Alweer soep?

 

 

soep

Tja, alweer soep… Maar denk nou niet dat het zielig is. (“Zit-ie alleen thuis achter z’n pannetje soep te kniezen.”) Niets is minder waar. Ik eet elke dag soep, altijd. En in tegenstelling tot Ellen ben ik dol op maaltijdsoepen. ‘n Stevig bord en ik hoef verder niets. Ik kom niks tekort.

In dit geval ging ik uit van mijn basisrecept voor Chinese kippensoep. Ik verrijkte de bouillon deze keer evenwel met een extra ui, gedroogde paddenstoelen, een pepertje en extra knoflook.

De pittige bouillon diende als basis voor diverse soepen. Je schept een paar lepels in een andere pan en voegt ingrediënten toe. Zo at ik linzensoep, knoflooksoep, Thaise kippensoep en tortellini al brodo.

Ik bond sommige soepen met keihard oudbakken stokbrood, in kleine dobbelsteentjes gehakt. Probeer maar uit, het werkt geweldig, het smaakt heerlijk én je hoeft dat oud brood niet naar de eendjes te brengen… De knoflooksoep bond ik met aardappelen. Het werkte prima.

Wat ik maar wil zeggen: is je bouillon goed dan heb je bijna goede soep. Het is een kwestie van met smaak dié spullen toevoegen die je toch al in huis hebt. Zo simpel is het… Het kippenvlees dat ik over hield van het bouillon trekken gebruikte ik deels voor een soep, deels voor een salade.

Bij de tortellini smokkelde ik. Ik heb geen vingertjes om die tasjes te vouwen. Ik laat dat graag aan Ellen over, of aan het Kind. Mijn tasjes waren gekocht. In Luxemburg, én vers. Kooktijd één minuut. Gevuld met Parmaham en kaas.

De bruine kleur van de bouillon kreeg ik door uienschillen mee te laten trekken.

Ikke zielig? Ik dacht het niet!

© paul

soep

Haantje in Rhônewijn…

Coq au vin

De bedoeling is het om te koken met verse spullen, liefst van onbesproken kwaliteit. En zo gebeurt dat ook nagenoeg altijd in dit huis. Maar soms…

In iedere Italiaanse stad koop je op elke straathoek verse pasta, gemakkelijk in gebruik én lekker. Onlangs vond ik verse tortellini in Luxemburg, van Italiaanse kwaliteit. Ik gebruikte ze voor mijn Tortellini al brodeo.

In Duitsland, en ook wel bij de betere slager in Nederland, vind je ingeblikt vlees, zo geprepareerd dat je het alleen nog maar hoeft op te warmen. (Wel een goede slager zoeken!)

Ook Frankrijk kent zijn blikvlees, maar je vindt er de goede vleesconserven toch veelal in potten en potjes. Allerlei onderdelen, keurig verwerkt, prima op smaak gebracht, zo te gebruiken. Hoofdkaas in peterselie, ofvarkensmaag, misschien varkenspootjes uit Saint-Ménehould?

En zo worden er ook potten aangeboden met een complete maaltijd. Ik schreef al eens over cassaulet de canard. En vandeweek bezondigde ik me aan Coq au vin du Rhône. Groenten en vlees in één potje, een stuk brood erbij en je hebt een volledige én smakelijke maaltijd.

Het is lastig om exact aan te geven wat je kunt aanschaffen en wat je beter kunt laten liggen. Lees zorgvuldig de etiketten, daar is meestal wel uit op te maken of je kwaliteit in je handen hebt of niet. Denk in ieder geval niet dat je een complete kwaliteitsmaaltijd aanschaft voor twee euro’s, een maaltijd die dan ook nog eens van onbesproken afkomst is. Dat is een illusie, en je moet het niet willen…

Maar goed, met een beetje speurwerk ontdek je heerlijke zaken. Wij vinden het in ieder geval altijd weer de moeite waard er wat tijd en geld in te stoppen.

© paul

Goede morgen..

7 aug. 2011

pastis de Marseille ricard

Een hele goede morgen lezer…

Terwijl jij wat verwaten je derde kop koffie inschenkt en je eerste harde broodje open snijdt (verse broodjes? Ja in ieder geval wél in België en Luxemburg!) neem ik een slaapmutsje. En dan moet ik als de wiede-weerga naar bed. Vanmiddag wordt namelijk de Grote Prijs van Tsjechië verreden. Motocross wel te verstaan! Ik wil dat (op t.v.) meemaken. Voorts dien ik me te vervoegen ten burele van de Jongste Bediende, want ik heb een hoop lekkers voor hullie in huis. Dat moet nog worden afgeleverd. Daarna kook ik nog eens wat voor mezelf en dan zal het alweer tijd zijn om te gaan werken, de laatste nacht van mijn wachtweek…

Mijn slaapmutsje is eigenlijk een aperatief, dat weet ik ook wel. Mij maakt het niet zoveel uit, het smaakt me prima en ik slaap er uitstekend op. De purist ziet aan de kleur van de drank dat de verhoudingen niet helemaal conventioneel zijn, een glas pastis zou er geler uit moeten zien. Soit…

Welterusten lezer…

© paul

Gromperenkiechelchen en andere vakantiegenoegens..

4 aug. 2011
Gromperekichelchen

Paul belde vanavond en zei dat ik nu toch echt maar weer eens een stukje op ons web-log moest schrijven. Al dagen geen nieuws of recepten. Tja, sinds mijn laatste bericht is er hier veel gebeurd, héél veel! Ik ga jullie maar even bijpraten, dat maakt misschien ook wel duidelijk waaróm ik zo weinig geschreven heb.

Vorige week zat ik hier nog heel alleen met de Hondjes Max en Spot, nu is de hele camping vol en heb ik inmiddels bezoek/gezelschap gekregen van een hele rits mensen. Vorige zondag kwamen als eerste Ons Kind en vriend Andy. We aten een parelhoen met Ricard en Riesling (recept komt nog wel). Maandag kwam Paul na een week werken vanuit Nederland weer terug, hij reed dwars door Belgie om een paar aardige lifters op de juiste weg naar Parijs te zetten. De dagen daarop hielden we ons bezig met boodschappen doen, een visvergunning voor vriend Andy bemachtigen, nog meer boodschappen en gingen we een paar keer lekker ‘uit eten’. Donderdag arriveerde de voltallige familie Eupotours met hun caravan, zij besloten de laatste week van hun vakantie in Luxemburg, in hun optrekje hier tegenover ons, te verblijven. Dat maakte dus negen personen en twee hondjes. Wij maken dan een “potje” waarin iedereen wat geld stort voor de gezamenlijke boodschappen, eten en drinken.

Ik had Neel van Eupotours beloofd om een flinke pan spaghetti te maken, dus gingen de kleine pannetjes in de kast en kwamen de grote-gezinnen-pannen er uit.

Vrijdag kwamen ook Ans en Hijn met Hond Titus, zij starten hun vakantie hier en vertrekken aan het eind van de week naar Frankrijk. We schoven er juist een paar tafels bij toen ook, geheel onverwacht, vriend Peer de camping opreed. Gelukkig is er altijd een hapje eten over en een slaapplaats was ook snel gevonden. Dat maakte dus een gezelschap van twaalf personen en drie honden! Druk druk druk…Maar wel heel erg gezellig! We aten wat, we dronken wat en de piepkleine in onze caravan veranderde in een chaos.

Zaterdag bezochten we een markt die werd aanbevolen in de Luxemburgse @gendalux.lu. De markt was in Heinerscheid. Met het hele gezelschap reden we naar het Noorden en kregen het koud, heel koud. De temperatuur in Heinerscheid was slechts 12 graden, brrr. De artisinale markt viel ook heel erg tegen; een tiental zielige kraampjes met worst spek, bier, goed brood (dat wel!) enzovoorts. Achter, in de meest koude hoek van de markt, stond een kraam van de fanfare van Heinerscheid. Zij bakten worstjes en Gromperenkiecherchen om hun kas wat te spekken.

Gromperekichelchen

Het was koud en we hadden honger dus bestelden we een flink aantal porties van deze aardappelkoekjes. Iedereen blij; de koekjes werden met veel zorg gebakken, de fanfare had weer wat geld om leuke dingen mee te doen, en wij werden er warm van… En, ze waren echt heel lekker!

Het familierecept werd gewoon zomaar weggegeven. Bij deze:

  • nieuwe gromperen (aardappelen) schillen, wassen en raspen
  • een klein uitje erbij, ook fijngeraspt
  • flink wat bieslook, fijngesneden
  • peper en zout
  • ei
  • een lepeltje bloem
  • hoeveelheden vandaag gewoon zelf bepalen. ik schat op vier middelgrote aardappelen twee eetlepels bloem en één ei.

Meng alles en zet de massa in een afgedekte schaal een paar uur in de koelkast. Verhit een bakplaat of koekenpan. Giet er wat olie in, en schep er, als de olie heet is, een flinke lepel van het mengsel in. Even pletten tot je een mooie platte koek hebt. Eén kant bakken tot goudbruin, omdraaien met een spatel en de andere kant bruinbakken. Even uit laten lekken op keukenpapier en serveren met mosterd of appelmoes (uiteraard,zelfgemaakte, biologische!)

Gromperekichelchen

Wij werden er warm van en deden genoeg energie op voor het volgende avontuur. Maar daarover later….

Geen espresso toe!

© ellen.

Grillinger en andere genoegens…

2 aug. 2011

cactus

Ik ben afgelopen week Ellen gaan opzoeken op haar Luxemburgse stek. Zat ze, toen ik haar de week daarvoor verliet, moederziel alleen. Nou ja, twee honden hielden haar gezelschap.

Nu evenwel trof ik er een meute volk. Het Kind en Andy, Eupotours op volle sterkte (vijf stuks), Hijn en Ans en geheel uit het niets was daar ook nog eens Peer. Drukte alom, feest voor iedereen. Logisch gevolg: een goed gevulde tafel voor twaalf personen. We aten elke avond samen in de buitenlucht, je zult er nog wel over lezen.

Er is geen Luxemburger te vinden die tijdens de zomermaanden niet een paar openbare feesten bezoekt. En ook óns hele gezelschap bezocht een Zomerfeest en een Artisinale marché. Zo’n feest is ondenkbaar zonder de Schwenkbraten, de Grillanlage of de bak-en-braatplaat. De Luxemburger grillt… Naast de notoire Kottlets (varkensvlees van doorgaans prima kwaliteit en fijn gemarineerd) zijn Mettwurst en Thüringer favoriet.

Met die Thüringer is wat aan de hand. Sinds enige tijd mag Thüringer alleen Thüringer heten wanneer die uit het Duitse Bondsland Thüringen komt. En de Luxemburger maakte sinds jaar en dag zelf zijn Thüringer. Hij kan dat goed, en wil dat zo houden. Vandaar dat de Luxemburgse producenten van de worst naarstig op zoek zijn naar alternatieve namen. Allerhande fantasienamen doen de ronde, Grillinger lijkt het te gaan winnen.

En de doorsnee Luxenburger? Hij grilt gewoon zijn Thüringer. Of die nou Grilli, Festwurscht, Lëtzebuerger Grillwurscht of Grillinger heet…

© paul