Vandaag een extra dagje vrij gehad, de uren moeten op voor het nieuwe jaar! Echte luxe. Tijd genoeg om te bedenken wat we nu weer eens zullen eten… Maar weer veel tijd versnot met huishoudelijke bezigheden, dat moet soms ook. Toch heel lekker gegeten. Varkensvlees; schoudercarbonaden met Munstersaus en daarbij gestoofde andijvie met spekjes en tomaat. Voor mij ook Elzasser Späzle (een soort dikke eiernoedels). Espresso toe, met een stukje chocoladeletter.
© ellen
Vanavond een biefstukje gegeten, met gebakken aardappeltjes en een grote salade met geitenkaasjes omwikkeld met salami. Toe een stukje kaas. En espresso. Een lekkere fles wijn ter ere van Sinterklaas, een mooie Pomerol.
© ellen
Heel Nederland is ontregeld door de ingevallen winter, en ik doe daar graag aan mee. Ik heb een nieuwe badjas, ik noem hem kamerjas. Het motief lijkt aardig op dat van Ollie B. Bommel, en ik voel me dan ook een hele “Heer van Stand”. Ik trek die jas vandaag niet meer uit c.q. kleed me verder niet aan, ik blijf binnen en zet de verwarming een graadje hoger.
Ellen noemde gisteren de Epoisses-kaas. Sinds jaar en dag zijn Comté en Camembert in huis favoriet. Meestal vullen we het assortiment aan met één biezondere kaas. Nu is dat al een paar keer Epoisses. Een bijzonder mooi kaasje is het, het komt uit Bougondië. Het is een roodflorakaasje. Het smaakt pikant, pittig en wat kruidig. De kaas loopt prachtig uit en dat maakt het eten ervan tot een bijzondere sensatie. Je kunt de inhoud, als je wilt, met een lepeltje opscheppen. De korst is vettigen en vochtig en oranje van kleur. De kaas wordt tijdens het rijpingsproces (één tot drie maanden) gewassen met witte wijn en eau-de-vie de marc de Bourgogne, een aan grappa verwant stooksel.
Je vindt de kaas zelden in de schappen van de supermarkt, je moet al naar de betere kaashandel. Maar dat is dubbel en dwars de moeite waard. Ik vergat te vermelden dat de kaas gemaakt wordt van koemelk.
Het verleden van deze kaasmakerij verbergt een gruwelijk geheim. Het wassen van de kaas met wijn en sterke drank werd niet gedaan door de kaasmakers. Die werden er eventjes vrolijk van, maar kregen vervolgens gruwelijke koppijn van de alcoholdampen. Dus besteedden ze die rotklus uit aan het plaatselijk weeshuis. Want, zo was de moverende gedachtengang in die dagen: Daar leven jongelieden toch maar op kosten van de gemeenschap! Wij vroegen ons verontwaardigd af hoeveel bloedjes van kinders voortijdig aan de drank zijn geraakt, om maar niet te spreken van de helse hoofdpijn, elke dag weer…
Nog even dit (en ik zal het nog vaak schrijven): Bewaar,als het kan, kaas in de kelder. Ben je aangewezen op de koelkast, haal de kaas er op tijd uit om hem op kamertemperatuur te laten geraken. Te koude kaas is net zo waardeloos als rode wijn uit de vriezer, of witte wijn uit de magnetron.
© paul
Als dessert aten we een stukje Münsterkaas, met een beetje overgebleven rodewijnsaus van gisteren. Het leek mij een vreemd experiment. Münster eet je met iets zoets en liefst een glas Gewürztraminer (een witte wijn). Maar de kaas bleek toch prima samen te gaan met deze saus. Misschien door het zweempje zoet van de appelstroop? Espresso toe met een stukje bittere chocolade. Paul komt uit de wacht en mag vanavond nog een fles wijn proeven. We hebben een Medoc, Château Labadie Gombaud 2001. Verslag daarover later.
© ellen
Recept voor 4 personen: 2 varkenshaasjes, 1 klontje boter, 1 teentje knoflook fijngesnipperd, 1/4 liter room, 150 gram Munsterkaas, peper, zout, nootmuskaat, peterselie, basilicum.
Braad het haasje in een open pan ongeveer 20 minuten (afhankelijk van dikte en grootte) Intussen in een sauspan de knoflook in de boter even smoren, de room erbij en aan de kook brengen. De kaas in kleine flintertjes snijden en bij de room voegen. Blijven roeren tot alle kaas gesmolten is. Kruiden met peper, zout, nootmuskaat en even zachtjes laten pruttelen. Het haasje uit de pan nemen en warmhouden onder folie. De aanbaksels in de braadpan losroeren met een scheutje witte wijn, en de kaassaus erbij doen. Goed roeren en een beetje fijngehakte peterselie / basilicum toevoegen. Het haasje snijden, op een mooie, voorverwarmde, schaal leggen en een beetje van de saus erover scheppen. Snel opdienen.
Wij aten er witlof bij en aardappelen. Espresso toe. Dit recept is “een beetje uit de Elzas, en een beetje van mij”, wil je meer Elzas serveer er dan zuurkool bij!
© ellen
Feta mag alleen feta heten wanneer hij uit Griekenland komt. Die uitspraak is gisteren gedaan door het Europese Hof in Luxemburg. De kwestie sleept al langer, de Europese Commissie deed daarover al een uitspraak in 2002. Net als Parmaham, Bordeauxwijn of Champagne is nu ook Fetakaas een beschermde naam, en mag alleen in Griekenland onder voorwaarden worden geproduceerd. De belangrijkste makers zijn echter Denemarken en Duitsland, en ook in Nederland wordt de kaas op steeds grotere schaal geproduceerd. Het argument dat de Fetakaas al duizenden jaren deel uit maakt van de culturele geschiedenis van Griekenland was het doorslag gevend voor het Hof. Wat vindt ons eigen Ministerie daarvan? Griekse feta wordt nagenoeg altijd gemaakt van schapenmelk, de buitenlandse van koemelk. De smaken verschillen dus, maar we vinden ze beiden lekker en hebben geen uitgesproken voorkeur. Wel is de Deense feta vaak aan de zoute kant, overbodig en alleen gunstig voor de producent (blijft langer goed). Zaak is een goede kwaliteit te kopen, vraag maar aan de kaashandelaar. Twee gedachten: Duitsland, Denemarken en de ander Eu-landen zullen uiteraard blijven doorproduceren. Hoe gaat die kaas heten? Griekse Witte? Verder wordt er in Griekenland zoveel feta gegeten dat ze zelf niet in staat zijn voldoende te produceren. Al jaren importeren ze met name uit Denemarken, en in grote hoeveelheden. En hoe heet dan die kaas?…
© paul
