HET WONDER UIT HET PAKJE…

Met de regelmaat van de klok spreekt de Baas van het Ministerie je vermanend toe. Schrijft het Ministerie boter, dan bedoeld het Ministerie boter! Niet Bak en Braad, Marga-, Halva- of andere rine, Blue Band, Zeeuws Meisje of Gouda’s Glorie. En Baas heeft gelijk! Houd de zaken zuiver. Denkend over dit fait accompli schoot me een anekdote te binnen. Al weer jaren geleden hadden wij kennis aan de chef-kok van een gerenommeerd restaurant in de binnenstad van Eindhoven en die vertrelde het volgende verhaal: De donderdagavond was de koopavond in Eindhoven. Het restraurant had bedacht ook die avond volle bak te trekken en daartoe deed het het winkelend publiek een aardig aanbod. Tegen een schappelijke prijs verzorgde het bedrijf een maaltijd, bestaande uit een soepje, een hoofdgerecht en een toetje. Een glas wijn was bij de prijs inbegrepen. Het hoofdgerecht bestond uit gebakken zeetong, en het speciale was dat je die onbeperkt kon bestellen. De formule werd een succes, vooral omdat de tongetjes er zo mooi gebakken werden, prachtig goudbruin. Heel de stad sprak erover. Verschillende concurenten stuurden “spionnen” op pad, het geheim van de gouden tongetjes bleef geheim. Dat heeft zo geruime tijd geduurd, tot op een kwade dag een stagiaire van onze kennis van bedrijf wisselde. Argeloos deelde hij zijn nieuwe baas het geheim mede: ze gebruikten Croma. Je moest er wèl even bij blijven.

© paul

EL PATIO ANDALUZ…

Paul schreef het al, vanavond een etentje met mijn collega’s. Het was een afscheidsetentje voor Monique. Zij is werkt nu in een andere Fontys mediatheek in Eindhoven. Niet zo’n echt afscheid dus, maar reden genoeg om samen weer eens te gaan eten. Spaans ditmaal. Een aardig Spaans restaurant aan de Woenselsemarkt in Eindhoven. Zonder al te veel pretenties, redelijke prijzen, redelijk eten, hele aardige, attente bediening. We waren met acht, allemaal vrouwen, en het was een gekakel van jewelste, maar heel gezellig. We aten het menu van de woensdag, speciale prijs € 19,50. Voorgerecht en hoofdgerecht, keuze uit 5 verschillende gerechten. Dessert, keuze uit twee gerechten. Huiswijn was goed en betaalbaar. Ik koos vooraf gegrilde garnalen met veel knoflook en pepertjes en een gegrilde entrecote als hoofdgerecht. Was lekker, veel knoflook en een Spaans pepertje bij de garnalen. Een smakelijke, goed gegrilde entrecote. Erbij aardappeltjes met Spaanse ham, en salade. Een zoet dessert eet ik bijna nooit maar mijn collega’s vonden het een heerlijk toetje; kleine flan caramel, room, bolletje kaneelijs op een mooi opgemaakt bordje. Voor mij een espresso. Kortom een prima avond. Lekker gegeten in goed gezelschap. En Monique, zo’n afscheid is het nu ook weer niet. We zien elkaar nog vaak, onze werkplekken liggen hemelsbreed maar 600 meter uit elkaar!!! nog een paar foto’s op Flickr (mapje etentje Monique)

© ellen

SURSTRÖMMING, DE ONTPLOFTE HARING…

Ik mag me (ook op dit web-log) graag beklagen over het Eindhovens Dagblad. Je hebt al een tweede krant, of in ieder geval dan toch het Radio Eén Journaal nodig om aan je dagelijkse portie nieuws te komen. Maar ja, de Baas van het Ministerie en de Jongste Bediende zijn fan, vandaar… Waar de krant wel goed in is is berichtgeving als deze: ZWEEDSE HARING ONTPLOFT IN DE LUCHT. Wat wil het geval: In Zweden heeft men (zoals overal in de noordse landen) een conserveringsmethode ontwikkeld om buiten het haringseizoen de vis te kunnen bewaren. Het principe komt er op neer dat de melksuikers in de vis vernietigd worden door de melkzuurbacterie, een fermentatieproces dus. Hiertoe worden de oostzeeharingen licht gezouten en dan opgeslagen in open tonnen. Na achtdagen worden de tonnen omgekeerd zodat de onderste boven komen. Vroeger vond het proces overigens plaats in speciaal daarvoor gegraven kuilen in de grond. Ten gevolge van de omzetting komt er een helse stank vrij, die ten eeuwigen dage aan het product blijft kleven. Tegenwoordig wordt de haring in blik aangeboden. Gaat het blik bol staan dan is de fermentatie voltooid en kan de vis worden geconsumeerd. Zelfs liefhebbers raden aan de blikjes onder water te openen en de vis bij voorkeur in de open lucht te consumeren. Slechts door de echte liefhebber gewaardeerd, waarschuwt ons Zweeds kookboek. Verschillende luchtvaartmaatschappijen (waaronder de KLM) hebben de lekkernij op dezelfde zwarte lijst geplaatst als messen, schietwapens en springstoffen. De afgelopen tijd hebben er wat ongelukjes plaats gevonden met de haring. Passagiers dachten een lekker en onschuldig Zweeds souvenier in hun tas te hebben, maar het tegendeel bleek waar. De cabinedruk in een vliegtuig kan er voor zorgen dat de bolstaande blikjes gistende vis uit elkaar knallen. Onbehaaglijk voor de reizigers, en de vliegtuigmaatschappij moet het vliegtuig desinfecteren. Natuurlijk komen er onmiddellijk tegenkrachten aan het werk. De Zweedse Haringacademie (Surströmming Academie, het bestaat ècht!) laat weten dat er simpele methoden zijn te nemen tegen de mogelijke overlast. Ze noemt de vliegtuigmaatschappijen dan ook “onwetende culinaire analfabeten”. Je eet de haring overigens met brood, ui, zure room en kaas. De traditie wil dat de vis met name in de Bartholomeusnacht (24 augustus) wordt geconsumeerd. Is die haring ook in ons land te koop?

© paul

BELASTING OP WEGWERPSTOKJES…

Chinezen die met stokjes eten zijn vanaf 1 april duurder uit. Op chop sticks zal een belasting worden geheven van 5 %, zo meldt het persbureau Xinhua. De houten wegwerpstokjes zijn een aanslag voor het milieu. Jaarlijks verbruiken de Chinezen 15 miljard paar stokjes. Voor de productie daarvan is 1,3 miljoen kubieke meter hout nodig. Eigenlijk niet zo’n gek idee, belasting op wegwerpspul. Afwasbare stokjes zou ik zeggen en allemaal zo’n mooi houtkacheltje! (zie log 21 maart) De stokjes op de foto zijn afwasbaar, wij gebruiken ze al jaren

AURORA…

Al langere tijd speelt het Ministerie met de gedachte de meer markante uitgaansgelegenheden die we frekwenteren op een of andere manier een plaats te geven op het web-log. En bij deze een voorschot op dat voornemen: Kneipe Aurora, Rellingerstrasse 25 in Hamburg. Onze Man in Deutschland laat weten: “Op een koude zondagochtend, op weg naar een heerlijk ontbijtbuffet in café May, slenterden we door de Hamburgse wijk Eimsbüttel en plots…AURORA. Het zag er van buiten naar binnen kijkend zeer Duits uit.” Een café met een entree als dit werkt in ieder geval onweerstaanbaar op het gemoed van het Ministerie.

© paul

BROODJES EN APPELTEST…

Vanmorgen waren we, ondanks de late film, toch weer allemaal vroeg op. Er was nog geen zonnetje te bekennen dus de grote wandeling werd uitgesteld. Samen ontbeten met veel krentenbollen en broodjes. Paul moest naar de studio om zijn zondagochtend programma te draaien. En wij hebben brooddeeg gemaakt. Ieder om de beurt flink kneden. Terwijl het deeg stond te rijzen met de kinderen Loenatic gekeken. Na een lange discussie wat we nu van het deeg konden maken hebben we van de helft broodjes gemaakt met een worstje erin en van de andere helft een soort pizza met als beleg de Bolognesesaus (over van gisteren). Dat is ook lekker als Evert en Neel terug komen. Toen de zon doorbrak maakten we een wandeling rond kasteel en kerk en genoten van een drankje bij Hotel de Keizer.Heerlijk van die ijsklonten in je glas, kan je fijn mee knoeien. Vanmiddag was het opeens bijna lente, in onze tuin in ieder geval. Heerlijk buiten gerommeld en niet te vergeten de Grote Nieuwe Appels Test gedaan.  Het was een serieuze proeverij, met papier, balpen en drie soorten appels. De dames hebben zich goed in de taak verdiept. Ze proefden: Braeburn, Pink Lady en Galaxy Gala. Steeds na een hapje appel zorgvuldig opgeschreven wat ze ervan vonden. De grote winnaar is Pink Lady!!! Mooi kleurtje, smaakt goed, (ik haat zure appels was een van de uitspraken), ook te eten als je net weer een tand gewisseld hebt. Maar wat vooral belangrijk was; De naam is zo mooi!!! Galaxy werd een goede tweede en Braeburn vonden ze “gewoontjes”. Inmiddels zijn de kinderen weer naar huis en is de rust weergekeerd in ons huis. Wij zijn niks meer gewend en zijn moe. We gaan uit eten.

© ellen

GASTSTÄTTENFACHARBEITER/IN…

 

Ik kwam het begrip voor het eerst tegen in het DDR Kochbuch, 4 januari 2006. Het woord staat voor ons begrip “kelner”. Ik moest er om glimlachen en kon het niet nalaten Onze Man in Deutschland van mijn binnenpret op de hoogte te stellen. Ik kreeg per ommegaande een mailtje terug: Tätigkeiten als Gaststättenfacharbeiter/in Dieser Beruf wurde in der ehemaligen DDR ausgebildet und ausgeübt. Es handelt sich um eine Facharbeiterausbildung, die von 1976 bis 1990 angeboten wurde. Gaststättenfacharbeiter/innen arbeiten in der Gastronomie: in Hotels und Gaststätten, Restaurants und Kantinen. Sie bereiten warme und kalte Speisen in der Küche vor, richten sie an und lagern die Lebensmittel fachgerecht. Im Service richten sie die Gasträume her, bedienen die Gäste, führen die Kasse und arbeiten an Büfett und Ausschank. Außerdem sind sie für Bestellungen und Abrechnungen zuständig, stellen Speisepläne auf und organisieren Veranstaltungen. Vergleichbare Berufe der Bundesrepublik Deutschland: Restaurantfachmann/frau.

Voegt Onze Man er nog aan toe: “Het begrip komt toch nog regelmatig terug in actuele personeelsadvertenties, en niet alleen in de voormalige DDR.”

Tja, te vroeg gelachen. Hoewel…

© paul

KLEINZOON DIENTJE WIJN NIEUWE UITBATER DE KROON!..

PICT0165
Ik weet het wel, dit is geen wereldnieuws. Maar voor ons dorp heel belangrijk. Het grootste café in Gemert is sinds 3 maart gesloten en er leek geen nieuwe uitbater te vinden. Nu gaan er wel vaker café’s dicht, maar in dit geval, leek het toch een plaatselijk ramp te worden. Het grote pand met diverse zalen biedt al sinds 1929 onderdak aan een keur van verenigingen; Het Mannenkoor, het Dameskoor, de Harmonie, het Jachthoorn en Trompetterkorps, de Rooie Schut, de Filmclub, de Heemkundekring, de Brandweer, de Biljartvereniging, de Voetbalclub en nog veel meer vonden er een thuis. Sinds 3 maart staan deze vereningingen op straat! (zie ook het log dd 1 maart 2006) Groot is dus de vreugde in ons dorp toen we vanmorgen de krant lazen; Café-zaal De Kroon in Gemert heeft een nieuwe uitbater. De 27 jarige Jan Wijn, kleinzoon van oud-eigenares Dientje Wijn, gaat de horecagelegenheid vanaf medio april bestieren. “Mijn oma is de eerste aan wie ik het heb verteld”, zegt Jan Wijn. Ze was er best emotioneel onder. “Ge doet ‘t toch nie vur min hè?”, was het eerste wat ze zei. Jan Wijn is de derde in de generatie Wijn die zich over De Kroon ontfermt. Zijn opa en oma waren in 1929 de eersten. Na het vroege overlijden van haar man runde Dientje de zaak alleen en groeide het café uit tot een begrip in de Gemertse gemeenschap. Later nam Thom, een van de vijf zonen, de zaak over. Het Ministerie wenst Jan alle succes toe. De foto van Jan heb ik gemaakt tijdens het carnaval. Hij was aan het werk bij zijn huidige werkgever Hotel de Keizer. Het Ministerie had Jan zojuist benoemd tot beste ober van het carnaval.

© ellen