Spaghetti met witte pensen…

Posted on June 9, 2008 by Ellen Bouckaert

Het was so-wie-so een weekend van slachtafval en onkruid. (Wat staat dat er lekker provocerend!)
We aten kalfslever, black pudding, pensworsten en varkenspasteitjes. Brandnetels in de risotto en wilde majoraan bij de gestoofde kwartels. De braamstruiken woekerden als nooit te voren, maar ook nooit heb ik ze zo overdadig zien bloeien als dit weekend.

We waren dus in Luxemburg.
We hadden geen mondvoorraad bij, dus wipten we op de heenweg even binnen bij een plattelands-super op de grens van België en Luxemburg, om het meest noodzakelijke in te slaan. Wat wijn, wat brood, room voor in de koffie, spek voor bij de eieren, blikje voor de hond. Een paar stuks fruit en een trosje tomaten. Dat zou volstaan voor het ontbijt van de volgende ochtend. Vanavond gingen we uit eten.
In het voorbij gaan zag ik pensworstjes in het schap, van de boerderij. Ik kon ze niet laten liggen.

Evenwel aangekomen op onze stek ontbrak het me aan alle lust om nog een voet te verzetten. Ik kwam uit de nachtdienst en was ongeveer vierentwintig uur op. Zelfs een bezoek aan Zheng kon ik niet meer opbrengen.
Wél moest er nog gegeten worden…

Ellen improviseerde dan maar een spaghettischotel.
Ze sneed de witte pensen in schijfjes en bakte ze met wat wilde majoraan. Flink peper erbij en een scheut room. Terwijl dat potje even sudderde kookte ze goede spaghetti.
Ze stortte alles in een schotel en onze maaltijd was klaar.
Nou heb ik doorgaans weinig te klagen lezer, maar deze schotel leverde me een pastamaaltijd zoals ik al weer tijden had moeten ontberen.
Zo verschrikkelijk lekker…
En een geheel nieuw recept: Spaghetti met pensen!

Gekruide saffraanrijst en lamsgehaktballetjes in tomatensaus.

Posted on June 1, 2008 by Ellen Bouckaert

Paul maakte deze week Fesenjaan van kip, een Iraans gerecht. We vonden het allemaal heel lekker en geïnspireerd door dit succes zocht ik vandaag eens in mijn kookboeken naar recepten. Al snel kwam ik terecht bij Claudia Roden, één van mijn favorieten als het gaat over de keuken van het Midden-Oosten. Haar kookboek “De Joodse Keuken” is een veelgebruikte bron van inspiratie hier in ons huis. Ik zie nu dat we nog nooit een artikel geschreven hebben over dit prachtige boek! Binnenkort lezer, zeer binnenkort…
Vandaag alvast twee recepten uit een ander boek van Claudia Roden, “Tamarinde en saffraan”, favoriete recepten uit het Midden-Oosten.

Het was een rommelig weekende en ik was bijzonder lui deze dagen, soms is dat wel eens nodig, gewoon bijna niets doen. Gevolg is dan ook dat er weinig boodschappen gedaan worden en ik moest dus vanavond iets klaarmaken met wat er op voorraad was. In de diepvries wat lamsgehakt, blikjes tomaten zijn er altijd en rijst ook. Met wat kruiden vers uit de tuin, en gedroogd en het recept van Claudia Roden werd het toch iets bijzonders!

Lamsgehaktballetjes in tomatensaus (ongeveer naar het recept van Claudia Roden)
voor vier personen:
500 gram lamsgehakt
1 ui, zeer fijngesneden
3 eetlepels platte peterselie en 1 eetlepel koriander, fijngehakt
zout en peper
1 eetlepel harissa
1 eetlepel olijfolie om te bakken

Meng ui en kruiden door het gehakt en vorm er kleine balletjes van ter grootte van een walnoot.
Bak de balletjes in de olie rondom bruin in ongeveer vijf minuten. Schep ze dan uit de pan.
Maak de tomatensaus van;

2 fijngesneden uien
2 teentjes knoflook
1 blikje tomaten en 1 kop tomatenpulp
1 theelepel suiker
wat zout
5 gedroogde chilipepers
3 eetlepels peterselie en 3 eetlepels koriander, fijngehakt.

Gebruik een ondiepe pan die op tafel kan worden gezet.
Bak ui en knoflook in de olie. Voeg de pepers toe en de tomaten en tomatenpulp. Laat even sudderen en breng op smaak met zout en wat peper. Laat de saus even inkoken en voeg peterselie en koriander toe. leg de gehaktballetjes in de saus en laat het geheel zo nog 5 minuten pruttelen.

Serveer met gekruide saffraanrijst:

2 koppen rijst
1 liter bouillon
1 theelepel kardemomzaden
6 kruidnagelen
2 stukjes pijpkaneel
1 thelepel saffraan
zout en peper
2 eetlepels rozijnen
1 eetlepel pijnpitten en 1 eetlepel geschaafde amandelen

Breng de bouillon aan de kook en doe er de kruiden bij. Laat dit tien minuten trekken. Voeg de saffraan toe en zout en peper en de rijst. Laat het geheel aan de kook komen en roer alles goed door. Laat de rijst 10 minuten koken, giet ze af en laat ze dan nog 10 minuten doorgaren met de deksel op de pan. Rooster intussen de amandelsnippers en de pijnpitten en week de rozijnen even in wat lauw water.

Schep de rijst op een mooie schaal. Strooi er pijnpitten, amandelschaafsel en rozijnen over en dien meteen op.

Een mooie maaltijd, wij waren tevreden.
Kopje espresso toe!

en de groeten van de varkens!!!

Posted on May 25, 2008 by Ellen Bouckaert

Ik weet niet hoe het onze lezers vergaat, maar als het mooi weer is zijn wij buiten en “vergeten” het weblog wel eens even. De zon lokt en er moet van alles gebeuren in dit weekend. De nieuwe tuinmuur is nu helemaal klaar en we zijn druk bezig de tuin weer op orde te brengen. De rozen knallen uit de knoppen en hebben hier en daar wat ondersteuning nodig. Het biologische vlees in de diepvries is helemaal op dus is een ritje naar de Sumiranboederij in Heusden noodzakelijk. Op weg naar Heusden is een bezoekje aan de Helmondse weekmarkt een logische tussenstop en als we dan toch in Helmond zijn kopen we ook meteen wat lamsvlees bij Slagerij Sabir.
Je snapt het al lezer, het is een rommelig weekend geworden.
Al vroeg waren we op de markt in Helmond, een genot voor alle liefhebbers van lekker eten. Een prachtige verzameling groenten- en fruitkramen, verse vis en kruiden uit alle denkbare culturen. Wij kopen altijd meer dan we van plan waren. Bij Slagerij Sabir kochten we een stuk zuiglam, dat ga ik vanavond klaarmaken, waarschijnlijk gebruik ik daarvoor een recept uit mijn nieuwe kookboek; “Made in Italy” van Guido Locatelli. Maar daarover later meer, eerst nog naar de Sumiranboerderij. We kochten vlees van de biologische varkens en genoten in het zonnetje van een lekker biologisch ijsje op het terras van de boerderij.

Ook de kippen genoten van het terras, gezellig samen onder de tafel!
Het varken op de foto heet Ankie. Ankie is drachtig en zal naar verwachting op 9 juni haar biggetjes werpen.
© ellen.

Ossobuco Milanese

Posted on May 23, 2008 by Ellen Bouckaert

Er zijn heftige discussies gaande over wat nu het echte recept is voor Milanese Ossobuco, zelfs over hoe je Ossobuco moet schrijven kan men van mening verschillen!
Echte Milanesen gebruiken geen tomaat in de saus. Het recept, zeggen deze Milanesen, stamt van lang vóór de tijd dat er tomaten waren in Milaan. Men is het in ieder geval over één ding wel eens; in Milaan gebruikt men boter en geen olijfolie!
En dan nog de Gremolada. Sommigen noemen het garnering, sommigen stoven het even mee, sommigen willen er helemaal niets van weten omdat ze vinden dat de gremolada de smaak van de ossobuco geen goed doet.
Ik neusde zo hier en daar in mijn kookboeken en besloot er maar een eigen versie van te maken.

Voor twee personen
2 kalfsschenkels
wat bloem
een eetlepel boter

2 eetlepels boter, 1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
1 ui, 2 wortels, 2 stengels bleekselderij, 1/2 blikje kleine tomaatjes, 1 glas witte wijn, eventueel wat bouillon, peper en zout.

Gremolada; de geraspte schil van een hele (liefst biologische) citroen, 1 teen geraspte knoflook, 1 klein bosje fijngehakte verse platte peterselie.

Wentel de schenkels door de bloem en bak ze in wat boter, in een platte pan even rondom lichtbruin.

Neem dan een pan met een dikke bodem en smelt daarin twee eetlepels boter. Bak hierin de uien, knoflook en de rest van groenten even zachtjes aan.
Schep de schenkels uit de platte pan en voeg ze bij de groenten. Giet er een glas witte wijn over en laat het geheel met het deksel op de pan zo’n anderhalf uur op lage temperatuur stoven. De gaartijd is natuurlijk geheel afhankelijk van de dikte van de schenkels. Gewoon even testen, de schenkels moeten wel echt gaar en zacht zijn!

Schep de schenkels nu voorzichtig uit de pan en serveer ze op de borden met wat saus en een schepje van de gremolada erover.
Wij aten er een eenvoudige risotto bij.

En, natuurlijk een kopje espresso toe!

Snacken (snekken?)…

Posted on May 18, 2008 by Ellen Bouckaert

Het hoogtepunt uit de Vaderlandse “multi-culti” keuken van de jaren vijftig: De Nasibal. Het Ministerie wist werkelijk niet dat ze nog bestonden, maar vanavond pronkte dit exemplaar op ons bordje.

Het vordert gestaag met het keukenschilderwerk. Straks, zondagochtend, zullen de laatste deurtjes hun definitieve laklaag krijgen en later op de dag zal de lezer het uiteindelijk resultaat mogen bewonderen op dit web-log. Ellen werkte de hele zaterdag noest verder, ondanks de grote stroom bezoekers, buurters en drinkers, die uit oprechte interesse of uit banale nieuwsgierigheid even poolshoogte kwamen nemen. Ik bracht de zaterdagochtend door met andere belangrijke zaken zodat ik pas laat naar bed kon en dien ten gevolge pas laat weer op was. (Ik zit ten slotte in de nachtdienst en dien ook aan mijn reguliere schoonheidsslaap te komen…) Toen ik rond 20.00 uur uit bed rolde (de laatste gast stond juist op het punt te vertrekken) werden de kwasten gespoeld, de vlekken gedept en de verfpotten gesloten. Genoeg voor de zaterdag!

Er moest nog wel gegeten worden en de keuken was nog steeds niet te gebruiken. We opteerden voor de friettent. Op advies van het Kind kozen wij voor een etablissement, luisterend naar de prozaïsche naam Het Hoekje. De nering is gelegen aan het Kruiseind en wordt gedreven door een wat ouder Chinees echtpaar. (Gaande onze maaltijd vroegen wij ons oprecht af wat die mensen zelf op hun dagelijks bordje krijgen.)

We kozen voor een frikandel speciaal, een kroket, een versneden gehaktbal met een onbestemde coating van te hard gebakken deeg, frieten en bovenstaande bal. En een klodder mayonaise uit ons eigen potje.

Ergens in zijn Opus Magnum: het Verdriet van België laat Hugo Claus de vader van de hoofdpersoon de gruwelen van zijn naoorlogse internering in een Belgiesche gevangenis beschrijven. Wat was er nu écht erg: “Slappe frieten!” Enfin lezer…, hij was niet de enige die te klagen had over de kwaliteit van deze aardappelvariant. En we dachten wat vertederd terug aan die enige echte…

Kipkroketjes zoals mijn moeder ze maakte…

Posted on May 12, 2008 by Ellen Bouckaert

Ik beloofde het gisteren; kipkroketjes zoals mijn moeder ze maakte! Nu is dat niet zo eenvoudig op te schrijven. Haar recept veranderde namelijk elke keer een beetje. Afhankelijk van het soort kip, het aantal eventuele gasten, hoeveel vlees ze al in de kippensoep gebruikt had. Maar ze waren altijd overheerlijk!

Ik maakte gisteren al een flinke pan kippensoep. Gewoon van een echte, onbesproken soepkip. Lekker lang laten trekken, het vlees van de botjes halen, de velletjes en de drelletjes zijn voor hond Max. Van het vlees gebruikte ik een gedeelte om de kippensoep te vullen, de rest voor de kroketjes.

Ik gebruikte ongeveer 500 kippenvlees, fijngesneden
60 gram boter
60 gram bloem
wat versgehakte peterselie en flink wat peper
400 ml kippenbouillon.

De boter smelten en dan in één keer de bloem erbij doen, goed roeren en drie minuten laten garen.
Dan de bouillon erbij doen en roeren tot je een mooie massa hebt, nog even laten pruttelen.
Voeg dan het kippenvlees toe, de peper en de peterselie en roer tot alles mooi verdeeld is en strijk de salpicon, zoals de massa nu heet, op een plat bakblik. Zet de afgekoelde sapicon minstens een paar uur in de koelkast, beter nog een hele nacht. Ik maakte de salpicon gisteren. Vandaag de kroketten. De massa is in de koelkast mooi opgestijfd.

Zet een diep bord klaar met bloem, een diep bord met losgeklopt eiwit en een diep bord met paneermeel.
Rol de kroketten op een stuk bakpapier!
Vorm met een lepel gelijk porties van de salpicon, rol ze in model en dan door de bloem, het eiwit en vervolgens door het paneermeel.

Leg de kroketten voorzichtig op bakpapier tot je ze gaat bakken.
Bak de kroketten 3 minuten in olie of frituurvet op 180 graden!

Of dit helemaal het recept van mijn moeder was weet ik niet, maar ze waren overheerlijk!

Leberknödelsuppe…

Posted on May 7, 2008 by Ellen Bouckaert

(Het groen op de foto is van mezelf.)

De Cactus-supermarktketen is wat ons betreft verreweg de beste van Luxemburg. Een groot aanbod van verse groenten, uitstekende broden uit eigen bakkerij en altijd een ruime keus aan bio-vlees en Label Rouge spullen.
En ook het “gewone” vlees is van een prima kwaliteit. De herkomst is altijd te traceren, het is doorgaans Luxemburgs en het adres van de producerende boer wordt op het etiket vermeld. De diversiteit aan kazen overstijgt die van de meeste vergelijkbare Franse verkooppunten, zowel in kwaliteit als in kwantiteit (want internationaler!).
Wijnen vind je er in overvloed. Van de Portugese landwijn van € 1,50 tot een Chateau d’Yquem van € 235,- . En alles daar tussenin…

De Cactus-vestiging die wij bezoeken is onderdeel van een groot winkelcentrum. Het ligt iets ten noorden van Stad Luxemburg aan de oude weg van Lux naar Arlon. Het centrum heet Belle Etoille.
Iedere maand van het jaar heeft er een eigen thema en een groot deel van de openbare ruimte van het centrum wordt dan tentoonstellingsgewijs ingericht. Het kan gaan over natuur, milieu of cultuur. Meestal echter gaat het over landen en hun eet- en drinkbare specialiteiten. Die producten worden dan volop te koop aangeboden, ook in de supermarkt. En verder kun je er altijd eten en drinken naar hartenlust. Alles vers klaar gemaakt.
Deze maand was Oostenrijk aan de beurt.

Geheel tegen de gewoonte stelde de uitstalling weinig voor.
Er stond wat Grüner Veltliner en een onbestemde rode wijn. Terwijl ik toch onlangs bij De Wijnerij en De Wijnkronieken geleerd had dat juist Oostenrijk zoveel ongekend moois op dat vlak te bieden heeft.
Verder werden er flensjes en wafels gebakken, maar dat deed me eerder aan de Brusselse traditie denken.
De kazen kwamen allemaal uit een grote fabriek en de Sachertorte was ook niet echt.

Ik heb me dan maar beperkt tot een blik Leberknödelsuppe. Het stond wat eenzaam in een kraampje met nog wat blikgoed. De verkoopster had pas in tweede instantie tijd voor me, ze had het te druk met flirten met de verkoper van de Riedelglazen. Enfin…, vandaag at ik de soep als lunch.

Ach, al met al smaakte het niet beroerd. De Leberknödel (ballen op basis van lever, brood en spek) deden zelfs in de verte denken aan de huisgemaakte ballen die ik ooit in Wenen at.
Wel schrik ik iedere keer wanneer ik terug lees op het etiket wat er allemaal in prefabsoep gaat: plantenvet, gistextrakt, saccharose, lactose, fructose, aroma(?), kruidenextrakt, specerijenextrakt(?). Om van de prefab-Leberknödel maar niet te spreken.

(Zal ik het eerlijk zeggen? Eigenlijk was het me vooral om het blikje te doen. Het deed me denken aan Andy Warhal’s Campbell…)

Poussins, gevuld met gehakt en verse tuinkruiden…

Posted on April 25, 2008 by Ellen Bouckaert

Wij hebben vakantie! Een weekje luieren, lezen, wat wandelen, lekker eten, een mooi glas wijn drinken, en verder zien we wel.
Vandaag hebben we de hele dag bijna niets gedaan, een paar boodschapjes, een rondje met hond Max, een beetje knoeien met de nieuwe/oude telefoon, en Paul speelde, samen met de Jongste Bediende gezellig aan de keukentafel met zijn nieuwste aanwinst:een mobiele dvd-speler. Dat belooft wat! Met dat ding kunnen we nu overal eindeloos film kijken. Het nieuwe apparaat werd ingewijd met een film van Jacques Tati: “Jour de Fête”. Intussen probeerde Ons Kind mijn favoriete ringtoon op de nieuwe telefoon over te zetten, helaas, niet gelukt. Misschien kan Evert mij helpen?
Je snapt wel lezer voor een serieuze maaltijd werd het wel erg laat, maar toch. Ik had een tijdje geleden twee mooie poussins gekocht en in de diepvries bewaard. Vanmorgen heb ik ze ontdooit dus moest er toch echt gekookt worden. Ik maakte ze heel klassiek klaar; gevuld met biologisch gehakt en veel verse tuinkruiden, zoals de moeder van Paul ze elk jaar maakte met Kerstmis.

Neem per persoon één kippetje
50 gram biologisch gehakt, gekruid met peper, zout, peterselie, wat nootmuskaat en een teentje geplette, fijngehakte knoflook
Verwarm de oven voor op 200 graden

Meng de kruiden en de knoflook door het gehakt. Vul de kippetjes hiermee en maak de opening dicht met een prikkertje of bind een touwtje rondom de kippetjes.
Smeer de poussins rondom in met olijfolie en leg in een schaal. Zet de schaal in de voorverwarmde oven en
Laat de kippetjes in ongeveer 45 minuten bruin en gaar worden.

Wij aten er spinazie bij en krielaardappeltjes.
Espresso toe.

Runderstoofvlees met rode wijn en fungi…

Posted on April 19, 2008 by Ellen Bouckaert

Gisteren wilden we runderstoofvlees eten. Door onverwachte omstandigheden begon ik te laat met koken en omdat zo’n stoofpot echt heel langzaam en zachtjes moet garen, besloten we niets te overhaasten en gewoon een snelle maaltijd van de afhaalchinees te eten. Intussen kon de stoofpot gewoon verder garen.
Gisteravond heeft het vlees dus nog mooi doorgesudderd en vandaag was het werkelijk heerlijk. Eigenlijk een aanbeveling voor zo’n stoofpot; gewoon een dag van te voren klaarmaken. Alle smaken kunnen dan optimaal met elkaar mengen.

Voor vier personen;
2 eetlepels olijfolie
4 dikke succadelappen (rundvlees dus)
1 ui, 4 teentjes knoflook, fijngehakt
4 tomaten, in stukjes
tijm, laurierblad, peper, zout
1 1/2 glas rode wijn
1 eetlepel tomatenpuree
een handje gedroogd eekhoorntjesbrood, 10 minuten weken in lauwwarm water (gooi het vocht niet weg)
wat peterselie

Verhit de olijfolie en bak daarin het vlees rondom bruin. Voeg ui en knoflook toe en laat ze even bruinen.
Doe er dan de tomatenstukjes bij en bak ze ook even mee.
Voeg de uitgelekte paddenstoelen toe, de wijn en de kruiden. Laat alles even sudderen en doe er de tomatenpuree bij en wat weekvocht van de paddenstoelen.
Laat het geheel zo minstens 3 uur heel zachtjes stoven. Voeg eventueel wat wijn toe of nog wat vocht van de paddenstoelen.
Een dag na de bereiding is dit gerecht misschien nog wel beter op smaak!

Wij aten er aardappeltjes bij en aubergines uit de oven.

Espresso toe.

Bieflapjes met een Oosters tintje…

Posted on April 18, 2008 by Ellen Bouckaert

Van de bieflapjes die ik kocht om de Bracciola alla piadzaiola te maken waren er nog twee over. Ik besloot er een snel Chinees gerecht uit de wok mee te maken.

2 bieflapjes, in reepjes gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
3 lenteuitjes in fijne ringetjes gesneden
wat versgesneden gember
1 rode peper
2 lepels sojasaus
2 mespuntjes vijfkruidenpoeder (verkrijgbaar in Chinese winkels)
wat olie
beetje peterselie (voor de foto)

Verhit de olie in de wok en bak het vlees snel om en om bruin. Voeg knoflook, peper, gember toe en bak even mee.
Doe er dan de sojasaus en het kruidenpoeder bij en laat het geheel nog even doorwarmen. Strooi er de lentuitjes over en klaar!
Supersnel, smakelijk met wat rijst.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Category Archives: vlees