Linzenschotel…

Posted on by
 

linzen 009

Ik schreef gisteren over de linzen: wel of niet weken? En kreeg onder andere, uitvoerig antwoord van Cucinone. Blijkt dat we net een paar dagen te laat zijn met deze linzenschotel; In Italie eet men traditioneel linzen met oudjaar; “Je wordt dan in het nieuwe jaar rijk, want de kleine linzen staan voor muntstukjes…” Net te laat dus… en de staatsloterij was ook alweer niets… Nou ja, de linzen waren heerlijk, en met zo’n mooi gerecht op tafel ben je toch heel rijk!

Ik besloot het advies van Cucinone  te volgen en de linzen zonder weken gewoon zachtjes te koken. Gewoon af en toe testen of ze al gaar zijn.
De linzen eerst goed wassen en daarna opzetten met ruim water. Deze waren in 45 minuten gaar maar de kooktijd kan variëren.

Linzenschotel voor vier personen;
250 gram linzen, gekookt zoals boven beschreven.
1 winterwortel
2 stangen selderij
1 ui, 2 teentjes knoflook
1 blikje gepelde tomaten
blaadje laurier
1 klein stukje pancetta
1 worstje (ik gebruikte een Ardenner worstje, je kunt natuurlijk ook een mooi Italiaanse worstsoort nemen)
1 kop bouillon
olijfolie
een klontje boter
versgehakte platte peterselie

Snijd de groenten fijn. Verwarm de olijfolie en smoor daarin de ui, knoflook en stukjes spek. Voeg wortel en selderij toe en smoor ze even mee. Dan de tomaten erbij, de stukjes worst en een blaadje laurier.
Voeg dan de linzen toe en breng op smaak met zout en veel peper. Doe er wat bouillon bij en laat de groentenschotel nog 20 minuten op een heel zacht vuurtje staan. Roer er vlak voor het opdienen een klont boter door en flink wat versgehakte peterselie.
Wij aten er knapperig brood bij en een groene salade.

Een prima gerecht voor koude winterdagen. Ik moet zeggen dat de kwaliteit van de linzen goed was, maar niet te vergelijken met de groene linzen uit Puy. Die zijn veel verfijnder van smaak. Ik ga het advies van Cucinone volgen en op zoek naar de Lenticchie di Ustica of de lenticchie di Castelluccio.

En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Even bijpraten…

Posted on by
 

lamsrack en Italiaanse kool 001

Zo heel erg veel valt er over gisteren niet te melden. Hoewel…

Bram en Maja hebben een nieuw fornuis aangeschaft, een Boretti. Ze kwamen in de loop van de avond vragen wat het Ministerie daarvan vond. Nou, het kon onze goedkeuring wegdragen, reken maar! Ongeveer te zelfder tijd arriveerden Marleen en de Jongste Bediende. Ook zij lieten hun licht schijnen over de nieuwe aanwinst. Afmeting, kleur en aanschafprijs werden besproken, en verder nog een hele hoop andere zaken. Er werd gedronken en wat geknabbeld, en het avondeten schoot erbij in. Gelukkig haalde de Jongste Bediende tegen half tien vier pizza’s bij de familie Esposito, zo kwam het toch nog goed.

Het eendje van de foto kochten we vorige week in Den Bosch. Het zag er een beetje uit als een badeend, maar was wel degelijk eetbaar. Het bestond uit mousse van eendenlever, overgoten met smakelijke aspik van gelatine met eendenbouillon. De slager had ze zelf gemaakt. We aten ze (we hadden er twee) van de week als lunchgerecht met geroosterd brood.

© paul

Linzenraadsel, of wie leest Italiaans???

Posted on by
 

linzen 007

Wij hebben zin in linzen vanavond! En nu heb ik een probleem…
Ik kocht bij de Italiaanse winkel in Belgie twee zakjes linzen. Ik dacht twee dezelfde zakjes. Thuisgekomen bleek dat het ene zakje lenticchie Montagna bevat en het andere gewoon lenticchie.
Geen probleem tot dan. Vandaag bekeek ik de zakjes nog eens goed en zie op het etiket aan de achterkant de volgende tekst;
linzen 002
Eén nacht weken???

Op het andere zakje staat;

linzen 004

Ik spreek en lees bijna geen Italiaans, afgezien van een paar woorden die ik zo her en der in restaurants of op vakantie opgepikt heb. Ik begrijp uit deze tekst dat het ene zakje linzen bevat die een nacht moeten weken, en het andere linzen bevat die gewoon 20 minuten gekookt moeten worden???

Tot nu toe hebben we steeds linzen uit Puy (Fr) gegeten. Die zijn in 20 minuten gaar!
Kan iemand mij helpen met deze Italiaanse tekst?
© ellen.

Franc Lartigue Saint-Emilion Grand Cru…

Posted on by
 

hazenrug met kersensaus 006

We begonnen het jaar zeer aangenaam. Een ontbijt met verse broodjes, eendenborst met ruccula en een gelei van fruit en abdijbier. Een mooie bubbeltjeswijn completeerde de maaltijd. Het enthousiasme van Mariëlla Beukers voor de Jacob’s Creek Sparkling maakte dat we die wijn aanschaften. Hij beviel uitstekend.

Voor de avondmaaltijd had Ellen een hazenrug gekocht. Ze prepareerde er twee mooie filets uit. Het karkasrestant diende voor de wildbouillon. Ze maakte er een saus bij op basis van kersen, het recept volgt in de loop van de dag.

Enige weken geleden schaften we bovenstaande fles aan bij de Delhaise-vestiging in Neerpelt, België. Ik had er geen idee van we ervan konden verwachten, maar het was het uitproberen waard, dachten we. Een Saint-Emilion Grand Cru uit 2000, en dat voor de prijs van € 11,-.

Tja, hadden we geweten wat we nu weten, we hadden toch minstens zes flessen genomen. Voor die elf euro hadden we een dijk van een wijn aangeschaft. Vol, rijp, fluwelig zachte tanines, geurend naar hout en kruiden. Zeventig procent merlotdruif, de rest cabernet franc en cabernet sauvignon. Traditioneel gemaakt en 12 maanden gerijpt op eikenhout. Geschapen voor een maaltijd met lam of rund.

Het was een gok om de wijn te schenken bij haas met zoet-zure kersensaus. Maar de wijn hield zich voortreffelijk. Wij moeten terug naar Neerpelt.

© paul 

Hazenrug met kersen en rodewijnsaus…

Posted on by
 

hazenrug met kersensaus 003

Gisteren aten we hazenrug met een rodewijnsaus waarin ik Amarene kersen verwerkt had. Een  experiment. Ik kocht een tijdje geleden in Belgie in een supermarkt, een potje Amarene kersen en wist eigenlijk niet goed wat ik er nu eens mee zou doen.
Als ik rodewijn saus maak bij haas of ander wild voeg ik meestal een lepeltje appelstroop toe om een zoete toets te krijgen. Gisteren verving ik de appelstroop door een schepje van de saus van de kersen en garneerde de hazenrugfilet met een paar hele kersen.
Ik had een hele hazenrug gekocht en zelf gefileerd. Van de botjes heb ik een klein pannetje wildbouillon getrokken voor bij de saus.

De filets even snel om en om gebakken, afhankelijk van het gewicht zijn ze in ongeveer 10 minuten mooi rosé. Bak ze niet helemaal gaar dan wordt het vlees erg droog.

Rodewijnsaus met Amarene kersen;

1 kop bouillon
1 kop rode wijn
een klein klontje boter
1 zeer fijngehakte sjalot
1 paar takjes tijm
2 theelepeltjes sap van Amarene kersen

De sjalot even uitzweten in de boter. Dan de bouillon erbij doen en tot de helft inkoken. De rode wijn erbij en de tijm, en weer reduceren tot de helft. Zeef de saus en voeg het kersensap toe en een paar kersen. Nog even doorwarmen en snel opdienen met de hazenfilets.
De saus was, mede door de sterk gegeleerde bouillon, mooi stroperig. Heb je minder gelatineuse bouillon, klop er dan vlak voor het opdienen een paar piepkleine klontjes ijskoude boter door.

Wij aten er aardappelpuree bij en gestoofde witlof. Paul schreef al over de wijn die we er bij dronken. Ik gebruikte dezelfde wijn om de saus mee te maken.

Een stukje kaas toe.
En natuurlijk espresso!
© ellen.

Nieuwjaar…

Posted on by
 

lamsrack en Italiaanse kool 003

En dus is het weer Nieuwjaar.

Ik zit achter mijn toetsenbord met een groot glas bronwater, een zware Weduwe, de pieper en de portofoon. En mijn nieuwe telefoon… Het is rustig op de afdeling, iedereen lijkt te slapen. Vanuit de stad hoor ik nog wat flarden geluid, kwestie van late bommengooiers. Uit ervaring weet ik dat het nog doorgaat tot een uur of zes. Ik heb wat klusjes gedaan, mijn post beantwoord en van een week rapportage bijgelezen. Ik vind het wel mooi voor vannacht.

In tegenstelling tot andere jaren waren er rond de jaarwissel een hoop mensen op. We dronken bubbeltjes-cider, de hapjes waren in de loop van de avond al gesneuveld. Het was misschien wel de leukste jaarwissel die ik ooit in werktijd mocht doorbrengen.

In tegenstelling tot andere jaren had het Instituut eraan gedacht dat er ook links en rechts nog wat collega’s werkten. Het instituut verzorgde een maaltijd. Instant, maar toch… Hoofdwacht Cees bracht die hoogst persoonlijk rond op de fiets. Aardig toch?

In tegenstelling tot andere jaren heb ik een aantal Goede Voornemens bedacht. Ik zet ze niet op het log, ik laat te zijner tijd wel weten wat ervan geworden is.

In tegenstelling tot andere jaren weet ik nu al dat ik volgend jaar niet zal werken met oud-op-nieuw. En met Kerstmis trouwens ook niet.

Ik ga zo zoetjes aan maar koffie zetten, ik verwacht Cees binnen nu en niet al te lange tijd. En misschien is er nog tijd om een beetje te lezen. Ellen schonk me Umberto Eco’s “Geschiedenis van de Schoonheid” Dankzij J.K. Rowling, Thijs Goldschmidt en Andrej Platonov was ik er nog niet aan toe gekomen. En ach, dan is het alweer tijd om snel naar huis te gaan. Daar wacht Ellen met oesters en bubbeltjeswijn!

Lezer, een gelukkig nieuwjaar.

Poussins, gevuld met gehakt en verse kruiden…

Posted on by
 

poussins 003

Het zijn een beetje rommelige dagen, deze laatste dagen van het jaar. Nog snel wat bezoekjes afleggen, zelf bezoek ontvangen, alweer boodschappen doen enzovoorts. Gelukkig liggen de winkels vol met allerlei lekkers, meer dan genoeg om inspiratie op te doen voor een mooie maaltijd. Flesje wijn uit de voorraad van Marleen erbij…

In Den Bosch kochten we deze kleine kippetjes, ook wel poussins genoemd. Met weinig moeite maak je er iets moois van.

Gevulde poussins uit de oven:
Reken per persoon één kippetje als hoofdgerecht
Voor twee personen
2 poussins
150 gram gehakt
1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
2 eetlepels fijngehakte verse kruiden, peterselie, tijm, basilicum
peper en zout.

Meng het gehakt met de kruiden en stop een bolletje in de kippetjes. Bind ze dicht en bestrijk de buitenkant licht met wat olijfolie.
Verwarm de oven voor op de grilstand tot 200 graden en gril de kippetjes ongeveer 45 minuten.

Wij aten er gebakken aardappeltjes bij en een salade.

Espresso toe met een glas cognac.
© ellen.

Kaassoesjes ofwel Gougères…

Posted on by
 

20 augustus
Ik vier Oud en Nieuw vanavond bij de Jongste Bediende en heb beloofd wat hapjes mee te nemen. We zijn met een klein gezelschap vanavond. Ik ga wat hartige soesjes bakken en pirosjki.

Bourgondische kaassoesjes ofwel Gougères
2,5 dl melk
50 gram boter een snuifje zout
150 gram bloem
4 eieren
50 gram Comté of Gruyère kaas in  blokjes gesneden ter grote van een doperwt
50 gram geraspte kaas
Breng de melk met de boter en het zout aan de kook.
Voeg de bloem in één keer toe en en verwarm het mengsel al roerend tot het van de bodem van de pan loslaat.
Laat het nu even afkoelen en roer er dan één voor één de eieren door. Je moet roeren tot je een mooi glanzend mengsel hebt.
Roer er dan de blokjes kaas door.
Vorm met twee eetlepels kleine balletjes van het deeg en leg die op een ingevette bakplaat.
strooi nog wat geraspte kaas over de soesjes en bak ze in een voorverwarmde oven op 170 graden in 20 minuten gaar. Met het deeg kun je ongeveer 20 soesjes maken.

Deze soesjes zijn makkelijk te maken en heerlijk bij een glas wijn. Drink er een mooie Bourgogne bij of  een Bourgondisch aperitief Kir; schenk een flinke scheut crème de cassis in een wijnglas en vul het dan aan met een witte Bourgogne of een andere droge witte wijn of maak een Kir Royale, dan neem je in plaats van witte wijn een cremant of champagne.

© ellen

Lamsrack en Italiaanse kool…

Posted on by
 

lamsrack en Italiaanse kool 011

De winkels liggen nog vol met allerlei lekkere dingen en na een paar dagen sober eten hadden wij wel weer trek in een mooie maaltijd. Ik kocht lamsrack, een aantal lamskarbonaadjes aan één stuk. Hier in ons dorp een luxe, alleen te krijgen rond feestdagen, daar moeten we dan van profiteren.
Ik maakte ze klaar in de oven met een korstje van kaas, kruiden, knoflook en broodkruim. Twintig minuten op 200 graden zou voldoende moeten zijn. Maar er kwam bezoek en daarom verbleef ons vlees iets langer in de oven. Daarna was het een beetje te gaar naar mijn zijn. Jammer. De smaak was prima maar ik prefereer wat meer rosé gebraden lamsvlees.

Erbij Venetiaanse kool.
We eten eigenlijk veel te weinig kool. Een prima wintergroente. Gewoon uit eigen land, dus geen verspilde Foodmiles. Je kunt er van alles mee doen en bovendien nog goedkoop ook! We gaan dus weer vaker kool eten de komende tijd!
Een mooi recept is deze Venetiaanse kool.
Tegenwoordig worden de meeste groenten zeer kort gekookt of gewokt, bijna alle groenten zijn ‘al dente’. Deze Venetiaanse kool wordt echt helemaal gaar gestoofd in eigen vocht. Een zachte geurende koolsmaak met een lichte toets van wijnazijn maakt dit gerecht tot een prima begeleider van bijvoorbeeld lamsvlees.
Moeilijk te omschrijven, gewoon een keer proberen zou ik zeggen.

Voor vier personen;
1 kleine groene kool, de stronk verwijderen en heel fijn snijden
8 eetlepels olijfolie
1 ui in kleine stukjes gesneden
1 eetlepel gehakte knoflook
zout en flink wat zwarte peper
1 eetlepel witte wijnazijn
wat vers gehakte platte peterselie
Neem azijn en olie van de beste kwaliteit!

Verwarm de olie en stoof daarin zachtjes de ui. Voeg als de ui glazig is de knoflook toe een smoor ze zachtjes mee. Doe er dan de kool bij een schep om en om. Voeg peper en zout toe en de wijnazijn. Schep nog eens goed om tot de kool wat geslonken is en doe dan de deksel op de pan. Laat de kool zo, onder af en toe roeren zeker 1 tot 1 1/2 uur stoven.
Er gaat dus geen water bij, de kool wordt in eigen vocht gestoofd. De temperatuur moet heel laag blijven.
Roer er vlak voor het opdienen nog wat peterselie door.
Een heerlijk groentegerecht en nog goedkoop ook!

We aten er aardappeltjes uit Florenville bij en dronken een mooie Barolo.

© ellen