Champagnepils?..

bier1

De vier grote brouwerijen van Luxemburg brouwen hun Pils naar het Deutsches Reiheitsgebot. Ik weet ook wel dat dat niet alles wil zeggen, maar brouwen kunnen ze in ieder geval. Mijn voorkeur gaat uit naar het merk Bofferding, maar nogal wat échte bierkenners prefereren de pilzen van de brouwerij Simon uit Wiltz. De Speciaalbieren die de diverse brouwers produceren vinden gretig aftrek in de Luxemburg omringende landen, en terecht.

Een week geleden zag ik in een supermarktschap een nieuw Speciaalbier van Simon: het Prestige. Nadere beschouwing leerde dat het een bier van de lage gisting betrof, een pilsnerachtig type, dat was aangevuld met 8 % Crémant de Luxemburg, zeg maar de betere Luxemburgse Champagne. Een huwelijk van bier en wijn, dat is toch op z’n minst opmerkelijk. Het geheel zat verpakt in een “beslagen” fles, bijna zwart van kleur, met zilver opdruk. Chique. De Crémant kwam van de Caves Gales, een gerenommeerd huis uit Remich aan de Moezel.

We brachten een paar flessen mee naar huis en organiseerden een kleine proeverij. Nieuwsgierigheid en ongeduld maakten echter dat ik daarvoor al een fles uitprobeerde. Ik vond het maar flauwtjes. De smaak die een goede pils nu juist zo bijzonder kan maken was verdwenen, vond ik. En iets van Crémant terug proeven deed ik niet, behalve dan misschien een verfrissend zuurtje op de achtergrond.

Toen ik het bier ter beoordeling voorzette aan vriend Jan vreesde ik dan ook het ergste. Jan is er nogal nauw aan. En hij heeft veel ervaring met bier, een goede smaak en uitgesproken mening. En wat denk je: hij vond het lekker! Verfrissend en smakelijk. En juist de zaken die ik als minpunten bestempelde waren voor hem reden tot een positief oordeel.

En zo zie je maar weer lezer, niks is eenduidig en de waarheid bestaat niet. Laat je door mijn bedenkingen niet weerhouden dat Prestige zelf te proeven.

© paul

Wine Blogging Wednesday…

wbw-schoon

Wat je nog tegoed hebt is de uitslag van Wine Blogging Wednesday, editie 2, juli 2006. Je vindt de samenvatting door door te klikken naar het log van Cuno van ‘t Hoff of dat van Ed Starren (Mariëlla Beukers is nog op vacantie).

De komende editie zullen we missen, we hopen aanstaande woensdag ergens in Bourgogne te verblijven. En of de Jongste Bediende (onze steun en toeverlaat bij afwezigheid) zich waagt aan het vergelijkend warenonderzoek is maar de vraag…

Enfin, lezer, niets staat je in de weg om vanaf komende woensdag actief deel te nemen aan WBW. Je vindt het inleidend verhaal op de boven genoemde web-logs. En vergeet die dag niet in de Volkskrant te kijken. Onno Kleyn zal ook dan weer in de rubriek Volkskeuken een recept schrijven met betrekking tot Wine Blogging Wednesday. Succes!

© paul

Domaine Les Faverelles…

vakantie augustus 2006 072

Gewoon eten kwam er vandaag niet van. Onze hele buurt is één groot gat. Overal worden leidingen en riolering vernieuwd. Ook wij komen volgende week aan de beurt, maar vóór die tijd moeten wij nog een papier invullen of we aan de NEN 1010 voorschriften voldoen??? Vandaag dus maar hulp ingeroepen van een deskundige, wat er nu moet gebeuren en hoe en wie. Vandaar geen tijd om te koken. We stelden ons vandaag ” tevreden” met eten, gehaald bij de Chinees.

Toch een foto. Niet van het eten vanavond maar van de wijnkelder in Asquins.

 

© ellen

Wijn uit een bekertje…

vakantie augustus 2006 095

Het is nog niet zo heel lang dat het gebied rond het bedevaartsoord Vezelay in de Morvan haar wijnen Bourgognewijnen mag noemen. En dat terwijl er toch al sinds het begin van onze jaartelling een rijke wijntraditie bestaat. We kochten er bij een kleine boer in Asquin (waar we kampeerden) een voorraad om mee naar huis te nemen, rood zowel als wit. We wilden ook de wijngaarden van de boer bekijken en aansluitend een wandeltocht maken door de rest van het Vezelay wijngebied. Het was hoger en verder dan we in aanvankelijk vermoedden. Het beetje proviant en water waren niet toerijkend voor de tocht, maar zoals zo vaak bij dat soort ondernemingen hielp het toeval ons uit de nood. We wisten het niet en waren daarom aangenaam verrast toen we via onverharde wegels het plaatsje Saint Père in wandelden. Het was een feestdag en dat werd in de open lucht gevierd. Hele families aan lange tafels, en volop te eten en te drinken. Er werd gul geschonken, gegrillt en gebakken. Ik at er voortreffelijke pensworstjes en Ellen fijns van de Charolais. We bestelden water want we moesten zo meteen nog een eind lopen. We kregen echter bekertjes met een licht rood goedje aangeboden, gratis en voor niks. Weigeren zou onbeleefd zijn. Wie schetste onze verbazing na de eerste slok. Het vocht was zoet, fris en fruitig. Even later vonden we uit hoe het zat. Ook in de buurt van Saint Père wordt Crème de cassis gemaakt. Het is een goede gewoonte om jonge witte landwijn aan te lengen met eerste klas cassis. Het resultaat is verbazingwekkend lekker. En vreemd genoeg paste het uitstekend bij de stevige kost van gegrillt vlees en worstjes. En ze waren er scheutig mee, daar in Saint Père. Onze bekers waren nog niet leeg of er stonden alweer nieuwe op tafel. Aardig volkje, die Bourgondiërs.

© paul

100% CHARDONNAY…

Het is rustig op mijn afdeling, ondanks de extreme binnentemperaturen is iedereen (behalve ik) in slaap gesukkeld. En hier zit ik dan op mijn werk met een fles Spa en een pot koffie en ik ga een stukje schrijven over wijn.

De uitgekozen wijnen voor Wine Blogging Wednesday, editie juli 2006 zijn: Peter Lehmann Weighbridge 2005 Unoaked uit Australië en Mâcon Villages Cuvée 2005 Blason de Bourgogne uit Frankrijk. Allebei gemaakt van 100 % Chardonnaydruif en allebei te bekomen bij Gall & Gall voor de prijs van om en nabij de 6,50 euro.

Mijn voorkeur voor witte wijnen gaat uit naar de Moezel, de Pfalz, de Elzas. Niks heb ik met wijnen uit de Nieuwe Wereld. Toen we drie weken geleden de boven genoemde flessen aanschaften en de inhoud proefden was het dan ook snel een uitgemaakte zaak. De Mâcon kenden we, die was al eerder redelijk bevallen bij een gepaste maaltijd, de Lehmann voldeed aan ons (ik geef het toe) vooroordeel, we vonden het niet veel. Het was echter een gezellige, maar slordige boel op het Ministerie, die avond. We dronken nog andere zaken en aantekeningen maken, ho maar…

We hebben de proeverij vanavond nog eens over gedaan, beter voorbereid en zorgvuldiger. Wonderlijk was dat zowel Ellen als ik de wijnen lekkerder vonden dan we ons herinnerden van drie weken geleden. We gebruikten de wijnen bij een maaltijd van kip met paddenstoelen in room. De Lehmann deed ‘t het best. Waarschijnlijk omdat die sterker, geprononceerder smaakte dan de Mâcon. Hij had een langere afdronk en je bleef hem ruiken ondanks alle andere tafelgeuren. De Mâcon viel een beetje weg bij de forse smaak van de maaltijd. Doordrinkend ná de maaltijd werden de rollen omgedraaid. Ineens werd het zoet in de Lehmann vervelend, de Mâcon evenwel smaakte best. En zonder eten deed die Lehmann wat heel veel Chardonnaywijnen doen. Ze worden opdringerig, een hoop smaak, maar weinig fijns. Een zelfde ervaring met de Lehmann had Ellen samen met haar collega’s, zie log 5 juli 2006.

Het Ministerie heeft niks tegen de Chardonnaydruif  en nog minder tegen de fijne wijnen die je er van kunt maken. Wil je Ellen écht een plezier doen, schenk haar dan een fles Chablis, of een Meursault van enige kwaliteit. Alletwee wijnen van 100 % Chardonnay. Waar het Ministetrie wat op tegen heeft zijn al die Chardonnaywijnen (hele Aldi’s vol) die een hoop smaak pretenderen, altijd té zoet zijn en opdringerig ruiken (dus niet geuren). Die pretenderen lekker te zijn, maar waarbij je in de plaats van afdronk een kleffe smaak in je mond overhoudt. Gelukkig was het niet zo erg met de twee gekozen wijnen.

Resumerend: kom je eten op het Ministerie dan is er een kansje dat je de Lehmann bij de maaltijd geschonken krijgt, daarvoor is-ie prima geschikt. Kom je een avond drinken dan zou het kunnen zijn dat we je de Mâcon voorzetten en je zult niet te klagen hebben. Die Lehmann krijg je dan niet (of we moeten helemaal niks anders meer in huis hebben).

© paul

WINE BLOGGING WEDNESDAY…

 

 

De bedoeling, lezer, is dat jij je ook enige moeite getroost in het kader van  Wine Blogging Wednesday. En geloof me, het is geen straf. Integendeel! Het is lollig om samen wijnen te proeven, te vergelijken, te drinken. Het noopt je je smaak te scherpen, je gezichtveld te verbreden. En de ervaring leert dat na een paar glazen het gesprek vanzelf toch weer afdwaalt naar al die belangrijke zaken die zich altijd al aandienden wanneer je zat te drinken, zodat er dus eigenlijk niks nieuws onder de zon is. Buiten dat bouw je ongemerkt een wijnarchiefje op zodat je de volgende keer in de supermarkt niet eindeloos hoeft te dubben voor het schap, maar gericht aan kunt schaffen wat je bij die bepaalde maaltijd of bij die bepaalde gelegenheid nodig hebt.

Je kunt je verhaal kwijt op het weblog van Mariëlla Beukers, op dat van Ed Starren of dat van Cuno van ‘t Hoff. Of op het Ministerie, desnoods in de vorm van een gastcollum. Schroom je niet, niemand zal je afrekenen op vermeende onkunde of amateurisme. Je hoeft geen “kenner” te zijn om iets waardevols over je smaak te zeggen. Doe er je voordeel mee en laat anderen profiteren van jouw oordeel. Voor de aflevering van deze maand ben je te laat. Maar volgende week woensdag verschijnt er een nieuwe editie: Nieuwe Ronde, Nieuwe Kansen!

©  paul

WEER TERUG…

 

Dag lezer;
Ik was er even niet, ik moest Ellen ophalen in Luxemburg. De reacties van jullie worden morgen beantwoord, vandaag komt het er niet van. De namiddag en vroege avond brachten we door met Jan en Ans. En met koele, frisse Elblingrosé. De laatste, want hij was kas-uitverkocht bij onze vaste wijnhandel.
Nu zitten we op ons thuisterras, het Kind komt even bijpraten en we openen een mooie fles Pommerol. En dat zou niet smaken bij dit soort weer? Nou, reken maar van yes!
Tot morgen.

© paul

Elbling Rosé…

 

Van de maaltijd heb ik weinig werk gemaakt. Koud vlees, sla, brood, stukje kaas. Ellen belde vanuit Luxemburg, ze was bezig lamskarbonaatje te bakken. Volgende week zul je er meer van horen. Dat gezegd hebbende kan ik me met een stukje bezig houden over rozé.

Op het web-log van Mariëlla Beukers kwam ik een artikeltje tegen waarin verwezen wordt naar de site van Perswijn ( het wijnmagazine voor liefhebbers en professionals). Daar wordt een stelling geponeerd, en het is de bedoeling dat je reageert. De stelling luidt: Rosé is geen serieuse wijn!  Via een tiental punten probeert één van de redacteuren(?) van Perswijn, René van Heusden, zijn stelling te “bewijzen”.

Ik kan me uitstekend vinden in de reactie van Mariëlle Beukers, ik zou me alleen minder beschaafd hebben uitgedrukt. Wat een baarlijke nonsens, die stelling, wat een gelul…

Er bestaat goede wijn, er bestaat slechte wijn. En hoe dàt zit is al moeilijk genoeg om uit te vinden. En dan nog: hoe vaak gebeurt het niet op het Ministerie dat er grote verschillen van mening zijn over smaak en kwaliteit. De een vindt iets heerlijk, de ander verafschuwt het. (Overigens: appelsap is geen serieuse wijn, zo ook niet jus d’orange. Maar rozé is wijn, dus ook serieus te nemen!)

Rosé is een hype, dus moet er wel iets heel ergs mee aan de hand zijn, aldus René van Heusden. Ja, zo lust ik er nog wel een fles of tien… Rembrandt van Rijn wordt vandaag op de kop af 400 jaar en is op dit moment een hype. Er moet dus wel iets héél erg mis zijn met die man!

Op de wijntechnische aspecten van de stelling kan ik niet ingaan, ik heb er geen benul van. Wel voel ik op mijn klompen aan dat ik elitair getackeld wordt. En daar heb ik een hekel aan. Afijn, men bekijkt het maar. (Overigens is de stelling niet de mening van Perswijn, maar dat begreep je al wel.)

Vorige week schafte ik me een doosje Elbling Rosé aan van  de grote coöperatie Domaines de Vinmoselle in Luxemburg. Bezoekers van het Ministerie weten dat ik verzot ben op Elbling. Eenvoudig, fris, met een hoge zuurgraad. (En het liefst een beetje “spritzig”.) Over Elbling maak ik komende nacht een artikeltje. Ik beperk me nu tot de Rozé.

Sinds een jaar of tien maken ze hem, die Elbling Rosé. Het is een simpele wijn, van een simpele druif. Maar daar is niks mis mee. Al dat simpels levert een wijn op die heel fris en ongecompliceerd smaakt. En zonder het zoet dat andere rosé’s nog wel eens minder verteerbaar wil maken. De wijn geurt licht naar fruit. (Appel? Citroen? Ik weet het niet.) Het Elblingzuur is niet overdadig of onaangenaam. Fors gekoeld drinken is een voorwaarde. Deze wijn kan stevige smaken aan en is daarom te gebruiken aan tafel. Maar het lekkerst is-ie op warme avonden op je terras. Ik betaalde voor zes flessen zestien euro.

Ik dronk hem gisterenavond met Ans, we waren heel tevreden.

© paul

Chardonnay…

25 juli 2006 008
Waarom koop je alleen wandelschoenen van het merk Caterpillar, terwijl die van Lowa of Meindl zeker zo comfortabel, degelijk en mooi zijn? Waarom  kies je altijd voor messen van Burgvogel, terwijl die van Sabatier er beslist niet voor onder doen?  Waarom wordt er op het Ministerie nooit wijn gedronken uit de Nieuwe  Wereld?
Je kunt allerlei redenen aanhalen, maar echt weten doe je het niet. Een mate van conservatisme zal er wel een rol bij spelen. Maar goed, ooit moet je je princiepes en vooroordelen even aan de kant zetten.

Mariëlla Beukers, Ed Starren en Cuno van “t Hoff hebben in de tweede editie van Wine Blogging Wednesday twee witte wijnen gekozen om de komende maand mee te experimenteren. Eéntje (een Franse) kenden we bij toeval al, de andere komt uit Australië.

Het betreft: Peter Lehmann Weighbridge 2005 Unoaked Chardonnay ( 6,99) en verder Mâcon Villages Cuvée 2005 van Blason de Bourgne (6,49). De wijnen zijn gemaakt van 100% Chardonnay druiven.

Verder verzorgde Onno Kleijn vandaag wederom een stukje in Volkskrants Volkskeuken, ook in het kader van Wine Blogging Wednesday. (Moet er zo onderhand eens niet gedacht worden over een Nederlandse naam?)

Het Ministerie gaat zich ondanks de ondraaglijke hitte verplaatsen. “Neef Cor” voert een Gall & Gall winkel in Beek en Donk. Hij zal de wijnen beslist op voorraad hebben. We zijn benieuwd.

© paul

ROSÉ EN ROSÉ; GORT CONTRE DE HEMA…

 

 Mariëlle van Wijnkronieken vroeg ons een eindconclusie over de twee Wine Blogging Wednesday wijnen van deze maand. Moeilijk, wij hebben geproefd en geproefd, wij hebben er bij gegeten en zelfs een gerecht met rosé gemaakt (had ik eigenlijk nog nooit gedaan, koken met rosé).

Laat ik beginnen met de Hema wijn Le Passé Authentique 2005; wij vonden deze wijn allebei fris,  makkelijk te drinken. Geschikt voor bij een zomeravondmaaltijd en dan nóg een aantal glazen zomaar ná de maaltijd! Prima om op een warme avond gewoon door te drinken. Paul vindt dat deze rosé ook forse smaakverschillen aankan. Ik vond de wijn, geproefd op zondagmiddag bij een late lunch met gebakken garnalen een mooie combinatie.

La Tulipe van Ilja Gort vonden wij wat complexer, zwaarder ook. Niet zo’n doordrinkwijn, maar ook rijker van smaak. Ik houd wel van een stevige wijn. Paul vond La Tulipe gaan vervelen na een aantal glazen. Het gerecht, gestoofd varkenvlees met La Tulipe was een aardig experiment.

Conclusie; Wij hebben met veel plezier deze wijnen geproefd. Verwacht van ons, voorlopig, geen verhalen over complexe geuren, fruittoetsen, zuurtjes, kleuren en smaken maar we doen ons best!

Alle artikelen die betrekking hebben op deze Wine Blogging Wednesday wijnen zijn terug te vinden via de categorie Wine Blogging Wednesday…