Monthly Archives: March 2010

Hoe kalfsschenkel ossobuco wordt…

Posted on by
Reply

ossobuco

Ik had de kalfsschenkels gisteren ochtend al uit de vriezer gehaald, vandaag moest er dus écht iets mee gedaan worden. Al mijn andere plannetjes ten spijt werd het Ossebuco naar Ministerie’s beproefd recept. Omdat het alweer even geleden is dat het recept op dit web-log stond schrijf ik het nog maar een keer op.

  • 2 kalfsschenkels,
  • bloem,
  • boter of olie,
  • 1 ui,
  • 2 middelgrote winterwortelen,
  • 2 stangen bleekselderij,
  • 2 fijngehakte tenen knoflook,
  • 200 gram fijngehakte tomaten,
  • 1 glas witte wijn,
  • beetje bouillon,
  • tomatenpuree,
  • peterselie,
  • geraspte citroenschil
  • peper en zout.

Dep de schenkels droog en snijd ze aan twee kanten op de rand in tot op het vlees. Bestuif de schenkels met wat bloem en bak ze daarna aan weerskanten mooi bruin. Fruit in een stoofpan de ui en knoflook glazig. Voeg daarna de in fijne dobbelsteentjes gehakte bleekselderie en de wortel toe en laat het geheel even bakken. Voeg de fijngehakte tomaten toe en laat alles even aan de kook komen. Leg het vlees op de groenten, schud het glas wijn erbij en eventueel een beetje bouillon. Nu de deksel op de pan en het geheel mag anderhalf à twee uur zachtjes stoven. Hak peterselie en vermeng die met geraspte citroenschil.

Leg de schenkels op de borden, schik er de groenten omheen en bestrooi dat met de gremolada van citroenrasp en peterselie. Dien op met goed brood.

© paul

Gegratineerde venkel…

Posted on by
Reply

gegratineerde venkel

Een venkelknolletje, ach er ligt er altijd wel één in onze koelkast. Je kunt ze gemakkelijk een tijdje op voorraad houden en zo heb je altijd wat achter de hand. Bij voorbeeld om een beetje te gebruiken bij het pocheren van een visje, of als extra accent in een snelle salade, fijngehakt over de gerookte zalm of gewoon als groente bij de dagelijkse maaltijd. Ik dacht dat het wel overal zo zou zijn. Toen ik dat in gezelschap ter sprake bracht bleek echter dat een hoop volk niet van venkelknolletjes houdt?! Asjemenou, wie had dat gedacht? Enfin, onze gegratineerde knolletjes. Voor de liefhebber, zullen we dan maar denken…

  • 2 venkelknolletjes,
  • olijfolie,
  • geraspte kaas,
  • peper en zout.

Snijd de knollen van boven naar beneden in partjes. Verhit olie in een pan en bak de partjes rondom bruin. Voeg dan een heel klein beetje water toe en laat de venkel 10 minuten stoven. Haal de venkel uit de pan en laat even uitlekken. Smeer een beetje olijfolie uit over de bodem van een vuurvaste schotel. Schik de parten in schotel en strooi er rijkelijk kaas over. Plaats de schotel in de oven, die is voorverwarmd op 180 graden. Na een klein kwartier is de schotel klaar. Serveer direct.

We aten er aardappeltjes uit de oven bij en gemarineerde lamskarbonades.De witte Elzaswijn paste uitstekend en toe was er nog wat Shropshirekaas.

  • Het bakken van de groente verandert wel degelijk iets met de smaak, die wordt er mild van.
  • Welke kaas je gebruikt maakt voor een belangrijk deel uit hoe het gerecht uiteindelijk smaakt. Alle te raspen kazen zijn geschikt. Wij gebruiken graag Parmazaanse kaas, maar zeker zo vaak komt het voor dat er gebruikt wordt wat er net op dat moment in huis is. Dat levert verrassingen op. En het is nog nooit fout gegaan.

© paul

Runderstoofvlees met penne…

Posted on by
Reply

runderstoofvlees met penne

Ik zit al twee dagen met een pak zakdoeken aan de keukentafel te denken wat ik nu echt lekker zou vinden…Maar er is op dit moment eigenlijk niets waar ik zin in heb. Een boek lezen lukt zelfs niet, snuf, snuf, snotter, nieuwe zakdoek…Waar is dat Vicks ding?

Een flinke verkoudheid legt een fors deel van je smaakpapillen lam en “geen zin in eten” doet de rest wat mij betreft.

Ik kon gisteren nog net bedenken dat ik maar een flinke stoofpot van het een of ander zou moeten maken, lekker pittig, veel pepers en veel knoflook. Genoeg voor zeker twee dagen.

Een stoofpot van rundvlees met tomaten en olijven. Pepers, basilicum en oregano, een beetje zon in de winterkeuken.

  • Voor vier personen:
  • een beetje olijfolie
  • 1000 gram rundvlees, liefst ‘sucadelappen ‘ , in grove dobbelsten gesneden
  • 1 flinke ui, fijngesneden
  • 1 rode peper, zaad verwijderen en het vruchtvlees heel fijnsnijden
  • 4 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
  • 1 glas rode wijn
  • 1 blik tomatenstukjes (of in het seizoen, verse tomaten)
  • 1 kleine winterwortel, in klein blokjes gesneden
  • 2 stengels bleekselderij, in fijne blokes gesneden
  • oregano
  • laurierblad, wat rozemarijn
  • een handjevol mooie zwarte olijven
  • peper en zout
  • Basilicum en peterselie

Verwarm de olijfolie en fruit daarin de ui en de knoflook even zachtjes aan. Schep alles uit de pan en bak dan in dezelfde pan de dobbelsteentjes vlees rondom bruin. Voeg ui en knoflook weer toe. Doe de stukjes wortel en selderij erbij en schep ze even om en om. Voeg de wijn en tomatenstukjes toe en de kruiden. Sluit de pan en laat alles nu zeker 3 uur heel zachtjes stoven. Roer en proef af en toe en voeg de olijven toe. Misschien moet je er ook nog wat bouillon bij doen. Roer er vlak voor het opdienen nog wat versgehakte peterselie en basilicum door. Serveer met een ‘korte pasta’, bijvoorbeeld penne.

Wij aten een stukje kaas toe. Een Munsterkaasje van rauwe melk; heerlijk met een paar kummelzaadjes.

Kopje espresso toe!

© ellen.

De kazen van Corsendonk…

Posted on by
1

Corsendonk]

Het is niet de supermarkt waar we onze dagelijkse boodschappen doen, maar het blijft zaak om de Lidl in de gaten te houden. Die in ons dorp is goed voor verse regionale groenten en verder vind je er met regelmaat kwaliteitsaanbiedingen tegen zeer gunstige prijzen. Vandaar…

Vorige week hadden ze even Corsendonk bier in de aanbieding. Tripel en dubbel boden ze aan, bij Corsendonk heet dat Agnus en Pater. De prijs was prima en we sloegen dan ook een voorraadje in. Als een soort bijgift lagen er ook kaasjes van Corsendonk te pronken.

Die kazen worden niet in het voormalig Augustijnen klooster gemaakt. Corsendonk, gelegen binnen de gemeentegrens van Oud-Turnhout, is al lang geen klooster meer. Zowel bier als kazen komen van verschillende producenten. De familie Keersmaeker uit Oud-Tunhout nam eind negentiende eeuw de bierproductie over, en naar ik begrijp is de brouwerij nog steeds in handen van die familie. En de kazen worden gemaakt door de firma Kempico uit Gierle in de Antwerpse Kempen. Kazen en bier dragen hetzelfde logo, alsof ze onlosmakelijk bij elkaar horen. Het is wat je noemt een concept. Er straalt middeleeuwse ambachtelijkheid vanaf en Bourgondische degelijkheid. De VVV van Oud-Turnhout heeft er vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw dan ook hard aan gewerkt om “het Product” op de kaart te krijgen, en dat is ze best gelukt. En laten we wel wezen, niet ten onrechte. Prima kaas, prima bier…

Het is een half harde kaas, ook wel priorijkaas genoemd. Je vindt dit soort kazen volop in Begië, zowel in Vlaanderen als in de Walen. Zelfs in de Oostkantons worden ze gemaakt. En deze Corsendonk neemt terecht een prominente plaats in tussen zijn soortgenoten. We hebben wel mindere gegeten.

Romig, zacht van smaak, een tikje zoet met een lichtnotige ondertoon. Gemaakt van gepasteuriseerde melk en met een absoluut vetgehalte van 26%. Rondom een bruin waslaagje. De kaas is uitstekend in de koelkast te bewaren en de smaak blijft overeind wanneer de kaas licht gekoeld wordt gegeten. (Beter is het om op tijd een stukje op kamertemperatuur te laten komen. Álle kazen, dus ook deze, winnen dan aan smaak.)

Toen ik zaterdagochtend van mijn werk kwam sneed ik wat mooie plakken en belegde er een paar sneden zwaar brood mee. Zo eet je de kaas het best. En natuurlijk dronk ik een glas Corsendonk Pater, eh twee, eh…

Toen ik dan laat in de middag uit bed kwam was de rest van mijn kaasje opgepeuzeld. Kwestie van heel veel bezoek op de zaterdag middag en een gulle gastvrouw.

Corsendonk]

Oh ja, het kaasje woog bijna een kilo en het kostte me acht euro en nog wat.

© paul

Meegebrachte eetwaren…Hoe doe je dat???

Posted on by
Reply

broccoli, penne en gorgonzola

Sinds een paar weken is mijn werkrooster gewijzigd. Ik werk nu op dinsdag niet meer van 9.00 tot 17.00 uur, maar van 13.00 tot 21.00 uur. Een soort avonddienst dus. Allemaal niet zo erg maar hoe doe ik dat met eten? Net iets te laat om bij thuiskomst nog een warme maaltijd klaar te maken. Iets te eten meenemen zou dus een optie zijn, ware het niet dat ik niet goed weet wat. Collega’s die ook de avonden werken lossen het op verschillende manieren op; favoriet zijn de kant-en-klaar maaltijden van de diverse grootgrutters, maar er zijn ook collega’s die een restmaaltijd inpakken en opwarmen. Dat opwarmen kan alleen in een grote magnetron, een andere mogelijkheid om iets klaar te maken is er niet. Sterker nog, er zijn meestal ook geen borden (die worden opgeborgen in de, afgesloten, kantine. Scheelt afwas!) Iedereen eet dus uit plastic bakjes! Super ongezellig! Tot nu toe verkies ik het dan ook maar om mijn pauze over te slaan en tussendoor een broodje te eten, maar na een paar weken begint me dit toch op te breken. Eten meenemen dus, maar wat?

Kant-en-klaar maaltijden vind ik meestal niet te eten. Ik heb weinig of geen ervaring met magnetrons. Ik zou bijvoorbeeld een schoteltje thuis kunnen klaarmaken zoals hierboven;broccoli en penne met gorgonzola, maar wat gebeurt er in de magnetron als ik dat warm maak? Wordt de penne hard, of supergaar? Valt de kaas in rare deeltjes uit elkaar?

Wie geeft mij goede raad? Wie kan me recepten geven voor een eenvoudige, smakelijke, gezonde, in de magnetron op te warmen maaltijd? Oja, ik reis met openbaar vervoer, dus het moet ook nog een beetje simpel in te pakken en te vervoeren zijn!

Ik ben heel benieuwd beste lezers hoe jullie dit soort zaken oplossen.

© ellen.