Ellen en de Jongste Bediende waren laat thuis. Daarna moest er ook nog flink worden bijgepraat en ik kon in het dorp niet de kwaliteit mosselen kopen die ik me wenste. Kortom, we besloten niet te koken maar een snelle maaltijd te nemen bij “de Griek” in het dorp. Ellen en de Jongste Bediende aten lamskarbonaatjes (altijd van voortreffelijke kwaliteit) en ik Mousaka. Liter rode huiswijn erbij en Griekse koffie toe. Mosselen heb ik nog steeds niet, en ook geen verse paddestoelen, dus vanavond zal het kip met gedroogde morieljes worden.

Eergisteren schreef ik over mijn ovenschotel. De puree maakte ik met de knijper, zeg maar een knoflookpers, maar dan groter. Het verwondert me dat dat keukenapparaat zo weinig terug te vinden is in onze huishoudens, vooral omdat het zulk een handig ding is en een perfect resultaat garandeert.

Aardappelpuree maak je met een stamper, hele kleine porties met een vork. Of je gebruikt de handmixer. Met een keukenmachine of staafmixer is de onderneming bijna altijd gedoemd te mislukken. Je draait de piepers te fijn (en je bewerkstelligt ook een chemische verandering) zodat je een soort van specie overhoudt, gelijk aan de speciepuree uit een pakje.

Nee, dan de aardappelknijper. Zoals de puree daaruit komt… Luchtig, in kleine sliertjes, zo te gebruiken. Doe je nog iets met de puree (melk erbij, ei of een andere groente b.v.), schep de massa dan luchtig om om de structuur niet helemaal te bederven.

De knijper van ons is van stevig metaal. We kochten hem ooit op een vlooienmarkt, maar ze zijn gewoon in de betere keukenzaak te bekomen. Je kunt er ook andere zaken mee pureren, maar voorwaarde is dat er geen schil en andere harde delen in en aan zitten en de consistentie zacht is en niet te vezelig. Je kunt denken aan appeltjes en ander fruit of gekookte knolletjes. Maar bovenal toch de aardappel…

© paul