Mastika…

17 april 2007 020

Op de zonnige eerste ochtend van ons weekend Luxemburg plaatsten onze gasten
het flesje pontificaal op de ontbijttafel. Alex wist daarbij te vertellen dat
een ver Macedonisch familielid, mevrouw Angelovsky, elke ochtend een borrel tot
zich nam, vooraleer de dag écht te starten. Ze zwoer erbij, het was gezond en
het behoedde haar voor allerlei kwalen. Mevrouw Angelovsky was er oud mee
geworden. We begrepen de hint, maar het Ministerie bedankte beleefd doch
resoluut voor het aanbod. Wij waren geen vroege-ochtend-drinkers, zelfs niet als
het ten bate was van onze gezondheid.

Het goedje heet Mastika. Het is een aan Ouzo, Raki en Arak verwante drank en
komt uit Bulgarije en Macedonië. Evenals bij Raki en Ouzo wordt de basis voor
Mastika gevormd door een stooksel van vijgen, pruimen, kwetsen of druiven. Of
een mengsel van dit alles. De typische smaak van dit type drank wordt verkregen
door de toevoeging van een overdaad aan anijs. Je kent het ongetwijfeld als het
notoire borreltje vóór aanvang van een maaltijd in een Grieks restaurant. Het
bijzondere van Mastika is dat er zowel bij het filteren van het stooksel alsook
in het eindproduct hars wordt gebruikt. Die hars komt van de mastiekboom, en zie
daar, de naam is meteen verklaard. En ook verklaard is het subtiele
smaakverschil met Raki en Ouzo, want die ontberen de hars.

Mastika bevat 45 % alcohol, vandaar dat de hars helemaal oplost in de
vloeistof. Je drinkt het met ijswater en nieuwlichters doen het met klonten.
Maar de echte liefhebber neemt Mastika onverdund tot zich, gekoeld, dan wel op
kamertemperatuur. Je gebruikt het als begeleider van lichte voorgerechten zoals
salade, sardines, calamares of schelpdieren. Op de Balkan vindt men de drank
prima samen gaan met traditionele gevogelteschotels.

Ons flesje komt uit Macedonië, waar Mastika de nationale drank is. De smaak
lijkt, zoals gezegd, op Ouzo, maar de toevoeging van de mastiekhars maakt het
wat ronder, wat fijner. Ik proef de hars ondanks het smaakgeweld van alcohol en
anijs terug. Ook heeft de drank wat peperigs. Het is en blijft een forse borrel
die een branderige sensatie in je slokdarm teweeg brengt. Ik drink mijn borrel
op kamertemperatuur. Ik vind het heerlijk. Ellen is niet zo van de Mastika, zij
houdt het liever bij de vertrouwde jenever.

© paul

Aspergesoep met stilton…

20 april 2007 004

Ik had het kookvocht van de asperges van gisteren bewaard en er waren ook nog
wat aspergestukjes over, een soepje dus vanavond. Ik had ook nog een stukje
stilton en besloot de kaas door de soep te doen.
Ik heb de aspergebouillon
gebonden door een roux te maken met wat boter en bloem. Ik deed er scheutje room
bij en de kaas in kleine stukjes. De aspergestukjes van gisteren toegevoegd en
op smaak gemaakt met wat roze en zwarte peper en versgehakte platte
peterselie.
Op de borden heb ik een klein stukje stilton gelegd en daar de
soep op geschept.

© ellen

Tomatensalade met mozzarella…

20 april 2007 008
In Luxemburg zag ik een voor mij onbekend tomatenras op de
markt. Het heet coeur de boeuf. De meesten exemplaren waren nog vrij groen maar
heel bijzonder van vorm. Paul zal later wat meer schrijven over dit
tomatenras.
Ik maakte er vanavond een salade van met wat verse basilicum, een
paar plakjes buffelmozzarella, supergoede olijfolie (ook in Luxemburg gekocht)
en wat peper en zout. Heel simpel, maar heel lekker. De tomaat smaakte heerlijk
rijp, een beetje zoet zelfs al.
Na de soep hadden we niet veel honger meer en
we aten alleen een paar lamskarbonaadjes en wat brood bij de salade.
Espresso
toe.

© ellen

Meiwijn…

De nieuwe trent is gezet! Ook het Ministerie gaat morgen meiwijn maken. Ik
denk dat het binnenkort een echte hype wordt; zelfgemaakte Meiwijn!

Zondag wordt het lekker warm weer en dan wil ik in mijn tuintje genieten van
een koel glas meiwijn!

Oproep voor mensen uit Gemert of omgeving: Reageer!
Nu
heb ik alleen één probleem; ik weet hier in de buurt nergens Lievevrouwebedstro
te vinden. Misschien nooit goed gekeken, of misschien groeit het kruid hier niet
op onze zandgrond? Is er een Gemertenaar of iemand uit de buurt die
Lievevrouwebedstro weet te vinden???
Hond Max en ik hebben wel zin in een
wandeling!

© ellen

Asperges, pasta en zalm…

19 april 2007 012

Het is deze week een beetje een rommeltje hier in huis, te laat, te vroeg
gegeten, geen tijd om een stukje te schrijven,… kortom gedoe.
Vanavond is
het voor mij alweer “Feierabend”, tijd genoeg om eens te bedenken wat ik
allemaal in dit weekende ga doen, ga schrijven, ga koken. Morgen dus maar eens
beginnen met nog wat achterstallig onderhoud van ons Luxemburgse weekende.

Vandaag een simpele, snel-klaar maaltijd; aspergestukjes met gerookte zalm en
pasta.
Voor 2 personen
400 gram asperges (ik koop dan “stukjes”, prima om
te verwerken in dit soort gerechten)
150 gram gerookte zalm in reepjes
1
uitje, fijgesnipperd
1 kopje room
1 klontje boter
Spaghetti

Fruit de ui in de boter even aan, voeg de room erbij en peper en zout. Laar
zo even stoven.
kook intussen de aspergestukjes beetgaar en giet ze
af.
kook de pasta al dente en giet af.

Schik de pasta in een mooie schaal, giet er het room-ui mengsel over en
verdeel de zalm en aspergestukjes over de pasta.

Meiwijn…

17 april 2007 023

Een goed jaar geleden schreef ik over de natuur die aan de late kant was.
Rond de eerste mei was het nog niet mogelijk om Meiwijn te maken, want het lievevrouwenbedstro was er nog niet klaar voor. Afgelopen weekend,
ruim twee weken eerder dus dan vorig jaar, stond het kruid er al zodanig bij dat
het nog slechts enkele dagen zou duren vooraleer je ermee aan de slag kon.

Meiwijn hoort thuis in de traditie van het Duitse Moezel- en Rijnland, van
Luxemburg en van de zuid-oostpunt van België. De stad Arlon (de Schoone Stad
Aarlen) bombardeerde zich al in de jaren vijftig van de vorige eeuw tot
Maitrankstad en sinds die tijd wordt dat gevierd met een groots opgezet,
jaarlijks festival in het midden van de meimaand. Er bestaat een Maitrankgilde
en een Maitrankbroederschap. Er vloeit tijdens de feestelijkheden zelfs Maitrank
uit een stadsfontijn.

Er was evenwel een tijd dat Meiwijn veel verder verbreid was over het
westelijk halfrond. En ook in ons land kwam je het tegen. Er zijn geschreven
bronnen die verhalen van: “Des woensdach op meydach die Heren ende Raet
vergadert in mijns Heren Hoff van Gelre, dair gedroncken werd iiij (sic) quart
Meydrank.” Dat was in Arnhem, in het jaar 1448. (Gegevens van het Nederlands
Centrum voor Volkscultuur.) Mariëlla Beukers van Wijnkronieken
heeft ook onderzoek gedaan naar Meiwijn en zij vertelde ons dat je tot in de
jaren dertig van de twintigste eeuw nog flessen Meiwijn kon kopen bij de
Nederlandse wijnhandel. Het heette dat Meiwijn vernieuwde kracht zou geven.
Lievevrouwenbedstro zou een zuiverende invloed hebben op het lichaam. Kortom, dé
manier om het voorjaar te begroeten.

Het blijft een goede gewoonte in Luxemburg om zelf je Maitrank te maken, ook
in de horeca. Er was echter nog geen kastelein te vinden die zijn Maitrank al
klaar had, het was nog een week te vroeg. Commercieel geproduceerde Maitrank
vind je het hele jaar door. Tot voor kort kon je alleen nog die van Feller uit
Arlon kopen en die van een enkele klein wijnboer aan de Moezel. Intussen wordt
er weer op meer plaatsen op wat grotere schaal Maitrank vervaardigd, maar wij
vonden ze niet. We hebben besloten dan maar naar het festival in Arlon te gaan.
Dat zal gehouden worden op 19 en 20 mei van dit jaar. Daar zijn in ieder geval
een aantal wijnmakers aanwezig. Hopelijk vinden we daar ook de mysterieuse
Maitrank-rosé.

Terug reizend uit Luxemburg moest er in zeven haasten nog een en ander
ingekocht worden in Martelange. We waren al klaar met de boodschappen toen ik de
toren groene kratten zag staan van de wijncoöperatie Caves St.
Martin
. “Vin spécial pour Maitrank” stond er met grote letters bij.
Voor de prijs hoefde ik het niet te laten: € 1,42 voor een hele liter.
Modernisten gebruiken tegenwoordig Cremant of een andere chique wijn voor de
Maitrank, maar dat is ronduit flauwe kul. De toegevoegde smaken zoals
Lievevrouwenbedstro, cognac, honing, suiker en sinaasappel zorgen er heus wel
voor dat je van het fijns van die “betere” wijnen niets meer terug proeft. Nee,
Elblingwijn moet het zijn, of Rivaner. Vooral ook omdat die wijnen een zuurgraad
hebben die juist uitermate geschikt is als tegenhanger voor al dat smaakgeweld.
Je drinkt Maitrank overigens als apperatief, of op het terras. Er is beslist ook
een passende maaltijd bij te bedenken.

Ik vind een Rivaner van enige kwaliteit nagenoeg altijd geschikt om bij welke
maaltijd dan ook te drinken. Ik kocht in dit geval pinnig drie flessen in, want
ik ging er vanuit dat de Rivaner nauwelijks geschikt zou zijn om onverwerkt te
gebruiken. Wat zou je ook willen voor dát geld? Aangezien ik thuis niet
beschikte over Lievevrouwenbedstro heb ik vanavond toch maar een fles ter
keuring voor consumptie geopend. Nou, dat viel dus absoluut niet tegen. Geen
briljante wijn, maar een keurige tafelwijn houden we eraan over. Stom hè,
slechts drie flessen inkopen…

© paul

Nog een Chinese kom…

chinese kom

Het begon een goede traditie te worden om de lezer op Chinese kunst te
tracteren als er weer eens Afhaalchinees werd gegeten op het
Ministerie.
Vandaag was het weer zo ver. Het eten was voedsel, en daarmee is
alles eigenlijk wel gezegd. Er zaten vandaag in ieder geval een hoop vitaminen
bij.

Daarentegen is het kommetje de moeite waard om even bij stil te blijven
staan.
Het is gebakken tot steengoed en het glazuur is van het Yuan-type.
Het stamt uit de late 13e eeuw.
Eigenlijk is het een té eenvoudig kommetje
voor Chinees aardewerk en steengoed. De sobere vormgeving doet eerder denken aan
Japan of Korea, maar onder de Yuan-dynastie kwam deze eenvoud vaker voor.

Het verbaast me altijd weer dat men in Zuidoost-Azië zulk een goed oog heeft
voor asymmetrie en onvolkomenheden. Onvolkomenheden die uiteindelijk het hele
object opheffen naar een hoger nivo. Zonder de uitgezakte klodder glazuur, de
oneffen rand en de putjes in de huid zou het een saai ding zijn. Nu is het
briljant.
De doorsnede van de kom is ongeveer 18 centimeter en de hoogte
8.
Het object is te vinden in de collectie van het Freer Sackler Gallery of Art, USA.

© paul

Noodgedwongen,…vanavond een stoofpotje!

17 april 2007 002
Ik wilde vandaag een uitgebreid verslag schrijven van ons
weekend in Luxemburg. Maar eerst even de kippenboutjes aanbraden, uitje erbij
en…, rats!
Dat komt ervan als je de messen niet tijdig slijpt…Het was
een diepe jaap, en ik moest even gaan zitten met een lap om mijn vinger tot de
snee dichtgetrokken was en er een pleister op geplakt kon worden.
Intussen
hadden we wél honger! Paul maakte op aanwijzing de rest van het eten klaar,
simpel, gewoon alles in één potje.
Recept volgt, even nieuwe pleisters
plakken.

© ellen

Artisjokken met kip en nieuwe artisjokken…

17 april 2007 006
Natuurlijk kwam het allemaal weer goed na het bloedbad met de botte messen . Eén wijze raad, slijp je messen op tijd, dat voorkomt ongelukken.
We maakten dus
een mooie stoofpot vanavond, sámen, noodgedwongen. Wij zijn niet zo heel goed in
sámen koken, maar vandaag ging dat prima.
Ik had een heel ander recept in
gedachten maar door al het gedoe met pleisters enzovoorts werd het een bijzonder
smakelijke variant van, ja van wat eigenlijk?

Stoofpot voor vier personen;
acht kleine of vier grote drumsticks van een
onbesproken kip, liefst biologisch
2 eetlepels olijfolie
1 ui en 3
teentjes knoflook, fijngehakt
6 kleine tomaatjes, doormiddengesneden
2
pakjes saffraandraadjes (0,10 gram)
750 gram nieuwe aardappeltjes, eventueel
geschrapt
4 artisjokken, kleine jonge met steeltjes. * zie voetnoot
1
glas droge witte wijn, wij gebruikten een eenvoudige Rivaner
1 kop
kippenbouillon, eventueel wat tomatenpuree
peper, zeezout, 4 gedroogde chili
pepertjes, wat oregano, vers gehakte platte peterselie en basilicum.

De kip aanbraden in de olie. Ui en knoflook toevoegen en even laten smoren.
De tomaat erbij doen en de saffraandraadjes.
Blus dan af met de witte wijn en
laat de kip 30 minuten garen. (supermarktkippen hebben veel minder gaartijd
nodig).
Voeg dan de artisjokkenpartjes toe en de aardappeltjes. Giet er
bouillon bij tot alles bijna onder de vloeistof staat en laat het geheel
zachtjes, bijna gaarstoven in ongeveer 25 á 30 minuten.
Neem de deksel van de
pan en laat de saus nog even indikken.
Serveer in een mooie aardewerk schaal.

Wij dronken er een glas Barbera bij, dat smaakte prima. Er zijn ongetwijfeld
nog veel mooiere combinaties te bedenken.

Stukje kaas toe.
En espressso.

© ellen