Dinsdag…

18  februari 016

Gisteren genoten we van het Grote Carnavalsontbijt in restaurant de Keizer. Dinsdag is al jaren de dag van de ZAB band. De ZAB band houdt ieder jaar op carnavalsdinsdag een openbare repetitie. Na het ontbijt worden de stemmen gesmeerd en de instrumenten gestemd. Ook het Ministerie neemt deel aan deze uitvoering. Traditiegetrouw zingt Paul ieder jaar een nieuw Iers lied, dit jaar wel in een heel bijzonder arrangement: Dirty Old Town. Natuurlijk daarna Molly Malone en the Wild Rover. Frans van Zutphen dirrigeert de ZAB band en de Jongste Bediende zorgt dat Paul op het juiste moment de juiste toon inzet. Na een paar keer repeteren werd het een prachtige uitvoering, en heel Gemert zong mee…

18  februari 033

Ook de verjaardag van Ans zijn we niet vergeten. De hele zaal zong uit volle borst een Lang Zal Ze Leven. Via de mobiele telefoon kon Ans in Dublin genieten van deze speciale felicitatie. Nieuw dit jaar was een optreden van Berry van Oort, dè dirigent van ons dorp met een speciaal voor deze dag geschreven compositie.

18  februari 046

Kortom; het was een geweldig feest!
We gaan nu snel de rommel in huis opruimen, de lege kratjes en flessen wegbrengen en dan is het tijd voor de haringen!

Aswoensdag…

17  februari 008

En toen was het weer voorbij…
De rommel naar buiten gedweild, de pannen gewassen, de vaat gespoeld, de flessen geruild voor statiegeld.
De Jongste Bediende moet zijn instrumentje nog ophalen, Ellen doet nog snel een boodschap voor het haringhappen, later op de dag. Ik ga met Prinses Julia en oude vidioband kijken: “White Christmas”.
Maar eerst even kijken of Ed van de Wijnerij ook weer thuis is.

© paul

Haring (geen wittebrood)…

21  februari 007

De traditie wil dat we met de hele familie woensdag na de carnaval haringen eten bij Jan en Ans maar die zijn nog steeds in Dublin dus waren we vandaag te gast bij De Jongste Bediende en zijn Vrouw in hun in aanbouw zijnde huis. Het was gezellig, we haalden nog wat herinneringen op aan de voorbije dagen, we dronken nog een laatste glas en aten een paar haringen.
Maar het belangrijkste was toch wel de rituele verbranding van de jas van De jongste Bediende…, of eigenlijk van mijn jas…, of eigenlijk van de trouwjas van Pauls opa. Opa droeg hem alleen bij bruiloften en begrafenissen. Toen was het jarenlang mijn carnavalsjas, en daarna heeft de Jongste Bediende de jas afgedragen, zoals dat heet. Maar dan ook helemaal. De flodders hingen erbij en het ding stond stijf van het bier. We besloten gisteren dat het echt niet meer kon, de fik moest erin!
Prinses Julia, inmiddels bekend met rituele verbrandingen van symbolen, heeft de jas samen met de Jongste Bediende in de stookton gegooid.

21  februari 015

Daarna aten we nog een haring, dronken nog een glas en nu gaan we uitrusten. Het waren zware dagen. Morgen weer een gezonde smakelijke maaltijd.

Ze waren trouwens heerlijk die haringen, dat is precies wat onze keel en conditie nodig had. Er bleven er nog een paar over die brengen we morgen naar Jan en Ans!!!
21  februari 022

© ellen

Favoriet…

18  februari 014

We blijven erbij; onze favorite band!!! Vorig jaar al uitverkoren, dit jaar kan het helemaal niet meer stuk, The one and only SOA BAND!!! En, waar hebben we het aan verdiend? Een echt huiskameroptreden…

18  februari 037

Hond Max moest even naar buiten, het geluid werd hem teveel. De rest van het gezelschap vierde gewoon door. De Soa Band speelde in onze huiskamer bijna hun hele reportaire, van Docter Bernard tot Manuela…

Carnaval!!!

18  februari 114

Plaatsen we dit sprankelend statieportret, blijkt Evert ineens verdwenen! En ik weet toch zeker dat hij
tijdens de fotosessie aan mijn zijde stond. Raadselen alom.
Er komt overigens nog een herkansing. Want ook de Keizer van Monera schittert door afwezigheid. Overal kom je die man tegen, maar als je hem nodig hebt…

Ellen is nu even de deur uit, kwestie van nieuwe voorraad inslaan voor de soep van vanavond. En dat terwijl ze haar recept van gisteren nog niet eens gepubliceerd heeft.
En ook Anita heeft nog een en ander te schrijven op dit log. Het is intussen traditie dat ook zij voor Carnavalszondag een deel van de maaltijd verzorgt. En evenals vorig jaar was het een maaltijdsoep met kerrie en eieren. Het Ministerie had graag het recept. (Het is maar de vraag of Anita daar nog aan toe komt. We krijgen zojuist een telefoontje dat vandaag, Rozenmaandag, de eerste lammetjes zijn geboren in Huize Brouwers. Niet goed gepland, Toon…)

Enfin…, de feestelijkheden verliepen de eerste twee dagen als gehoopt en verwacht. Iedereen goeie zin, geen onvertogen woord, wel een hoop slap geleuter. En druk, druk, druk…
Nog twee dagen te gaan!

© paul

Van genever, cola en andere zaken…

18  februari 088

Op z’n wenken werd hij bediend, de Jongste Bediende…
Voor zijn gastoptreden in het Groot Gemerts Dweilorkest tijdens de Optocht had hij plaats genomen op een van de vele praalwagens en liet zich prinsheerlijk rondrijden. Maar goed, het was ook hard werken.
Het Kind begeep iets van de noden en lasten van een speelman. Liefdevol stak ze hem op het juiste moment een verversing toe. (En zijn sigaretten, want die was hij weer eens kwijt geraakt.)

© paul

Achterstallig onderhoed: donderdag…

15  februari 011

Gisterenmiddag schreef ik een prachtstuk onder de titel: Achterstallig onderhoud. Het is verloren gegaan in de turbulentie van de rest van de dag. En ik ga het niet nog eens over doen. Niet zal ik nog vertellen van die donderdagmiddag dat we ons verloren reden, ter hoogte van Heeze. Niet over die Mechelse Koekoek die we zochten en niet vonden. En ook niet over die Colruyt in Lommel die verschrikkelijk tegen viel. Wel vertel ik dat we de dag afsloten in het restaurant van de familie Esposito in ons eigen dorp. Op de foto toont de oudste zoon trots de verswaar van die avond. Die jongen is trouwens de beste pizzabakker in de verre omtrek. Slechts zijn vader is een serieuse concurent.

© paul

Puligny-Montrachet…

14  februari 013

Wanneer is het moment daar om een mooie fles open te trekken?
Tsja, zeg het maar.
De huwelijksdag? Verjaardag, geboorte? Het afsluiten van een gunstige hypotheek, het winnen in de Staatsloterij? Valentijnsdag? (Ach get, nee toch!)
Er lag nog één “speciale” fles in ons keldertje te wachten op een gelegenheid. Het was de aller- allerlaatste fles die ons nog restte van die heerlijke vakantie van afgelopen zomer. Gekocht in de kelders tegenover het Hospice de Beaune in de Bourgogne. Het was een warme, wat sompige dag, toen. Er zat onweer in de lucht.

Er was gisteren geen speciale reden, we moesten alleen een en ander overdenken. Geen belangrijke zaken, maar van die dingen als: hoe delen we onze tijd in tijdens Carnaval? Waar halen we drank en waar de spullen voor de ketels soep? Zijn de pèkskes op tijd klaar? Hebben Ans en Hijn het huis al gekocht?
Enfin lezer, dat soort bijna-alledaagse dingen, die moesten we overdenken.
Toch vonden wij het zo’n dag waarop je een mooie fles ontkurkt…

Bij de stamppot van moes en worst dronken we “maaltijdwijn” uit Portugal; rood, krachtig en altijd in staat heftig en vet te pareren. En toen maakten we die laatste fles open…
Een Pouligny-Montrachet, 2002 Premier Cru Les Caillerets (ik geloof dat ik het zo goed noteer).
Wijn, zo zalvend zacht. Geurend naar pruimen, naar chocolade en een beetje naar leer. En elke slok bleef je nog wel een minuut naproeven. We besloten het Ministerie te sluiten en ons over te geven aan de “geneugten van de buis”. Nou, dat viel tegen: Carnaval in Düsseldorf. Wat een treurig schouwspel. Nee, geef ons maar Kölle!
Gelukkig had ik nog een film liggen: Blue in the face. We hebben er de dag waardig mee afgesloten.

© paul