De Jongste Bediende kwam hier even binnenhollen met een tas vol doosjes. “Bessen, ik heb ze maar snel geplukt voor de vogels alles opeten. Zie maar wat je er mee doet, jam, taart. Doei”… en weg was hij weer. Tja, zo gaat dat met fruit, het overvalt je op de meest ongunstige momenten; het is altijd te warm, geen tijd, geen zin. Maar fruit wacht niet, je moet het meteen verwerken. Door schade en schande wijs geworden zorg ik in de zomertijd altijd dat ik in ieder geval suiker op voorraad heb en een hoeveelheid glazen potjes. En een ventilator; het is of de duvel ermee speelt, altijd op de heetste dagen van de zomer komt er een berg fruit op mijn pad. Maar goed, niet klagen, ik ben heel blij als ik op zo’n hete dag een zak met bessen krijg of een plantage frambozen langs mijn wandelpad vind.  

Jam maken dus, bij 30 graden! Ik moest alleen even goed nadenken wat en hoe; het is al lang geleden dat ik zwarte bessen tot jam verwerkte. Met pitjes? Gelei maken? Aalbessen en zwarte bessen door elkaar gebruiken? Ach, te weinig tijd en te warm om er een groot punt van te maken. Paul verwijderde, zittend voor de ventilator, met een engelengeduld de steeltjes en bloemaanzet. Intussen maakte ik de potjes schoon.(Schone potten spoelen in gloeiend sodawater en naspoelen. Dan op de kop op een schone theedoek zetten) In de Elzas, waar veel zwarte bessen verwerkt worden, verwijdert men soms de pitjes met de aangeslepen punt van een ganzenveer; dat ging ons echt te ver! Ik besloot gewoon de rode en zwarte bessen, samen 2500 gram, door elkaar te gebruiken. Verder niet moeilijk doen, velletjes en pitjes gewoon in de jam laten. Ik had de bessen kunnen koken, vervolgens zeven door een doek, het opgevangen sap afwegen en dan suiker toevoegen en gelei maken. Te veel gedoe. Doe de bessen in de koperen confiture-pan en breng ze samen met 1 kilo geleisuiker aan de kook. Stamp een deel van de bessen stuk met een houten stamper zodat een deel wat kneust. Als alles kookt en de suiker helemaal opgelost is, nog één minuut doorkoken en dan snel de potten vullen.
Ik gebruik altijd verschillende maten potjes, grote kleine door elkaar. Voordeel daarvan is dat je nooit met halfvolle potten zit.

Toch altijd weer een mooi gezicht zo’n voorraadje zelfgemaakt lekkers. Veel jam eten wij niet, maar er zijn altijd genoeg liefhebbers te vinden.

Ik ben niet de enige blogger die druk is met jam maken deze dagen. Lees ook de verhalen en recepten van Sophie van Wijnen en Antoinette Coops. Sophie maakte jam van aalbessen zónder stukjes en Antoinette maakte jam van aardbeien met Limoncello.

Enfin, inspiratiebronnen genoeg!

© ellen.