HEEL GEWOON, MAAR EEN BIJZONDERE MIDDAG…

Vanavond heel gewoon, en toch heel lekker gegeten; Speklapjes met een grote Griekse koolsalade.

Ik ga niet nog eens over de varkens vertellen, maar het vlees was prima. Wat vooral opvalt is dat er geen vocht loskomt als je het bakt. Speklappen van een minder varken drijven de pan uit.
De koolsalade, van witte kool, simpel met ui selder paprika. Aangemaakt met een flinke scheut olijfolie citroensap peper en zout. Glaasje wijn erbij en kaas toe.
En natuurlijk espresso.

Ik moet bekennen dat ik ook niet zoveel honger had. Ik werd vanmiddag uitgenodigd om te gaan lunchen met onze dochter. Ze had, tijdelijk, geld teveel en trakteerde op een uitgebreide maaltijd op ons plaatselijke mooiste terras. Het is nog steeds zo’n prachtig weer dat we buiten kunnen eten.
Hendrikje wil geen broodje, maar een biefstuk, dan doe ik maar gezellig mee.
We aten tournedos met pepersaus, en kalfsentrecôte met geconfijte uitjes. Erbij verschillende groenten; sugarsnaps, bleekselderij, worteltjes, stukje aardappeltaart enz. Hendrikje wilde ook nog een toetje, grand desert de Keizer, maar dat viel tegen. Voor mij espresso toe.
Tja, wat moet je hiervan zeggen, prijs/kwaliteit verhouding klopt wel. Maar het is toch een hoop geld voor niets bijzonders.
Echt Nederland, we leren het hier noooit.
Als ik bedenkt dat we in Frankrijk, zomaar onderweg, een prima 3 gangenmenu voorgeschoteld kregen voor € 11,- per persoon!!!
Maar niet zeuren we hebben lekker gegeten en gekletst, het was een gezellige middag. Dank je wel Hendrikje. Volgende keer ben ik weer aan de beurt.

19 20 21 EN 22 SEPTEMBER!..

Maandag 19 september heeft Paul gekookt; kippenpootjes, gebakken aardappeltjes en sla.

Deze kip was heerlijk, jammer dat de speciale Jurawijn net op was, anders had het de beroemde “Gele kip” kunnen worden. Er rest nog slechts een foto van de laatste fles:

20 september:

Varkenslapjes in kerrie. De lapjes gebakken met een flinke eetlepel Bengaalse kerrie. Daarbij gestoofd fijngesneden spaanse peper, knoflook, ui een tomaatje, beetje bouillon.

We aten er gestoofde bleekselderij bij en, voor mij en hond Max, rijst.
Over het menu van Max; men zegt dat het niet gezond is voor honden om ze “met de pot mee te laten eten”. Dat geloof ik niet zo, en Max al helemaal niet. Hij krijgt elke avond brokken, aangevuld met wat er zo aan lekkers overblijft. Blijft er een keer niets over, dan krijgt hij vlees uit blik of diepvries. Maar hij geeft de voorkeur aan “resten van menseneten”. Volgens mij kan dat ook helemaal geen kwaad, en we doen de hond een groot plezier met een bak vol spaghettie ( zijn lievelingskostje).
Max weegt heeft al 2 jaar hetzelfde gewicht en is in prima conditie, dus.. gaan we gewoon zo door.

21 september:
Sucadevlees in rode wijnsaus met tomaten, erbij bloemkool (zonder papje voor de koolhydratenarme dieeten) en aardappelen.

22 september:
Vandaag het er toch maar weer eens op gewaagd; (zie Echt Chinees 7 september) bij de Chinees geroosterd spek met bamie gehaald.
Door een eindeloze wegomleiding was ik laat thuis en had geen zin meer om nog iets te ondernemen.

IK GA ER NU WEER LEKKER VOOR ZITTEN….

Dat lukte me dus even niet, en staande typen is ook niet alles. Paul heeft de honneurs in de tussentijd waargenomen. We hebben nu ook uitgevonden dat er verschillende mensen kunnen werken aan het weblog, en hoe dat allemaal werkt. Paul kan dus voortaan onder zijn eigen naam schrijven, al is het midden in de nacht!

Het was een prima weekend, dat schreef Paul al, helaas schoot het maandag in mijn rug, of eigenlijk bil. Teveel van die ham gegeten denk ik.

Nog even een foto van het snijden van de ham.
Samen ging het goed, één draaien, één sturen. Maar de elektrische snijmachine (in Luxemburg natuurlijk) was beter geweest.
Die snijdt net wat dunnere plakjes.

CULATELLO (VERRASSING VAN JAN EN ANS 1)…

Tijd vandaag voor achterstallig onderhoud, ik moet hoognodig vertellen over afgelopen weekend. Zoals al eerder vermeld is de zaterdag een dag van de “zoete inval”. Achtereenvolgens kwamen rond etenstijd langs: Hendrikje, Gerard, Sil, Ans en Hijn, Titus, Vincent en Marleen. Die laatsten waren de dag daarvoor uitgenodigd op de zaterdagse maaltijd. De rest mocht ook deelgenoot zijn, maar verkoos andere oplossingen. De maaltijd bestond uit gefrituurde artisjokken met knoflookmayonaise, varkenshaas in room met diverse groenten uit de oven en Opperdoezer aardappeltjes. Kaas toe. Het koken was nog in volle gang toen Ans(andere Ans) en Jan aanbelden. Hoewel ze recht van tafel kwamen lieten ze zich vrij gemakkelijk overhalen een en ander mee te proeven. De recepten van die zaterdag komen nog wel een keer, het zijn allemaal gerechten die we wel vaker maken. Waar ik het over wil hebben is het volgende: Jan en Ans brengen traditioneel elk jaar bijzondere etenswaar mee van hun vacantie. Wij mogen daar graag in delen (zie het log over Salame da sugo). De voorraad raakt intussen op, maar enkele heerlijkheden zijn nog te vergeven. En op deze zaterdag was dat een Culatello. Een Culatello, die wordt beschouwd als de koning van alle met zout geconserveerde vleeswaren, is afkomstig uit het bovenste spierstuk van de varkensham. In het Nederlands heet dat stukje “het nootje”. Cutellohammen worden alleen in de Bassa-Verdianastreek (de geboortestreek van Giuseppe Verdi) in de provincie Parma geproduceerd. Anders dan de Parmaham die een droog klimaat nodig heeft is de Culatello juist gebaat bij vochtige omstandigheden. Bij aanvang van het conserveren weegt de ham ongeveer 5 kilo, na 12 maanden is dat gewicht gereduceerd tot 3 kilo. En alles wat “de boeken” beloven over de fijnheid, de subtiele aroma’s, de onvergetelijke geur en smaak, dat alles is waar! Nooit heb ik een ham zo lekker gevonden. Enige (kleine) dissonant was de dikte van de schijven. Met onze oude handsnijmachine werden de plakken een fractie te dik. Een recept om te gebruiken als opmaat voor een feestmaal voor vier personen: 12 schijven Culatello 90 gram verse boter Schik de ham op een schaal en strooi er de boterkrullen op. Dien op met vers, knapperig brood. De beste droge rode wijn is nauwelijks goed genoeg. Vincent en Marleen brachten een kistje Bordeaux Supérieur; “Moulin de Pillardot” 1999 [médaille d’argent, concours de Bordeaux 2000]en deze voldeed uitstekend! Wat zal dat een mooie wijnkelder worden in dat nieuwe huis! Wij verheugen ons er al op.

© paul

De Blije Varkens…

Eindelijk het fototoestel meegenomen naar Heusden.

Marleen en Vincent komen vanavond eten, ik heb ze varkenshaasje beloofd, dus moesten we nog eens naar Heusden naar de Sumiran boerderij.
Dit keer mét fototoestel.

 

 

 

 

 

 

CONFIT DE CANARD…

Vrijdag is mijn vrije dag dus tijd om uitgebreid te koken. Vorige week heb ik in Duitsland eendenpootjes gekocht, die heb ik vandaag klaargemaakt.

De pootjes in eendenvet heel langzaam koken (zie ook Rick Stein). Na ongeveer 2 uur zijn ze gaar. Ik zet ze dan nog even onder de gril zodat ze een knapperig korstje krijgen.
We aten er Italiaanse groene kool bij:
Een eetlepel fijngesnipperde knoflook
2 lepels olijfolie
1 lepel wijnazijn
De kool heel fijn snijden.
De knoflook even in de olie aanfruiten, dan de kool erbij en goed omroeren.
Dan op een heel zacht vuur 1 uur laten stoven.
Smaakte prima bij de eend.
We dronken er, de laatste, fles Bordeau bij.
Helaas is de hele voorraad nu op. Het wordt tijd dat AH weer een mooie oktober-aanbieding heeft.

RICK STEIN…

Gisteravond weer eens tv gekeken. Nou daar wordt je ook niet goed van. In een flits zag ik een programma waarin hele families moesten afvallen. Dat lukte, onder dwang van de camera heel aardig. De kilo’s vlogen eraf, maar je vraagt je af voor hoe lang. Veel te veel in een veel te korte tijd. En dan bovendien de onsmakelijke sensatiezoekers manier waarop deze families te kijk worden gezet. Bah. 

Ik wens deze mensen vooral ná de uitzendingen veel sterkte, het is per slot al moeilijk genoeg om overgewicht te lijf te gaan.

 

 

 

 

 

 

 

Na dit flitsende gedoe overgeschakeld naar de BBC waar mijn favorite tv kok Rick Stein door het Franse landschap vaart. Hij gaat per boot door de Franse kanalen naar Marseille en doet onderweg verslag van de plaatselijk specialiteiten. Gisteren o.a. confit de canard, geconfijte eend.
Dat zag er bijzonder smakelijk uit, en wij hebben nog eendenpootjes in de diepvries liggen!
Dat wordt vanavond dus confit de canard.

VICTORIABAARS IN TOMATEN-CRÉME SAUS…

Gisteren hebben we victoriabaars gegeten. Een hele smakelijke vis, afkomstig uit het Victoriameer in het hartje van Afrika.

Ze worden bijna altijd in filé vorm aangeboden.
Een goede manier om ze klaar te maken is bijvoorbeeld zoals ik het gisteren deed;

Een ovenschaal invetten en de filets in de schaal leggen.
Fruit een fijngesnipperde ui en een teentje knoflook in een beetje olie. Voeg een scheut witte wijn toe.
Een blikje tomatenstukjes en een 1/4 room. Deze saus op smaak maken met peper en zout. De saus even af laten koelen. Een flinke handvol gehakte kruiden, peterselie selderij basilicum toevoegen. Giet deze saus over de vis en zet de schaal in een voorverwarmde oven.
Laat de vis in ongeveer 15 minuten gaarstoven.
Pasta en een frisse salade smaakt hier prima bij.

SPAGHETTI…

Gisteren heel gewoon spaghetti bolognese gegeten. Is altijd lekker. Ik heb de saus gemaakt met de tomatensaus die in ingevroren heb. ( zie tomaten) Meestal maak ik saus met passata di pommodore die ik in de winkel koop. Er is erg veel verschil in deze tomatenpulp. In veel van deze sauzen is erg veel suiker toegevoegd, en voor mensen met een koolhydratenarm dieet dus niet geschikt.

Ook door toevoeging van allerlei kruiden gaat de smaak van deze kant en klaar sauzen er niet op vooruit. De prijs gaat er meestal wel van omhoog. Koop dit soort passata’s dus zo simpel en goedkoop mogelijk, dat zijn meestal ook de lekkerste.
Kaas toe.

En dan espresso.
Over de espresso wat meer vandaag.
De espressomachine is tegenwoordig in heel veel keukens te vinden. In allerlei maten, soorten en vooral prijsklassen.
Ze zien er soms prachtig uit; Italiaans design vaak. Maar werken, ho maar!
Te lauwe koffie, alleen vulbaar met moeilijk verkrijgbare pads ( voorgemalen en al bijna geurloos vaak) te weinig druk enz enz. Ik heb nog steeds geen machine kunnen vinden die op kan tegen de gewone Italiaanse espressopot. Wij hebben al heel lang zo’n pot. Toen vond ik ergens een mooie oude, toen nog één, toen nóg één, mensen denken nu dat ik ze spaar, en de verzameling groeit en groeit. Ik geloof dat ik ze nu ook echt verzamel.
Ze liggen overal op vlooienmarkten. Voor heel weinig geld, meestal ongebruikt. In alle maten en soorten.
Er zijn er zelfs voor in de auto, op de accu werkend…