Ik zoek en ik zoek, ik kan niets vinden.

We kochten deze kegeltjes op een markt in het plaatsje Usseldange, hartje Gutland in Luxemburg. Het snoep is een klassieker, we kwamen het ook al eens tegen bij de patisserie Namur. En op nog een plaats die me nu niet te binnen wil schieten.

Indien klassiek vervaardigd levert het een zeldzaam mooie fruitsmaak op. Zoet, dat wel. De buitenkant zacht versuikerd, van binnen pasteuse, vloeibare vruchtengelei. Bij de kraam waar wij kochten maken ze al het snoepgoed zelf, ook deze kegels. Sinds 1890 is er niets meer aan de receptuur veranderd. Een klein familiebedrijfje uit Vise, onder de rook van Luik, Maison Gicopa. Hun producten noemen ze Les Bonbon de Grand-Mère. Ik kreeg een keurig foldertje mee, maar voor alle zekerheid schreef ik de naam van deze snoepjes op. Zoals dat vaker gaat bij veldwerk raakte ik mijn briefje kwijt en bleek in het foldertje van alles te staan, behalve informatie over deze snoepjes. Ik weet dus niet hoe ze heten, hoe ze gemaakt worden, wat er precies in zit. Ik weet alleen dat ze gloeiend lekker zijn. Iedereen in ons gezelschap vond dat overigens, we waren al snel door onze voorraad heen. De snoepjes kosten € 0,50 per stuk, en dat zijn ze dubbel en dwars waard.

© paul