Lamsstoof op Corsicaanse wijze…

Posted on July 8, 2008 by Ellen Bouckaert

Afgelopen weekend aten Bram en Maja op het Ministerie. Ellen schreef er al
over.
Het hoofgerecht bestond uit gestoofd lamsvlees, losjes gemodelleerd
naar een Corsicaans recept. Het moet nog eens goed beschreven worden, ik kom er
nu even niet uit.
Het vlees werd in ieder geval vierentwintig uur
gemarineerd in rode wijn. En tijdens het stoven kwam er chorisoworst bij én,
heel speciaal, een ons of drie kastanjes. Verder gedroogde en verse
paddenstoelen en een keur aan smaakmakers. Mooi gerecht hoor.

We hadden wat veel gemaakt, zodat we op zondag nog een maaltijd rond de
stoofschotel konden bouwen.

Aardbeien met groene pepersaus

Posted on July 6, 2008 by Ellen Bouckaert

Bram en Maye verbouwen hun keuken. Al weken eten ze van “tafeltje dekje”, AH
kant-en-klaar-, Griek-Chinees-Italiaans afhaal. Verbouwen valt altijd een beetje
tegen…
Een goede reden voor ons om Bram en Maya uit te nodigen voor een
informele maaltijd.
Ik schreef vanmiddag al in voren het recept van het
dessert. Er moest natuurlijk ook een foto bij komen dus de Eerste De Beste
toevallige passant moest als proefkonijn het toetje testen. Ons Kind had geluk,
ze arriveerde nét op tijd, daarna kwam ook nog vriend Andy en de Keizer van
Monera…
De hoeveelheden van dit dessert zijn dus nogal ruim bemeten.

Het oorspronkelijke recept komt uit een boekje dat ik jaren geleden kreeg van
“Genosse Bart”, het boekje heet
“Koken als Kaatje”. Anneke en Fons van
Groeningen.
Uitgegeven in 1975 door de Nederlandse vereniging van Artsen en
Automobilisten.

Tja,wat moet je hier nu van denken, een vreemde vereniging, maar de aardbeien
met peper zijn hier al jaren een tophit! Toch maar opschrijven zo’n recept. Onze
gasten zijn al jaren content met dit dessert..

Aardbeien met groene peper;

Aardbeienpuree:
1 dl water
500 gram aardbeien
100 gram suiker

Saus:
100 gram suiker
1 dl Grand Marnier
2 theelepels groene
peperkorrels ui een potje

Om te garneren:
250 gram aarbeien
roomijs

Doe het water en de aardbeien in een pan en bestrooi met de suiker. Breng ze
aan de kook en laat ze dan ongeveer 1 minuut op een hoog vuur doorkoken.
Doe
de massa en een blender en pureer tot je een mooie massa hebt.
Wrijf de puree
door een haarzeef.

Doe de suiker in een sauspan en laat ze op een zacht vuur carameliseren. Voeg
de grand Marnier toe en de peperkorrels. doe de siroop bij de aarbeienpuree en
roer goed.
Laat de saus afkoelen.

Snijd de aarbeien doormidden en leg ze in een kring op de borden.
Giet de
aardbeiensaus binnen de kring en leg in het midden twee bolletjes
roomijs.

Broccolisalade

Posted on July 5, 2008 by Ellen Bouckaert

Vanavond bij het varkenshaasje in Gorgonzolasaus een broccolisalade. Ik
beschreef al verschillende broccolisalades op dit weblog. Deze smaakte dankzij
toevoeging van wat citroenrasp toch weer helemaal anders en dat moet ik dus toch
even opschrijven.

500 gram broccoli
2 teentjes knoflook en een flinke bos platte peterselie,
heel fijngehakt
wat zout
de schil van een citroen, fijngeraspt
4
eetlepels zeer goede olijfolie

Blancheer de broccoli 3 minuten in kokend water en giet ze af. Laat ze
uitlekken. Laat de broccoli dan even ‘schrikken’ in ijskoud water. Laat de
groenten nogmaals goed uitlekken .

Smoor de peterselie en knoflook even zachtjes aan in de olijfolie. Neem de
pan van het vuur en rasp er de citroenschil over.
Schik de broccoli op een
mooie schaal en schep het mengsel over de broccoli.

Varkenshaasje met gorgonzolasaus

Posted on July 5, 2008 by Ellen Bouckaert

We hebben vandaag ijverig in de tuin gewerkt. Er lagen nog steeds wat
restanten van het metselen van de muur, de uitgebloeide rozen moesten nodig
afgeknipt worden en, heel belangrijk, de peterselie moest verspeend worden.
‘Veel te laat’, zal de echte tuinier zeggen maar ik heb de peterselie pas laat
kunnen zaaien. Het vaste plekje voor mijn kruiden lag nog vol cement van het
metselen. Dat moest eerst afgegraven worden, nieuwe grond inbrengen en daarop de
zaadjes. Die waren inmiddels mooi in rijtjes uitgegroeid. Ik heb ze vandaag
verspeend. Een paar rijtjes op het zuiden gezet, achter in de tuin en een paar
rijtjes dicht bij de keuken voor direct gebruik.
Van de plantjes die ik
vorig jaar gezaaid heb konden we tot mei nog peterselie oogsten, daarna schoten
de plantjes in het zaad en was er geen blaadje meer van te plukken.
Ik hoop
dat met het planten van de nieuwe peterselieplantjes op verschillende plaatsen
in de tuin, we weer net zoveel kunnen oogsten als vorig jaar.

Natuurlijk moest er ook nog wat gegeten en gedronken worden vandaag, een
biologisch varkenshaasje met gorgonzolasaus. Erbij broccoli en
rozevalaardappeltjes.

1 varkenshaasje, inwrijven met peper en grof zout
100 gram gorgonzola
2
teentjes knoflook, twee eetleples platte peterselie, fijngehakt
1/8 l.
room
peper en eventueel zout
scheutje witte wijn

Braad het haasje in wat boter rondom bruin en gaar het dan op lage
temperatuur. (ongeveer 20 minuten, afhankelijk van dikte en grootte)

Intussen in een sauspan knoflook en peterselie in de boter even smoren, de
room erbij voegen en aan de kook brengen. De kaas in kleine stukjes snijden en
toevoegen. Blijf roeren tot alle kaas gesmolten is. De saus verder op smaak
brengen met peper en zout en even zachtjes laten pruttelen.
Het
varkenshaasje uit de pan nemen en warmhouden onder folie.
De aanbaksels in
de braadpan losroeren met een scheutje witte wijn en bij de saus voegen. Goed
roeren tot je een mooie gladde saus hebt.

Het varkenshaasje in dikke plakken snijden, op een mooie, voorverwarmde,
schaal leggen en een beetje van de saus erover scheppen. Snel opdienen.

En, espresso toe!

Dan maar niet roosteren….

Posted on July 2, 2008 by Ellen Bouckaert

Het was hier warm vandaag, heel warm! En gisteren ook al! Een mooi Nederlands
spreekwoord zegt het al; “de laatste loodjes wegen het zwaarst”,
…en het
werd alsmaar warmer en benauwder…Nog een paar dagen…dan is het
vakantie!!!

Vanmorgen bedacht ik dat het heerlijk zou zijn om van een rustige maaltijd in
de tuin te genieten. Een klein houtskoolvuurtje te stoken en daarop dan een paar
lamskarbonaadjes te grillen, een worstje erbij misschien… Een salade, wat
peultje, een glas wijn. Een mooie ontspannende avond.

Helaas, al op de terugweg naar huis donkere wolken en een enkele fllits! Er
kon niet worden geroosterd vanavond en ook buiten eten was geen optie! Dan maar
een snelle maaltijd binnen en als troost een mooie film.

De lamskarbonaadjes even bruingebakken, samen met de worstjes, in een grote
platte pan met een drupje olie. Wat peper en zout erover en helemaal op het
laatste wat peterselie/knoflook.
De peultjes even geblancheerd, afgegoten en
een klein klontje boter erover.

Erbij twee salades; één van Romeinse sla met wat tomaat, ui en olijven, één
van kleine boontjes met ui en tomaat. Een neutrale dressing van olijfolie,
citroensap, peper en zout.

Kopje espresso toe, en de film; “Alles auf
Zuckert!”

Duchesse de Bourgogne…

Posted on July 1, 2008 by Ellen Bouckaert

Je kent het fenomeen ongetwijfeld. Je ontdekt iets moois of iets lekkers. Je
bombardeert het tot één van je faforieten en je denkt dat je er altijd van zult
blijven gebruiken. En om de een of andere reden raakt je grote liefde dan toch
weer in de vergetelheid. Het gebeurt mij in ieder geval regelmatig.

Pakweg twintig jaar geleden dronk ik regelmatig Duchesse de Bourgogne.
Niet veel, want daar is het bier niet geschikt voor, wel vaak. Het is zo’n
bier om in een rustige ambiance te genieten, net zoals je dat met een goed glas
wijn doet. Op enig moment in mijn leven ben ik dan toch gestopt met inkopen. Ik
herinner me niet waarom. Was het misschien niet meer gemakkelijk te verkrijgen?
Werd het verdrongen door een ander Vlaams juweel? Had ik er zomaar genoeg van?
Ik weet het niet.

Vrij onlangs zag ik het weer in het schap staan bij de plaatselijke slijter.
Ik herkende het flesje meteen. In mijn beleving zag het etiket er nog net zo uit
als twintig jaar geleden. Ik had slechts een vage herinnering van de smaak, maar
ik wist nog van het plezier dat de Hertogin me vroeger schonk. Ik besloot over
te gaan tot de aanschaf van twee flesjes. Kwestie van uitproberen of het bier me
nog steeds kon plezieren. Nou, dat kon het…

Duchesse de Bourgogne is het succesnummer van Brouwerij
Verhaeghe uit Vichte in het West-Vlaamse land. De brouwerij is klein
en heeft geen ambitie tot expansie. Het is nog steeds een familiebedrijf. De
rationalisatie en schaalvergroting die zo veel Vlaamse brouwers de kop kostte is
aan Verhaeghe voorbij gegaan. Ze hebben al jaren geleden ingezet op kwaliteit.
Klein maar fijn. Afgezien van een pilsner, dat regionaal wordt afgezet,
produceren ze louter traditionele bieren van de hoge gisting. De meeste van het
type Vlaamse ale of Vlaamse roodbier. Al die bieren ondergaan een forse rijping,
doorgaans op eikenhouten fusten.

Het Duchesse de Bourgogne is een robijnrood bier, de brouwer spreekt
van oud-Vlaamse ale. Als grondstof wordt diepgebrande gertsenmout gebruikt en
overjarige hop, die minder bitter is en een zachter resultaat levert.Het
brouwproces kent twee lageringen en tot slot nog een derde op eikenhouten vaten.
Die derde lagering duurt 18 maanden. Is de veroudering voltooid dan wordt het
versneden met 8 maanden oud bier en kan het gebotteld worden. Het bier komt in
flesjes van 25 cl en in vaten van 30 liter. Het alcoholpercentage is dan 6,2
%.

Wat je proeft is een vol, zoet en fruitig bier met mooie rinse bijsmaak. De
afdronk is friszurig en je proeft het eikenhout. Dat zoet is tamelijk prominent
en vreemd genoeg is dit het enige bier waarvan ik dat kan hebben. Het zoet maakt
evenwel ook dat je niet te veel van het bier drinkt. Bij een teveel gaat het
tegen staan. Het bier leent zich uitstekend om me te koken. Je drinkt het het best op keldertemperatuur, zo bij een graad
of tien.

Hoera Neel is jarig!!!

Posted on July 1, 2008 by Ellen Bouckaert

Vandaag is Neel jarig, een hele speciale verjaardag ook nog.
50
worden is een bijzondere gebeurtenis!!! Zondag hebben we het met z’n
allen gevierd, het was een prachtig feest.
Neel, nogmaals gefeliciteerd een
dikke kus en nog hele vele jaren!!!

Even bijpraten…

Posted on June 30, 2008 by Ellen Bouckaert

Voor de afgelopen nacht stond een gedegen artikel gepland over dat mooie Hertoginnenbier. Ik had het Ellen beloofd, en
doorgaans houd ik me aan mijn afspraken. Maar uitgerekend deze nacht hadden we
het stik-druk. Geen tijd voor gedegen onderzoek, geen tijd voor een gedegen
artikel. Om Ellen toch niet héél erg teleur te stellen schrijf dan maar een en
ander uit de losse pols. Het bierverhaal komt morgen wel…

Op zondagochtend, na de dienst, proefden broeder Cees en broeder Bo van het
BroederBoBier. Cees wist te melden dat hij het onvoorstelbaar
lekker vond. Het gehele brouwsel heeft intussen zijn weg gevonden naar de
dorstige liefhebber. Er schijnt echter nog één flesje te bestaan…

Met Pinksteren ontdekte Vriend Hijn een winkeltje in Capellen (L.) luisterend
naar de veel belovende naam “Little Britain”. Enkele weken nadien waren Ellen en
ik in de buurt, we gingen natuurlijk even langs. Een klein supermarktje was het,
voor de helft gevuld met Brits etenswaar en de andere helft met Engelstalige
boeken. Nagenoeg alles was “verpakt” spul en het nivo oversteeg de buurtsuper
van Corronationstreet niet, het gewone spul. Potjes Marmite, Lipton’s Tea, rare
chocolaatjes, marmelade, mosterd van Coleman. Ook alle vleeswaar was
fabrieksspul en verpakt. We kochten er Engelse
bloedworst (Black Pudding). Die
smaakte me best, ik at het met een gebakken perzik. Ik ben helemaal vergeten er
over te schrijven.

Het enige verse in de winkel waren de pasteien, je ziet er een van afgebeeld.
De mevrouw van de winkel kon ze van harte aanbevelen. Eigenhadig gemaakt door
een vrouwtje in het achterkamertje achter haar nering, van de beste grondstoffen
en met liefde voor de Angelsaksische tradities. Enige argwaan bekroop ons lezer,
dat kun je denken. Maar eerlijk is eerlijk, het waren uitstekende pasteien.
Prima varkensvlees, goed gekruid en een smakelijk korstdeeg. Goedkoop waren ze
niet. Ze kwamen overigens in twee formaten. Zoals die van ons in éénpersoons
portie en dan had je nog een gezinsformaat. We zullen nog wel eens terug gaan
naar “Little Britain”, en dan alleen voor de pasteien.

Kalfskarbonaden en cantharellen

Posted on June 30, 2008 by Ellen Bouckaert

De markt in Helmond was zaterdag het een ware explosie van verse groenten, fruit. Tot mijn grote vreugde verkocht onze groentenhandelaar ook cantharellen, de eerste van dit

jaar. Ik kocht 100 gram en we aten ze vandaag bij een karbonade van het kalf.
Voor diegene die gruwen van vette drelletjes ziet deze karbonade er
waarschijnlijk verschrikkelijk uit. Maar laat dat vet er tijdens het bakken toch
eens aanzitten. Het vlees blijft dan heerlijk sappig.

Per persoon
een karbonade, wat geklaarde boter, peper en zout

Bestrooi de karbonaden met peper en zout en bak ze in de boter mooi bruin
aan beide kanten. Afhankelijk van de dikte ongeveer 18 minuten. Neem ze uit de
pan en houd ze warm.

Poets de cantharellen goed schoon met een
borsteltje (niet wassen dan wordt het snot)
Snijd een ui heel fijn en een
paar reepjes spek. Bak die even snel glazig in wat boter. Voeg de cantharellen
toe en bak ze 5 minuten mee. doe er dan 125 ml room bij en laat dat even
inkoken.
Roer de aanbaksels van het vlees los met wat vocht (witte wijn of
een lepel bouillon) en giet dit bij de cantharellen. Laat de saus nog even
inkoken en strooi er wat versgehakte platte peterselie over.

Wij aten er een paar gekookte aardappeltjes bij en postelijn.

Pastasalade met spinazie en gedroogde tomaatjes voor véél mensen.

Posted on June 29, 2008 by Ellen Bouckaert

Neel viert vandaag alvast haar verjaardag en vroeg mij of ik iets te eten
wilde maken. Natuurlijk doe ik dat graag. Het feest begint vanmiddag en zo tegen
zessen lusten de gasten wel een hapje. Het is hier mooi weer en er zullen zo’n
dertig mensen komen. Neel heeft zelf ook een en ander gemaakt en deze
pastasalade lijkt mij een mooie aanvulling.

De hoeveelheid is genoeg om twee grote schalen van 38 cm doorsnee, 8 cm hoog,
te vullen

Pastasalade met spinazie en gedroogde tomaatjes voor veel mensen;

1500 gram pasta, bijvoorbeeld Farfalle (vlinders of strikjes)
1 kilo wilde
spinazie, goed wassen, de grove stelen eraf snijden en dan heel fijn
snijden
2 potjes zongedroogde tomaatjes op olie (nettogewicht 360 gram)
bewaar de olie
100 gram pijnpitten, even lichtbruin roosteren in een droge
koekenpan
150 gram biologisch gerookt spek, in fijne reepjes gesneden en even
gebakken
2 grote rode uien, in fijne ringen gesneden
2 handenvol zwarte
olijven

Meng voor de dressing:
60 ml olijfolie
wat oregano
wat zout
3
tenen knoflook, fijngehakt en laat dit even staan.

Kook de pasta al dente of zelfs nog iets korter. Giet ze af en spoel er wat
koud water over tot de pasta is afgekoeld naar lauwwarm. Neem een mooie grote
schaal en schep daar de pasta op.
Meng er meteen wat olie van de gedroogde
tomaatjes door. Schep dan de rest van de ingrediënten voorzichtig door de pasta.
zorg dat alles mooi gelijkmatig gemengd is. Dat gaat het beste door steeds
kleine beetjes tegelijk toe te voegen en met je handen om te scheppen.
Zet de
schalen tot gebruik koel weg.
De jarige mag de schalen even zelf komen halen,
ik ga op de fiets!
© ellen.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Author Archives: Ellen Bouckaert