Gisterenmiddag schreef ik een prachtstuk onder de titel: Achterstallig onderhoud. Het is verloren gegaan in de turbulentie van de rest van de dag. En ik ga het niet nog eens over doen. Niet zal ik nog vertellen van die donderdagmiddag dat we ons verloren reden, ter hoogte van Heeze. Niet over die Mechelse Koekoek die we zochten en niet vonden. En ook niet over die Colruyt in Lommel die verschrikkelijk tegen viel. Wel vertel ik dat we de dag afsloten in het restaurant van de familie Esposito in ons eigen dorp. Op de foto toont de oudste zoon trots de verswaar van die avond. Die jongen is trouwens de beste pizzabakker in de verre omtrek. Slechts zijn vader is een serieuse concurent.

© paul