Enkele dagen geleden leverde Eupotours een pakketje af op het Ministerie. De inhoud bestond uit twee pakjes koffie van de fa. Wed. Garsen te Zutphen, onder de merknaam De Pelikaan. Eén maal Wiener Melange, één maal Mokkadessert. Gisterenmiddag proefden we de Wiener Melange. Mooi rond, vol van smaak en pittig. Absoluut geen zuur in te bekennen. Sterke, aangename geur. We waren meer dan verrast. Zelfs het “overjarig” kerstbrood dat we erbij aten kon die pret niet drukken. Het recept is firmageheim, wel laten ze weten dat de melange voor een deel medium gebrand is én voor een deel espresso gebrand. Het Ministerie durft het niet aan om een gok te wagen naar de gebruikte koffierassen. De fa. Wed. Garsen voert al winkel in Zutphen sinds 1850 en vanaf 1920 branden ze koffie. Het is een klein bedrijf dat zich laat voorstaan op kwaliteit. Die koffie importeren ze zelf. In hun assortiment voeren ze een vijftal melanges, drie espresso’s en een stuk of zeven brandingen van één koffiesoort. Ze doen ook in thee. De prijs-kwaliteitsverhouding lijkt ons prima, voor 250 gram Wiener Melange betaal je drie euro. Bij een landelijke proeftest kwamen de producten van de firma in 2003 en 2004 als beste uit de bus. Beslist in de gaten houden, deze koffieboer.
© paul
De American Heart Association heeft onderzoek laten doen naar de effecten van koffie in relatie tot cholesterol. Eén groep proefpersonen dronk een aantal maanden gewone koffie, een andere décaf en een derde groep dronk water. Het koffiemerk en de methode van zetten was voor iedereen gelijk. Na drie maanden bleken de décafdrinkers aanmerkelijk meer vetzuren in hun bloed te hebben die geassociëerd worden met het “schadelijk” cholesterol. Bij de koffie- en waterdrinkers veranderde er niets. Ook werd gekeken naar het “goede” cholesterol. Een gewone kop koffie leverde bij niemand enig effect op, water ook niet. Bij de décafdrinkers met fors overgewicht echter nam het “goede” cholesterol met 50% toe, terwijl dat bij proefpersonen van normaal gewicht met 30% afnam. Hun conclusie: de meeste mensen moesten décaf maar laten staan. Mijn conclusie (als corpulent onderdaan van het Ministerie): ik moest de décaf ook maar laten staan. De effecten “goed-slecht” heffen elkaar op. En ik ben nu eenmaal verzot op de: “kick” van gewone koffie…
Luxemburg. Het principe is simpel. Je laat fruit vergisten, het wordt als het ware wijn. Die wijn verstook je dan in een alcoholketel en je houdt eau de vie over. De finesse zit ‘m in het verfijnen, de foezels uit het stooksel halen, de aromaten optimaliseren en het op de juiste manier laten rijpen. Eau de vie wordt meestal aangeboden met een sterkte van 45% alcohol. Zoals gezegd, in Luxemburg zijn nog 39 stokers actief. Dat wil zeggen: officieel, door de Staat erkend, gecontroleerd en van een nationaal keurmerk voorzien. Uit eigen ervaring weet ik dat er her en der nog thuis wordt gestookt, en lang niet beroerd. Op allerlei plaatsen, in weilanden, langs de openbare weg, in plantsoenen, staan fruitbomen. Kinderen verdienen een zakcent met het rapen van het valfruit. Die onooglijke vruchtjes worden dan door de stoker getransformeerd tot de heerlijkste drank. Ook graan wordt gebruikt als grondstof, zelfs het geheel vergeten spelt. Na buitenlands verblijf behoort het tot onze traditie één of meer flessen in te slaan. Ellen houdt van Poire Williams, ik ben dol op Mirabelle. Dit keer kocht ik een fles Eau de vie de Prunelle, sleedoorn dus. Wilde sleedoorn. De fles is leeg, iedereen wilde wel even proeven en oordeelde lovend. Ik zal nog vaak “Sleedoornjenever” kopen!