Ik kom uit de wacht en Ellen is morgenochtend vrij. Ik ga een ontbijt “op bed” verzorgen en dat zal er zo uit zien.

Ons avondmaal pakte vandaag wat anders uit dan we gedacht hadden, de kids blijven hier eten en vannacht logeren dus de geplande stoofschotel met veel pepers en kruiden is geen goed idee.

Onze diepvries was bijna leeg dus zijn vanmorgen naar de Sumiranboerderij gegaan en hebben voor een paar weken vlees gekocht; varkensvlees, rundvlees en kip. Lamsvlees kochten we bij de de Turkse slager in Helmond. Wat lamskarbonaadjes om later te eten en wat stoofvlees voor vandaag. De volgorde heb ik maar omgedraaid; vandaag de lamskarbonaadjes dat lusten de kinderen ook. Erbij gebakken spinazie en aardappeltjes. Julia maakte er een prachtig schilderij mee op haar bord. (zie de foto hierboven)
Met een beetje moeite aten alle kinderen in ieder geval iets van de spinazie (iiekk), ieder twee karbonaadjes(!) en één aardappeltje. Nog flink wat komkommer maakte het menu van de dames compleet vandaag. Behoefte aan een toetje was er ècht niet meer na alle pepernoten van vanmiddag.

De aardappeltjes waren heel bijzonder; we kregen ze vanmorgen op de Sumiranboerderij. Ze zijn geteeld door een bevriende biologische boer. Hij pootte een klein veldje met deze aardappeltjes en dit is het resultaat; mooie langwerpige aardappeltjes met een heerlijke nootachtige smaak.

In de drukte van deze dag ben ik de soortnaam vergeten. Ze doen me sterk denken aan de aardappelen uit Florenville (Belgie). Deze Florenvillers lijken in smaak én uiterlijk, ( typische langwerpige vorm, mooie nootachtige smaak) op de soort die we vandaag kregen.
Men is in Florenville, terecht, trots op het lokale product en ieder jaar wordt de nieuwe oogst gevierd met een groot feest. Wij belandden een aantal jaren geleden bij toeval met Ans, Hijn én de Keizer van Monera op dit aardappelfestijn en hebben er toen een smakelijke maaltijd genoten. Wij aten het aardappelfeestmenu; een mooie schaal met gekookte Florenvillers, stukjes spek, en gebraden worstjes.
We kregen er een enorme salade bij en dronken natuurlijker het streekbier; Orval.
Vandaag even geen Orval, dit was een maaltijd met kinderen.

Ik heb de aardappelen met een dunschiller geschild en bijna gaar gekookt in water met wat zout.
Wat spekblokjes even uitgesmolten in een koekenpan. De gekookte piepertjes erbij gedaan en een flinke handvol gehakte platte peterselie. Nog even zachtjes laten smoren, en voila!
Ze waren heerlijk! Hoe heet nu deze soort aardappel???

Gisteren zag de kerselaar er nog zo uit, nu verliest hij snel zijn blad.
De kerselaar staat er al zo lang ik me kan herinneren. Hij was van de familie Snijders. Hij domineert het zicht vanuit onze keuken en we hebben er het hele jaar door plezier van. In het voorjaar bot hij oranje uit, dat duurt maar een goeie dag, maar het is oogverblindend mooi. Dan het frisse groen en een zee van witte bloesems. Des zomers groen, met rode spikken. Je kunt de kersen vanuit ons huis zien hangen. En dan de herfst, nou ja, je ziet het zelf… ‘s Winters is het gewoon een kale statige heer.

Ik vertel je het verhaal van de kerselaar omdat er niets culinairs over gisteren te melden valt.
Vanaf de late middag werden er verhitte debatten gevoerd aan de keukentafel van het Ministerie, waaraan de “komende-en-gaande” het vrij stond deel te nemen. We hadden al een kabinet geformeerd voordat de eerste uitslagen binnen waren. De kiezer heeft wéér niet naar ons geluisterd.
Aan echt eten kwamen we niet toe, we hebben gesnackt uit kelder en koelkast.
Toen ik vanochtend beneden kwam trof ik niet de puinhopen van links, noch die van rechts. Nee, ik trof de puinhopen van een drinkgelag…
De Jongste Bediende was er overigens weer vroeg bij, hij kwam om kwart over zes even melden dat hij hoogst persoonlijk de zevende zetel voor Femke heeft behouden.

Ach lezer, tis allemôl polletiek.

© paul