Tja, alweer soep… Maar denk nou niet dat het zielig is. (“Zit-ie alleen thuis achter z’n pannetje soep te kniezen.”) Niets is minder waar. Ik eet elke dag soep, altijd. En in tegenstelling tot Ellen ben ik dol op maaltijdsoepen. ‘n Stevig bord en ik hoef verder niets. Ik kom niks tekort.

In dit geval ging ik uit van mijn basisrecept voor Chinese kippensoep. Ik verrijkte de bouillon deze keer evenwel met een extra ui, gedroogde paddenstoelen, een pepertje en extra knoflook.

De pittige bouillon diende als basis voor diverse soepen. Je schept een paar lepels in een andere pan en voegt ingrediënten toe. Zo at ik linzensoep, knoflooksoep, Thaise kippensoep en tortellini al brodo.

Ik bond sommige soepen met keihard oudbakken stokbrood, in kleine dobbelsteentjes gehakt. Probeer maar uit, het werkt geweldig, het smaakt heerlijk én je hoeft dat oud brood niet naar de eendjes te brengen… De knoflooksoep bond ik met aardappelen. Het werkte prima.

Wat ik maar wil zeggen: is je bouillon goed dan heb je bijna goede soep. Het is een kwestie van met smaak dié spullen toevoegen die je toch al in huis hebt. Zo simpel is het… Het kippenvlees dat ik over hield van het bouillon trekken gebruikte ik deels voor een soep, deels voor een salade.

Bij de tortellini smokkelde ik. Ik heb geen vingertjes om die tasjes te vouwen. Ik laat dat graag aan Ellen over, of aan het Kind. Mijn tasjes waren gekocht. In Luxemburg, én vers. Kooktijd één minuut. Gevuld met Parmaham en kaas.

De bruine kleur van de bouillon kreeg ik door uienschillen mee te laten trekken.

Ikke zielig? Ik dacht het niet!

© paul