Eigenlijk wilde ik een artikel over de Paashaas schrijven, maar ik heb mijn info nog niet compleet. Morgen dan maar…
Wél stuitte ik op een ander fenomeen van eierbrengers, namelijk de Klokken uit Rome. Ik was het totaal vergeten, maar toen ik de plaatjes zag bloeide de nostalgie in alle hevigheid op. Fanatiek striplezer als ik was, kwam ik in mijn pubertijd in aanraking met de grote Belgisch-Franse stripbladen Spirou (Robbedoes), Tintin (Kuifje) en Pilote. Elk jaar weer prijkten op de covers de Klokken uit Rome, die paaseieren brachten samen met de groet Joyeuse Paques. Het Vrolijk Paasfeest ontbrak vaak in de Nederlandstalige edities, en ook de klokkenomslag werd vervangen door iets van lente of zo.
Hoe het ook zij, in België (en een deel van Frankrijk) brengen de Klokken uit Rome de paaseieren voor het jonge grut. De klokken vertrekken op Witte Donderdag en keren weer terug op Paaszaterdag onder het Gloria der Heilige Mis. Daarna gaan de kinders de gekleurde eieren zoeken die de Klokken hebben achter gelaten. Soms dragen de eieren de naam van een kind, en wanneer dat kind zijn “eigen” ei vondt brengt dat extra geluk.
Over het hoe en waarom van de eieren schreef ik al eerder (zie lof 07 april 2006). Volgens professor Top van de KU Leuven (Het Bureau, maar dan Vlaams) zijn de klokken het eeuwenoude teken van opstanding. Dat ze eieren brengen betekent dat ze nieuw leven brengen, zowel in religieuse als in letterlijke zin. Vlaamse boeren begroeven vaak hun eieren in de akker opdat ze kracht uit de bodem zouden overbrengen. Mogelijk is het daarom dat kinderen nu nog altijd op eierzoektocht gaan in de tuin. “De Paashaas komt uit Duitsland en is ontstaan in de tijd van de Reformatie”, zegt Professor Top. “Omdat de katholieken hun klokken hadden, wilden de protestanten een ander symbool voor de Paastijd.” (Beetje kort door de bocht professor!) Verder merkt de Hooggeleerde Volkskundige nog op: ” De Paasklokken waren zeker tot aan de Tweede Wereldoorlog hét paassymbool van de katholieken. Door de groeiende invloed uit het oosten, wordt de Paashaas ook bij ons steeds populairder.”
Enfin…
Het schiet niet echt op met mijn Paashazenartikel. Er moet nog van alles uitgezocht worden. Het voordeel van onderzoek is evenwel dat je zo nu en dan tegen bruikbare sidekicks oploopt. Hier is er een: In Australië komen geen hazen voor. Konijnen wel, maar die zijn dermate schadelijk voor het continent dat ze als sympathieke kindervriend niet in aanmerking komen. Toch moeten de eieren rondgebracht worden in de Paastijd. De oplossing werd gevonden bij een klein buideldier met een hele hoge aaibaarheidsfactor, de bilby (Macrotis lagotis). Onze Oosterburen (met hun neiging om woorden aan elkaar te plakken) verzonnen de naam uit de kop van dit artikel. Uit maar liefst 26 letters bestaat het woord. Uiteraard heeft de Easterbilly heeft een eigen web-site…
