Champagnepils?..

bier1

De vier grote brouwerijen van Luxemburg brouwen hun Pils naar het Deutsches Reiheitsgebot. Ik weet ook wel dat dat niet alles wil zeggen, maar brouwen kunnen ze in ieder geval. Mijn voorkeur gaat uit naar het merk Bofferding, maar nogal wat échte bierkenners prefereren de pilzen van de brouwerij Simon uit Wiltz. De Speciaalbieren die de diverse brouwers produceren vinden gretig aftrek in de Luxemburg omringende landen, en terecht.

Een week geleden zag ik in een supermarktschap een nieuw Speciaalbier van Simon: het Prestige. Nadere beschouwing leerde dat het een bier van de lage gisting betrof, een pilsnerachtig type, dat was aangevuld met 8 % Crémant de Luxemburg, zeg maar de betere Luxemburgse Champagne. Een huwelijk van bier en wijn, dat is toch op z’n minst opmerkelijk. Het geheel zat verpakt in een “beslagen” fles, bijna zwart van kleur, met zilver opdruk. Chique. De Crémant kwam van de Caves Gales, een gerenommeerd huis uit Remich aan de Moezel.

We brachten een paar flessen mee naar huis en organiseerden een kleine proeverij. Nieuwsgierigheid en ongeduld maakten echter dat ik daarvoor al een fles uitprobeerde. Ik vond het maar flauwtjes. De smaak die een goede pils nu juist zo bijzonder kan maken was verdwenen, vond ik. En iets van Crémant terug proeven deed ik niet, behalve dan misschien een verfrissend zuurtje op de achtergrond.

Toen ik het bier ter beoordeling voorzette aan vriend Jan vreesde ik dan ook het ergste. Jan is er nogal nauw aan. En hij heeft veel ervaring met bier, een goede smaak en uitgesproken mening. En wat denk je: hij vond het lekker! Verfrissend en smakelijk. En juist de zaken die ik als minpunten bestempelde waren voor hem reden tot een positief oordeel.

En zo zie je maar weer lezer, niks is eenduidig en de waarheid bestaat niet. Laat je door mijn bedenkingen niet weerhouden dat Prestige zelf te proeven.

© paul

De Marans kip…

27 juli 002

Het werd gisteren te laat om mijn artikeltje helemaal af te schrijven, vandaag dus maar verder. De Marans kip is een bijzondere mooie kip, maar wat vooral opvalt is de kleur van de eieren; donkerbruin. Heer Skukhorzel bracht 10 eieren mee, de twee mooie donkerbruine in het doosje zijn van de Marans kip. De schaal van de eieren is ook harder en dikker dan bij een gewoon ei. Franse keuringsdiensten gaan ervan uit dat deze eieren gegarandeerd samonellavrij zijn. Dat zou ook de reden zijn dat James Bond alleen eieren eet van Marans kippen!

© ellen

Wine Blogging Wednesday…

wbw-schoon

Wat je nog tegoed hebt is de uitslag van Wine Blogging Wednesday, editie 2, juli 2006. Je vindt de samenvatting door door te klikken naar het log van Cuno van ‘t Hoff of dat van Ed Starren (Mariëlla Beukers is nog op vacantie).

De komende editie zullen we missen, we hopen aanstaande woensdag ergens in Bourgogne te verblijven. En of de Jongste Bediende (onze steun en toeverlaat bij afwezigheid) zich waagt aan het vergelijkend warenonderzoek is maar de vraag…

Enfin, lezer, niets staat je in de weg om vanaf komende woensdag actief deel te nemen aan WBW. Je vindt het inleidend verhaal op de boven genoemde web-logs. En vergeet die dag niet in de Volkskrant te kijken. Onno Kleyn zal ook dan weer in de rubriek Volkskeuken een recept schrijven met betrekking tot Wine Blogging Wednesday. Succes!

© paul

Carpaccio en Parmaham…

30 juli 002
Vandaag een voorgerechtje, carpaccio van runderhaas en parmaham. De slager had nog maar één portie runderhaas, dat vond ik een beetje weinig voor twee personen, dus heb ik er wat Parmaham bijgedaan.
De dun gesneden runderhaas (125 gram) en vier plakken Parmaham heb ik over twee bordjes verdeeld.
In het midden wat fijngesneden Little Gem sla. Die had ik licht aangemaakt met olijfolie, balsamicoazijn, peper en zeezout. Over het geheel nog wat geroosterde pijnpitjes gestrooid en een beetje van de allerbeste olijfolie, wat zeezout en grofgemalen peper. Een schaafjes Parmezaanse kaas zou heel lekker geweest zijn maar die had ik niet meer. We dronken er een glas Grand Sangre de Torro bij.
We onderbreken de maaltijd nu gewoon even tot het volgende gerecht klaar is.

Intussen kan ik dit stukje even maken.
Een rare anekdote; gisteren ging ik met het Kind lunchen hier in het dorp.
Het Kind koos voor een grote salade met kip, spekjes enzovoorts, ik had niet zoveel trek en besloot de lunch te beperken tot een voorgerecht van lamsham, rauwe ham en wat sla.
De enorme salade van het Kind was prima, de lamsham ook, maar de rauwe ham, één dikke plak, was zo hard gebakken dat het niet meer te eten was. Keihard! Toen de vriendelijke jongen vroeg of het gesmaakt had kon ik dus niets anders zeggen dan dat de lamsham prima was maar de andere ham niet te eten was, zo hard. Hij zou het aan de kok vragen. Even later kwam de jongen weer terug, met een brede smile zei hij: “De kok zegt dat deze ham ook niet om te éten is, het is alleen garnering!” Ik verwacht als ik een gerecht bestel met twee soorten ham, dat alle twee de soorten ham eetbaar zijn toch? Dat vond de vriendelijke jongen ook. Hij was er zichtbaar verlegen mee; “De kok zei ook nog dat mensen altijd alle garnering maar opeten, dat is, volgens de kok helemaal niet de bedoeling! Sorry mevrouw, ik vind het ook een beetje vreemd!” Tsja wat doe je dan? Volgende keer maar ergens anders gaan eten!

Het is inmiddels uren verder, de gegrilde kip was heerlijk. We aten nog een stukje geitenkaas met een zomerpeertje en espresso toe. Daarna kwam er toch nog veel bezoek om afscheid te nemen. We zijn nog even naar Jan en Ans geweest. Als alles goed gaat met Jan treffen we elkaar ná volgende week in Septfontaine.

Wij gaan morgen naar Septfontaines en blijven daar één nacht. We moeten allerlei huisraad van de grote, in de kleine caravan overhevelen. Een dekbed, kussens, een goede kurkentrekker, kampeerstoeltjes, pannen, wijnglazen enzovoorts. De Jongste Bediende en zijn Vrouw moeten in ons huis ook nog kunnen koken en slapen! Woensdag vertrekken we dan naar Bourgondië in Frankrijk. Ik heb er zin in! We zullen proberen af en toe verslag te doen van wel en wee en eten en drinken, maar wij verblijven liefst in een omgeving met weinig mensen en nog minder toeristen. Dat betekent ook meestal weinig computers met internet. De Jongste Bediende past op het huis én Hond Max én Hond Spot en zal jullie intussen prima vermaken met allerlei wetenswaardigheden over eten én drinken!!!

© ellen

Het EI van hr. Skukhorzel…

DSC01065“>

Vandaag dus het EI gebakken en geproeft. Ik moet eerlijk zeggen dat het een robuust ei is, met een stevuige schaal en een stevig vlies.

DSC01069“>

 

De smaak kon ik niet echt thuisbrengen, ben dus echt benieuwd wat deze scharrelkippen eten, behalve hun gescharrelde voedsel ( ik bedoel dus waarmee ze bij gevoerd worden ).

DSC01067“>

Maar ik kan niet zeggen dat de smaak nou zo overweldig was, ik vond de dooier ook erg geel!

Waarschijnlijk ben ik het ook niet waard om voor het ministerie te proeven, want ik wil Hr. Skukhorzel natuurlijk niet voor zijn hoofd stoten. In ieder geval daarvoor al mijn excuus Hr. Skukhorzel.

Wat me wel opviel is dat er geen Salmonella geconstateerd is in dit EI. Dus misschien zijn ze toch wel Salmonella vrij???

© vincent

 

Junk food…

Zoals een ieder wel is opgevallen is er de laatste dagen niets geschreven op het ministerie. Helaas zijn we zo druk met de bouw bezig dat fatsoenlijk eten erbij inschiet. wellicht hebben we in het weekend meer tijd om een leuk verhaal te schrijven met foto’s.

Tot het weekend!

© vincent

Domaine Les Faverelles…

vakantie augustus 2006 072

Gewoon eten kwam er vandaag niet van. Onze hele buurt is één groot gat. Overal worden leidingen en riolering vernieuwd. Ook wij komen volgende week aan de beurt, maar vóór die tijd moeten wij nog een papier invullen of we aan de NEN 1010 voorschriften voldoen??? Vandaag dus maar hulp ingeroepen van een deskundige, wat er nu moet gebeuren en hoe en wie. Vandaar geen tijd om te koken. We stelden ons vandaag ” tevreden” met eten, gehaald bij de Chinees.

Toch een foto. Niet van het eten vanavond maar van de wijnkelder in Asquins.

 

© ellen

Gestoofd lamsvlees met gerookte knoflook en rozemarijn…

8 sep 012
Vanavond aten we de gerookte knoflook. Ik had lamsvlees van de bout bij de Turkse slager gekocht.
Die snijdt het vlees voor Nederlandse begrippen “vreemd”. Het was een halve bout zonder bot maar mèt het haasje. Voor dat haasje betaal je bij een Nederlandse slager opeens het viervoudige! Maar goed, ik had twee flinke stukken boutvlees en besloot ze te stoven met de gerookte knoflook.
Voor 4 personen 750 to 1000 gram lamsvlees één of twee stukken van de bout
1 eetlepel olijfolie, 1 eetlepel boter
4 kleine takjes rozemarijn
8 teentjes gerookte knoflook, het velletje eraf pellen, niet stuk snijden
peper, zeezout grofgemalen
1 kopje bouillon
1 1/2 glas rode Bourgogne
Wrijf het vlees in met peper en grof zeezout.
Verwarm de olie en boter en braad het vlees daarin snel aan alle kanten lichtbruin.
Voeg de teentjes knoflook toe en laat ze even zachtjes meebakken.
Blus af met wat rode wijn, voeg de rozemarijn toe en de bouillon en laat het geheel dan ongeveer anderhalf uur stoven. Voeg op het laatst nog wat wijn toe en laat even inkoken.
Snijd het vlees en leg het op een voorverwarmde schaal. Schik de teentjes knoflook en de takjes rozemarijn er omheen.
Wij aten een sperzieboontjes bij en Opperdoezer aardappeltjes.
Een stukje Morbier toe.
En espresso.

De gerookte knoflook was, op deze manier klaargemaakt, echt heel lekker! Je proeft een hele subtiele rooksmaak, die blijft behouden ondanks de forse smaken van het stoofgerecht. De combinatie met de wijn en rozemarijn was prima. De knoflooktenen waren botermals en smolten op de tong. En zo’n zacht teentje, uitgesmeerd op een Opperdoezer aardappeltje smaakte ronduit hemels.

Morgen verwerk ik de knoflook op een andere manier, kijken wat dat oplevert.

© ellen