijd
    aan uit mijn Groetenboek uit oude Time Life serie, en dat was 40 minuten.
  • Tahin is een pasta achtige saus op basis van sesamzaad. Je kunt die
    kant-en-klaar kopen. Ik maakte hem zelf, het recept volgt.
  • Harissa is een Noord-Afrikaanse pepersaus. Te koop in tube of blikje, maar
    ook prima zelf te maken. Ik schrijf er nog over.

We aten brood en gegrilde lamskarbonaatjes bij de auberginepuree.

© paul

Aubergine-dip, lekker bij geroosterd vlees…

2 mei 2011

auberginedip

Wij zijn niet zo dol op barbeque als gezelschapsspel. Het gedoe eromheen
staat ons wat tegen. Je moet al een goede kok zijn (en zelf niet mee-eten) wil
je iedereen tegelijk iets smakelijks op zijn of haar bordje te kunnen geven. In
een wat groter gezelschap verloopt zo’n bbq dan ook vaak nogal rommelig. Stukken
vlees (vooral véél soorten) die net wel of net niet gaar genoeg zijn, soms wat
vis, een salade en dan natuurlijk de sausjes… Vooral die kant-en-klaar-sausjes
vind ik verschrikkelijk. Ze blinken uit in zoet en vet, maar smakelijk zijn ze
zelden. Natuurlijk is het best mogelijk om er iets van te maken, gewoon even
zelf aan het werk!

Deze auberginedip bijvoorbeeld is heerlijk bij geroosterd vlees en niet zoet
en niet vet!

  • 2 aubergines
  • 2 pruimtomaten
  • 2 groene pepertjes125 ml olijfolie
  • 3 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 2 eetlepels fijngehakte platte peterselie
  • 1 eetlepel fijngehakte basilicum
  • 60 ml citroensap
  • zeezout en zwarte peper

Gril de aubergines op een houtskoolvuurtje of in de oven op 225 graden. Draai
ze af en toe om totdat de schillen zwart kleuren (reken op ongeveer 30 minuten).
Doe hetzelfde met de tomaten en de pepertjes. Laat de groenten in een kom even
afkoelen en haal de velletjes eraf. Meng de groenten in de keukenmachine. Voeg
olijfolie, knoflook, peterselie, basilicum en citroensap toe en breng verder op
smaak met peper en zeezout.

geroosterde lamskarbonaadjes

Lekker bij geroosterde lamskarbonaadjes! De karbonaadjes een half uurtje
marineren in wat olijfolie, knoflook, rozemarijn en wat citroenrasp, en
dan roosteren op een houtvuurtje. Want we houden wél van gegrild vlees

Kopje espresso toe.

©  ellen.