Alsof het een nieuw fenomeen is. Men had beter moeten weten: In de Grande Finale van zijn filmproject 200 Motels zingt Frank Zappa: Lord have mercy on the people in England, For the terrible food these people must eat, (Baaahhh…excuse me a minute).
Daaraan moest ik denken, surfend langs de lange reeks web-logs. Zappa had iets met eten… Het is verbazingwekkend in hoeveel van Zappa’s teksten voedsel en drank, eten en drinken een rol spelen. Ik heb er mijn oude platencollectie op nagekeken. Alleen de titels al: “Canard du Jour”, “Soup ‘n Old Clothes”, “Peaches”, “Easy Meat”, “Duke of Prunes”, “Call any Vegetable”, “Ritual Dance of the Young Pumkin”, “America Drinks”, “Son of Suzy Creamcheese”, “Jelly Roll Gum Drop”, “Uncle Meat”, “The Voice of Cheese”, “The Eric Dolphy Memorial Barbecue”, “This Town is a Sealed Tuna Sandwich”, “The Sealed Tuna Bolero”, “Wood You Like a Snack?”, “Redneck Eats”, “Don’t Eat the Yellow Snow”, “Saint Alfonzo’s Breakfast (Where I Stole the Margerine)”, “Muffin Man”, “Tittie’s and Beer”, “Watermelon at Easter Hay”, “Things That Look Like Meat”, “Bacon Fat”, “Baked-Bean Boogie”, “German Lunch”, “Don’t Eat There”, “They Made Me Eat It”. Dit zijn alleen titels, het citeren van teksten is echt onbegonnen werk. Een absoluut hoogtepunt in het Eetgenre van Zappa is ongetwijfeld The Dangerous Kitchen, waarin hij beschrijft hoe de meest gewone dingen in de keuken tot levensbedrijgende zaken kunnen verworden. Ook sommige platenhoezen getuigen van de voedsel-tic, bij voorbeeld de hoes van Just Another Band from L.A., waarbij het autotje van de band geparkeerd staat op een reuzenhamburger. Waar de fascinatie voor voedsel en dergelijken vandaan kwam weet ik niet. Zappa’s autobiografie geeft geen uitsluitsel. Hij at overigens biologisch-dynamisch, dronk matig en gebruikte géén drugs. “Koffie is mijn drug.”was zijn devies. Die dronk-ie dan ook met sloten. En hij rookte meer sigaretten dan goed is voor een mens.
Zappa stierf 4 december 1991 aan prostaatkanker. Hij was 52 jaar.
© paul
