Ragú van lamsvlees en linguine

ragú van lamsvlees met linguine

Gisteren was onze eerste werkdag na de vakantie. Alles weer gewoon; op tijd opstaan, op tijd eten, op tijd naar bed, het is weer wennen. We maakten samen een lekkere ragú van lamsvlees, prima geschikt om te serveren bij een mooie pasta, bordje salade vooraf en je hebt een prima maaltijd. Dit vlees moet wel even stoven. Veel mensen zien er tegenop om na een werkdag nog een stoofschotel klaar te maken. “Dat duurt te lang”, zegt men. Eigenlijk valt dat best mee. Je snijd samen de groenten, bakt het vlees even aan, uitje en knoflook erbij. Even mee bakken en dan afblussen met een scheutje rode wijn. Blik tomaten erbij, wat kruiden en dan rustig laten stoven. Intussen hebt je dan alle tijd om samen de dag nog eens door te nemen. Dat is toch eigenlijk een hele ontspannen manier om een werkdag te eindigen?

Voor deze stoofpot gebruikte ik

  • vier dunne plakjes lamsbout, in stukjes gesneden (de botjes gewoon meebakken en stoven, dat geeft meer smaak)
  • 1 ui, 2 teentjes knoflook, fijngesneden
  • 1 glas rode wijn
  • 1 blik tomaten
  • eventueel wat bouillon
  • zout, peper, een takje rozemarijn en oregano.

Deze hoeveelheid is voor vier personen. Wij bewaren de helft in de diepvries voor als we echt minder tijd hebben. Wij aten er linguine bij, een platte dunne pasta en natuurlijk een kopje espresso toe!

© ellen.

De Jongste Bediende kookt…

Jongste Bediende

Marleen en de Jongste Bediende hebben intussen aardig hun draai gevonden in hun nieuwe woning. Het is er huiselijk, warm en aangenaam, je bent er altijd welkom.

Een van de gevolgen van dit “nieuwe” leven behelst dat het voorbij is met afhaalpizza, Griekse salade, frieten met stoofvlees en wat je zoal meer kunt bekomen bij de snack-industrie in een Zuid Oost Brabants dorp. De Jongste Bediende Kookt (weer)! En voorwaar, hij doet dat lang niet onverdienstelijk.

Op vrijdagavond was het Ministerie te gast op De Witte Brug no 5. Een eenvoudige, stevige maar bijzonder smakelijke maaltijd. “Deftig” noemt men dat in Duistland. Varkenshaasje met een champignon-roomsaus, gegratineerde broccoli en een Kartoffelauflauf. Het vlees voor Ellen en Vincent roze, dat van Marleen en mij iets doorgegaard. Mooie landwijn erbij en goed brood. Natafelen met wiskey, genever en port, een klein deel van de wereldpolitiek en een fors deel van de courante dorpsroddel.

Zo’n avond lezer. Zo’n avond waarvan je thuiskomt met het bevredigde gevoel dat volgt op het gebruiken van een goede maaltijd. Wat dizzy van de spiritualiën, maar met een nagenoeg leeg hoofd, want alles is weer eens gezegd en besproken.

Jongste Bediende

© paul

Verbeterde versie!!! Coca d’ espinacs, ofwel kleine Spaanse pizza’s

coca d'espinacs, kleine spinaziepizza's

Het onderstaande recept schreef ik te snel en te slordig naar nu blijkt. Sorry er staan wat storende fouten in de receptuur. Kokend Water en Sandrina schreven een reactie:

Je hebt wel erg weinig water bij je bloem. Als ik gewone pizza maak, heb ik rond de 300 ml water op 400 gram bloem. Dat is weliswaar een vrij nat deeg, maar zelfs bij brood heb ik 300 ml water op 500 gram bloem. Weet je zeker dat dat klopt?Kokend Water

 

Hallo,
Meteen de volgende dag dit recept geprobeerd. Op zich wel smakelijk, maar de spinazie droogde uit. Had ik het niet eerst even moeten bakken? Of meer olie over het gehele pizzaatje moeten sprenkelen?
En ja, het klopt, er was wel iets meer water nodig dan in het recept, maar dat merk je vanzelf wel, uiteindelijk moet het een kneedbaar balletje worden.
Groeten Sandrina Geplaatst door: Sandrina

 

Ik plaats dus dit artikel opnieuw, mét de verbeterde receptuur. Sorry voor het ongemak!

Na al die dagen van feesten is het heerlijk om weer gewoon in een opgeruimd huis te kunnen zitten. Een beetje rondlummelen, wat lezen, en mooie muziek op de achtergrond. En na dagen soep, broodjes en snelle maaltijden had ik ook echt zin om weer eens iets te bakken. Kleine Spaanse pizza’s leek me wel wat. Volgens het recept, ongeveer, van Elisabeth Luard, uit haar boek “De keuken van Spanje en Portugal”.

“Coca d ‘espinacs”; “een klein plat broodje van deeg, het enige verschil met de Italiaanse pizza is de afwezigheid van kaas”, schrijft Elisabeth Luard.

Elisabeth Luard schrijft over de coca nog het volgende:

Puristen zullen u vertellen dat een coca wordt gemaakt van deeg dat alleen uit water en meel bestaat en dat men in de zon spontaan heeft laten rijzen. De coca wordt ingesmeerd met zout en olie en gebakken in de as van het vuur van een geitenhoeder. Het vuur zou branden op geitenkeutels zodat je zou verwachten dat de resten daarvan aan de onderkant van je coca te vinden zijn.

Ik kon zo snel geen geitenkeutels vinden dus heb ik er maar een Nederlandse draai aan gegeven;

Voor acht kleine pizza’s:

Maak een mooi deeg van;
500 gram bloem
1zakje gedroogde gist ( ik los de gist op in 150 ml lauw water en voeg dat mengsel dan toe aan de bloem)
dan nog ongeveer 300 ml water
snufje zout
1/2 eetlepel olijfolie

coca d'espinacs, kleine spinaziepizza's

vulling
250 gram verse spinazie, fijngehakt
2 lente-uien, in plakjes
2 teentjes knoflook, in flinterdunne plakjes
1 eetlepel pijnpitten
per coca één dungesneden ansjovisje (staat niet in het recept, dit is mijn toevoeging)
olijfolie

Vorm kleine bolletjes van het deeg en laat die onder een doek rijzen. Kneed het deeg nog eens door en maak er platte schijven van van ongeveer 12 cm doorsnee en nog geen cm dik.
Leg de deegrondjes op een bakplaat en bekleed ze met de spinazie, pijnpitten, ansjovis, ui en knoflook. druk de spinazie goed in het deeg en besprenkel rijkelijk met olijfolie.
Strooi er wat zout over en laat de coca zo ongeveer 10 minuten narijzen.

Zet ze dan in een voorverwarmde oven en bak ze op 220 graden in ongeveer 15 minuten gaar. Haal ze uit de oven en sprenkel er nog wat olijfolie over.
Serveer met een mooie tomatensalade en wat geroosterd vlees, of gewoon zó, als lunch met een glas koele witte wijn.

© ellen

De Statiefoto…

carnaval 2009 dinsdag

De Statiefoto had je nog tegoed. Door electronisch én digitaal getrubbel was het schier onmogelijk om eerder te publiceren. Enfin…, hij staat er!

Vier van de groepsleden ontbreken door ziekte, andere bezigheden hebbende of gewoon kwijt.

Verder kregen we verontruste mailtjes van mensen die hun portret niet konden vinden via de web-site. Wees gerust, het staat er nu allemaal op.

Voor de digibeten onder ons schrijf ik nog maar eens een handleiding: Op het web-log zie je rechts het bewegend foto-icoon van Flickr. Klik daarop en je krijgt een willekeurige foto uitvergroot. Rechts van die foto staat de text: ellenbouckaert’s photostream. Klik daarop en je komt in het fotoprogramma. Rechts op de pagina staan sets. Onder die sets staat: more collections. Klik daarop en je ziet een set genaamd Carnaval. De rest is peanuts.

© paul