Zoals een ieder wel is opgevallen is er de laatste dagen niets geschreven op het ministerie. Helaas zijn we zo druk met de bouw bezig dat fatsoenlijk eten erbij inschiet. wellicht hebben we in het weekend meer tijd om een leuk verhaal te schrijven met foto’s.
Tot het weekend!
© vincent
Gewoon eten kwam er vandaag niet van. Onze hele buurt is één groot gat. Overal worden leidingen en riolering vernieuwd. Ook wij komen volgende week aan de beurt, maar vóór die tijd moeten wij nog een papier invullen of we aan de NEN 1010 voorschriften voldoen??? Vandaag dus maar hulp ingeroepen van een deskundige, wat er nu moet gebeuren en hoe en wie. Vandaar geen tijd om te koken. We stelden ons vandaag ” tevreden” met eten, gehaald bij de Chinees.
Toch een foto. Niet van het eten vanavond maar van de wijnkelder in Asquins.
© ellen
Vanavond aten we de gerookte knoflook. Ik had lamsvlees van de bout bij de Turkse slager gekocht.
Die snijdt het vlees voor Nederlandse begrippen “vreemd”. Het was een halve bout zonder bot maar mèt het haasje. Voor dat haasje betaal je bij een Nederlandse slager opeens het viervoudige! Maar goed, ik had twee flinke stukken boutvlees en besloot ze te stoven met de gerookte knoflook.
Voor 4 personen 750 to 1000 gram lamsvlees één of twee stukken van de bout
1 eetlepel olijfolie, 1 eetlepel boter
4 kleine takjes rozemarijn
8 teentjes gerookte knoflook, het velletje eraf pellen, niet stuk snijden
peper, zeezout grofgemalen
1 kopje bouillon
1 1/2 glas rode Bourgogne
Wrijf het vlees in met peper en grof zeezout.
Verwarm de olie en boter en braad het vlees daarin snel aan alle kanten lichtbruin.
Voeg de teentjes knoflook toe en laat ze even zachtjes meebakken.
Blus af met wat rode wijn, voeg de rozemarijn toe en de bouillon en laat het geheel dan ongeveer anderhalf uur stoven. Voeg op het laatst nog wat wijn toe en laat even inkoken.
Snijd het vlees en leg het op een voorverwarmde schaal. Schik de teentjes knoflook en de takjes rozemarijn er omheen.
Wij aten een sperzieboontjes bij en Opperdoezer aardappeltjes.
Een stukje Morbier toe.
En espresso.
De gerookte knoflook was, op deze manier klaargemaakt, echt heel lekker! Je proeft een hele subtiele rooksmaak, die blijft behouden ondanks de forse smaken van het stoofgerecht. De combinatie met de wijn en rozemarijn was prima. De knoflooktenen waren botermals en smolten op de tong. En zo’n zacht teentje, uitgesmeerd op een Opperdoezer aardappeltje smaakte ronduit hemels.
Morgen verwerk ik de knoflook op een andere manier, kijken wat dat oplevert.
© ellen
Het is nog niet zo heel lang dat het gebied rond het bedevaartsoord Vezelay in de Morvan haar wijnen Bourgognewijnen mag noemen. En dat terwijl er toch al sinds het begin van onze jaartelling een rijke wijntraditie bestaat. We kochten er bij een kleine boer in Asquin (waar we kampeerden) een voorraad om mee naar huis te nemen, rood zowel als wit. We wilden ook de wijngaarden van de boer bekijken en aansluitend een wandeltocht maken door de rest van het Vezelay wijngebied. Het was hoger en verder dan we in aanvankelijk vermoedden. Het beetje proviant en water waren niet toerijkend voor de tocht, maar zoals zo vaak bij dat soort ondernemingen hielp het toeval ons uit de nood. We wisten het niet en waren daarom aangenaam verrast toen we via onverharde wegels het plaatsje Saint Père in wandelden. Het was een feestdag en dat werd in de open lucht gevierd. Hele families aan lange tafels, en volop te eten en te drinken. Er werd gul geschonken, gegrillt en gebakken. Ik at er voortreffelijke pensworstjes en Ellen fijns van de Charolais. We bestelden water want we moesten zo meteen nog een eind lopen. We kregen echter bekertjes met een licht rood goedje aangeboden, gratis en voor niks. Weigeren zou onbeleefd zijn. Wie schetste onze verbazing na de eerste slok. Het vocht was zoet, fris en fruitig. Even later vonden we uit hoe het zat. Ook in de buurt van Saint Père wordt Crème de cassis gemaakt. Het is een goede gewoonte om jonge witte landwijn aan te lengen met eerste klas cassis. Het resultaat is verbazingwekkend lekker. En vreemd genoeg paste het uitstekend bij de stevige kost van gegrillt vlees en worstjes. En ze waren er scheutig mee, daar in Saint Père. Onze bekers waren nog niet leeg of er stonden alweer nieuwe op tafel. Aardig volkje, die Bourgondiërs.
© paul