De vrijdag stond eigenlijk geheel in het teken van het voltooien van de costuums. Het idee hoefden we niet zo heel ver van huis te zoeken. In onze ruime vriendenkring hebben we een Keizer (van Monera), een Koningin (van de Gruun Skut) en een Prinses (van de Drumknawers). Het lag dan ook voor de hand dat de rest zich koninklijk zou presenteren. En majesteitelijke pakken zijn het geworden.
Vanaf vroeg in de middag tot in het nachtelijk uur was het een drukte van belang. Vier snorrende naaimachines, het hele huis onder de troep.
Ellen maakte tussendoor een maaltijd voor veertien mensen: spaghetti met een saus van tomaten en vlees. En daarbij twee grote borden sla. Voor de liefhebber nog een stukje kaas en daarna koffie.
Het drankgebruik beperkte zich voornamelijk tot bier, hoewel er ook de nodige flessen rood en wit gingen schuiven.
De pèkskes zijn intussen klaar, ze zijn voor een deel al gepresenteerd en goed bevonden door het gros van onze dorpsgenoten.
De Keizer van Monera is zo trots als een pauw op zijn nieuwe mantel. Met gepaste eerbied toont het Ministerie hem op dit web-log. Het lijkt wel een statieportret…
De hele bent gaat vandeweek nog op de foto, je zult het zien.

© paul

Hoera, de laatste resten van de storm zijn opgeruimd en afgevoerd, we kunnen weer gewoon door twee achterdeuren naar buiten. Dank aan Bert die vandaag even een paar kuub klimoprommel opruimde en wegvoerde.

Het is nu wel heel kaal op het terras, we moeten snel gaan bedenken hoe de muur weer bekleed moet gaan worden.
En helaas is ook het tuinsetje wat voor de muur stond bezweken. Ik zal vooral dat plekje missen, het was altijd een aardige plaats om een foto te maken.

Ik ga nu maar eerst eens bedenken in welke kleur ik de saaie muur wil schilderen. We hebben al jaren plannen om er iets moois van te maken dus dit is de kans. Ik denk zelf aan Schönbrun-geel dat lijkt me wel passen bij het Ministerie, en misschien maakt Paul dan eindelijk die roomkleurige oranamenten die we zagen in het Sissy paleis?

Het eten was vandaag heel gewoon, snel klaar en toch lekker. Paul maakte tomatensaus en spaghetti.
Vooraf aten we een bordje soep, nog over van gisteren.
Kopje espresso toe.

© ellen

Gisteren brachten we de dag door voor de televisie. Dat doen wij zelden, maar gisteren was zo’n dag. Te duf om iets anders te doen besloten we de hele serie Heimat nog eens te bekijken. Een schitterende kroniek over het leven in het Duitse dorpje Schabach. wij hebben alleen boven op onze slaapkamer televisie en dus keken we urenlang, afgesloten van storm en ander geweld naar de prachtige serie. We waren juist toe aan het deel waarin de Berlijnse muur valt toen ik even naar beneden ging om wat koffie te zetten. Tot mijn grote verbazing was ook onze muur gevallen! De stenen muur tussen onze tuin en die van de buren was bekleed met een enorme laag klimop. De klimop groeide zeker 80 centimeter boven de muur uit en daar is de wind in geslagen. De klimop is met stukken muur en al weggewaaid. Een enorme ravage in de tuin. Zo’n drie kubieke meter groen ligt nu voor de achterdeur, en het is maar goed dat we twee achterdeuren hebben anders hadden we niet meer naar buiten gekund!
Paul is nu hulptroepen zoeken om de rotzooi op te ruimen.
Maar goed, klimop kun je niet eten, is giftig zelfs, en we konden er toch niets aan doen in het donker dus zijn we maar gewoon gaan koken.

© ellen

En dan was het vandaag weer tijd voor een normale maaltijd. Ik maakte brocollipuree, aardappeltjes uit de oven en bakte er een mooie biefstuk bij. Voor bij het vlees had ik dan nog een paddestoelen -roomsaus gemaakt. Die zie je even niet, want foto mislukt. Ellen mocht voorzichtig delen in de maaltijd.

Het toetje bestond uit het restant van de Chabichou du Poitou en een glas Portugeese uit Douro. Jammer, de wijn “had kurk”. (Misschien toch een schroefdop?) En natuurlijk espresso.

Link even door voor het artikel over die Portugeese rode wijn. Erg lekker, betaalbaar, en bij nagenoeg elke AH te krijgen.

© paul