Vanavond was er een feestje van mijn werk. Het Echte Pabofeest. Het was een themaavond; jaren 60 en 70. Nogal rekbaar dus. We mochten verkleed komen. De meeste mensen kwamen dus niet verkleed. Ik ook niet. Ik vind het ook een heel vreemd fenomeen, die verkleedfeestjes. Zelf voel ik geen enkele aandrang om mij te verkleden in…. Anderen wel, en de organisatoren van het feest hadden kosten noch moeite gespaard…. Maar het was leuk, het was een heel bijzonder feest, en ik ben blij dat ik er toch maar naar toe ben gegaan. Vroeger hadden we op de pabo een cultuur van feesten. Met de grote bezuinigingen is men dit soort activiteiten minder belangrijk gaan vinden. Vanavond bleek dat iedereen toch behoefte heeft elkaar en elkaars partners te leren kennen. Gewoon blijven herhalen zo’n feest, en mét partners! Dank voor de goede organisatie. Er was ook een enorm koud en warm buffet. Ik had nog maar net thuis gegeten dus niet zoveel trek, maar het was heel smakelijk. Zalm, inktvissalade(die was érg lekker), rijst, pastasalades, enzovoorts, enzovoorts. De wijn was best te drinken, kortom een gezellige avond. Jammer van de muziek, veel te hard! Dat is ook de reden dat ik nu nog een stukje zit te schrijven. Mijn oren zijn niet echt goed, en na zo’n avondje discodreun op volle sterkte begint alles te suizen en te piepen. Dan moet ik thuis nog even rustig “afkicken” van alle herrie voordat ik kan slapen.
© ellen
