De ontdekking, een paar dagen geleden , dat de prachtige Kabouterreclame van Hans Kresse is, hield me almaar bezig. Reden genoeg om erop terug te komen. Nog in de oorlog kregen de Toonderstudio’s opdracht tot het ontwerpen van een reclamecampagne voor Kabouter jenever van destilleerderij Herman Jansen uit Schiedam. Om een en ander te beklinken kreeg Toonder naast de gage ook een literkruik jenever. In zijn memoires noemt hij dat “een onbetaalbare godendrank”. (Jenever deed tijdens de oorlog wel 150 gulden op de zwarte markt.) Toonder schreef een boekje :“Het Recept van Pinneke Proost, een Schiedamse legende.” Het tekenwerk werd gelaten aan een nieuwkomer in de studiostaf, Hans Kresse. Om en of andere reden werd het boekje niet uitgegeven. Wel de kaboutertekeningen. Hans Kresse zou later uitgroeien tot misschien wel de belangrijkste striptekenaar van Nederland. Het Ministerie gunt hem in ieder geval die titel. Legendarisch is zijn middeleeuws epos “Eric de Noorman”, later aangevuld met “Erwin, de zoon van Eric”. Tot een internationaal hoogtepunt in striplectuur behoort de “Indianenreeks”, uitgegeven en vertaald over de hele wereld. Kabouterjenever bestaat nog steeds. Het merk is in de loop der eeuwen in diverse handen geweest. De huidige eigenaar heet UTO Nederland. (Van het jenevermerk Notaris.) Aan het marktaandeel van Kabouterjenever wordt niet hard getrokken, men heeft ingezet op Notaris. Tegenwoordig siert een slechte imitatie van Kresse’s Pinneke Proost het etiket. Het boekje “Het recept van Pinneke Proost” is in kleine oplage alsnog uitgegeven in 1995, met voorwoord van Maarten Toonder en alle illustraties van Hans Kresse. Isbn kon het Ministerie niet achterhalen.

In een eerder artikel schreef ik over Hijn en Ans en hun nimmer aflatende speurtocht naar parafernalia die de schijn van onmisbaarheid dragen. Ikzelf ben geen haar beter. Ook ik kan het niet laten te snuffelen en struinen tussen door anderen afgedankte goederen. Altijd met het waanidee in het achterhoofd dat ergens de “pot met goud” verborgen ligt, en ik zal hem dan vinden. En altijd kom ik met iets thuis. Een glaasje, een kom, een koffiepotje. Altijd onmisbare spullen, altijd “dat wat ik immer wilde hebben”. Ellen de pest in, ons huis slibt dicht met goedbedoelde rotzooi. Vandaag vond ik een boek in de plaatselijke kringloopwinkel. Dat is minder erg, want het neemt relatief weinig plaats in en is gemakkelijk op te slaan tussen de duizend andere exemplaren van het Ministerie. Het betreft de jubileumuitgave van Het Slijtersvakblad (1953-2003). Een juweeltje… Het is uitgegeven ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van voornoemd tijdschrift. Mooi gebonden, ongeveer A4-formaat. In eerste instantie viel ik voor de paginagrote advertenties uit vroeger dagen, prachtig uitgevoerd in kleur. Toen bleek dat op pagina 6 als memorabel feit uit jaar 1953 dan ook nog eens werd vermeld dat Jacques Tati zijn eerste M. Hulot film deed uitkomen, kon het voor mij niet meer kapot. (Daar ben je per slot fan voor!) Het boek behandelt het jaar 1953 als volgt: één pagina wereldnieuws per maand, één pagina Nederlands nieuws en één pagina drankennieuws. Verder een verhaal over het ontstaan van het Slijtersvakblad en achtergrondverhalen als: “Bier en gedestilleerd in 1953”. Achter in het boek zit een Cd-rom, met daarop alle eerste 12 uitgaven van Het Slijtersvakblad. IJzersterk waren we in die tijd in reclameslogans: “Laat-ie fijn zijn, drink Rijnwijn.” “Drink louter Kabouter.” Een Citroentje pittig en puur is heerlijk en niet duur.” (We zijn altijd al een poëtisch volkje geweest.) Jammer, weinig over wijn. Het is ál Klare en bier wat de klok slaat. Het boek verkeert in nieuwstaat en kostte me 1 euro. De geneverreclame is van de hand van Hans Kresse, misschien wel de beste striptekenaar die ons landje ooit heeft gekend.