Bijpraten…

kappertjes, kruiden en ansjovis

Het ontbreekt me vannacht aan tijd om iets substantieels te schrijven. Toch moet er iets op het log. Laat ik beginnen met gisterenavond. We aten restjes uit de diepvries. Ik had alweer een tijdje geledenstoofvlees en een zuurkoolschoteltje ingevroren. Wij hebben geen magnetron, dus het is altijd wat gedoe met snel ontdooien. Ik zette de bevroren schaaltjes eerst een half uurtje in warm water, zodat de ergste vorst er af was. Het verwarmen daarna gaf geen problemen. Prima maaltijd, kaas toe…

Geen plaatje van de opwarm-maaltijd. Daarvoor in de plaats een foto van de ingrediënten voor Ellens stoofschotel van lamsvlees en kappertjes.

De grote pot kappers kochten we in een Italiaanse groothandel in de buurt van Maasmechelen (B). Ze zijn ingelegd in zout. Je neemt de portie die je wilt gebruiken uit de pot en spoelt het zaakje duchtig met koud water. Zo niet, dan loop je kans je gerecht te verpesten. Doe je het goed, dan heb je een heerlijk zilte toevoeging aan je maaltijd. De rest van de foto spreekt voor zichzelf. De basilicum komt niet uit een “ver” land. Die plukten we gewoon van de struik die in onze vensterbank staat te pronken.

© paul

Oud geld!

 

geld 001

Ik zit hier nog wat te werken (spannende vragen te bedenken voor de workshop informatievaardigheden voor onze studenten). Af en toe werp ik een blik in mijn tuintje, zie ik opeens rommelige vlekken die daar niet thuishoren. (Ik werk achter de computer zonder bril vandaar een wat wazig zicht.) Bril dus maar even opgezet en pauze genomen om eens te bekijken wat daar nu tussen de struiken ligt; Geld! Echt geld!
Wel 100 zlotych, en na even zoeken wel 300 zlotych. Ik krijg al bijna visioenen van flessen wodka en kaviaar…
Wat kan je wel niet kopen van 300…

Er waait weleens een bal of ballon in mijn tuintje maar geld is hier nog nooit aan komen zweven. Een raadsel dus! Bij nader inzien blijkt het ook nog heel oud geld en, nog grotere desillusie, volgens mij is dit oude geld niets meer waard! Jammer, het was een korte maar mooie droom.
Ik ga gewoon weer verder met mijn werk en verdien daar eerlijk mijn brood mee.

Mocht er iemand oud geld kwijt zijn; ik bewaar het nog wel even!
Misschien een mooi Pools gerecht vanavond om nog een beetje in de sfeer te blijven!
© ellen

Broccoli met gedroogde tomaatjes…

eend 001

Met de grote klapper met het Pools geld werd het dus helemaal niks vandaag. Ik beloofde een Pools recept maar kwam niet verder dan “iets lekkers met een eend”. Ik zocht in boeken, las nog eens bij Edith, maar het werd toch weer iets heel anders!
Het recept van de eend volgt morgen.
Vandaag de begeleidende groenten; broccoli met zongedroogde tomaatjes en zwarte olijven.

Een lauwwarme salade voor twee personen;

450 gram broccoli, schoonmaken, de stronkjes eraf snijden en de roosjes 3 minuten blancheren in kokend water. Afgieten en even laten schrikken in ijskoud water. Schep de broccoli uit het water en schik de roosjes op een schaal, voeg er wat zongedroogde tomaatjes bij en een paar zwarte olijven.

Maak een dressing van:
3 delen olijfolie
een deel citroensap
wat peper en zout
een teentje knoflook (geplet en heel fijngehakt)
Goed mengen en over de groenten sprenkelen.
Deze salade was prima bij de eend.

Stukje kaas toe, een mooi geitenkaasje, een Crottin de Chavagnol. Gemaakt van rauwe geitenmelk, mét Appelation d’origine.
En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Stifado op zaterdag…

eindelijk carnaval 002

De laatste details aan sommige carnavalskostuums moesten nog worden afgewerkt. Daartoe verschenen het Kind en Andy rond etenstijd op het Ministerie, zaterdagavond 18.00 uur. En ach, als ze dan toch hier waren konden ze net zo goed mee eten. Ik had een stoofpot gemaakt, min of meer op Griekse wijze. Ik dacht dat ik een nogal uniek potje had gebrouwen, maar één blik in ons archief leerde me dat ik vrijwel hetzelf recept gebruikte op 8 januari van dit jaar. Vandaag aten we er pasta bij en dolma’s uit blik. Geen groente, maar wel lekkere wijn uit Zuid Frankrijk. En espresso en chocolade-abrikozentaart toe. Die taart bakte Ellen vanochtend samen met de Twins, terwijl ze de soep voor de komende carnavalsdagen voorbereidden.

© paul

Sobrassada de Mallorca…

kip en spaanse worst 006

Jan en Ans kochten de worst bij een specialiteitenslager in Barcelona. De worst heet Sobrassada de Mallorca, maar kan afkomstig zijn van elk ander eiland van de Balearen, die eilandengroep in de Middellandse Zee, voor de kust van Andalusië. De worst is geliefd in Spanje, je kunt hem in het oostelijk deel van het land volop krijgen. De beschermde status van de worst maakt echter dat hij allen geproduceerd mag worden op de eilanden, en onder vast omschreven condities. Er komen elders in Spanje echter wel worsten voor die enige gelijkenis vertonen met Sobrassada.

Vanaf de 17e eeuw duikt de naam van de worst regelmatig op in de gastronomische lectuur en neemt hij een steeds beduidender plaats in in de lokale keukens. In de twintigste eeuw verbetert men het productieproces zonder het traditionele karakter van de Sobrassada te schaden. Vanaf 1996 krijgt de worst zijn door de EU gesanctioneerde beschermde status.

Sobrassada is een worst die bij het slachtfeest hoort, je kunt er je resten vlees in kwijt, maar ook het “teveel” aan spek. Verder gaat er zout bij, en peper, rozemarijn en tijm. De belangrijkste smaakmaker is evenwel de scherpe paprika van de eilanden. Maar liefst vijf tot zeven procent van de farce betaat uit dit goedje. De paprika zorgt samen met het zout voor de conservering van de worst. Sobrassada rijpt bij een temperatuur van 15 graden en een luchtvochtigheid van 85 %. De farce blijft daardoor zacht en smeerbaar en krijgt zijn typische aroma.

Er zijn twee soorten Sobrassada: de S. de Mallorca en de S. de Mallorca de Cerdo Negro. In die laatste worst wordt uitsluitend vlees gebruikt van het zwarte varken van de eilanden. Verder zijn er allerhande ondersoorten, afhankelijk van welke darm men gebruikt. Ook wordt varkensblaas gebruikt om de worst te stoppen en er bestaat een variant die in terrines komt. De worsten kunnen er dien ten gevolge ook heel verschillend en zeer onregelmatig uitzien.

De worst wordt gebruikt om op brood te smeren, maar ook wordt hij in hompjes geserveerd als plaatselijke tapas. Verder bestaan er talrijke recepten waarin de worst wordt verwerkt. Ik gebruikte hem om een kip mee te versieren. Onvergetelijk lekker. Ook aten we de worst zo uit het vuistje en op brood. Scherp en zacht tegelijk. Een vreemde sensatie, maar zo smaakte het.

Kom je in de buurt van Mallorca, breng dan zo’n worst voor ons mee. We zullen je vorstelijk belonen…

© paul

Gerookte eendenborst met balsamico azijn…

eend en balsamico 002

Aldo stuurde ons tijdens de carnavalsdagen twee  bijzondere flesjes balsamico- azijn. We moeten hem nog bedanken en ook dient er op dit web-log uitgebreid over geschreven te worden. Het komt eraan.
Intussen hebben we die uitstekende azijn al wel her en der gebruikt. Gisteren nog verrijkte Ellen er de gestoofde witlof mee, vandaag gebruikte ik hem bij de gerookte eendenborst.

Het is een eenvoudig en alleszins betaalbaar voorgerecht. Met één pakje eendenborst (150 à 200 gram) kun je naar believen twee of vier personen bedienen, afhankelijk van hoeveel je op je bord wilt hebben.
Een beetje sla op een bordje. Je maakt een vinaigrette van wat goede olie, balsamicoazijn, peper en zout.
Dat meng je door de sla en vervolgens drapeer je de eendenborst over de sla. Een paar druppels balsamico over het vlees en het gerecht kan op tafel.

We aten daarna spaghetti Bolognese. Bij de plaatselijke slijter kocht ik een eenvoudige Spaanse landwijn. Hij kost € 4,- en smaakt heel behoorlijk. Misschien wordt dit voorlopig wel onze huiswijn.

Espresso toe.

© paul

Stuttgarter Riesen uit De Hoef…

nieuwe uien;Stutgarter Riesen

Wij komen wel eens bij mensen die nooit uien in huis hebben. Hoewel…, eens in de maand kopen ze er twee, voor de zondagse soep. Want soep trekken zonder een ui is zelfs hen te gortig. Maar verder…
En dat terwijl ik ervan overtuigd ben dat het enige recept dat uien kan ontberen dat van appeltaart is. Nou ja, borstplaat misschien ook wel…
Ik bedoel te zeggen, hoe kun je in godsnaam zonder uien? Snap jij het?
Op het Ministerie liggen ze altijd, én in verschillende soorten.
Rode uien voor de salade, sjalotjes voor als het fijner en pittiger moet, bosuitjes voor de groenvoorziening en de smaak, zilveruitjes om te stoven of te glaceren. En de Stuttgarter Riesen voor huis-tuin-en-keuken-gebruik. Dat wil zeggen: letterlijk voor dagelijks gebruik. Het mogen overigens ook best andere “gewone” zijn, maar deze zijn ons wel zo lief.
We waren al weer even door de voorraad heen, maar gelukkig had Marleen dat feilloos aangevoeld. Zaterdag middag bracht ze weer een goed gevulde tas. Ze zijn van de zomer zonder gif of drijfmest tot wasdom gekomen, gewoon met groene vingers en wat geduld. En keurig kwamen ze de winter door. Ze lagen dan ook zorgvuldig opgeslagen.
Hoe Marleen aan die uien komt? Kijk maar eens hier…

© paul

Gevulde portobello’s uit de oven…

 

 portabello

We hadden ze al voor het weekend gekocht, ze moesten dus hoognodig gebruikt worden.
Portobello’s; grote gekweekte champignons. De doorsnee van de hoed is zo’n 10 centimeter.

Als voorgerecht voor vier personen:
4 portobello’s
200 gram gehakt,
een lenteuitje,
een ei,
een teen knoflook,
peper en zout,
olijfolie

Het gehakt mengde ik met het ei, het gesnipperde uitje, knoflook uit de knijper, een beetje zout en fors peper uit de molen.
Vervolgens bakte ik het mengsel in wat olijfolie in de koekenpan rul (dus niet door en door gaar).
Ik sneed de steeltjes uit de portobello’s, zodat ik wat ruimte kreeg voor de vulling. De paddenstoelen bestreek ik op de hoed met olijfolie en legde ze omgekeerd in een vuurvaste ovenschotel. Ik vulde ze met het voorgebakken gehakt en bestreek de randen van de portobello’s nog met olie. Daarna gingen ze voor 15 minuten in de oven, stand 190 graden.
Zo prima te eten, maar en stukje beboterde toast had er prima bij gekund.

Ik noem de paddenstoelen hier portObello’s, en in een ander artikel portAbella’s. het schijnt allebei juist te zijn …

© paul

Lamsvlees met kappertjes en ansjovis…

lamsvlees

Het was voor ons vandaag een superluie dag. Lezen, uitgebreid ontbijten, een puzzeltje maken, rondje met de hond, een glas wijn in de middag, enzovoorts. Daarbij hoort voor mijn gevoel ook een stoofpot. Langzaam stoven, de tijd nemen en intussen genieten van de geuren die zich door de keuken verspreiden…

Ik maakte een stoofpotje van lamsvlees met ansjovis en kappertjes en gesmoorde kool.

Lamsvlees met ansjovis en kappertjes:

Voor 4 personen
1 kilo lamsvlees (van de bout of schouder, zonder bot, in dobbelstenen gesneden)
wat olijfolie of boter
2 uien fijngesneden
3 teentjes knoflook, even pletten en fijnhakken
1 laurierblad, 2 stukjes foelie, 4 kruidnagels, peper
1 klein glas witte wijn, eventueel wat bouillon
1 biologische citroen in kleine partjes gesneden
1 eetlepel kappertjes ( even het zout eraf spoelen)
4 ansjovisjes, fijngehakt
een handvol verse basilicum

Verhit de olie in een grote braadpan en braad het vlees daarin bruin. Voeg ui en knoflook toe en braad even mee.
Blus af met de wijn, voeg de kruiden toe en laat het geheel ongeveer 1 uur zachtjes stoven. Voeg eventueel wat bouillon toe.
Doe er dan de partjes citroen, de ansjovis, basilicum en kappertjes bij en laat alles nog zo’n 10 minuten stoven.

Wij aten er vandaag Italiaanse gestoofde kool bij. Een prima combinatie.

Espresso toe. Nu nog een mooie film om het weekend te sluiten!

© ellen

Posted in lam