Gefrituurde risottoballetjes….

septfontaines mei 2009

Risotto, het begint Ellens specialiteit te worden. Ze heeft het helemaal in de vingers. Rijk, smeuïg en ongelooflijk lekker. Tijdens onze vacantie maakte ze een viertal varianten, waaronder de klassieker met kwarteltjes. Al bij eerdere gelegenheid schreef Ellen dat je risotto ook prima kunt gebruiken voor restverwerking. En ik geloof dat ik toen schreef dat er weinig rest te verwerken valt omdat de pan bij ons altijd tot op de bodem wordt geleegd.

Maar goed, het moest er dan toch eens van komen. Ellen maakte wat extra saffraanrisotto, en ik hield me tijdens de maaltijd een beetje in. We hadden dus over, en de volgende dag werden er balletjes gedraaid.

De koude rijst leent zich prima om balletjes van te draaien. Er zit nogal wat boter en kaas in, en afgekoeld houden die de zaak prima bij elkaar. Balletjes draaien dus, en tijdens het vormen een klontje zachte kaas in het hart werken.

De balletjes worden door meel gerold, dan door losgeklopt ei en daarna door broodkruim. Ze worden daarna gebakken of gefrituurd in de hete olie.

septfontaines mei 2009 septfontaines mei 2009, balletjes van de risottoresten

septfontaines mei 2009, balletjes van de risottoresten

Krokant aan de buitenkant, smeuïg zacht van binnen. Er hoeft verder niks bij. Vurrukkulluk.

© paul

Risotto alle quaglie, ofwel Risotto met kwartel: een klassieker!

septfontaines mei 2009

De afgelopen vakantie besloot ik me verder te verdiepen in het maken van risotto. In het boek “Made in Italy”, van Georgio Locatelli staat een zeer uitgebreid hoofdstuk over risotto, dus ging het boek mee in de boekenkrat en het experimenteren kon beginnen! Dankzij de vele Italianen die in Luxemburg al decennialang wonen en werken zijn er in alle supermarkten volop Italiaanse producten te koop, dus ook alle soorten risottorijst zijn moeiteloos te vinden. Hier in Nederland kan ik in onze omgeving eigenlijk alleen, en dan moet ik nog goed zoeken, arboriorijst vinden.

Locatelli leert ons dat er drie soorten risottorijst zijn; semifino (de kleinste), fino en superfino. Elke soort omvat verschillende rassen. De belangrijkste zijn arborio, carnaroli (beiden superfino) en vialone nano (semifino). Risottorijst behoort tot de variëteit Japonica, deze bevat twee verschillende soorten zetmeel. Aan het oppervlak bevindt zich het zachte amylopectine dat tijdens het koken opzwelt en deels oplost. Een deel van dat zetmeel wordt dus in het gerecht opgenomen waardoor het romig wordt. Binnen in de korrel zit het hardere amylose, dat intact moet blijven en de rijst al dente houdt.

Voor dit klassieke gerecht met kwartels gebruikte ik carnaroli rijst. Locatelli zegt hiervan: “Wij gebruiken deze soort vooral voor simpele en elegante risottos zoals saffraanrisotto en risotto van schaal- en schelpdieren, of risottos met kwetsbare ingrediënten die pas op het laatst worden toegevoegd.” Locatelli geeft twee versies van het gerecht. In onze caravan hebben we geen oven dus maakte ze zo;

  • Voor twee personen;
  • 2 biologische kwartels
  • 200 gram carnarolirijst
  • 50 gram boter
  • 1 glas droge witte wijn
  • 1,5 liter kippenbouillon
  • 2 stengels bleekselderij, fijngehakt
  • 1 kleine wortel, fijngehakt
  • 1 eetlepel tomatenpuree
  • 1 uitje, fijngehakt
  • voor de mantecatura:
  • ongeveer 45 gram koude boter
  • 50 gram versgeraspte Parmezaanse kaas

Fileer de kwartels; snijd de pootjes af en de borststukjes. Doe het karkas, vleugeltjes enzovoorts bij de kippenbouillon. Voeg de bleekselderij, wortel en tomatenpuree ook bij de bouillon en laat die een half uurtje trekken. Zet de bouillonpan naast de risottopan en houd de temperatuur van de bouillon nét tegen de kook aan.

Smelt de boter en smoor daarin de ui zachtjes tot hij glazig is. Doe dan de rijst erbij en roer goed tot alle korrels met boter bedekt zijn. Voeg de wijn toe en laat die volledig verdampen.

Voeg nu bouillon toe, telkens een á twee soeplepels per keer. Roer voortdurend over de bodem van de pan. Als de bouillon is opgenomen voeg je weer nieuwe toe.
Ga op deze manier 15 tot 20 minuten door en blijf roeren tot de rijst gaar is. De korrels moeten van buiten gaar zijn en van binnen nog wat ‘beet’ hebben. Bak intussen de kwartelpootjes en borstfilets even snel in wat boter. De pootjes iets langer dan de filets. Leg ze apart en houd ze warm onder folie.

Draai het vuur uit en laat de risotto een minuut rusten. Meng dan de koude boter en de kaas door de risotto. roer krachtig om en schep de risotto op een schaal. Snijd de borstfilets in plakjes en schik ze samen met de kwartelboutjes op de risotto.

Vooraf een mooie salade en toe een kopje espresso met bittere chocolade, dat was dit jaar onze manier om 1 mei te vieren!

© ellen.

En een kommetje rijst…

 septfontaines mei 2009, rijst met pruimpjes bij Zheng

Ook vorige week waren we er weer. Bij Zheng, in Septfontaines, Luxemburg. Je eet er authentiek, je eet er lekker.

En welk gerecht je ook kiest, de eenvoudige kip, het exotisch lam, de gelakte eend, altijd wordt er rijst bij geserveerd. Geen grote bak, maar een klein kommetje. Kleverige, geurende en smakelijke rijst. Met een paar piepkleine pruimpjes.

Het ontroert me altijd weer…

© paul

Ragout van champignons en ham…

 ragout 002

Ik kocht vandeweek een te ruime hoeveelheid ham voor bij de asperges. En aangezien ik de plakken dik had laten snijden, was het overschot verre van geschikt om te dienen als boterhambeleg. Maar goed, ik moest er toch iets mee. Ik besloot gisteren dan maar een ragout te maken van die ham, met paddenstoeletjes. Het recept is voor twee personen.

  • 2 ons (achter)ham in blokjes gesneden,
  • 1 doosje grotchampignons,
  • 1 ui,
  • 2 tenen knoflook,
  • olijfolie,
  • peper en zout uit de molen,
  • handje vers gehakte peterselie,
  • scheut room,
  • scheut water.

Verhit olie in een stoofpan en voeg de fijn gehakte ui en de gesnipperde knoflook toe. Laat dit even mooi glazig worden en voeg dan de fijn gesneden paddenstoelen toe. Laat die even mee bakken. Dan de ham erbij en een scheutje water. Flink peperen en spaarzaam zijn met zout (i.v.m. de ham). Laat nu alles met gesloten deksel een minuut of tien stoven. Voeg dan een scheut room toe en laat het vocht (zonder deksel) inkoken tot een smeuïge ragout ontstaat. De gehakte peterselie er op het laatst bij en het gerecht is klaar.

We aten de ragout met “kant-en-klare” spätzel. Ik kom daar later nog over te schrijven. Een flink bord gemengde sla completeerde de maaltijd. We dronken er een glas Barbera d’Asti bij van de nieuwe voorraad (12 flessen, wat een feest).

Koffie en een chocoladebonbon toe.

© paul

Course des garcons de café…

We slenterden door een gigantisch koopcentrum op de grens van België en Frankrijk. Ellen schoot een kleine bazar binnen, ze zag het gietertje waar ze al zolang naar zocht. Ik sjouwde wat verveeld achter haar aan. Aardewerk in opzichtige kleuren, potten en pannen die na aanschaf weer snel op een vlooienmarkt zouden belanden. Enfin, de rommel die je dacht nodig te hebben, maar niet heus… Ik zag er geen been in.

Achter in de zaak hing het notoire rek met wenskaarten. Wenskaarten hebben ze namelijk altijd in dat soort zaakjes. Onder het mom van “gezellig en leuk” etaleert men massa’s flauwe prentjes, al dan niet in kleur. Ik mag graag de andere kant op kijken. Het was dan ook Ellen die deze foto ontdekte tussen al die goed bedoelde rommel.

De foto laat een beeld zien van een hardloopwedstijd voor kelners in Parijs. Ze stormen met z’n allen over de Place de la Madeleine. Het jaar is 1951.

Het plaatje komt uit de collectie van Keystone, een fotoarchief dat bestaat sinds 1927. Het bedrijf heeft vestigingen in een aantal grote plaatsen in de wereld, ook in Parijs. Ze beheren een collectie van een goede vijftien miljoen foto’s. Ze hebben werk van alle groten uit de fotowereld. Spijtig genoeg kon ik niet achterhalen van wie dít beeld is.

Die wedstrijd bestaat overigens nog steeds. Tegenwoordig heet het Course des Garcons de Café et des Serveuses. Vanaf het Hôtel de Ville in het 4e arrondissement wordt er een rondje gemaakt van zo’n acht kilkometer. De jongens en meisjes dragen een dienblad mee met daarop een fles water en drie glazen. De eerste prijs bedraagt zes honderd euro, alleen beroeps mogen deelnemen. De wedstrijd vindt dit jaar plaats op de laatste zondag van juni.

Ik kende het fenomeen niet, maar terug in Luxemburg zag ik in de lokale courant een artikel en plaatje van een zelfde fenomeen, maar dan met bladen Bofferdingbier. Ook op internet vind je de wedstrijden. Het blijkt dat Amerikanen er dol op zijn. Maar wordt iets populair, dan kan het niet anders of vervlakking steekt de kop op. Bij al die wedstrijden mag iedereen mee doen. Het wordt al snel weer volksjolijt.

Nee, dan die Omloop van het Cafévolk uit 1951. Alles écht, iedereen in uniform. Geweldig…

© paul

 

SONJABAKKEREN…

Fokke en Sukke

De halve nacht zat ik te werken aan een artikel over Rusland, een reis boordevol smaken. Met moeite kreeg ik de links en foto op hun plaats. Maar eindelijk was het er toch, en tevreden plaatste ik het. Kwam het op 13 juni te staan. Enige grofbekkerij was mij op dat moment niet vreemd…

Dan maar even die ene verontruste lezer beantwoorden. Nee, het Ministerie sonjabakkert niet, nee het Ministerie montignakkert niet… Die Atkins, die wil nog wel eens langs komen op het Ministerie.

© paul

Wij waren op vakantie en aten…Sardijnse stoofpot met kleine artisjokken

septfontaines mei 2009, verse kleine artisjokken

Verslagen verslag uit Septfontaines Luxemburg.

 

Wij dachten het ditmaal helemaal uitgevonden te hebben; gewoon een labtop lenen van mijn werk en dan via het draadloze netwerk op de camping lekker elke dag een stukje bloggen. Helaas bleek dit te optimistisch gedacht! Deze labtop wil niet dat ik mij met “vreemde draadloze netwerken inlaat”! Na een aantal pogingen, met hulp van alle compu-nerds uit het dorp, bleek glashelder dat het met deze labtop niet mogelijk is om het draadloze netwerk van de camping op te pikken. Als tussenoplossing hebben we nu een usb-stick gekocht om wat foto’s en artikelen op te kunnen slaan (dat kan namelijk ook niet op deze labtop). Een peperdure stick overigens, wij verkopen ze op school voor 1/3 van de prijs die ik hier moest betalen! Maar goed het is vakantie en je wilt wat…

 

Misschien lukt het ons morgen om een internetcafé te vinden en via de stick dit artikeltje te plaatsen.

Er is meer dan genoeg om over te schrijven en nu kan ik in ieder geval een aantal mooie dingen vastleggen. (*

 

Zoals altijd houden we hier een heel luie vakantie, het is al een aantal dagen redelijk tot warm weer en we kunnen eigenlijk iedere dag buiten zitten. De nachten zijn hier nog steeds erg koud. Als de zon ondergaat maken we de kachel aan en zitten we lekker binnen.

We hebben, zoals altijd een grote boodschappenkrat volgepakt met boeken en ditmaal ook een aantal dvd’s.

Onze dagen hier hebben een vast patroon; opstaan, douchen enzovoorts, koffiedrinken en ontbijten, een wandeling met Hond Max, bedenken wat we vandaag zullen eten, boodschappen doen. Boodschappen doen, dat lijkt simpeler dan het is. De dichtstbijzijnde winkel is hier 6 kilometer vandaan; een benzinepomp met bakkerij en wat eerste levensbehoeften. Voor de rest kunnen we kiezen uit allemaal grote supermarkten. België of Luxemburg maakt eigenlijk nauwelijks iets uit in afstand, en in de uithoek waar wij verblijven is ook Frankrijk en Duitsland snel te bereiken. Dat maakt de keus natuurlijk al moeilijk. . Maar de ‘dichtstbijzijnde supermarkt’ ligt toch op ongeveer 20 kilometer van onze verblijfplaats.

In een aantal omliggende dorpjes is nog wel een klein winkeltje te vinden maar er worden er ieder jaar wel een paar opgeslokt door de grote supermarkten.

 

Daar komt nog bij dat de Luxemburgse bevolking voor een groot deel bestaat uit Portugezen en Italianen. In alle winkels kun je daarom een keur aan Portugese en Italiaanse levensmiddelen vinden.

 

Ik heb dus ook een flinke stapel kookboeken in mijn krat gepakt om eens rustig te kunnen lezen over al het moois dat hier in de diverse winkels te koop is:

 

Bosjes kleine verse artisjokken, grote ronde Bretonse artisjokken, diverse soorten risottorijst, pasta in alle maten en soorten, polenta, met en zonder truffelstukjes. Mooie verse groenten en fruit uit het zuiden van Frankrijk of Italië. Een keur aan biologische kippen, kwartels, duifjes. Prachtig rundvlees. En altijd duidelijk aangegeven waar het vee vandaan komt, welk ras, hoe opgefokt en waar het geslacht is.

 

Je snapt wel lezer; “Wat zullen we vandaag eens eten” is hier een moeilijke keuze. Wordt het kalfslever van een mooi biologisch kalf of een grote regenboogforel? Willen we pasta of risotto? Of gewoon Luxembourger Gromperen?

 

 

Zo aten we een van de eerste dagen hier een mooie stoofpot met artisjokken en aardappelen. Een gerecht uit Sardinië, met Luxemburgse Gromperen en Franse artisjokken.

Als je ze ergens ziet, meteen kopen zo’n bosje verse artisjokken! Ik betaalde slechts 1,59 voor dit prachtige bosje!

 

Wij aten ze deze week volgens een Sardijns recept:

 

septfontaines mei 2009

 

Voor twee personen:

 

Een bosje verse kleine artisjokken (zo’n bosje bevat meestal vijf kleine artisjokken, ik gebruikte er vier)

250 gram vastkokende aardappels

1 flinke ui, grof gesneden

2 eetlepels olijfolie

1 teen knoflook, geplet en fijngesneden

Zout en peper

2 eetlepels versgehakte platte peterselie

 

Zet een kom water klaar met daarin het sap van een citroen. Verwijder alle harde buitenste blaadjes van de artisjokken. Knip de bovenkanten bij, verwijder alle ‘stekelige delen’ en snijd ze in parten. Snijd de stelen bij en schil ze zoals asperges. Snijd ze in kleine stukjes en leg die ook in de kom met citroensap en water.

 

Schil de aardappels en snijd ze in de lengte in parten.

 

Neem een pan met een dikke bodem en verwarm daarin de olijfolie. Fruit de ui en knoflook lichtbruin. Voeg dan de aardappels, de artisjokkenparten, de stukjes van de stelen, zout en peper en peterselie toe en blijf bakken. Schep nu alle ingrediënten een paar keer om en voeg een paar eetlepels water of groentebouillon toe. Laat het geheel zachtjes sudderen tot de artisjokken en de aardappels gaar zijn. Reken op ongeveer 30 minuten. Voeg eventueel wat extra water of bouillon toe.

Schep alles in een mooie schaal en bestrooi met nog wat versgehakte platte peterselie.

 

Wij aten er een kippenpootje bij, maar eigenlijk voldoet deze Sardijnse stoofpot ook zonder vlees prima.

 

Wij aten nog een stukje voortreffelijke Brie de Meau.

En natuurlijk een kopje espresso toe.

 

© ellen.

 

* Het is ons dus helaas niet gelukt om tijdens de vakantie stukjes te publiceren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een gezond tussendoortje

appel

“Een gezond tussendoortje”, ik begin al te steigeren als ik dat hoor. De grootverkoper bedoelt dan meestal een of andere ‘snack’ in de vorm van een muffige veel te zoete reep met granen en fruit, of, ook erg, in plastic verpakte, veel te zoute, weke stukjes kaas. Nou ja, bedenk ze zelf maar even, die ‘gezonde tussendoortjes’. Ik ben er niet zo in thuis. Ik koop dat soort dingen eigenlijk nooit.

Vanmiddag stoven er twee uitermate gezonde studenten onze mediatheek binnen. “Wij brengen jullie een ‘gezond tussendoortje’ “, riepen ze. Ik dacht nog even gètver, maar het bleek gewoon een appeltje te zijn!!!

In het kader van FontysFit probeert onze grote baas zijn personeel aan te zetten tot meer beweging en gezonde voeding. Prima idee! “Maak eens een lunchwandeling, geef je op voor een stoelmassage of meld je aan als deelnemer aan het volleybal- of golftoernooi.”

Allemaal heel leuk maar in de 30 minuten lunchpauze die ik heb wil ik eigenlijk graag gewoon even zitten en niets doen. Zo’n stoelmassage lijkt me wel heel relaxt maar waar staat die stoel??? Haal ik dat in mijn pauze???

Maar ja, dat appeltje is toch heel aardig en er was ook nog een cadeautje erbij; een echte appelsnijder. Daarmee kun je, zonder je handen vies te maken, je appeltje in partjes verdelen. Collega Annelies probeerde het ding meteen uit en, jawel, het werkte!

appel

Een appeltje in keurige partjes, het klokhuis gescheiden! Gezelllig om samen met je collega’s een appeltje te delen ook nog!

Kopje koffie toe en we zijn weer helemaal gezond!

© ellen.

Snel stoofpotje met kip

snel stoofpotje met kip

Wij zijn zondagavond thuisgekomen en natuurlijk was er toen bezoek; Het Kind en Andy, De Jongste Bediende en Marleen, De Keizer van Monera… Er was heel wat te praten na 2 1/2 week vakantie! Nog snel een paar wasjes gedraaid, een beetje opgeruimd en maandag weer aan het werk. Paul kocht bij ons vertrouwde adres een kilo prachtige asperges, wat ham bij de slager dus de maaltijd gisteren was prima. Alle roem over het eten op vakantie maar onze eigen Brabantse asperges blijven de beste!

Natuurlijk kochten we weer van alles en nog wat in de diverse winkels in Luxemburg, Frankrijk en België; een flinke voorraad pasta van de Cecco bijvoorbeeld. Mét handig bewaarblik voor de halve pakken die altijd rondslingeren.

bewaarblik

Gratis blik bij drie pakken! Maar we kochten ook linzen uit Puy, gedroogde Italiaanse Borlottibonen, Mogettes de Vendée (kleine gedroogde witte boontjes), drie soorten risottorijst, een paar kilo pastameel, een kilo Farine de Sarrasin en parelspelt (daarover later meer), verse boter uit België en dan natuurlijk nog een flink stuk kaas, een paar van die mooie Italiaanse worsten en niet te vergeten wat Luxemburgse witte wijn.

Een krat vol lekkere dingen maar er was vandaag eigenlijk niets om een snelle maaltijd te maken na het werk! Stom is dat, geen brood in huis, geen verse groenten, vergeten vlees of vis uit de diepvries te halen. Dus snel met Hond Max naar de plaatselijke super, maar eens kijken wat ze in huis hebben.

Mijn oog viel op biologische kippendijfilets (wat een woord, iets om te scabbelen!). Vreemd, nooit gezien, kipfilet dat kennen we; makkelijk voor noodsituaties, snel klaar, maar ook vrij smakeloos en saai. Ik besloot de kippendijfilets te kopen en er een stoofpotje mee te maken. Een mooie rode paprika erbij, een bos lente-uien wat rode peper, een wortel, een paar tomaatjes een citroen, een lepel kappertjes en wat verse koriander. Een mooie stoofpot is dan snel gemaakt en, het moet gezegd worden, die kippendijfilets waren prima. Veel smakelijker dan zo stukje borstvlees. Erbij gewoon wat spaghetti. (een half pak voor twee personen, de rest kan ik mooi bewaren in dat blik!)

Een kopje espresso toe, we zijn weer helemaal thuis!

© ellen.