Category Archives: vis

Ovenschoteltje met gestoofde prei, aardappelpuree en kabeljauw

Posted on by

visschoteltje
Het blijft maar winter; ik heb eigenlijk geen hekel aan winter, als het koud is doe je wat extra kleding aan en niets aan de hand. Maar het heeft nu voor mij zelfs lang genoeg geduurd. Ik verlang ernaar om in de tuin te zitten, een beetje in de grond te peuteren en de uitschietende planten te bekijken. Helaas, nog even niet. Toch kan het soms wel, deze foto vond ik toevallig terug, blog van 9 februari 2008. Nou ja, niet zeuren, ooit wordt het lente en tot die tijd troosten we ons met mooi winters eten; troosteten

  • Voor vier personen
  • 1 kilo kruimige aardappelen. Schil de aardappelen, kook ze gaar en maak er met de knijper puree van.
  • 500 gram gefileerde vis in hapklare stukjes (bijvoorbeeld kabeljauw, gekweekte uit Schotland) of andere filets of raadpleeg de viswijzer voor meer info over Goede Vis).
  • 2 kleine preien, in ringen gesneden
  • witte wijn
  • wat boter

Verwarm de boter en stoof daarin de prei even aan. Giet er de witte wijn over en stoof tot de prei zacht is.

  • Maak een mosterdsaus van :
    • 1 lepel boter
    • 1/2 zeer fijn gesneden uitje
    • 1 lepel bloem
    • 2 eetlepels grove mosterd
    • ruim 1/2 liter bouillon
    • flinke scheut room, peper en zout

    Smelt de boter in een sauspan. Fruit de ui hierin aan. Voeg de bloem toe en roer alles tot een mooie massa, laat dat zo even zachtjes garen. Voeg dan de mosterd toe, goed roeren en dan de bouillon erbij voegen. Blijf roeren tot je een homogene massa hebt. Maak op smaak met peper en zout en voeg nog wat room toe.

    Verwarm de oven op 200 graden. Schik de aardappelpuree in een vuurvaste schaal maar houd het midden vrij. Leg in midden de preiringen en giet daarop wat mosterdsaus. Leg hierop de stukjes rauwe kabeljauw. Schenk er nog wat mosterdsaus over tot de vis helemaal bedekt is en zet de schaal 25 minuten in de voorverwarmde oven op 200 graden. Strooi er nog wat versgehakte lente-ui en peterselie over en dien op met een flinke groene salade.

Kopje espresso toe, met een paaseitje (hmm paaseitje gevuld met bloedsinaasappel kaneel, mooie combinatie!)

© ellen.

 

Ovenschoteltje van prei, kabeljauw,aardappelpuree met mosterdsaus

Posted on by

ovenschoteltje aardappel prei en kabeljauw met mosterdsaus
Ik ben deze week al zeker vijf keer drijfnat geregend, mijn haren beginnen ervan te krullen… Paul is aan het opkrabbelen van een flinke griepaanval en hoest nog wat na… Dan eet je geen liflafjes; dan wil je Comfortfood! Zacht zalvend zalig eten, zonder poespas!

  • voor twee personen:
  • restje aardappelpuree
  • 1 prei
  • 2 stukjes kabeljauw
  • wat witte wijn
  • boter
  • peper en zout
  • voor de saus
  • 1 eetlepel boter
  • 1 sjalot, fijngehakt
  • een flinke eetlepel mosterd
  • 1 eetlepel bloem
  • scheutje witte wijn
  • wat bouillon
  • scheutje room
  • peper en zout

Maak eerst de saus; smelt de boter en laat de sjalot daarin zachtjes glazig worden. Voeg de mosterd erbij en roer goed. Voeg de bloem erbij en laat die even mee fruiten. Blus af met wat bouillon en witte wijn ( klein beetje van elk). Roer tot je een mooie gladde saus hebt. Breng verder op smaak met peper en zout en een scheutje room en laat de saus even doorkoken.

Was de prei en snijd ze in fijne ringen. Smelt wat boter in een pan en laat daarin de prei even stoven. Voeg een scheutje witte wijn toe en sudder nog even door tot de prei bijna gaar is. Breng op smaak met peper en zout.

Neem een ovenschaal en leg de prei in het midden. Leg daarop de stukjes kabeljauw. Schik de aardappelpuree eromheen en overgiet alles met de saus. 15 minuutjes in de oven op 180 graden en klaar is je zalige, zalvende maaltijd! geschikt voor zieken, bejaarden en iedereen die weer eens kletsnat geregend is! Glas witte wijn erbij en je voelt je weer helemaal happy!

Lijkt ingewikkeld, maar klaar in minder dan 20 minuten!

Kopje espresso toe!

© ellen.

Spaghetti met zalm, lente-ui en rucola

Posted on by

spaghetti met zalm, lenteui en ruccola
We komen allemaal weer in ons ritme van alledag; veel mensen zijn alweer een paar dagen aan het werk. Sommigen, zoals Paul bijvoorbeeld, hebben met Nieuwjaar en/of met Kerstmis gewerkt. Laten we niet vergeten dat er tijdens de feestdagen toch altijd een heleboel mensen aan het werk zijn om voor onze veiligheid en ons welzijn te zorgen…

Maar goed; we gaan over tot de orde van de dag; een heel nieuw jaar om onze goede voornemens in de praktijk te brengen; gezonder leven, meer bewegen, meer aandacht aan je naasten besteden, minder stressen op je werk, even een praatje maken met je bejaarde buurvrouw… Noem het maar op, en spreek het nog maar eens even hardop uit; goede voornemens vervliegen zo snel…

Zo heb ik me onder andere voorgenomen om onze maaltijden beter te plannen; van tevoren een planning maken wanneer we wat eten en me dan niet laten verrassen door ‘onvoorziene omstandigheden’. Ik heb vandaag dus maar eens de maaltijden en boodschappen voor dit hele weekend gepland, én ingekocht! Voor vandaag moest het iets snel-klaar zijn; eerst even naar het verjaardagsfeestje van Sam, daarna spaghetti met zalm,lente-ui en rucola.

  • Voor twee personen
  • stukje gefileerde zalm, in blokjes gesneden
  • 2 lente-uitjes, in dunne ringetjes gesneden
  • 1 theelepeltje bloem
  • wat boter
  • kleine scheutje witte wijn
  • scheutje room
  • handje rucola
  • peper en zout

Zet een pan water met wat zout op voor de spaghetti*). Als het water kookt mag de spaghetti in de pan. Als de spaghetti halverwege de kooktijd is begin je aan de saus; Smoor in een platte pan de lente-uitjes even zachtjes in de boter aan. Voeg er een klein beetje bloem bij en roer goed om. Voeg de witte wijn toe en roer. Voeg er een scheutje room bij en de stukjes zalm. Laat even zachtjes stoven en proef of je er nog peper en zout bij moet.

Giet de spaghetti af en schep ze in een mooie schaal. Giet de zalmsaus erover en schep voorzichtig door. Strooi er wat rucola over en dien snel op.

Kopje espresso toe, en je hebt een snelle, gezonde, smakelijke maaltijd!

@ ellen.

*) ik ga uit van spaghetti met een kooktijd van 11 minuten

Sylvesterkreeft…

Posted on by

Ik vertelde je dat ik werkte in de Nieuwjaarsnacht. Niet leuk, maar het was niet anders. Om het feest toch een beetje cachet te geven vierden we dan maar Sylvesteravond. Ellen had voor die gelegenheid een Canadese kreeft aangeschaft. Niet een verse, het dier was al morsdood en gekookt. Dus slechts een kwestie van opwarmen en “slachten”.

De smaak van pre-fab is natuurlijk niet te vergelijken met, laten we zeggen, een verse Scheldekreeft, maar lekker genoeg om er nog regelmatig aan terug te denken. Opgediend met lobbige mayonaise, zelf gemaakt, met de hand geslagen. Een groene salade erbij en wat knapperig brood. Voor Ellen een glas wijn en voor mij een slok, ik moest per slot nog werken. Witte Loirewijn was het…

Aangezien we nog trek hadden aten we ieder daarna wat kleine coquilles, gestoofd in peterselieboter. Ook met brood.

Ik vertrok naar mijn broodheer, deed mijn werk, en ach… de nacht was eigenlijk zo voorbij. Toen ik rond half acht thuis kwam zat Ellen al klaar met het ontbijt (de schat…). Goede gerookte zalm met een gepocheerd eitje, toast en wat flintertjes rucola. En natuurlijk de notoire fles bubbels. Crémant de Limoux was het, een oude bekende.

Jan en Ans kwamen in de loop van de ochtend even aan, op weg naar de nieuwjaarsreceptie van Jans schooltje. Voor mij een prima afsluiter van de ochtend. Ik ging naar bed en sliep een gat in de dag, terwijl Ellen zich de rest van de dag bezig hield met het ontvangen en verzorgen van een keur aan nieuwjaarsgasten.

© paul

Gelukkig Nieuwjaar…

Posted on by

Alweer ruim een dag oud, dat nieuwe jaar, en ik moet mijn lijstjes nog maken. Lijstjes met The Best of 2012, lijstjes met Voornemens voor 2013. Ik ga er de komende dag aan beginnen.

Ik werkte in de Nieuwjaarsnacht. Leuk vind ik dat niet, maar het hoort onlosmakelijk bij vierentwintiguurszorg. Iemand moet het doen…

Ellen verkoos het om thuis te blijven, alleen met een goed boek en Hond Max. Het beest had al de hele dag in een soort stuip onder de keukentafel gezeten, doodsbang voor het tomeloos geknal. Tijdens de jaarwissel lag-ie met z’n kop onder het bed, verder kon hij niet. En de rest van de nacht sliep hij (bij hoge uitzondering) ín het bed…

Niet de meest prozaïsche, de meest romantische aanvang van een nieuw jaar, maar we halen de “schade” wel in, reken maar…

Zoveel staat vast, voor ons gaat het een goed jaar worden. En jullie wens ik hetzelfde toe: Gelukkig nieuwjaar!

© paul

Guinness en oesters…

Posted on by

Ik ben gek op Guinness en ik ben gek op oesters. Men verzekert mij dat het een moordcombinatie is. Op diverse plaatsen in de wereld worden er zelfs hele festivals aan die combinatie gewijd. Ik vond dat ik het zo onderhand zelf maar eens moest ervaren.

Enfin, doe mijn oesters maar met een mooie witte wijn. De Guinness drink ik later op de avond wel…

Pastasaus op basis van witvis en tomaten…

Posted on by

spaghetti tonijn

De hele week al had ik zin in vis. Maar om een of andere reden (om duizend redenen) kwam het er maar niet van. Uiteindelijk stelde Ellen een pastaschotel voor. Die zou dan zus-en-zo moeten… Ik zag er wel wat in, maar dan meer zo-en-zo. Het werd dan ook compromis-koken, een rare maar leerzame bezigheid. Enfin, uiteindelijk was ieder tevreden, een paar opmerkingen over textuur en finale afwerking daargelaten. Als hoofdgerecht zou het recept voor drie, wellicht vier personen kunnen voldoen.

  • 350 gram file van witvis,
  • 1 uitje,
  • 2 tenen knoflook,
  • 400 gram tomatenpulp,
  • flinke hand grof gehakte rucola,
  • flinke scheut droge witte wijn,
  • oregano,
  • verse peterselie,
  • peper en zout uit de molen,
  • olijfolie.

Snipper het uitje en de knoflook fijn en fruit ze in de olijfolie. Laat ze mooi glazig worden en blus dan af met de witte wijn. Voeg de tomatenpulp toe en kruid met oregano. Doe nu de in kleine blokjes gesneden vis erbij en laat het geheel op een rustig vuutje een half uur stoven. Doe er halfweg de stooftijd de grof gehakte rucola bij en de helft van de gehakte peterselie. De saus is uiteindelijk klaar wanneer de stukjes vis uit elkaar vallen. Kook spaghetti naar behoefte gaar en stort die dan in de pan met saus. Even omscheppen en afwerken met de rest van de peterselie. Je gerecht kan op tafel.

Ik had teveel saus, dus ik heb ervan afgezien om de pasta door de saus te scheppen, ik stortte de saus óp de pasta.

Erbij aten we een salade van rucola en ei en we dronken een muskadet uit de Loire. Espresso toe.

© paul

 

Grijze garnalen op zondag…

Posted on by

Als ze hun jasje nog aan hebben ogen ze grijs. Vandaar de naam. Gepeld lijken het eerder babybilletjes (of zoiets).

Ellen schafte ze aan op de zateredagmarkt in Helmond, ongepeld. Aan mij dan de taak om ze van hun velletje ontdoen. En erg vind ik dat niet. Het is een kwestie van een goed radioprogramma opzoeken, of een zorgvuldige keuze maken uit de platenkast. Op zondagochtend betekent dat luisteren naar OVT, het onvolprezen geschiedenisprogramma van de VPRO. En dan had ik vanochtend nog eens de mazzel dat het programma 20 jaar bestond. Zeven uren uitzending aan één stuk. De collega’s van VARA’s Vroege Vogels hadden er welwillend hun zendtijd voor afgestaan.

Een kilo garnalen pellen kost me ongeveer een uur. De beestjes van deze ochtend pelden beroerd, ik weet niet waarom. Het duurde nu iets langer.

Van de schokken maak ik doorgaans een garnalenbisque, maar aangezien er nog een ruime hoeveelheid in de vriezer lag en we van de zaterdag nog voldoende spinaziesoep over hadden, heb ik het pelafval maar in de clico gekieperd.

Je gebruikt de garnaaltjes in een pasteivulling, of je maakt een Tomate crevette. Nog zo’n klassieker: garnaalkroketjes. Je bent er even mee bezig, maar het resultaat is o zo bevredigend. Of gewoon met een lik mayonaise op een dun sneetje wit brood: toast garnaal. En uiteindelijk mag ook dat brood wel achterwege. Een handje garnaaltjes, een toef mayonaise. Om te spreken met de woorden van Jeroen Meus: Meer hoeft dat niet te zijn, hè!

© paul

Schoteltje van broccoli en kabeljauw…

Posted on by

Dat de Jongste Bediende een groot liefhebber is van schaal- en schelpdieren was je al bekend. Voor een maaltje zeefruit kun je hem zelfs bij nacht en ontij wekken. Wij mogen de Jongste Bediende dan ook graag aan onze dis noden wanneer er weer eens mosselen op het menu staan. 

Bij Marleen ligt dat anders. Zij is helemaal niet geporteerd van het schelpenspul, zij belieft het niet. Maar aangezien Marleen en de Jongste Bediende doorgaans tesamen het Ministerie bezoeken verzinnen we wel iets anders voor Marleen.

Onderstaand recept levert zo’n alternatief gerecht op. Het is geschreven voor één persoon, maar je kunt het naar believen uitbreiden voor meerdere mensen door de hoeveelheden te vergroten.

  • 1 stronk broccoli,
  • 1 mootje visfilet naar keuze (hier kabeljauw),
  • 1 eetlepel crème fraiche,
  • vers geraspte nootmuskaat,
  • chilivlokken,
  • boter,
  • peper en zout.

Snijd de broccoli. Kook de groente in gezouten water (de stronkjes moeten iets langer dan de roosjes) en pureer de gekookte groente samen met de crème fraiche tot een mooie smeuïge puree. Voeg wat vers geraspte nootmuskaat toe en eventueel peper en zout. Stort de groente in een vuurvaste schaal en druk de rauwe vis er middenin. Druppel wat gesmolten boter over de groente en leg wat klontjes boter op de vis. Besprenkel de schotel met wat chilivlokken. Schuif de schaal in een op 200 graden voorverwarmde oven en laat de vis in ruim 15 minuten garen.

Het gaat snel, en het kan nauwelijks simpeler. En of het smaakt, vraag dat maar aan Marleen…

 

 

Bouillabaisse uit de buurt van Montpellier…

Posted on by

De foto toont een onderdeel uit mijn bouillabaisse. Welke vis het is weet ik niet. Het ziet er allemaal wat rommelig uit. Ik schaam me daar niet voor, de beste bouillabaisse-koks maken er een rommeltje van.

En nogmaals, wil je je vispannetje maken met filets (voor mijn part met vissticks), mijn zegen heb je. Het zal alleen nooit bouillabaisse worden.

Ik had aan mijn eerdere artikel nog een filmpje willen hangen. Een spectaculaire kijk in de keuken van een Chef die het echt kan, en dan ook nog eens voor een  groot en uitgelezen publiek. Zij restaurant heet Les Tamaris, chez Raymond. De man zal dus Raymond heten, ik kwam niet meer over hem te weten.

Kijk hier hoe Raymond een maaltijd maakt voor een goede veertig collega koks uit Lyon.

(De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook voor de man viel omwille van de espadrilles aan zijn voeten. Ik sjok in mijn vrije tijd al een jaar of veertig op zulke sloffen. Sympathiek volk, die espedrille-dragers. Guust Flater draagt ze ook…)